Sefa ile aramız düzelmişti de diğer esnafa nasıl duyuracaktık benim evli mutsuz çocuksuz hallerimi.
Onu da Aysel Anne hal etti. Bu arada Aysel Anneye kırk tembih etmiştim dahi Ayşenur'a, barıştığımız çok gizli diye. Ayşenur'a dedim "Anneme söylersen bebek kız olursa bana erkek olursa Göksel Ağabeyime benzesin ona göre ha" dedim. Tahtalara vurdu. Neyimiz varsa artık....
Aysel Anne ayaklı gazete Melahat Ablaya sabah kahvesine gitmiş.
"Ay Melahat sorma Melahat"diye başlamış.
"Bizim kız Gökçen aslında Gökçen değilmiş. Ayy yaa sorma. Bu daha çiçeği burnunda taze gelinken damadın kırığı çıkmış gelmiş. Yok canım öyle aldatma falan yoook. Bunla nişanlanmadan önce ki kırığı. Üstüne gül koklamamış hayta. Yaaa hamileyim diye. Sonra bizim kız gururuna yedirememiş kaçmış. Adam Ağaymış çünkü. Bizim buraya gelip saklanmış. Ay sorma. Ben de içime doğmuş gibi el uzattım garibe. Baksana neler çekmiş.
Kocası bunu bulmuş yaaa. Ah sorma sorma. Bebek onun değilmiş. Özür falan dilemiş şimdi yeniden barışma turları yapıyorlarmış. Yaa evlenmeden önce hostesmiş. Uçuyormuş. Kocasını çok sevince bırakmış. Yaa Allah bundan sonra acısın Perihan Kızıma. Yaa adı Perihanmış"
Aysel Anne kapıdan çıkmış Melahat Abla bacadan. Mahallenin yarısı öğrenmiş. Diğer yarısı da bu yarısından öğrenmiş kısaca akşama kalmadan bütüün herkes durumu biliyordu.
Tek tek anlatmama gerek kalmadı. Ben yazılı basın açıklaması yapmayı düşünürken Aysel Anne sözlü ayaklı gazete yayını yapmayı uygun buldu.
Akşam üstü Berzan kafeye turtasını yemeğe geldi. Esnaf komşularım Berzan'a kötü kötü bakıyordu. Hani " Bu kızı bir daha üzersen karşında biz varız" der gibiydi tavırları.
— Peri bu esnaf bana niye tip tip bakıyor. Ben bilmeden kimin kuyruğuna bastım ki? Diye sordu Berzan gergin vaziyette.
Tek kaşımı kaldırdım;
— Benim. Kıymetli delilerinin. Sefa ile meydanda kovalamaca oynayamayacağız, eşek şakaları bitti. Moralleri bozuk haliylen. O yüzden hepsi sana kıl rahatlarını bozdun.
— Hadi canım ciddi misin? Hani şu geçen gün adama oynadığın gibi oyunlar mı? Diye sordu gülerek.
— Ooo o en masum olanı. Mesela Sefa'nın arka kapıdında silah sesi efekti yapmıştım. Hahaha nasıl eğlenmiştim. Uyumadım sabaha kadar video hazırladım. Aslında ses lazımdı ama görüntüde vardı. Neyse sonra poğaça falan yaptım. Öğleden sonra iş güç yok öyle oturuyoruz. Neredeyse altın günü yapacağız yani. Açtım bu videoyu. Video da benim sesim bağırıyorum "İmdaat silah" diye. O Sefa'nın bir gelişi var sorma gitsin. Of of of uçarak geldi bilgisayar ve beni görünce ben nasıl fırladım meydanda üç tur attık. En sonunda ağaca çıktım da kurtuldum. Korkudan az daha sarılık oluyordu.
Tabii intikamı acı oldu. İzmir'de bir arkadaşı var özel evcil hayvan dükkanı olan ondan bana yılan almış sağ olsun. Yaa dükkanı açtım en sıcak yere mutfağa saklanmış üç gün mutfağa giremedim tam üç gün. Aklıma geldikçe hala ürperiyorum. Üç gün boyunca da her gördüğüm yerde kovaladım. Yani böyle sevimli ve sempatik şakalar işte. İsmet Amca Sefa'nın babası bize çok kızıyordu bir yerinize bir şey olacak diye, dedim.
Yüzüne baktım bakmaz olaydım öyle hayran hayran bakıyordu ki. Sonradan bulunduğum yeri fark ettim ben ne ara bacaklarının arasına girmiştim.
Öksürdüm. Geri çıkmaya çalıştım ama belimden tuttu;
— İsterlerse arkamdan küfür etsinler umurum değil. Ben huzura kavuştum Allah'ta onlara huzur versin, dedi ve belimden sarıldı.
— Berzan kafe umuma açık bir yer ve biz şu anda hiç hoş görüntüler vermiyoruz. Kızlar gelebilir, müşteriler gelebilir, en önemlisi çocuklar gelebilir, dedim beni saldı.
— Bazen rüya görüyorum gibi geliyor da kusura bakma dokununca anlıyorum, dedi.
İki gün sonra Onur ve Yasin geldi. Kek poğaça yediler. Berzan tutturdu İzmir'e gidelim gezelim diye. O kadar çok ısrar etti ki "Tamam" demek zorunda kaldım.
Dördümüz beraber İzmir'e gittik. İki araba arka arkaya. Sonra nikah salonun önünde durdu.
— Yasin'in bir arkadaşı evleniyormuş. Kimi kimsesi yokmuş bi alkışlayıp çıkacağız, dedi.
Güldüm.
— Alkış timi iş başında... deyince o da güldü. İçeri girdik. Perihan Aydın, Berzan Devran, diye bağırınca görevli yüzüne baktım.
Ellerimi tuttu, gözlerime baktı;
— Geçen sefer hata ettim. Zorla oturtturdum o masaya. Sakın ha sakın evine, yatağına girmek için yapıyorum zannetme. Ben senin sadece kocan olmak istediğim için yapıyorum. Ne ağalık ne anam babam ne de aşiret umurumda bile değil. Sadece sen ve ben olan bir dünya bana yeter. Senin dediğin gibi üçüncü tekil şahıslar veya çoğul şahıslar beni ilgilendirmiyor. Ben seninle Urla'da sıfırdan başlamak istiyorum. Ama karım olarak, dedi ve anlımdan öptü. Yasin elinde bir buket beyaz gül ile geldi. Sessizce gülü aldım ve koluna girdim.
Benim şahidim Yasin olmuştu onun ki Onur. Evetler denildi imzalar atıldı. Alnımdan öptü;
— Beni kırmadığın ve hayır demediğin için teşekkür ederim. Yine flört edeceğiz. Yine birbirimizi tanıyacağız ama bu benim için çok önemliydi. Yemin ettim çünkü seni bulduğum zaman bu nikahı hemen kıymaya yemin ettim, dedi.
Anladım neden bu kadar önemli olduğunu o an anladım. O malum gecenin sabahında ben yıkılmış ve utancımdan yüzüne bile bakamamıştım. Pişman olmuştum ve bunu gözüne sokmuştum. Şimdi kendince benim namusumu temizledi. Onun penceresinden utanacak bir şeyim kalmadı. Her ne olursa olsun ben onun resmi nikahlı karısıydım.
İncecik bir ayrıntı. Boynuna sarıldım yanağından öptüm.
— Ee hadi bakalım Perihan Devran bize İzmir'i gezdirin, dedi.
Bütün gün İzmir'de gezdik. Konak, Saat Kulesi, Kemeraltı, Çınaraltı, Alsancak gezdik ama Karşıyaka'ya vakit kalmadı.
Eve döndük. Berzan beni eve bırakıp oteline geri döndü. Vay be nikahı kıydı ama bana gelmek için ısrar etmedi. Hatta yüzüğüm bile hala boynunda.
Bir Gepetto Berzan'ı almış güzel bir tornadan geçirip güzelce yontmuş. Ellerine sağlık usta yeni Berzan çok romantik.
Sabah her zamanki gibi yıldızlar bile gökyüzündeyken kalktım. Hamurumu mayaladım. Bir taraftan da düşünüyordum.
Buraya ilk geldiğimde ondan kaçmıştım ama şimdi ona koşmak istiyordum.
Ama hayır ikimiz için de erken. Yavaş yavaş sindire sindire birbirimizi öğrenerek ilerlemeliyiz. İkimizde bir senede büyümüş ve olgunlaşmışız belli ama daha yolumuz var.
Yiyecekler hazır olduğu zaman kapım çaldı. Gelen Berzan'dı;
— Yardıma ihtiyacın vardır diye düşündüm. Ee arabaya neler yüklenecek. Perihan hadi güzelim rüya değil benim bakma şöyle de getir ben arabaya yükleyeyim, dedi o karizmatik gülüşüyle.
Ben tepsileri ona verdim o arabaya yükledi. Tam direksiyona geçiyordum başıyla yolcu koltuğunu işaret etti. Beraber kafeyi açtık.
Tepsileri taşıdık. Kızların finalleri başlayacaktı. Benden ders çalışmak için izin istediler. Yaklaşık iki üç hafta kadar yalnız olacaktım.
— Tek başına nasıl idare edeceksin Perihan, diye söylendi.
— Her zaman ki gibi Berzan. Önceden de kimse yoktu ki yanımda. Kızları festival için buldum, dedim kendimden emin.
— O zamanlar ilgilenmen gereken bir kocan yoktu. Şimdi ben varım onu ne yapacaksın, diye sordu ciddi ciddi.
— Onun inşaatından benim kafemden kalan zamanları iyi değerlendireceğiz. Zaten kızlar yazın memleketlerine dönecekler. Bakarsın yeni birilerini bulurum, dedim.
Aslında pek dönmeye niyetleri yoktu. Lale babası ile küsmüş. Okumasını değil evlenmesini istiyormuş. O yüzden beş kuruş para vermiyormuş. Ben işe aldıktan sonra Dilek anlattı. Öncesinden anlatmamış kız işime yaramazsa kendimi mecbur hissetmeyeyim diye ama kız maşallah canavar gibi çıktı. Evden kaçmak için araba sürmeyi öğrenip kendi imkanlarınla ehliyette almış. Sıkıştığımda çarşıya pazara bile gönderebiliyordum. Sağ kolum olmuştu. O da"Bu yaz gidersem kesin evlendirecek keşke iş bulsamda burada kalsam" diyormuş.
Hem kafenin hem evimin kapısı ona açık. Başımın üstünde yeri var. Ağabeyim ile de konuşacağım önümüzdeki sene şirketten ona burs çıkartsın. En azından yurt parasını ödese kız rahat eder. Çünkü bu sene yurt masraflarını gelirken borç harç dayısı ödemiş. "Seneye zor kızım" demiş. Yarı yolda kalmasına gönlüm kesinlikle razı olmaz.
Safinaz'ın da belalısı varmış. Bir iki gelmiş ama burada pek bir şey yapamamış. Sınıf arkadaşlarından bir çocuk kendini öne atmış sevgilim falan diye. "Eve dönünce görüşürüz. Sen benimsin" demiş gitmiş.
Burada çoğunluk onlarda tek olunca sesi ancak o kadar çıkmış. Ama diyor Safinaz eve dönünce kaçırmaya bile kalkar. Ne yapacağımı kesinlikle bilmiyorum. Ailesi okul bitene kadar orada kal diyormuş. Çünkü ailesinede rahat vermiyormuş. "Okumasın ne gerek var. Ben ikimize de yeterim"demiş kaç kere. Babası "Okutmak için o kadar uğraştık. İki işte çalıştım sırf o okusun diye şimdi tam mesleği olacakken evlendirmem" dedikçe kuduruyormuş.
Kaçıracağım, diye tehdit etmiş. O yüzden arkadaşları okuldan yurda kadar toplu halde götürüyorlarmış. "Silah milah korkar ama ödüm kopuyor eline silah alıp okulu basacak diye", demiş Dilek'e Safinaz.
Şimdi ben bunları Berzan'a anlatsam o kızları hayatta burada çalıştırmaz. Kıyameti kopartır. Ya da eski Berzan öyleydi. Belki yenisi onlara destek olur.
— Ne düşünüyorsun kara kara, diye sordu Berzan.
— Şey şimdi aslında kızlar yazın burada kalsa diye düşünüyordum. Çünkü ikisininde memlekete dönmemek için kendince sebepleri var. Birisinin babasıyla ilgili, diğerininde belalısı varmış. Ben de dönmesinler bana yardıma kalsınlar diye teklif götüreceğim, dedim.
Şöyle bir durdu bana baktı. Dediklerimi kafasında tarttı.
— Yani Amerika'yı bir daha keşfetmeye gerek yok. Haklısın. Madem memlekete dönmeleri sakıncalı büyük sevap olur. Ben de onlara minik bir ev tutarım şimdi yurda falan gelip kızları rahatsız etmesinler. Senin evin de kalamazlar yavrum kusura bakma. Gece Allah korusun baskın falan yaparlar. Yok olmaz aklım sende kalır. Kızlar varken benim o eve girmem yakışık almaz. Sabaha kadar arabanın içinde üç ay ben en sonuna oturarak yürümeyi öğrenirim.
En güzeli meydana yakın minik bir ev araştır sen. Mümkünse eşyalı olsun. Yurttan beraber taşırız, dedi ben kaldım.
İtiraz etmediği gibi birde kızlara yardımcı oluyordu. Boyuna sarıldım.
— Teşekkür ederim. Beni çok mutlu ettin. Şimdi ben Dilek'le konuşurum ama şimdi dediğim yani önce çünkü şimdi arayamam o daha uyuyordur ki. Önce bir uyansın. Ben ararım derim kızlarla konuş onlar dönmesin. Berzan ev.....
Öpmeye başladı. Allah'tan mutfaktaydık. Dükkan kapısı da daha kapalıydı. Bizi bu halde kimse görmezdi. Yoksa rezil olurdum. Tezgahla arasında kalmıştım. Geldiği gibi aniden bıraktı;
— Hala heyecanlanınca ve kızınca hızlı ve çok konuşuyorsun. Sakin ol. Tamam. Bak iki tane pırlanta gibi kızın hayatını kurtaracaksın. Ben onlara burs da veririm istersen. İstemezsen karışmam, dedi alnını alnıma dayarken.
Kollarım hala boynundaydı.
— Teşekkür ederim. Çook teşekkür ederim. Görkem Ağabeyim'den rica edecektim. Özellikle birisi çok zor durumda. Diğerinin ailesi daha bir yardımcı oluyor ama babası okutmak için iki işte çalışıyormuş. Harikasın. Dilek'i şimdi mi arasam acaba? Dedim.
Berzan dehşetle yüzüme baktı;
— Hadi kadın senin işin gücün yok mu? Daha bak kafeyi açamadık. Hadi hadi çay suyunu koy benim karnım acıktı. Ben sucuklu yumurta bir de yumuşak Peri ekmeği istiyorum, dedi.
Tava falan vardı ama daha önce hiç yapmamıştım burada sucuklu yumurta.
— Bakma öyle şaşkın şaşkın menüye eklemeler istiyorum. Sucuklu yumurta ve menemen. Menemenim sabah kahvaltı için soğansız akşam yemeği içinde soğanlı olsun lütfen, dedi anlımdan öpüp arkasını dönerken...
Yeni Berzan'a alışmak o kadar kolaydı ki. Gittikçe daha çok aşık oluyordum.....
Berzan kendince kırdıklarını tamir ediyor. Perihan ise kendini akışına bıraktı gidiyor. İnşallah bu sefer mutlu olurlar.....
Beğendiğinizi umarım.... Sevgiyle kalın....