Duygusal Arıza

Hastane 3

Bu sabah düne kıyasla daha iyiydi Duygu’nun durumu. Ona göre yeni olan aşkın heyecanıyla, kayıplarının acısı dengeleniyor, hassas iç dünyasında fazla derinlere dalıp vurgun yemekten Demir’in desteğiyle kurtuluyordu. Normal şartlarda en küçük olumsuzluklar bile onu anında savunmaya geçirirken, sevdiği adama duyduğu güven sayesinde hissettiklerini gizlemiyordu. Bakışıyla, gülüşüyle, dokunuşuyla her fırsatta sevgisini hissettiriyordu. Uyandığında gördüğü o sarsılmış âşık da sevgisiyle günden güne toparlanıyordu. Anıların tekrarında da gelişmeler oldu böylelikle.  Kahve keyifleri, yazlıkta geçen günleri, kâbusları, eğlenceli tartışmaları, duygusal ve romantik anları üzerinde uzun uzadıya konuştular. Bir serçelerden bahsetmedi Demir birde düğünlerinden. Ne kadar iyileşmiş olsa da henüz düğünde yaşananları taşıyabilecek durumda olmadığını düşünüyordu. Aslında biraz da kendisi o günü anmakta zorlanıyordu. Serçelerin hikâyesi ise mutlu günlere ait küçük ama önemli bir hatıraydı. Kendisiyle aynı özlemi çekmiş, aynı zorluklara katlanmış, aynı yangında kavrulmuş sevgilisiyle arasında sır olarak kalsın istiyordu. Kendine itiraf etmekte zorlansa da içinde bir yanı delicesine özlüyordu o sevgiliyi ve biran önce hafızası yerine gelsin diye dua ediyordu. Anıları yaşamakla dinlemek aynı etkiyi göstermiyordu ne de olsa.  Aşkı, tutkusu tamamdı. Lakin bakışlarında yaşanmışlıkların etkisi yoktu. Yine de kendi düşüncelerinin içinde döndürmedi bu hislerini. Var gücüyle bastırıp susturdu. Aklında döndürdüğü en mühim şey Allah’a ulaşan şükürleriydi.