Spirit's POV
"Look, it's not you--" I immediately cut him off.
"Pwede ba? Narinig ko na ang linyang 'yan. Aba'y tangina wala talaga sa akin ang problema kun'di nasa 'yo. Bakit? Anong kulang Cal? Anong problema? Ayos naman tayo ah?" Sunod-sunod kong tanong sa kaniya. Naiiling pa ako habang hindi makapaniwala sa nangyayari.
"I'm sorry, Spirit." and with that, umalis na siya na parang walang nangyari.
My fucking goodness, 2 years! 2 years kaming magkasintahan pero ngayon pa siya nakipag-break!? Without even giving me a good reason at that!
Damn. Tatlong beses ng nangyari sa 'kin 'to pero bakit naiiyak pa rin ako?
Tanginang buhay naman 'to oh. It's like I'm cursed to get my heart broken like a shitty cycle.
Napahilata na lang ako sa sahig ng hallway habang iyak pa rin ng iyak. Ano na naman bang problema?
"Uy bes! My God. Ayos ka lang ba? Ano na namang nangyari?" Bigla ko na lamang narinig ang nag-aalalang tinig ng aking kaibigan.
"H-Hindi ko a-alam." I said while sobbing and shaking my head, overwhelmed with everything.
"Sshh. Tahan na." Paga-alo niya sa akin. Marahan niyang hinagod ang aking balikat habang pinapatahan ako.
Kasalukuyan kaming nandito sa hallway ngayon ni Sav. Dito kasi napiling makipag-break ng gago kong ex eh.
Wala namang tao kasi mukhang may klase pa ang mga studyante na nandito sa building na 'to. Nag-cutting na nga ako, nasaktan pa.
"S-Sav, wala ka bang pasok?" tanong ko sa kan'ya habang hinahaplos n'ya ang likod ko. Hindi pa rin kasi ako tumitigil kakaiyak. I am awfully sobbing at the moment.
"Nah. I'm fine. Mas kailangan mo 'ko ngayon." Mahinahon niyang sagot sa akin.
I'm so happy that I have Saveans here with me. Without her, I really don't know what to do.
"Bes? May mali ba sa 'kin?" I suddenly blurted in the middle of my cries.
"What? Syempre wala!" She said habang inaayos ang pagkakaupo n'ya sa tabi ko. She clearly looked taken aback by my question.
"Sinasabi mo lang 'yan kasi kaibigan mo 'ko eh." Padabog kong inirap ang aking mga mata sa kaniya.
"Of course not. Alam mo, sa isang bagay talaga sometimes, it's the situation that matters. It's the situation that we have to consider." She consoled me. Pero kahit anong isip ko ay hindi ko talaga makita kung saan ako nagkulang or when would a relationship start to go south.
"Anong situation?" I innocently asks while wiping a falling tear on my cheek.
"Situation. Minsan 'yan 'yong reason at 'yan 'yong magma-matter. As for your case, nagkataon lang na napasukan mo ang iba't-ibang bad situations. Makinig ka sa 'kin, okay? Sa una mong boyfriend, it's not your fault naman na bakla siya. Nagpasalamat pa nga siya dahil because of you, na-realize niyang gano'n pala siya." Paliwanag niya. I appreciate her concern for me but couldn't she have phrased it a little better? Pinagmukha niya naman na parang training ground lang ako ng mga naging ex ko.
Well, yeah right. Mark.
—
"Babe?" I asked.
We were just sitting together here in the park near the campus. Our favorite hang-out place. Naalala ko tuloy no'ng tinuruan n'ya 'kong sumakay ng bike dito. I remembered how frustrated he was yet very proud no'ng natuto na 'ko. Binilhan pa niya 'ko no'n ng Ice Cream and flowers as a reward dahil sa wakas ay natuto na rin ako.
I was smiling while remembering those trivial things.
Kaya lang may napapansin ako sa kan'ya na kakaiba ngayon. The moment he went back from Visayas last week, I noticed that something's off. Nagpunta kasi siya ng Cebu the other month kasi nabigyan siya ng opportunity na maging model ng isang local company do'n. Ang gwapo at ang ganda ba naman ng katawan nitong si Mark.
He's actually from Cebu and he only moved here to pursue his studies. Kaya matagal na siyang kilala do'n.
"U-Uh. A-Ano 'yon Spirit?" He stuttered.
Spirit? Wow, tinawag niya 'ko by my name and not by our endearment. I blinked a couple of times in surprise.
"May problema ba? Napansin ko kasi na parang napapadalas na pagiging tulala mo at ang coldness mo sa 'kin. Is there something wrong?" I genuinely asks.
Narinig kong napahinga siya ng malalim. Ano kayang problema nito?
"Look, Spirit. May gusto akong sabihin sa 'yo." He sounded so serious na siyang dahilan upang sumilay ang kaba na nararamdaman ko.
Oh God, I think I know where this is going but let's not assume and let's hope for the best na lang.
"I'm sorry but.." he paused for a moment.
"But?" I confusingly asked.
".. I can't do this anymore." Patuloy niya at napayuko.
"Ano!? But why? What's wrong?" Gulat akong napatayo at hinarap siya.
"Spirit.. I'm gay." He confessed.
--End of Flashback--
Tangina, kita n'yo na? Ang bwiset lang 'di ba? Tsaka pinaalala pa talaga ni Sav sa 'kin 'to!
"At sa pangalawa mong boyfriend, Girl alam mo namang 'yon din 'yong ginusto mo 'di ba? Ang maghiwalay kayo para balikan niya 'yong ex niya?" Sav reminded me.
"Malamang! Eh nakabuntis siya eh! Ayoko namang maging rason ng pagkasira ng isang pamilya. I don't want the child to experience a broken family like me. Dahil lang sa may iba ang tatay niya." I replied bitterly.
"You see my point? And for your third Boyfie, hindi ko alam kung anong nangyari. Ano nga bang nangyari?" Naguguluhan niya ring tanong sa akin.
"'Di ko rin alam. Siguro he grew tired of me and fell out of love." I felt a pang of pain on my chest at the thought of him honestly falling out of love from me.
"Ang babaw naman ng rason niya. Ang sabihin niya, duwag siya kasi ayaw niya pang mag-commit! Aba, chikboy yata 'yong kumag na 'yon no! At ikaw pa lang ang naging una niyang 'official' girlfriend." See? Malapit na talaga akong makumbinsi na pang-training ground lang ako.
Hindi na lang ako umimik pa at napaisip na lamang sa sinabi ni Sav. May point nga naman siya. It really depends on the situation. Pero wala eh, galit pa rin ako sa lintek na kupido na 'yan! Anak siya ng tokwa! Bakit niya ba ako pinapahirapan!? Bakit ba kasi naka-diaper na bata ang gumagawa ng trabahong 'yan!? Anong alam niya sa pag-ibig!? Sana ako na lang eh! Aish. Ewan! 'Di ko na ma-gets ang mundo! Maka-alis na nga lang.
Agad akong tumayo at niligpit ang mga gamit ko.
"Oh, sa'n ka naman pupunta?" Sav stopped me midway when she saw me leaving.
"Magbi-babysit." I answered through gritted teeth.
"Ano!?" Kasunod rin siyang tumayo at sumabay sa aking paglalakad.
"Pumasok ka na, Sav. May papalitan lang ako ng diaper." sabi ko at nagpatuloy na sa paglakad papalayo kay Sav.
"Anak ka ng tokwa Aimra Prsli Spirit Naranjo! 'Wag na 'wag kang gagawa ng kalokohan!" Rinig kong sigaw niya sa may 'di kalayuan.
Hindi ko na lang siya pinansin. Magliliwaliw lang ako sa mga bar. Magbabakasakaling mahanap ko 'yong makulit na batang 'yon.
After 30 minutes of driving, nandito na 'ko sa isang malapit na bar sa University namin. Buti na lang at major na 'ko. Major, 'di na kasi ako minor. Psh. Sige, hithit pa. Kaya nagmumukha ka ng bangag eh.
"Hard drink please." sabi ko agad sa bartender pagkarating ko sa counter.
Nakita kong nagulat muna siya pero agad rin namang kumilos at binigyan ako ng isang inumin na tinungga ko naman ng isang lagukan lang. Tangina ang pait pala no'n?
"Isa pa ma'am?" Tanong niya.
"'Di. Ayoko na. Ang pait. Sigurado ka ba kuya na hindi lason 'yong pinainom mo sa 'kin?"
"Naku, hindi po ma'am. Humingi po kasi kayo ng Hard drink kaya binigyan ko po kayo."
"Tangina maraming salamat sa pagiging masunurin mo kuya ah? Pucha laki ng tulong."
Inabutan ko siya ng pera at tumambay muna saglit do'n mga 10 to 15 minutes lang pero 'di na 'ko uminom. Baka madisgrasya pa 'ko, magda-drive pa 'ko later. Lagot ako kay Mommy at Kuya kapag nagkataon.
Sa paglilibot ko ng paningin ko, nahagip agad ng mata ko ang ex kong si Calvin na kasalukuyang pinapalibutan ng mga babae kasama ang barkada niya. Anak ng G*go, 'yan pala dahilan niya kaya nakipag-break siya sa 'kin.
Umalis na agad ako ng bar bago pa 'ko makagawa ng eksena do'n kapag 'di ko na mapigilan ang sarili ko.
I drove far away, away from pain. Charot lang. Nagpunta lang naman ako sa isang tahimik na lugar. Nakaupo lang ako sa hood ng kotse ko habang nakatulala at lutang ang utak.
For a few minutes, naalala ko na naman ang nangyari kanina at naiiyak na naman ako.
"Tang*na namang buhay 'to! Pagod na 'kong umiyak! Leche."
Nakatingala lang ako sa kalangitan na punong-puno ng bituin. Leche akala ko ba tutulungan ka ng Universe na makuha ang gusto mo? May pa 'The Universe Conspires to grant your heart's desires' pang nalalaman eh tangina 5 years na naman akong iniiwan ng mga naging kasintahan ko!
Bakit ba kasi 'di na lang ako mapunta sa tamang tao. Kupido naman! Isa kang malaking kupal.
I was heavily crying and was busy cursing the heavens nang may biglang lumitaw na shooting star.
Wish upon a star.
TANGINA GUSTO KONG MAGING SI CUPID!