CHAPTER 2
NAKAHIGA si Bree sa mahabang sofa sa sala nang makarinig ng sunod-sunod na katok sa pintuan ng bahay. Kunot-nuong bumangon siya at tinungo ang pintuan. When she opened the door, bahagyang umawang ang labi niya ng makita si Sebastian.
"Anong ginagawa mo rito sa bahay ko?" Iyon ang unang lumabas sa bibig niya.
Sebastian smiled and hand her a long brown envelop. "Your contact with Hidden Desire Publishing."
Napatitig siya sa envelop at tinanggap iyon. "I'm flattered. Special delivery talaga?" She gave him a small smile. "Thanks."
Sebastian's lips formed into a devilish smile that made her heart go wild. "Malapit lang naman ang bahay ko sa bahay mo. So, why the heck not?"
Bahagyang nanlaki ang mga mata niya. "W-What? Magkalapit lang ang bahay natin?"
He nodded. "Yeah. I'm just one block away."
Napakapit siya sa hamba ng pintuan dahil sa narinig. Oh god! Ano ba itong nangyayari? Karma ba ito sa pagsisinungaling ko?
Ngumiti siya ng pilit dito. "Great. Thank for personally handing me the contract."
Sebastian stared at her for a minute then nod his head. "Okay. Aalis na ako. Have a good night."
"Okay." Hindi pa ito nakakaalis pero isinara na niya ang pinto.
Bumalik siya sa sofa at inilapag ang envelop sa center table. Bumuntong-hininga siya at umupo sa sofa. Hay! Ano ba talaga ang nangyayari? Nakakainis na! Malapit lang ang bahay nila sa isa't-isa? Puwedeng lumipat ng bahay? Boss na nga niya ito, medyo magkapit-bahay pa sila. Ano pa? Ito ba ang karma niya sa pagsisinungaling niya rito? Sobra naman yata 'yon.
"Hay! Kung alam ko lang." Mahinang sambit niya at dumaud-dos ng higa sa sofa. Ayaw niyang mag-isip kung ano ang sunod na mangyayari.
Maloloka na siya.
KINABUKASAN, nagpunta si Bree sa Hidden Desire Publishing. Ipapasa na niya ang kontrata na penirmahan niya kagabi. Kapag pinasa niya ito, hindi na siya makakatakas sa presensiya ni Sebastian. Pero ayos lang iyon. Makakaya naman niya ang lalaki.
Agad siyang pinapasok ng sekretarya ni Sebastian sa opisina ng binata. Naabutan niya ang lalaki na may binabasang mga papeles. Tumikhim siya para kunin ang atensiyon nito.
"Oh. You're here." Anito at tumayo sa swivel chair at lumapit sa kanya.
"Yeah." She took a step back. "Narito ako para ipasa 'to."
Tumigil ito sa paglapit sa kanya ng ilang dangkal nalang ang layo ng mga katawan nila. "Okay." Kinuha nito ang envelop sa kaya. "May tanong pala ako."
Bahagyan niyang itinulak ito. "Ano 'yon?"
"Yesterday, you called me by my name. I was wondering, kung hindi mo ako kilala, paano mo nalaman ang pangalan ko? And I'm pretty sure I didn't tell you my name."
Shit! She remembered calling his name yesterday before she went out his office. Naalala niya na hindi pa pala nito nasasabi sa kanya ang pangalan nito. Shit! Shit! Shit!
"Ahm..." Think! Fast! "Ahm... your secretary. Yes, she told me your name."
His face becomes grim, at walang sere-seremonyang sinakop nito ang mga labi niya. Sa sobrang gulat niya sa ginawa nito ay umawang ang labi niya. Sebastian took advantage of it and snake his tongue inside her mouth. She whimpered when she tasted Sebastian. At mas lalong hindi niya napigilan ang halinhing na lumabas sa mga labi niya ng mag-umpisang maglumikot ang kamay nito.
Nang maramdaman niya pinisil ni Sebastian ang dibdib niya, para siyang binuhusan ng malamig na tubig. Malakas na itinulak niya ito palayo sa kanya.
"Bastos!" Sasampalin sana niya ito pero nasalo nito ang kamay niya.
"That's your punishment for lying to me, Bree." Hinawakan nito ang baba niya at pilit na itinaas ang mukha niya. "Stop lying. Naiirita na ako e. Alam ko naman kasi na naalala mo ako. Naalala mo nuong unang punta mo rito sa opisina ko? You called me Sebastian. Kaya naman tama na. Tigil na itong pagsisinungaling mo."
Malakas na itinulak niya ito. Naiinis siya dahil nabuko na siya nito, at nadagdagan pa iyon sa klase ng pananalita nito. Sino ba ito para sumbatan siya?
"Ano naman ngayon kung nagsisinungaling ako? Ano naman ngayon sa'yo? That's my choice. I want to forget you, Sebastian. Ayaw na kitang maalala kaya ginawa ko yun. Pero wala kang karapatan na halikan ako ng walang pahintulot dahil sa ginawa kong pagsisinungaling. It's my human right to choose what's best for me and that is to forget everything that happened between us. I already moved on, Sebastian. Ikaw din, mag-move on ka na. It's been two years—"
"Easy for you to say. Hindi naman ikaw ang nawalan ng bride."
Tumawa siya ng pagak. "Sebastian, can you hear yourself? Nawalan ng bride? Hindi nawalan ng minamahal? Akala ko ba ikakasal kayo." She scoffed. "Please, kahit pa siguro totoo akong prostitute, hindi mo ako gagalawin kasi may fiancé ka na. Iyan ang dapat gawin ng lalaking hindi gago na katulad mo!"
He smirked. "So, you do remember me."
Matalim ang matang tiningnan niya ito. "Yes. Is that what you want to hear? Oo, naalala kita. Naalala ko ang kagaguhan mo!"
Nawala ang ngisi ni Sebastian sa sinabi niya.
Malakas na pinunit niya ang brown envelop na naglalaman ng kontrata na penermahan niya. "You know what? I should have known that it is a bad thing working with you. Why did I even think that we could work harmoniously? Argh! Nakakainis ka!" Tumalikod siya at akmang lalabas ng opisina ng marinig itong magsalita.
"You like my touch." He said in a matter-of-fact tone.
Nag-init ang ulo niya sa narinig. Mabilis niyang hinarap ang lalaki. "Iyon lang ba ang importante sayo? Yes! I like your touch! For two years, it haunted me in my dreams. Yes, I want you to touch me. Yes, I want you. But I don't want to want you. Alam mo kung bakit? Kasi gago ka. And I don't like to associate with the likes of you."
Mabilis siyang lumabas sa opisina nito at malakas na isinara ang pinto. Nagmamadali siyang naglakad palabas sa building na iyon. Hindi pa siya tuluyang nakalalabas ng parking lot ng may pumigil sa kanya sa braso. Nang lingunin niya kung sino iyon, it was Sebastian.
"Let go of me!" Ipiniksi niya ang braso na hawak nito pero hindi nito iyon binitawan. "Sabi ng bitawan mo ako—"
"I'm sorry." Anito na ikinatigil niya sa pagsasalita.
She looked at him funny. "Ano?"
"Two years ago. I wasn't able to say sorry." Tiningnan siya nito sa mga mata. "Alam ko napakagago ng ginawa ko noon. Pero pinagsisihan ko na yun. I regret everything I said and did to you in that hotel. Kaya huwag ka ng magalit sa akin." He gave her a puppy dog eye.
She rolled her eyes. "Hindi mawawal niyang puppy dog eye na iyan ang galit na nararamdaman ko sa'yo."
Hinawakan siya nito sa magkabilang balikat at biglang naglumikot ang puso niya. "Bree, I'm sorry. Please, forgive me."
Pinalis niya ang kamay nito sa mga balikat niya at inirapan ito. "Not working." Aniya at pinara ang papalapit na taxi.
Bago siya sumakay sa taxi, nilingon niya ang binata. "Gago." Tuluyan na siyang sumakay sa taxi.
Buwesit na buhay 'to. Bakit naman kasi bumalik pa siya rito sa Pilipinas. Gumulo pa tuloy ang buhay niya at hind na niya alam ang gagawin niya. After she ripped the contract, ano ang gagawin niya? Ang Hidden Desire Publishing ang pinunta niya rito sa Pilipinas pero ngayong pinunit niya ang kontratang pinirmahan, siguro babalik nalang siya sa Ellora's Cave.
"Manong, alam niyo ba kung saan may bar dito na bukas kapag umaga?" Tanong ni Bree sa taxi driver.
Tiningnan siya ng driver sa review mirror. "Oho, ma'am. May alam kong bar. Bakit ho?"
"Dalhin mo ako roon." Aniya at sumandal sa likod ng upuan. "Gusto kong uminom."
"Sige ho." Anito.
Tumingin sa labas ng bintana si Bree. Iinom nalang siya. Pagkatapos ay babalik na siya sa San Francisco. Mas maganda roon ang buhay niya. Hindi magulo. Hindi pa niya makikita ang gagong Sebastian na yun.
"SEB! Kumusta ka na?" Nakangiting tanong ni Martin ng umupo siya sa bakanting upuan sa mesa na inuukupa ng mga ito.
He leaned on his seat. "I'm good."
"Matagal-tagal na rin mula ng huli tayong pumunta sa bar at uminom." Wika ni Yuan at tinunga ang alak mula sa hawak nitong baso.
"Yeah." Sang-ayon niya. "Masyado kasi tayong abala sa kanya-kanyang buhay."
"So ahm..." Adam trailed while cautiously looking at him. "Malapit nang bumalik si France from Australia."
"That's great." Aniya habang ipinapalibot ang paningin sa kabuunan ng Bachelor's bar. "When? May alam ka ba?"
"Yeah. Nakausap ko kasi si Diana." Anang boses ni Adam. "Kasalanan ko kung bakit kayo nagkahiwalay. Kaya naman inalam ko kung babalik siya at nalaman kong babalik nga siya sa susunod na buwan."
"Ahh. Sabihin mo sa akin—" Naputol ang iba pa niyang sasabihin ng may mahagip ang mga mata niya. Is that Bree?
Nagkasalubong ang kilay ni Sebastian ng masigurong si Bree nga ang naka-upo sa isang stool at nakaharap sa bar. Ano ang ginagawa ng babaeng 'yon dito?
"Sabi ni Diana, na-miss ka raw ni France. At baka nga makipagbalikan siya sayo—"
"Excuse me." Hindi niya pinatapos sa pagsasalita si Adam.
"Seb, saan ka pupunta?" Anang boses ni Martin pero hindi niya ito pinansin.
Tumayo siya mula sa pagkakaupo at tinungo ang dalaga na may hawak na isang bote ng rum. "Stop drinking." Aniya sa babae at kinuha ang bote ng alak na hawak nito. Ganoon na lamang ang gulat niya ng maramdamang wala na iyong laman. "Shit! Anong tingin mo sa alak? Tubig?"
Nagtaas ng tingin sa kanya si Bree. "Anong ginagawa mo ritong gago ka? Umalis ka nga." She said in a slurred voice.
He rolled his eyes then gives the bottle of rum back to the bartender. "Ilang bote na ba ang nainom ng babaeng ito?" Tanong niya sa bartender.
Napagiwi ang bartender sa tanong niya. "Naku, Sir, marami na po. Kaninang umaga pa po siya nandito. Nuong una paisa-isang shot lang pero nung gumabi, isang bote na po. Sabi ko nga tumigil sa siya pero nagagalit lang po siya e. Girlfriend niyo po ba?"
"Yeah." Hindi niya alam kung bakit iyon ang lumabas sa bibig niya. "Nag-away lang kami." Dagdag pa niya.
Pagkatapos bayaran ang ininom ni Bree, hinawakan niya ang babae sa braso at hinila ito patayo.
"Bitawan mo nga ako!" Anito at ipiniksi ang braso pero hindi niya ito binitawan.
"Shut up." Naiiritang sabi niya habang hinihila ito palabas ng bar. "Para kang hindi babae. What the hell are you doing in a bar?"
"Malamang umiinom." Pilosopo nitong sagot. "Bakit ka ba nandito? Ang mga gagong katulad mo, dapat nasa impyerno."
Napatigil siya sa paglalakad at hinarap ito. "Tawagin mo pa akong gago, hahalikan kita." Pananakot niya rito.
She just smirked at him. "Halik?" Idinikit nito ang katawan sa katawan niya sanhi ng pagkabuhay ng pagkalalaki niya. "Oh, come on, Sebastian. You know you can kiss me anytime. Hindi mo na kailangang takutin pa ako." Sarcasm was visible on her voice.
Bumaba ang tingin niya sa bahagyang nakakawang nitong labi. He gulped when his manhood slowly hardened.
"Go on." Bree urged him. "Kiss me, Sebastian. Hindi ba doon ka naman magaling?"
Ipinilig niya ang ulo at hinila ito patungo sa sasakyan niya. Ayaw niyang magpadala sa tawag ng puson niya.
Binuksan niya ang pinto ng passenger seat. "Hop in. Ihahatid kita sa bahay mo."'
Walang imik na sumakay ito sa kotse niya. Isinara niya ang pintuan at lakad-takbo ang ginawa niya patungo sa driver seat. Nang makasakay sa kotse niya, agad niyang binuhay ang makina at pinaharurot iyon patungo sa bahay nito.
"Bakit ka ba narito?" Basag ni Bree sa katahimikan.
Tiningnan niya ang babae sa review mirror at nahuli niyang nakatingin ito sa kanya. "I was with my friends and then I saw you. I got worried when I saw you drunk."
Mapakla itong tumawa. "Bakit naman? It's not like you cared."
He shrugged. "Ewan ko."
Bree chuckled. "Sebastian, I'm maybe drunk but it doesn't mean that I need your help."
"Bree, marami ka nang nainom." Aniya. "Baka kung anong mangyari sa'yo. Paano ka makakauwi? Bakit ba kasi naglasing ka?"
"Kasi gago ka." Simpling sagot nito.
Humugot siya ng isang malalim na buntong hininga. "Alam kong gago ako pero hindi mo naman kailangang maglasing dahil lang doon."
Nanigas siya ng maramdaman ang kamay nito sa hita niya. Mula sa review mirror, nakita niyang inilapit nito ang katawan sa kanya. Her breast was touching his shoulder and it's turning him on. This is not good.
"Bree—"
"Sebastian," Napakalapit ng bibig nito sa taenga niya. Nararamdaman niya ang mainit nitong hininga. "I want you to know that you're an insensitive prick. Puro sarili mo lang ang iniisip mo. Did you ever think about me? Kung ano naramdaman ko ng kunin mo ang pinaka-importanteng bagay sa buhay ko? Yes, I may be ruined your wedding but you also ruined me. Pero mas malaki ang damage na ginawa mo sa akin. You took my virginity. Samantalang sayo, nawalan ka lang ng bride. And you know what, I don't think you love your fiancé like you claimed. Kasi kung mahal mo siya, hinding-hindi ka matutukso na galawin ako. You see, Sebastian, I saved you from unhappy marriage. Dapat ka pa ngang magpasalamat sa akin. But no, you hate me for ruining it. Well, Bash, kung natuloy nga ang kasal niyo, I'm sure nagsisisi ka na ngayon."
Itinigil niya ang sasakyan sa gilid ng kalsada at hinarap ito. "I love, France."
"And I love Paris." The sarcasm on her voice was so thick.
Itinirik niya ang mga mata. "France is the name of my fiancé."
Bumungisngis ito. "Oh. My bad."
He rolled his eyes. "I love her, Bree, and then you came and ruin everything."
She stared at him. "Is that so?"
"Yes."
"Okay. Drive me home then, at babayaran ko ang pagsira ko sa kasal mo. But after that, promise me, no mention of your shit of a wedding, no mention of your fiancé. I really want to write for Hidden Desire Publishing. I want us to work harmoniously for you are my boss and I am your writer."
Napatitig siya sa mukha nito. "What you mean by babayaran mo?"
"We're going have sex, silly." Bree chuckled and then she leaned in to capture his lips.
Nanigas siya sa kinauupuan. Siya ang pumutol sa halik. "Bree, that's not a good idea. Why don't we just talk about it? No sex involved."
She chuckled again. "No, Sebastian. Let's have sex. Hindi ba iyon naman ang mga gusto ng mga gagong lalaki na katulad mo? No string attached. No relationship. No emotional crap whatsoever. So don't be afraid, okay? Isn't that what you want?"
"Lasing ka lang kaya nasasabi mo yan." Aniya na pinipigilan ang sarili na pumayag sa gusto nito.
Mataman siya nitong tinitigan. "Okay. Hindi na." Itinaas nito ang kamay na parang sumusuko. "No sex. Just drive me home. God! I'm so drunk."
Tinitigan niya ito at pilit na inaarok ang nasa isip nito pero hindi niya mabasa ang laman ng isip nito.
"Okay." Aniya at muling binuhay ang sasakyan.