~~ΣΤΈΦΑΝΟΣ POV~~
"Ποντικάκι σε παρακαλώ μην φωνάζεις!"
Είπα ενώ έκανα αέρα με τα χέρια μου χωρίς αν πάρω το βλέμμα μου από τον δρόμο. Η θερμοκρασία του αμαξιού ανέβαινε όλο και περισσότερο φαίνεται ήταν σετάκι με τις κραυγές της.
"Στέφανε πονάω!!!!"
Φώναξε παίρνοντας βαθιές ανάσες προσπαθώντας να ηρεμήσει.
"Κάνε λίγη υπομονή! Φτάνουμε!"
Είπε όσο πιο ψύχραιμα μπορούσα. Κατευθείαν πάτησα το γκάζι μειώνοντας την απόσταση από την κλινική του πατέρα της.
"ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ"
Φώναξε από το πίσω κάθισμα κάνοντας με να ζαλιστώ πιο πολύ την στιγμή που το κινητό μου χτύπησε.
"Ρε μαλάκα πως πας έτσι?! Στο τέλος θα τρακάρετε!"
Ακούστηκε η φωνή του Μάριου μόλις αποδέχτηκα την κλίση.
"Και πως ξέρεις πως πάω ρε φωστήρα?!"
Ειρωνεύτηκα χωρίς να πάρω το βλέμμα μου από τον δρόμο.
"Πίσω σου ήμαστε!"
Απάντησε και πρόσεξα από τον καθρέφτη ένα αμάξι που έμοιαζε πολύ με το δικό του.
"Πόσα πλήρωσες για να το πάρεις?"
Ακούστηκε η φωνή του Άλεξ και έπειτα μερικά γελάκια.
"Ποιο?"
"Το δίπλωμα!"
Είπε κάνοντας με να θυμώσω.
"Τι λες ρε? Να σου θυμίσω ότι εσύ έπεσες σε μια θάλασσα και αντί να βγεις από το αμάξι όπως κάθε λογικός άνθρωπος κρατούσες το τιμόνι αγκαλιά?!"
Ειρωνεύτηκα κατευθείαν.
"Ο δάσκαλος είχε πει πως δεν παρατάμε το αμάξι! Τι ήθελες να κάνω?!"
Ακούστηκε για άλλη μια φορά η φωνή του ενώ σταματούσα στο φανάρι.
"Εννοούσε πως αν ο ΔΡΌΜΟΣ έχει κίνηση δεν παρατάς το αυτοκίνητο στην μέση για να πας με τα πόδια!"
Απάντησα χαχανίζοντας στην θύμηση εκείνης της μέρας.
~~FLASBACK~~
~~ΣΤΕΦΑΝΟΣ POV~~
"Που το άφησες ρε μαλάκα?"
Ρώτησα ενώ καθόμουν στον καναπέ.
"Κάπου στην εθνική οδό!"
Απάντησε αφήνοντας το κινητό στο τραπέζι.
"Τι εννοείς κάπου? Δεν θυμάσαι?"
Είπε ο Μάριος χαχανίζοντας.
"Ρε όπως πήγαινα στο κέντρο είχε κίνηση και αντί να περιμένω στο άφησα εκεί, το κλείδωσα και πήγα με τα πόδια! Τι ήθελες να κάνω!?"
"Που το άφησες?"
Ρώτησα ενώ σήκωνα το δεξί μου φρύδι.
"Τι εννοείς? Εκεί που περίμενα!"
Απάντησε και κατευθείαν ο Μάριος έβαλε τα χέρια του στο κεφάλι τραβώντας τα μαλλιά του.
"Άφησες το αμάξι στην μέση του δρόμου?!"
Είπε χωρίς να το πιστεύει και ως απάντηση έλαβε ένα θετικό γνέψιμο από τον Άλεξ την στιγμή που το κινητό του χτύπησε.
"Ναι?... Από την τροχαία?.... Βρήκατε το αμάξι μου?... Μα δεν το είχα χάσει!"
~~END FLASBACK~~
"Ναι δεν θέλω να σας το χαλάσω αλλά... ΓΕΝΝΆΩ!!!!!"
Ακούστηκε η φωνή της Εβίτας επαναφέρνοντας μας στην πραγματικότητα.
Το ξέχασα αυτό....
________
"Γιατί με βρίζεις ρε Ποντικάκι?"
Ρώτησα γλυκά χαϊδεύοντας τα μαλλιά της.
"ΓΙΑΤΊ ΕΣΎ ΦΤΑΊΣ ΓΙΑ ΌΤΙ ΠΕΡΝΆΩ! ΠΟΥ ΜΟΥ ΉΘΕΛΕΣ ΚΑΙ ΜΕΓΆΛΗ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ! ΑΛΛΆ ΒΈΒΑΙΑ! ΕΣΎ ΘΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΟΎΣΕΣ?! ΌΧΙ ΒΈΒΑΙΑ! ΕΓΏ!"
Φώναξε τραβώντας το χέρι μου.
"Έλα Εβίτα λίγο ακόμα!"
Ακούστηκε η φωνή της γιατρού κοιτώντας ανάμεσα στα πόδια της.
"Γιατρέ βγαίνει το κεφάλι!"
Συνέχισε μεταφέροντας το βλέμμα της στον γιατρό.
"Να δω?"
Ρώτησα ενθουσιασμένος και κατευθείαν μου έγνεψαν θετικά χαμογελώντας. Άφησα απαλά το χέρι της και με αργά βήματα κοίταξα κάτω από το σεντόνι ή όπως λέγετε που της είχαν βάλει στα πόδια.
"Εμμμ τώρα που το ξανασκέφτομαι μια χαρά ήμουν και από εκεί!"
Είπα και χωρίς να το σκεφτώ πήγα πίσω στην Εβίτα.
"Νοσοκόμα οινόπνευμα!"
Ακούστηκε η χαλαρή φωνή του γιατρού.
Ρε μαλάκα εδώ κοντεύω να πεθάνω και εσύ κάθεσαι χαλαρός?!
"Εβίτα σπρώξε λίγο ακόμα!"
Συνέχισε και κατευθείαν το κορίτσι δίπλα μου άρχισε να φωνάζει.
"Έλα μωρό μου... Σκέψου πως σε λίγο θα έχουμε την Αναστέζια!"
Της είπα γλυκά χαϊδεύοντας το μουσκεμένο από τα δάκρυα μάγουλο της.
"Έλα Εβίτα άλλη μια φορά!"
Ακούστηκε πάλι η φωνή του κάνοντας την να σπρώξει άλλη μια φορά και έπειτα όλος ο χώρος γέμισε από το κλάμα της κόρης μας. Ο γιατρός σηκώθηκε κρατώντας την από τα πόδια και κατευθείαν την έδωσε σε μια νοσοκόμα για να την καθαρίσει. Γύρισα το κεφάλι μου και είδα το Ποντικάκι να έχει αφήσει το κεφάλι της να ακουμπήσει τα μαξιλάρια ενώ ανέπνεε βαθιά.
"Νομίζω πως σήμερα γίναμε μεγάλη οικογένεια! Όπως ήθελες!"
Είπε και χωρίς να το σκεφτώ την φίλησα πεταχτά ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια μου.
"Κοίτα... Ότι είμαστε μεγάλη οικογένεια, είμαστε! Αλλά δεν θα με χαλούσε άλλο ένα!"
Απάντησα κάνοντας την να γουρλώσει τα μάτια της.
"Κάνεις πλάκα!"
Αναφώνησε έτοιμη να γελάσει. Κατευθείαν χαμογέλασα με την έκφραση της και αφού την φίλησα για άλλη μια φορά πεταχτά ξαναμίλησα.
"Καθόλου!"
______________________
"Τι έγινε καλέ?"
Ρώτησα ενώ τους πλησίαζα.
"Παίζουμε κρυφτώ και δεν τους βρίσκουμε."
Απάντησε ο Αλεξάντερ κοιτώντας πίσω από την κουρτίνα.
"Α γι'αυτό η Δάφνη είχε σκαρφαλώσει στην ντουλάπα?"
Είπα και πριν προλάβω να κάνω κάτι έτρεξαν στο δωμάτιο της.
"Χα σε βρήκαμε!"
Αναφώνησαν ταυτόχρονα ενώ έτρεχαν πάλι τις σκάλες.
"Φτου Δάφνη!"
Είπε ο κύριος Γιώργος μόλις έφτασε στην κολόνα της κουζίνας.
"Γιώργο πες φτου ξελευθερία!"
Φώναξε η μικρή για να την ακούσει ο αδελφός της.
"Πόσο είστε?"
Ρώτησα κοιτώντας τους κάνοντας τους να ανασηκώσουν τους ώμους τους ενώ ο Αλεξάντερ απαντούσε χαχανίζοντας.
"Κάπου στα 50 αλλά ποιος νοιάζεται?"
________________________
"Πως καταλήξαμε έτσι?"
Ρώτησε ο Μάριος χωρίς να πάρει το βλέμμα του από μπροστά μας.
"Πραγματικά δεν ξέρω!"
Απάντησα κοιτώντας τους.
"Θυμάστε που λέγαμε πως στα τριάντα θα πηγαίνουμε από μπαρ σε μπαρ και θα πηδάμε όλες τις γκόμενες?"
Είπε ο Άλεξ κάνοντας μας να χαχανίσουμε.
"Και έχουμε να πάμε με άλλη εδώ και 14 χρόνια..."
Συνέχισε την πρόταση ο Μάριος νοσταλγώντας τις μαθητικές μας μέρες.
"Ωραία περνούσαμε!"
Συμφώνησα ενώ συνέχιζα να τους κοιτάω.
"Ναι..."
Ψέλλισαν συγχρονισμένα.
"Αλλά μαλάκες δεν με νοιάζει... Ούτε που δεν πηδάω άγνωστες ούτε που δεν κάνω σεξ κάθε μέρα. Αυτή η εικόνα με κάνει να τα ξεχνάω όλα!"
Είπα κάνοντας νόημα με το κεφάλι μου τα κορίτσια με τα παιδιά.
"Διάολε εμείς που λέγαμε πως δεν θα κάνουμε ποτέ οικογένεια, πλέον δεν μπορούμε να φανταστούμε τους εαυτούς μας χωρίς αυτούς!"
Ακούστηκε η φωνή του Άλεξ κοιτώντας την ίδια ζωντανή εικόνα που κοιτούσα και εγώ.
"Ξέρετε τι?"
Είπε ο Μάριος κάνοντας μας να στρέψουμε τα βλέμματα μας πάνω του.
"Τα καταφέραμε!"
Τελείωσε ενώ δάκρυα έτρεχαν από τα μάτια του παρασύροντας και εμάς. Κατευθείαν αγκαλιαστήκαμε μεταξύ μας δακρύζοντας από συγκίνηση.
"Τα καταφέραμε..."
Ψελλίσαμε ταυτόχρονα ενώ ένα τεράστιο χαμόγελο διαγράφτηκε στα πρόσωπα μας.
"Μπαμπά!"
Ακούστηκε η φωνή του Διονύση κάνοντας μας να χωριστούμε για να τον κοιτάξουμε. Έτρεξε προς το μέρος του Μάριου και χωρίς προειδοποίηση πήδηξε πάνω του δείχνοντας μια ζωγραφιά που έφτιαξε την στιγμή που η Κωνσταντίνα τους πλησίαζε κρατώντας κι αυτή μια ζωγραφιά.
"Μπαμπά και εγώ έφτιαξα μια!"
Αναφώνησε η μικρή ακολουθώντας τις κινήσεις του αδελφού της.
"Είναι πολύ ωραίες!"
Είπε ο Άλεξ αγκαλιάζοντας τα παιδιά τους ενώ παρατηρούσε την Άλκηστη να τους πλησιάζει μαζί με την Εβίτα, την Άρια και τα παιδιά.
"Μπαμπά δες!"
Φώναξε ο Μάρκος τρέχοντας πάνω στον Άλεξ ο οποίος κατευθείαν τον αγκάλιασε ανυπόμονος να δει αυτό που έφτιαξε ο γιος του.
"Εσείς φτιάξατε κάτι?"
Ρώτησα τα τερατάκια μου όταν έφτασαν απέναντι μου. Εκείνα έγνεψαν θετικά και αφού η Εβίτα με φίλησε μου έδειξαν τις ζωγραφιές τους.
"Εδώ λέει τα ονόματα μας!"
Είπαμε συγχρονισμένα με τον Άλεξ και τον Μάριο ενώ κοιτούσαμε τα ονόματα όλων. Της Εβίτας, την Άλκηστη, της Άριας, τα δικά μας, των γονιών μας, των παιδιών... Όλων!
"Όχι δεν είναι τα δικά σας!"
Είπε η Δάφνη γνέφοντας αρνητικά.
"Ποιανού είναι?"
Ρώτησε ο Άλεξ τσιμπώντας το μάγουλο της κάνοντας την να παραπονεθεί.
"Νονέ άσε με!"
"Μιας ιστορίας που μας είπαν!"
Απάντησε Μάρκος χωρίς να χάσει χρόνο.
"Ποιοι σας την είπαν?"
Ρώτησε ο Μάριος κοιτώντας τα μικρά.
"Η μαμά, η νονά και η Άρια!"
Είπε ο Ιάσονας δείχνοντας τα κορίτσια.
"Και ποια ιστορία είναι αυτή?"
Ρώτησα κατευθείαν και εκείνα κοίταξαν τα κορίτσια και αφού τους έγνεψαν θετικά απάντησαν ταυτόχρονα.
"ΌΤΑΝ ΔΎΟ ΚΌΣΜΟΙ ΕΝΏΝΟΝΤΑΙ!!"
Γεια σας!! Τι κάνετε?
Είμαι η μόνη που της έλειψε αυτή η ιστορία από την στιγμή που πάτησε δημοσίευση?
Λοιπόν αυτό ήταν και το bonus part και ελπίζω να σας άρεσε!!!
Δεν θα σας πω τίποτα διότι είδη κλαίω οπότε ας μην το κάνω χειρότερο.
Η νέα ιστορία έχει ανέβει στο προφίλ μου όποιος-α θέλει μπορεί να πάει να την διαβάσει και σύντομα θα ανέβει άλλη μια!!!!
Και πάλι σας αγαπάω πάρα πολύ!!!!!! Ελπίζω να το ξέρετε!!!!!!
Σας εύχομαι να βρεθεί και ο δικός σας Στέφανος ή Μάριος ή Άλεξ και να σας αγαπήσει πραγματικά!!!
ΑΝΤΊΟ!!!
ΣΑΣ ΑΓΑΠΆΩ!!!!!!!!!!!!!!