Oh Sehun's Death List (Hunhan)

Baekdine_fanfan00 által

122K 5.7K 2.4K

New Plan: Write the people names on my notebook and what would I like to be the reason of their death. Wanna... Több

Oh Sehun's Death List (Hunhan/OT12)
Suji here <3
-- chapter 1. The Notebook.
-- chapter 2: New School, New Life, New Victims.
-- chapter 3: Die, die, die.
-- chapter 4: Meeting Death.
-- chapter 5: A Phone Call.
-- chapter 6: One Mystery Unfold.
-- chapter 7: Kitty, come here.
Author's Feelings.
-- chapter 8: Lay's Third Eye.
-- chapter 9: Someone is behind you.
-- chapter 10: The Past.
-- chapter 11: The Twins.
-- chapter 12: Taoris Creepy Ten Minutes.
-- chapter 13: Bloodwritings.
Epilogue.
Taehyung's Death List (Book 2)

-- chapter 14: Death End.

4.3K 266 138
Baekdine_fanfan00 által

final chap? i think so guys.

-

Nasa loob sila ng kotse ngayon ni Suho. Napakatahimik ng byahe, walang balak bumasag sa katahimikan. Natutulog si Kyungsoo sa balikat ni Jongin, si Chen at Xiumin naman ay hindi nagsasalita. Si Luhan naman ay masyadong busy sa pagpupunas ng kanyang luha.

"Luhan." Panimula ni Suho. "Wala na si Yixing. Ikaw nalang makakaligtas samin." Nagmamakaawa ang tono ng boses ni Suho.

"I'm sorry."

Nag-tsked si Jongin at sinipa ang passenger seat ni Luhan. "Sorry? Sa tingin mo ba maliligtas tayo ng sorry mo!" Galit na sigaw ni Jongin, nakayukom ang kanyang kamao. Pinipigilan na lumipad ito sa inosenteng mukha ni Luhan.

"Chen." Tawag ni Suho na pumukaw sa atensyon ni Jongdae. "Binanggit ni Yixing ang pangalan mo bago sya mamatay ng tuluyan." Kinurap-kurap ni Suho ang nagtutubig nyang mga mata at hinayaang bumagsak ang mga luha na kanina nya pa iniipon.

"Hyung, Suho hyung, please." Jongdae begged in the verge of crying. Minseok embraced his boyfriend into his cage of arms, patting Chen's head all along.

Naalarma naman si Luhan. Bigla kasing pumasok sa isipan nya ang nakaraan. Maraming tanong sa loob ng kanyang isipan. Sino ang tinulungan nang kanyang kakambal para mabuhay ulit? Sino ang nagtulak sa kapatid nya na pumatay ng mga tao? Sino ang nagbigay ng notebook na yun sa kakambal nya?

Naputol si Luhan sa pagiisip ng mag-vibrate ang phone nya.

Nanglaki ang kanyang mga mata sa nabasa nyang mensahe. Hinawakan nya ang braso ni Suho. "Stop! Please, stop the car!" Paos na utos ni Luhan, nalaglag ang phone nya sa may lapag ng kotse ni Suho.

Nagising naman si Kyungsoo at naginat-inat sya. Hinawakan ni Jongin ang malamig na kamay ng hyung nya. "Anong nangyayari, Jongin?" Kyungsoo asked with half-lidded eyes.

Bumababa si Luhan sa kotse at ganoon din si Suho samantalang ang ibang natitira ay nanatili sa looban.

Hindi rin nagtagal, pinababa ni Suho sila Kyungsoo, Jongin at Minseok maliban kay Jongdae. 

"Hyung! Open the door!" Jongdae shouted, knocking against the window frame.

"Suho! Ano bang ginagawa mo kay Jongdae? Jongdae!" Tumakbo papalapit si Minseok sa kinalalagyan ni Jongdae at akmang bubuksan na ang pintuan para sa nobyo nya ngunit hinatak sya ni Luhan papalayo.

"Tinutulungan ni Jongdae ang kakambal ko na pumatay, Kim Minseok!"

Tumahimik panandalian.

"Is this some shit of yours, Luhan! He is your brother!" Singit ni Jongin.

"A-Actually, I don't know him!" Luhan admitted. "Paggising ko nalang sa hospital sya ang una kong nakita! Sabi nya sakin kapatid ko daw sya! Sabi nya sya daw ang magaalaga sakin dahil patay na ang mga magulang ko! Trinato ko sya na parang tunay na kapatid.. Jongdae, please. Make this stop.."

At dahil hindi na kinaya ni Minseok ang makita na umiiyak ang kanyang kasintahan, tinulak nya ang dibdib ni Luhan palayo at pinakawalan si Jongdae.

"No!" Luhan screamed, his nerves were visible on the side of his neck.

Lumabas na si Jongdae. Hinawakan nya ang dalawang pisngi ni Minseok at hinalikan ang labi nito. "Minseok-ah, you're a stupid shitface." Jongdae sneered.

"W-What?"

"Luhan is right, ha." Jongdae laughed, he won. Xiao Lu and he won.

Iniharap nya ang likod ni Minseok sakanya, niyakap nya ang beywang ni Minseok gamit ang isa nyang braso at samantala ang kanyang isang libreng kamay ay may hawak na kutsilyo na nakatapat sa sintido ni Minseok.

Patakbo na sana si Jongin sakanila ng biglang sumigaw si Jongdae. "Sige! Lumapit ka! Papatayin ko 'tong walang kwenta na 'to!" 

Napatigil si Jongin at napamura sya sa sarili nya.

Lumapit ng kaunti si Luhan papunta kila Jongdae. "Jongdae please, please. Have mercy on us." Nagmamakaawa ang boses nya, mahina lang ito pero sapat na para marinig ng dalawang tengga ni Jongdae.

"What, hyung?" Jongdae mocked. "I told you to chose, did I? Mas pinili mo ang sarili mong kapakanan. Siguro, kung ikaw ang namatay walang mangyayari ganito! Hindi hihingi ang kakambal mo ng pangalawang buhay!"

"P-Patayin mo sya! Ibalik mo sya kung saan sya nararapat, Jongdae!" Hikbi ni Luhan, hinawakan nya ang gilid ng ulo nya gamit ang kanyang dalawang kamay.

"I can't and I won't. If he did die, I'll be gone also. Our hearts beat as one, Luhan." Jongdae spilled out. And when he quickly realized what he had just say, he cussed loudly. "Bullshit!" 

Kinadlakad ni Chen si Minseok papasok sa loob ng kotse para tumakas, nakatapat parin ang matalim na kutsilyo sa sintido ni Minseok kaya hindi sila makagawa ng paraan para iligtas ang kawawang hyung nila sa ibang Chen na nakilala nila.

But seconds left.

A tiny seconds has passed.

There was a guy.

A brown-haired guy.

Holding a gun.

He fired Jongdae's back with a deadly bullet.

One bullet.

Two bullets.

Three bullets.

Three painful bangs.

Jongdae did let go Minseok's out of his arms. He dropped his almost dying body on the ground.

"Sehun!" Malakas na tawag ni Luhan, dinala nya ang kanyang dalawang nanghihina paa papunta sa pinaroroonan ng kanyang minamahal at kinulong ito sa kanyang mga braso.

"S-Sehun.." Luhan mumbled quietly.

"I-I don't know, hyung. I-I killed a man.." Sehun sobbed lifeless, pointing the gun downward to the half-dead body of Chen.

Luhan rubbed Sehun's back, creating circular movements on it. "N-No, Sehun. You just saved us."

They all flinched when they heard Jongdae's chuckle for a minute. He was like a pity guy being aimed by a gun with a pretty young boy. "It's just the beginning, a-assholes." He choked with his own bloodspits, glaring at the view of the ground that practically engulfed with his own pure and fresh blood.

Naglakad dahan-dahan si Minseok sa nakahigang katawan ni Jongdae sa sahig, lumuhod sya at kinuha ang ulo ni Jongdae at pinatong ito sa hita nya. He pecked on every part of Jongdae's face while crying. He held his lover hand and interlocked their fingers like a shoelaces.

"I'm so happy to have you, Kim Jongdae." Minseok started, eyes being blind because of too much tears. "Eventhough you did all those things, I still love you. B-But I need to let you go.." A loud whimpers came from his parted lips. "Baby, you should have not let things flow like this. I'm mad at you but I know you can't answer my questions right now."

Jongdae chuckled. "B-Because I'm d-dying? W-Well, we won't see each other faces again. Y-You're an angel while me I-I'm a demon, M-Minseok." It's getting harder and harder to breathe for Jongdae.

"You're my angel, Kim Jongdae."

Jongdae grinned, showing his adorable cheekbones.

He tried to say 'I love you' but the only thing that his mouth made was too spit few red bloods. 

"G-Goodbye, baby." 

Chen vanished like waves from the ocean.

Minseok's arms is empty.

As well as his heart.

He felt emptiness. 

Napuno ng ingay ng pagiyak ang paligid ng tuluyan ng magpaalam si Jongdae, kahit na nagdulot ito ng kapahamakan at isa sya sa dahilan ng pagkamatay nang mga kaibigan nila, mahalaga at importante parin sakanila si Jongdae. Pinasaya sila nito noong nabubuhay pa lamang. Ngunit, kailangan nyang mawala dahil yun ang kanyang tadhana.

"You recieved my message, hmm?" Sehun hummed, rubbing his nose against Luhan's cutely and sweetly.

"I did. You said that Chen is one of the cause of the killings that happened."

"Hyung, I love you."

"I love you too, Sehun-ah. But how about my twin?"

"Don't bothered about him. He won't haunt us again."

Lumapit si Jongin kay Sehun at pabirong sinapak ang likod nito. "Pre, sorry. Nasapak ko kanina girlfriend mo."

Kumunot naman ang noo ni Luhan at pinandalhan ng masasama at nakakapatay na tingin si Jongin. "Gago ka talaga! Kyungsoo oh!" Sumbong ni Luhan na para bang bata.

Tumawa naman si Kyungsoo, inagaw nya si Luhan mula kay Sehun at inakbayan ang kanyang hyung. "Hayaan mo na, masanay ka na sa tarantado na yan."

Suho stared at Minseok's eyes, he didn't have to say a word because Minseok lunged onto him and hugged him tightly.

They thought it was already over but no. 

It would never be over.

Xiao Lu was inside of Suho's car, watching the touching scene happening in front of his eyes.

--

2 days passed.

Iniayos ni Luhan ang buhok nya pati rin ang suot nyang polo. Papasok na ulit sya sa eskwelahan ng walang mabigat na pakiramdam sa dibdib nya. Ngumiti sya sa sarili nya at hinawakan ang necklace na nakasabit sa leeg nya. Bigay ito ni Sehun sakanya kahapon upang matandaan nya lagi na wag syang makaramdam ng takot dahil andito si Sehun para sakanya.

Hinigit nya ang snapback nya at ginamit ang hagdanan pababa ng kanyang silid. Kumuha sya ng isang pirasong tinapay galing sa kitchen table at saktong pagbukas nya ay andoon si Sehun, nakacrossed arms at nakasandal sa pader ng gate ng bahay nya.

"Sehunnie!" Luhan giggled, waving his hands.

Sehun grinned, waving his hands back. "Come on, baby! We're going to be late!" 

Luhan ran towards his lover and gave him a slight peck on his rossy lips and quickly headed inside of Sehun's new car.

Habang nasa byahe, napansin ni Luhan na iba ang tinatahak nilang daan.

Hindi ito daan patungo sakanilang eskwelahan.

"Sehun, where are we going?"

"Somewhere." Sehun stopped driving for awhile and kissed Luhan's soft lips.

"Magcu-cutting tayo?" Hindi kampante si Luhan sa sagot ni Sehun. Bakit sila magcu-cutting? Saan sila pupunta?

Sehun darted his attention in driving and nodded four times. "Yes. Let's consider it like that, baby."

Luhan's phone rang, alerting him that he has a call from Jongin.

"Hello? Ano nanaman bang kailangan mong galunggong ka!" Kunwariang inis ni Luhan kay Jongin.

"Hyung? Nasan ka ba? Kanina pa ako naghihintay sayo sa labas ng bahay mo hah! Nanglalaki ka ba--"

It was not Jongin's voice.

Luhan shivered on his seat.

"Nakigamit lang ako ng phone!"

Luhan slided his phone down on his chest.

He slowly craned his head to his side.

"It's your boyfriend speaking, Luhan! Oh Sehun!"

Pagkatingin nya sa driving seat, hindi si Sehun ang nakita nya.

Ang kakambal nya.

His twin.

Grinning to him showing his teeth.

"Hello, twin. Nice to meet you again?"

Luhan tried to scream for help but it's too late.

Like Jongdae said, it's just the beginning.

//////

Next day, there was a guy who reported being brutality killed in the forest.

And his name was; Luhan.

-

I'll post the last chap this week cx yes, tinapos ko na sya since im so busy at ang rami ko pang iuupdate :<

Olvasás folytatása

You'll Also Like

3.2M 159K 54
[RFYL book 2] When the enemy is close behind, you need to run as fast as you can. RUN AS FAST AS YOU CAN Written by: SHINICHILAAAABS Genre: Science F...
124M 2.6M 56
Si Carmelita Montecarlos ay ang bunsong anak ng pinakamayamang angkan sa San Alfonso. Habang si Juanito Alfonso naman ay ang anak ng pinakamaimpluwen...
1M 48.7K 107
Hiding their identity is a must for a gangster. She has a mission. Her mission is to find the one who killed her fiance and best friend and that's t...
63.2M 2.2M 44
Warning: Do not open if you haven't yet read Hell University. This is just a sequel of that book. Thank you!