ႏွစ္ႏွစ္အၾကာမွာေတာ့ ႐ႈစီရင္စု Base ဟာ B-Base နဲ႔ ပုခံုးခ်င္းယွဥ္ရပ္ႏိုင္တဲ့အထိ အင္အားေတာင့္တင္းလာခဲ့တယ္။ ႐ႈစီရင္စုလက္ေအာက္မွာ ခိုလံႈသူဦးေရ တစ္သိန္းေက်ာ္ထိရိွေနေပမဲ့ Base ရဲ႕ ေကာင္းမြန္တဲ့စီမံအုပ္ခ်ဳပ္မႈစနစ္ေၾကာင့္ ေနထိုင္သူအားလံုးဟာ တန္းတူညီမွ်အခြင့္အေရးကိုယ္စီရရိွၾကတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ ႏိုင္ငံအတြင္း Base ရဲ႕ဂုဏ္သတင္းဟာ အထူးေမႊးပ်ံ႕ၿပီး လူတိုင္းက ႐ႈစီရင္စု Base ကို နတ္ျပည္အျဖစ္ေတာင္ တင္စားေခၚေဝၚၾကတယ္။
အႏၲရာယ္အသြယ္သြယ္ၾကားထဲကေန အသက္ကိုရင္းၿပီး ေတာင္ပိုင္းကိုခိုလံႈဖို႔ေရာက္လာသူေတြကလဲ တစ္စထက္တစ္စပိုမိုမ်ားျပားလာခဲ့တယ္။ ေျမာက္ပိုင္း Base ေတြဟာလဲ ေတာင္ပိုင္းနဲ႔ မဟာမိတ္အျဖစ္လာေရာက္ပူးေပါင္းလိုေၾကာင္းကို လက္ေဆာင္ပ႑ာေတြနဲ႔အတူ ကမ္းလွမ္းလာၾကတယ္။ ၿပိဳကြဲလုနီးနီးျဖစ္ေနတဲ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႀကီးဟာလဲ တစ္စထက္တစ္စျပန္လည္ေကာင္းမြန္လာခဲ့တယ္။
ဒီမနက္မွာ လိန္ခြၽမ္း ေဒါက္တာ့ကိုဖက္ထားရင္းကေန အိပ္မက္ကႏိုးလာခဲ့တယ္။ ေဒါက္တာ့ေဘးနားကပ္ၿပီး အစြမ္းကုန္႐ိုးသားျပေနရွာတဲ့ ခႏၶာကိုယ္အစိတ္အပိုင္းတစ္ေနရာေၾကာင့္ လိန္ခြၽမ္း ေဒါက္တာမသိေအာင္ ခႏၶာကိုယ္ကို ဂ႐ုတစိုက္ေနရာေရႊ႕လိုက္တယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ႏွစ္ဝက္အတြင္း သူမနက္ႏိုးလာတိုင္းမွာ ဒီအေျခအေနက ျဖစ္ေနက်ပဲ။ တစ္ခါတေလဆို သူ႕အိပ္မက္ေတြထဲမွာ ေဒါက္တာ့ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတာက္ေတာက္ေလးေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့အခါ သူအိပ္မက္ကႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္ဆို ေဘာင္းဘီမွာစိုထိုင္းေနၿပီ။ အဲ့လိုေန႔မ်ဳိးဆို လိန္ခြၽမ္းခင္ဗ်ာ ရွက္လြန္းလို႔ မ်က္ႏွာေတာင္မထားတတ္ေလာက္ေအာင္ပဲ။ လိန္ခြၽမ္း ေဒါက္တာမႏိုးလာခင္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲအသည္းအသန္ေျပးၿပီး ကိုယ့္ကိစၥကို ျမန္ျမန္ရွင္းလိုက္ရတယ္။
လိန္ခြၽမ္း စားဖိုေဆာင္မွာမနက္စာစားၿပီးသြားတဲ့အခါ ထံုးစံအတိုင္း Zombie ေတြကိုႏိွမ္နင္းဖို႔ အျပင္ကိုထြက္သြားတယ္။ ႐ႈစီရင္စုမွာ လာေရာက္ခိုလံႈသူမ်ားျပားလာျခင္းေၾကာင့္ သူတို႔ေတြအေနနဲ႔ Zombie ေတြရဲ႕အႏၲရာယ္ကေန တတ္ႏိုင္သမွ်နည္းပါးေအာင္လုပ္ေဆာင္ဖို႔လိုအပ္တယ္။ လက္ရိွမွာေတာ့ ႐ႈစီရင္စု Base ကေန မိုင္ရာေပါင္းမ်ားစြာပတ္လည္အတြင္းကို အႏၲရာယ္ကင္းမဲ့ဇုန္အျဖစ္ေတာင္သတ္မွတ္ႏိုင္ၿပီ။ ဒါ့အျပင္ တျခား ေတာင္ပိုင္း Base ေတြကပါ Zombie ႏိွမ္နင္းေရးလုပ္ငန္းကို အတူတကြလက္တြဲလုပ္ေဆာင္လာၾကတဲ့အတြက္ ေတာင္ပိုင္းမဟာမိတ္နယ္ေျမတစ္ေလွ်ာက္က Zombie ေတြေဘးကေန လံုးဝနီးပါးကင္းရွင္းသေလာက္ရိွေနၿပီ။
သာမာန္လူေတြက ထိုအႏၲရာယ္ကင္းမဲ့ဇုန္အတြင္းမွာ စိတ္ေအးခ်မ္းသာစြာေနထိုင္ႏိုင္ၾကတယ္ဆိုေပမဲ့ အႏၲရာယ္ကင္းမဲ့ဇုန္ျပင္ပနယ္ေျမေတြမွာက်က္စားေနတဲ့ Zombie ေတြကိုလဲ လစ္လ်ဴ႐ႈထားလို႔မရဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ေတြ ထို Zombie ေတြကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းစီ ရွင္းလင္းသြားေအာင္ လုပ္ေဆာင္ရတယ္။
ကမာၻႀကီးေပၚမွာ Zombie အေကာင္ေရ သန္းေပါင္းမ်ားစြာရိွတယ္။ Zombie ေတြကို ရွင္းလင္းတဲ့အလုပ္က ဘယ္ေန႔ဘယ္အခ်ိန္က်မွၿပီးေျမာက္ေအာင္ျမင္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူမွမသိႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမဲ့ လူတိုင္းရဲ႕ရင္ထဲမွာေတာ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြကို ၿမဲၿမဲဆုပ္ကိုင္ထားၾကဆဲပဲ။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ေတြ အခုခ်ိန္မွာ လူသားေတြအသက္ရွင္ေနထိုင္ရန္အခ်က္အျခာက်တဲ့ ေရျပသနာ၊ အငတ္ေဘးျပသနာနဲ႔ တျခားလံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာျပသနာေတြကိုလဲ ေျဖရွင္းႏိုင္ခဲ့ၿပီ။ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ သူတို႔ေတြအေနနဲ႔ ဒီကပ္ေဘးတြင္းကေက်ာ္လႊားႏိုင္ေအာင္ပဲ အားသြန္ခြန္စိုက္ႀကိဳးပမ္းလုပ္ေဆာင္ႏိုင္ၾကၿပီ။
ကားတန္းက တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ Zombie ေတြ ထူထပ္စြာက်က္စားေနတဲ့နယ္ေျမထဲကို ေရာက္လာခဲ့တယ္။
လိန္ခြၽမ္းေဘးမွာထိုင္ေနတဲ့တပ္သားတစ္ေယာက္က ပါးႏွစ္ဖက္ကရဲရဲနီေနၿပီး စကားေျပာဖို႔ျပင္လိုက္ ႏႈတ္ျပန္ဆိတ္သြားလိုက္နဲ႔ျဖစ္ေနတယ္။ ထိုတပ္သားေလးကိုၾကည့္ရတာ ေယာကၡမေရွ႕မွာ အရွက္သည္းေနတဲ့ ေခြၽးမေပါက္စေလးလိုပဲ။
"မင္းငါ့ကို အဲ့ဒီေသာက္ရွက္သည္းေနတဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ တစ္မနက္လံုးထိုင္ၾကည့္ေနတာ၊ ဘာေျပာမလို႔လဲ?? ေျပာ!!!!" လိန္ခြၽမ္း အခုတေလာ အိပ္မက္ထဲမွာ ေဒါက္တာအေပၚ လူမဆန္တဲ့ကိစၥေတြလုပ္မိတယ္လို႔ခဏခဏအိပ္မက္မက္ၿပီး မနက္ႏိုးလာတိုင္း အႀကီးအက်ယ္စိတ္ဆင္းရဲေနရတာေၾကာင့္ လူကလံုးဝစိတ္မၾကည္ဘူး။ အလကားေနရင္းေတာင္ ေဒါသကအလိပ္လိုက္ထြက္ေနတာ။
"ေခါင္းေဆာင္ကို...ကြၽန္ေတာ္...ကြၽန္ေတာ္ ေျပာစရာတစ္ခုရိွလို႔" တပ္သားေလး အ,ထစ္ အ,ထစ္နဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။
ေဘးကတစ္ေယာက္က ဘယ္လိုမွသည္းမခံႏိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး ထိုတပ္သားေလးကိုရင္ခြင္ထဲဆြဲဖက္လိုက္ၿပီး အားပါးတရကိုက္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးတာနဲ႔ လိုရင္းကို တုတ္ထိုးအိုးေပါက္ေျပာခ်ပစ္လိုက္တယ္။ "ေခါင္းေဆာင္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ လက္ထပ္ေတာ့မလို႔။ အဲ့ဒါ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ေက်းဇူးျပဳၿပီး ခြင့္ရက္နည္းနည္းေလာက္ေပးလို႔ရမလား??"
"မင္း ဘာေျပာလိုက္တာ...??" လိန္ခြၽမ္း ကိုယ့္နားကိုယ္ေတာင္ ကေလာ္ထုတ္မိမတတ္ပဲ။ သူ႕ကိုယ္သူ ထင္ေယာင္ထင္မွားေတြၾကားေနရတာလို႔ေတာင္ သံသယျဖစ္မိသြားတယ္။
လိန္ခြၽမ္း အခုေလာက္ထိအံ့ဩသြားရတာလဲ သူ႕ကိုအျပစ္မဆိုသာဘူး။ လိန္မိသားစုအစဥ္အဆက္က စစ္တပ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအသိုင္းအဝန္းထဲကျဖစ္ၿပီး လိန္ခြၽမ္းမိဘေတြဆံုးတဲ့အခ်ိန္မွာ လိန္ခြၽမ္းအသက္ 7 ႏွစ္ ပဲရိွေသးတယ္။ ဒါ့အျပင္ လိန္ခြၽမ္းရဲ႕အဘိုးကလဲ ကေလးတစ္ေယာက္ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ေပးတဲ့လူစားမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။ လိန္ခြၽမ္းက ကေလးဘဝထဲက စစ္တန္းလ်ားေတြထဲမွာပဲ ေနထိုင္ႀကီးျပင္းလာခဲ့ရတာ။ သူ႕ရဲ႕ဘဝမွာ ၾကမ္းၾကမ္းတမ္းတမ္းစစ္သားႀကီးေတြကိုပဲ ေန႔စဥ္ျမင္ေတြ႕ေနရတာ။ လိန္ခြၽမ္းရဲ႕အသိဥာဏ္ေတြထဲမွာ ပံုေသ႐ိုက္သြင္းထားခဲ့တာက ေလ့က်င့္ေရးဆင္းမယ္၊ ေပးတဲ့တာဝန္ေတြၿပီးေျမာက္ေအာင္ထမ္းေဆာင္ရမယ္။ ၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္ေလ့က်င့္ေရးေတြထပ္ဆင္းၿပီး ေနာက္ထပ္ေနာက္ထပ္ ေပးအပ္လာတဲ့တာဝန္ေတြကို အထူးႀကိဳးစားထမ္းေဆာင္မယ္ဆိုတဲ့အသိပဲရိွတယ္။ ႏွလံုးသားေရးရာနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အသိဥာဏ္ဆိုတာေတာ့ တကယ့္ကိုသာမာန္ေလာက္လို႔ဆိုရမလိုပဲ။ သူသိတာက ေယာက်္ားေတြဆိုတာ အသက္အရြယ္အပိုင္းအျခားတစ္ခုကိုေရာက္လာတဲ့အခါ လက္ထပ္ၾကၿပီး အခ်ိန္တန္ရင္ သားသမီးေတြရလာၾကလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ လိင္တူေတြၾကားကခံစားခ်က္ေတြကိုေတာ့ သူတကယ္မသိဘူး။
"သူတို႔လက္ထပ္ေတာ့မွာမို႔လို႔ ေခါင္းေဆာင္ဆီမွာ ရက္နည္းနည္းေလာက္ခြင့္ေပးဖို႔ေျပာေနတာ။ ၾကည့္ရတာ ေခါင္းေဆာင္ နားမေကာင္းေတာ့ဘူးထင္တယ္??" ေကာ္က်စ္ရိန္ ႏွာေခါင္း႐ံႈ႕လိုက္ၿပီး ရႊတ္ေနာက္ေနာက္နဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။ "ဘာလဲ?? လန္႔သြားတာလား?? ေယာက်္ားေတြလဲ တျခားေယာက်္ားတစ္ေယာက္ကို ခ်စ္မိသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္မသိဘူးလား?? ဒါ ဘာထူးဆန္းလို႔လဲ?? ဒီလိုကပ္ေဘးႀကီးထဲမွာ ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္သူ႕ကိုပဲခ်စ္ခ်စ္ ဘယ္သူကအေရးလာစိုက္ေနဦးမွာလဲ?? ငါ့ေကာင္ေတြ... ဂုဏ္ယူတယ္ကြာ!!" ေကာ္က်စ္ရိန္ အေရွ႕ကလူငယ္ေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ပုခံုးကိုပုတ္ရင္း ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးေျပာလိုက္တယ္။
လူေတြအားလံုးက ဒီႏွစ္ေယာက္ကို သံသယျဖစ္ေနတာၾကာၿပီ။ တစ္ခါတေလဆို ႏွစ္ေယာက္သားတိတ္တိတ္ကေလးလစ္ထြက္သြားတာကိုေတာင္ ေတြ႕တဲ့သူေတြရိွတယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ အခုလိုလက္ထပ္မဲ့သတင္းၾကားတဲ့အခါ ဘယ္သူမွမအံ့ဩၾကဘူး။ အားလံုးက ထိုႏွစ္ေယာက္ကို ဝမ္းသာအားရေကာင္းခ်ီးေပးၾကတယ္။ ကားတစ္စီးလံုးမွာ ရယ္ေမာသံေတြဆူညံသြားေတာ့တယ္။
"ၾကည့္ဦး။ အားလံုး ဘယ္ေလာက္ေတာင္ဝမ္းသာေနၾကသလဲဆိုတာ?? ေခါင္းေဆာင္လဲ တစ္ေယာက္ေလာက္မရွာသင့္ဘူးလား?? ေခါင္းေဆာင္စိတ္ထဲမွာ တစ္သက္လံုးအတူတူလက္သြားခ်င္စိတ္ျဖစ္လာေအာင္ လုပ္ႏိုင္တဲ့သူမ်ဳိး ေတြ႕ေနၿပီလား?? အဲ့ဒီတစ္ေယာက္ေယာက္ကိုျမင္တဲ့အခါ ကိုယ့္ရင္ထဲမွာေပါ့ပါးတက္ႂကြေနသလိုခံစားရတာမ်ဳိး၊ ကိုယ္စိတ္ဓာတ္က်ေနတဲ့အခ်ိန္မ်ဳိးမွာေတာင္ အဲဒီသူမ်က္ႏွာေလးျမင္လိုက္႐ံုနဲ႔ အားအင္ေတြျပန္ျပည့္လာသလိုခံစားရေအာင္ လုပ္ႏိုင္စြမ္းရိွတဲ့သူမ်ဳိး ေခါင္းေဆာင္ရင္ထဲမွာရိွေနၿပီလား။ ေခါင္းေဆာင္စိတ္ထဲမွာ အဲ့ဒီလူကိုအၿမဲတမ္း ေထြးေပြ႕ထားခ်င္ေနမယ္၊ အဲ့ဒီလူကို အၿမဲတမ္း အနမ္းေပးခ်င္ေနမယ္၊ ေနာက္ၿပီး... အဲ့ဒီသူနဲ႔ တစ္ကိုယ္တည္းျဖစ္ေအာင္ ေပါင္းစည္းခ်င္စိတ္ေတြျဖစ္ေနမယ္။ ေခါင္းေဆာင္...အဲ့ဒီလိုလူမ်ဳိးကို ေတြ႕ေနၿပီလား??" ေကာ္က်စ္ရိန္ လိန္ခြၽမ္းပုခံုးကိုခပ္ဖြဖြပုတ္လိုက္ရင္း ေျပာလိုက္တယ္။
ႏွစ္ေယာက္သား ဒီေလာက္လက္ပြန္းတတီးေနလာတာ ႏွစ္ႏွစ္ေတာင္ရိွေတာ့မွာကို ေခါင္းေဆာင္က အခုထိ ကိုယ့္ကိုကိုယ္သေဘာမေပါက္ႏိုင္ေသးဘူး။ သူ ေဒါက္တာပိုင္ကိုၾကည့္တဲ့အၾကည့္ေတြတိုင္းက လူတစ္ေယာက္လံုးျပာက်မတတ္မီးဝင္းဝင္းေတာက္ေနတာကို။ အဲ့ဒါေတာင္ ေခါင္းေဆာင္က ခုထိ အေရးအႀကီးဆံုးအဆင့္ကို မေရာက္ႏိုင္ဘူးျဖစ္ေနတာ၊ ေကာ္က်စ္ရိန္ ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းနဲ႔ စိတ္မရွည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
လိန္ခြၽမ္းတစ္ကိုယ္လံုး မိုးႀကိဳးပစ္ခ်လိုက္သလို အေတာင့္လိုက္ျဖစ္သြားတယ္။ ေခါင္းကို လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး အေတြးေတြထဲမွာ အေတာ္ၾကာေအာင္လမ္းေပ်ာက္ေနခဲ့ၿပီးမွ ဩရွရွအသံနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။ "တစ္ေယာက္ေတာ့ရိွတယ္။ သူလဲ... သူလဲ ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ပဲ"
"ေယာက်္ားႏွစ္ေယာက္ၾကားကခ်စ္ျခင္းကေရာ ဘာမ်ားမွားေနလို႔လဲ?? ကြၽန္ေတာ္လဲ ေယာက်္ားေတြကို သေဘာက်တာပဲ။ ဒီကမာၻႀကီးေပၚမွာ ဒီေန႔အသက္ရွင္ေနရင္ေတာင္ ေနာက္ေန႔အသက္ဆက္ရွင္ပါ့ဦးမလားဆိုတာ မေသခ်ာဘူး။ တကယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုေပ်ာ္ရႊင္မႈေပးႏိုင္မဲ့အရာတစ္ခုကို ရွာေတြ႕ခဲ့ရင္ ဘာမွမေတြးပဲ ျမန္ျမန္ဖမ္းဆုပ္လိုက္သင့္တယ္။ မျဖစ္သင့္ဘူးဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုထိန္းခ်ဳပ္ထားၿပီးခါမွ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကိုလက္လႊတ္လိုက္ရရင္ တစ္ဘဝလံုးေနာင္တ,ရမဆံုးျဖစ္လိမ့္မယ္" ေကာ္က်စ္ရိန္ ကားေခါင္မိုးကိုၾကည့္ရင္း ေလးပင္စြာသက္ျပင္းခ်လိုက္မိတယ္။
လိန္ခြၽမ္း ႏႈတ္ဆိတ္သြားမိတယ္။
လိန္ခြ်မ္းရင္ထဲမွာ တစ္စံုတစ္ခုကို သေဘာေပါက္သြားျပီး ရုတ္တရက္ မ်က္လံုးေတြက လ်ွပ္စီးေတြတ၀င္း၀င္းလက္မတတ္ စူးရဲလာတယ္။
အဲ့ဒါဆို သူ အရင္ဘ၀ထဲကေရာ၊ အခုဘ၀မွာပါ ေဒါက္တာ့အေပၚ ခ်စ္ေနခဲ့တာလား??
သတ္မွတ္ထားတဲ့ေနရာကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ သူတို႔ရဲ႕ေခါင္းေဆာင္တစ္ေယာက္ အထူးတလည္တက္ႂကြေနေတာ့တယ္။ စြမ္းအားျဖည့္ေဆးရည္ေတြကို အားပါးတရေသာက္ၿပီး Zombie အုပ္ႀကီးတစ္ဝက္ေလာက္နီးပါးကို မိုးႀကိဳးေတြနဲ႔ အဆက္မျပတ္တိုက္ခိုက္ေနတာ အသက္ေတာင္႐ႈရဲ႕လားပဲ။ လိန္ခြၽမ္းရဲ႕လက္စြမ္းနဲ႔ မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာတင္ ေျမေပၚမွာအျမဳေတေတြ ေတာင္ပံုရာပံုျပန္႔ႀကဲကုန္တယ္။ အဖြဲ႕သားေတြအားလံုး ေၾကာင္အသြားၾကတယ္။
ေခါင္းေဆာင္က စြမ္းအားေတြကိုသိုဝွက္ထားမွန္း အဖြဲ႕သားေတြအကုန္သိၾကတယ္။ အခုဆို ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕စြမ္းအားအဆင့္က အဆင့္ 11၊ 12 ေလာက္ေတာင္ ရိွေနၿပီလားပဲ?? 'တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ စြမ္းအားဘုရင္' ဆိုၿပီးတင္စားေခၚေဝၚၾကတဲ့ B-Base က စြမ္းအားရွင္ေတာင္မွ အဆင့္ 10 ပဲရိွေသးတာ။ အခုအတိုင္းဆိုရင္ အဲ့ဒီစြမ္းအားရွင္က သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ ေျခဖ်ားေတာင္မမီွဘူး။ ေနာက္တစ္ခါ အဲ့ဒီစြမ္းအားဘုရင္ဆိုတဲ့ေကာင္ သူတို႔႐ႈစီရင္စု Base ထဲ ဟန္ေရးလာျပရဲျပၾကည့္၊ တစ္ခါထဲမ်ဳိးျဖဳတ္ေပးလိုက္မယ္!!
လိန္ခြၽမ္းရဲ႕စြမ္းအားအဆင့္က King Level အဆင့္ေက်ာ္ေနၿပီဆိုတာကို ေကာ္က်စ္ရိန္တစ္ေယာက္ပဲသိေသးတယ္။ ျပန္လည္ေမြးဖြားလာျခင္းရဲ႕အားသာခ်က္ေၾကာင့္ ေကာ္က်စ္ရိန္နဲ႔ ေက်ာက္လင္ဖုန္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လံုးက တျခားလူေတြထက္ စြမ္းအားတိုးတက္တာျမန္ေပမဲ့ လိန္ခြၽမ္းကိုေတာ့ ဘယ္သူမွလိုက္မမီွဘူး။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕စြမ္းအားတိုးတက္ႏႈန္းက ဒံုးပ်ံအတိုင္းပဲ။ ဒီေန႔ ေခါင္းေဆာင္ကိုျမင္တဲ့အခ်ိန္မွာ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕စြမ္းအားက အဆင့္ 8 ဆို သဘက္ခါေလာက္ျပန္ေတြ႕ရင္ အဆင့္ 9 ေလာက္ေရာက္ေနေရာ။ ေခါင္းေဆာင္ ဘယ္လိုမ်ားေလ့က်င့္ေနလဲဆိုတာ စဥ္းစားလို႔ေတာင္မရဘူး။
ေကာ္က်စ္ရိန္ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီး သူသတ္ခဲ့တဲ့ Zombie ေတြဆီကရလာတဲ့အျမဳေတေတြကို ေကာက္ယူလိုက္တယ္။
ႏွစ္နာရီၾကာၿပီးေနာက္မွာေတာ့ လိန္ခြၽမ္းတစ္ေယာက္ စြမ္းအားျဖည့္ေဆးရည္တစ္ဘူးကိုေသာက္ရင္း အဖြဲ႕သားေတြကို တက္တက္ႂကြႂကြနဲ႔ေလာေဆာ္လိုက္တယ္။ "ကဲ!! သိမ္းဆည္းၿပီးရင္ အိမ္ျပန္ၾကမယ္ေဟ့!!"
"ၿမိဳ႕ထဲမွာပတ္ၾကည့္ၿပီး ေဒါက္တာ့အတြက္အသံုးဝင္မဲ့ပစၥည္းေတြရိွမရိွ လိုက္မရွာၾကည့္ေတာ့ဘူးလား??" တပ္သားေလးတစ္ေယာက္က အူတူတူျပန္ေမးတယ္။ အရင္တုန္းကဆိုရင္ ကိစၥၿပီးတာနဲ႔ ေခါင္းေဆာင္က အဲ့ဒီၿမိဳ႕ပတ္လည္ကိုေျမလွန္ၿပီးေတာ့ ေဒါက္တာ့အတြက္ စိတ္ဝင္စားစရာပစၥည္းေတြကို ရေအာင္ရွာသြားေလ့ရိွတယ္။ ဒီေန႔မွ ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ အသည္းအသန္ျပန္ခ်င္ေနရတာလဲ??
"ျပန္မယ္။ ငါ လုပ္စရာရိွတယ္" လိန္ခြၽမ္း အားမာန္အျပည့္နဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။
ေကာ္က်စ္ရိန္ကေတာ့ 'တက္ႂကြတဲ့ၾကက္ဖ'လုပ္ေနတဲ့ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ၾကည့္ၿပီး ခပ္ၿပံဳးၿပံဳးနဲ႔ကားထဲဝင္သြားေတာ့တယ္။
-----------------------------------------------------------------------------------
အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ Update ေတြ အရမ္းေနာက္က်ေနတာ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ ခု ရိုက္ျပီးျပီးခ်င္း တင္လိုက္တာမို႔ Typing Error ေတြ ပါေနရင္လဲ ေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔....