Zawgyi
"ကိုကို...ကိုကိုေရ.....ထမယ္.............."
မီးဖိုေခ်ာင္ထဲက ခပ္စူးစူးထြက္လာေသာ မနက္ခ်ိန္ခါေတးသံသာကို ကိုယ္ေပၚ ေစာင္ျဖင့္ဖုံးအုပ္ကာေ႐ွာင္ကြင္းလိုက္သည္။
"ထမယ္လို႔...ထမယ္ဆိုေန..."
ပုလုံးလိပ္ေနေသာေစာင္ကိုအထုပ္လိုက္အတိုင္းမကာ မ်က္ႏွာသစ္ဖို႔ ေပြ႔ခ်ီရေတာ့သည္။ အသက္ကသုံးဆယ္ျပည့္ေတာ့မယ့္ကိုကိုဟာ သူ႔အတြက္ေတာ့ အျမဲတမ္းယုယၾကင္နာရမည့္ ကေလးေလးလို။
"Oh Se..h..u....n...n...i....e.... ..."
"ဗ်ာဗ်ာ...."
မ်က္ႏွာေလးနားက ေစာင္ကိုျဖည္ခ်ကာ ေရေအးေအးတို႔ျဖင့္ပြတ္သပ္ေပးေတာ့ မပြင့္တပြင့္ တအင့္အင့္ႏွင့္။
မို႔ေဖာင္းေဖာင္းမ်က္ခြံေတြကို ဖိႏွစ္ေမြးၾကဴလိုက္သည္။
"ခ်စ္စရာေလး...ကိုကိုက..."
"မင္းေနာ္....သြားေတာ့ ငါ့ဘာသာလုပ္တတ္တယ္"
သူ႔လက္ေတြကိုပုတ္ခတ္ဖယ္ခ်ကာ ရင္ခြင္ထဲကအတင္းတိုးထြက္ေနေသာကိုကို။ အား႐ွိတာလဲ မဟုတ္ပဲနဲ႔။
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနပါကိုကိုရာ....ၿပီးေတာ့မယ္ ခဏေလး.."
ေပပြသြားေသာဆပ္ျပာျမႇဳပ္ေတြႏွင့္ ႏွင္းလူေလးလိုေဖြးေဖြးဆြတ္ဆြတ္ မသိႏိုးနား႐ုပ္ကေလး။
"ငါကေလ..."
"အင္း.."
"မနက္ျဖန္ Trip သြားစရာ႐ွိတယ္"
"သိတယ္ကိုကို....အရင္တစ္ပတ္ကတည္းကေျပာထားတာပဲ.....မ်က္ႏွာေမာ့ဦး"
"မင္းပါလိုက္မလား...ငါေျပာလိုက္မယ္"
"ဘာလိုက္လုပ္ရမွာလဲ ကိုကိုရဲ႕။ ကိုကိုတို႔ၾကားထဲ ကြၽန္ေတာ္ေနရင္ အဆီအေငၚမတည့္တာေတြထျဖစ္လိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ့္အေၾကာင္းမသိတာလည္းမဟုတ္ပဲ။ ပလုတ္က်င္းမယ္။"
ႏႈတ္ခမ္းေ႐ွ႕ေတ့ေပးလာေသာ ေရခြက္ကို ေမာ့ေသာက္ကာေရငုံရသည္။
"ငါးမိနစ္တိတိတိုက္ရမွာေနာ္....."
"မ႐ွည္နဲ႔.....လိုက္ခ့ဲလို႔....fanfan တိူ႔ကလည္းေခၚေနၾကတာ"
"ကဲ..ကိုကို....အရင္သြားတိုက္.....ၿပီးမွေျပာမယ္....ကြၽန္ေတာ္အျပင္မွာေစာင့္ေနမယ္။ ျမန္ျမန္လုပ္ေနာ္..အေအးပတ္မယ္"
"ေအး...ငါပဲကေလး...မင္းကလူႀကီး"
ရြဲ႔ေျပာေတာ့ ႏွာထိပ္ကိုဖြဖြဆြဲညစ္၏။
"အသည္းယားေအာင္..."
"သြားမွာဆို...? သြားေတာ့ေလ..ထြက္ေတာ့! '
"OkOk........."
စူပြပြေကာက္ထစ္ထစ္ပန္းပု႐ုပ္ကေလးကို ေရခ်ိဳးခန္းမွာခ်ထားခ့ဲရေပမ့ဲ စိတ္ကမေျဖာင့္။
Oh Sehun တို႔ စိတၱဇမ်ားျဖစ္ေနသလားပဲ။ ဒါေလးကိုေနရာတကာ ဥစၥာေျခာက္ေနရတာနဲ႔ပဲ ျမင္သမွ်လူ အျမင္ကတ္တ့ဲဘြဲ႔ကို ေက်ေက်နပ္နပ္ႀကီးခံယူေနရသည္။ မတတ္ႏိုင္.....တစ္သက္မွာ ဒီတစ္ေယာက္တည္း ခ်စ္ဖူးတာေၾကာင့္ အသည္းဦးမို႔ အခ်စ္ပိုရသလို အခ်စ္ဆုံးမို႔လည္း ရင္ႏွင့္အမွ် ျမတ္ႏိုးသည္။ ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ဒီသံသရာကေန ကိုကိုမပါပဲ မလြတ္ေျမာက္ခ်င္။
ေက်ာင္းသြားဖို႔ ဝတ္စုံကို စိတ္တိုင္းက် ေရြးေပးေနရင္း သူတို႔အျဖစ္ကိုေတြးမိေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း႐ွက္စႏိုးရယ္မိျပန္၏။
ကိုကို႔အတြက္သူက ကေလးထိန္းနာနီလိုပင္ျဖစ္ေနသည့္ပုံ။ အင္း.....ခ်စ္ေတာ့လဲ......
"Sehunnie........ေရ......"
"အဝတ္ထုတ္ထားၿပီကိုကို......ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ဆြဲထားတ့ဲ လက္ပတ္ဒီဇိုင္းေတြေတြ႔မိေသးလား.."
"ဧည့္ခန္းက ဗီ႐ိုေအာက္ဆုံးထပ္မွာ......မင္း ဒီအတိုင္းထားတာေတြ႔တာနဲ႔ ငါသိမ္းထားတာ။"
"ေခါင္းေတြပါေလွ်ာ္လာတာလား...ေျပာင္ေအာင္သုတ္ဦးေနာ္.."
ေျပာလို႔မဆုံးခင္ ကိုကိုက ေခါင္းထိုးေပးသည္။
ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ေသးေသးမွာ Dryer ႐ွိေပမ့ဲ ဘယ္ေတာ့မွမသုံးျဖစ္။ ကိုကို႔ဆံပင္ အညိဳသားကို တဘက္ ပြျဖင့္ ပြတ္သုတ္ကာ ရင္ခြင္ထဲ ကိုကို႔ကို ေထြးေပြ႕ထားရသည့္ အခ်ိန္ေတြကို သူလည္းႀကိဳက္သလို ကိုကိုလည္းႏွစ္သက္သည္။ ဒါက ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ေနာက္တစ္မ်ိဳးခံစားရသည့္ နည္းပါပဲ။ ခင္မ်ားတို႔မွာ ခ်စ္သူမ႐ွိေသးသေရြ႔ေတာ့ ဒီလိုအရသာ ဒီလိုယုယမႈမ်ိဳးခံစားဖူးမွာမဟုတ္။ (A.N 😒)
"လိုက္မယ္မလား....."
"ကိုကိုကလိုက္ေစခ်င္လို႔လား...."
ျပန္ေမးေတာ့အသံေလးတိတ္က်သြားသည္။
"မနက္ျဖန္ကို ကြၽန္ေတာ္ဆြဲထားတ့ဲ ဒီဇိုင္းေတြကို ဟိုဘက္ကလက္မႈပညာ႐ွင္နဲ႔ ေသခ်ာညႇိႏိႈင္းဖို႔႐ွိေနလို႔ကိုကိုရဲ႕...သိတယ္မလား...ဆိုင္ကလည္းအသစ္ထပ္ခ်ဲ့ေနလို႔ေလ....Kai ကိုေျပာၾကည့္လို႔ သူတစ္ေယာက္တည္းျဖစ္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လိုက္ခ့ဲမယ္။"
"ေတာ္ပါၿပီ....ရတယ္.....ငါကသက္သက္မ့ဲ ဒုကၡေပးေနသလိုပဲ...."
"ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒုကၡအိုးေလးေၾကာင့္ပဲ အသက္႐ွင္ေနတာ..."
"မင္းအ့ဲဒီလိုေတြၾကပ္ၾကပ္ေျပာ...ငါ့ကို႐ုန္းမရေအာင္လုပ္.၊မင္းလည္းငါ့ကိုပဲ အၾကာႀကီးခ်စ္။"
"အၾကာႀကီးဆိုတာဘယ္ေလာက္လဲ......တစ္လလား...တစ္ႏွစ္လား...."
"မင္းေသတ့ဲအထိ....ငါအသက္မ႐ွဴေတာ့တ့ဲအထိ...."
ေက်ာျပင္ေသးေသးကို သိမ္းက်ံဳးေပြ႔ကာ ဆံပင္ေတြကို နမ္း႐ိႈက္မိသည္။
"ကိုကိုလည္းကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေပါင္းၿပီးစကားေတြတတ္လာၿပီ။ "
"မျဖစ္နိုင္ဘူး..ထင္တယ္..မင္းကအ႐ွက္မ႐ွိလို႔ ငါပါဒီစကားေတြေျပာဖို႔အ႐ွက္မ႐ွိေတာ့တာေနမယ္။"
"အ့ဲတာ...ခ်စ္...တာ.....ကိုကိုရဲ႕...ခ်စ္လို႔မ႐ွက္ေတာ့တာ..."
ႏႈတ္ခမ္းပါးလွပ္လွပ္က ဂုတ္ေပၚေႏြးကနဲဖိလာေတာ့ ၾကက္သီးေတြျဖန္းကနဲ...။ ဒီရင္ခြင္ထဲ ဒီ့ထက္ၾကာၾကာေနရင္ ႐ွက္ျခင္းအေၾကာင္းအရာက ေခါင္းစဥ္ေတြေျပာင္းကုန္ေတာ့မည္။
"ဖယ္စမး္..ဖယ္စမ္း....ငါအက်ႌလဲေတာ့မယ္..အျပင္ထြက္...".
"ကိုကို..ကလဲ...."
"ေတြ႔တာနဲ႔ေကာက္ထုမွာေနာ္.. ဒီအခ်ိန္ႏွာဗူးက်ဖို႔လာမစဥ္းစားနဲ႔"
"ဒါဆိုညမွ လား"
မ်က္စပစ္ကာေမးေနေသာ ႐ွက္ေၾကာျပတ္ေနသည့္ မ်က္ခြက္ႀကီးကို လက္ဖဝါးႏွစ္ဖက္ျဖင့္ဖိတြန္းပစ္လိုက္သည္။
"သြားေတာ့ လဒရဲ႕"
"ဟုတ္ၿပီဟုတ္ၿပီ..သြားၿပီ...."
ပါးတစ္ဖက္ကိုျဖတ္ကနဲ ဖိနမ္းကာ အခန္းအျပင္ကိုထြက္သြား၏။
Oh Sehunnie အနားေနရတာ ပ႐ုတ္လုံးကိုအမ်ိဳးေတာ္ထားရသလိုပဲ...မသိမသာ ေရာ သိသိသာသာပါလုံးပါးပါးေနရတာ။
Shuu!
"Hello.....Hello........Chen Hyung လား...."
သူ႔႐ုံခန္းဖုန္းကိုဆက္ၿပီး Chen Hyung လားဆိုေတာ့နည္းနည္းတင္းသြားၿပီ။
"ေအးေျပာ မင္းေယာက်ာ္းကိစၥလား"
လဒေလးက သူ႔ကိုကိုအေၾကာင္းမဟုတ္ရင္ အဖက္ကိုမလုပ္တတ္တာ မသိတာက်။
"မနက္က Luhan ေျပာတာ မင္းက trip ကို မလိုက္ဖူးလို႔ ျငင္းတယ္ဆို...."
"ဟုတ္တယ္အစ္ကို...ကြၽန္ေတာ္လည္း လုပ္စရာ႐ွိေနတာနဲ႔..အစ္ကိုတို႔ကိုပဲ အပ္မယ္...ျပန္လာရင္ တစ္ဝိုင္းလုပ္ေပးပါ့မယ္ဗ်ာ..ကြၽန္ေတာ့္ဘုစုခ႐ုေလးကို ဂ႐ုစိုက္ေပးၾကပါဦး။ ဒီဘက္မွာလည္း ဘယ္လိုမွ ညႇိမရလို႔။"
အမယ္....Oh Sehun က တစ္ဝိုင္းေတြဘာေတြနဲ႔ ထူးထူးဆန္းဆန္း လူမႈေရးေတြသိတတ္လာၿပီပဲ..
"ေအး...မင္းကတစ္ဝိုင္းဆိုလို႔ေနာ္....ငါတို႔က ကိုယ့္ဘာသာေတာင္ ဂ႐ုစိုက္ခ်င္တ့ဲေကာင္ေတြမဟုတ္ဖူး...."
"ေက်းဇူးအစ္ကို..ဒါဆို စိတ္ခ်မယ္ဗ်ာ။"
ဒါကေတာ့ Luhan အသက္႐ွဴၾကပ္ရျခင္း၏ အက်ိဳးဆက္ပင္။ ငုတ္တုတ္ထိုင္ေနေသာ ကမ္းပါးေပၚကေန တစ္ဖက္ အငူေပၚလွမ္းၾကည့္ေတာ့ Wu Yifan ႀကီးက မ်က္မွန္အမည္းႀကီးတပ္ၿပီး ငုတ္တုတ္။ ေနာက္ဖက္လွည့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႔ေက်ာျပင္ကို ကသိုဏ္းလွမ္း႐ႈေနေသာ Chen။ ကေလးေတြက အငူေအာက္ေရတံခြန္မွာ ေပ်ာ္လို႔ျမဴးလို႔။
"ဆရာ..."
"ေဟ...."
မျမင္ခ်င္ေသာ မ်က္ႏွာက သူ႔ေဘးမွာ တည့္တည့္လာထိုင္ေတာ့ Luhan မ်က္ႏွာေလးက ထိန္းေနသည့္ၾကားကပင္ အလိုလိုပ်က္ခ်င္လာသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေျပာထားတာေလး...."
"ငါ့မွာေယာက်ာ္း႐ွိတယ္။"
"ကြၽန္ေတာ္က ဒီအတိုင္းေလးခ်စ္ခ်င္႐ုံပါ။ ဆရာလက္မခံလည္းရတယ္။ "
"ဒါဆိုအသာေလးေနေလ..ဘာလို႔ငါ့ကိုအာ႐ုံလာေႏွာက္ေနတာလဲ...ငါကေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကိုယူထားတာနဲ႔ပဲ က်န္တ့ဲေယာက်ာ္းအားလုံးကိုလိုက္ႀကိဳက္ေနမယ္လို႔ မင္းကေတြးေနတာလား"
"ဟာအ့ဲ..လိုမဟုတ္ဖူးေနာ္ဆရာ...ကြၽန္ေတာ္ ဆရာ့အေပၚေစာ္ကားလိုစိတ္တစ္စက္မွမ႐ွိဘူး"
ေျခကာလက္ကာျငင္းေနေသာေက်ာင္းသားကို မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ကာၾကည့္ေနမိသည္။ အပန္းေျဖခရီးထြက္လာတာ ေန႔တစ္ဝက္က်ိဴးၿပီမို႔ ေဆာ့သူကေဆာ့ နားသူကနား။.ဒီေက်ာင္းသားကသာ သူ႔အနားမွာ ရစ္သီရစ္သီျဖစ္ေနတာ။ လြန္ခ့ဲတ့ဲႏွစ္ပတ္ေက်ာ္ေလာက္က ေက်ာင္းေျပာင္းလာသည့္ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား။ ျမင္ျမင္ခ်င္းမွာပဲ သူ႔အေပၚမ႐ိုးမသားမ်က္လုံးေတြႏွင့္ ၾကည့္သြားတာကို အခုထိ မေမ့။ ငါ့ ကို မင္းက ဘယ္လိုသတၱိေတြနဲ႔ ထိရဲဖို႔ႀကိဳးစားေနရတာလဲ။
" ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ ဒုကၡေရာက္ေနၿပီထင္တယ္ဗ်ာ.....ဆရာ့ကိုေတြ႔ရင္ ဒီေနရာက ၿငိမ္ၿငိမ္မေနဘူး။"
သူလက္ညိဳးထိုးျပသည့္ေနရာကိုၾကည့္ကာ ႏႈတ္ခမ္းကိုမ့ဲမိသည္။
"သြားေဆာ့ေလ...ဟိုမွာမင္းသူငယ္ခ်င္းေတြ water ball ေဆာ့ၾကမလို႔ေနမွာ လွမ္းေခၚေနတယ္။ ငါ့နားလာမေနနဲ႔ မင္းကိုျမင္ရတာ စိတ္မခ်မ္းသာဘူး။"
မ်က္ႏွာ အပ်က္ပ်က္အယြင္းယြင္းနဲ႔ ထထြက္သြားေတာ့ ေက်ာင္းသား။ဒီေခတ္ကေလးေတြလက္တည့္စမ္းခ်င္စိတ္က ဆရာကိုလည္းမေ႐ွာင္။ မတတ္ႏိုင္။ အလိုလိုက္သည္းခံျခင္းဆိုတာမ်ိဳးက ကိုယ့္အဘိုးႀကီးတစ္ေယာက္တည္းအတြက္ ျဖစ္ေနေတာ့လဲ။
ဟင္း
အိမ္က က်က္သေရတုံး....
..သြားေလရာ ခလုတ္တိုက္ေနပါေစ။
"ကိုကို...."
"ပလုတ္တုတ္...."
ရင္းႏွီးေနေသာ ကိုယ္သင္းနံ႔ကို ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုလုံးသူ႔ေပါင္ေပၚေရာက္သြားမွ သတိထားမိသည္။
နဖူးနားမွာ ေခြၽးစတစ္ခ်ိဳ႕သီးလ်က္။
လက္ဖဝါးေစာင္းျဖင့္ပြတ္သုတ္ေပးလိုက္ကာ...
"ေျပာေတာ့မအားဘူးဆို"..
"ၿပီးၿပီးခ်င္းတန္းလာခ့ဲတာပဲ...ကြၽန္ေတာ္မွ ပစ္မထားႏိုင္တာ"
"အပိုေတြ..."
"ကိုကိုလည္းကြၽန္ေတာ့္အေပၚအပိုေတြလုပ္ေပးလို႔မရဘူးလား...."
အံတခ်က္ႀကိတ္လိုက္တာကိုျမင္လိုက္ေပမ့ဲ မ႐ွင္းလိုက္ေသာ စကားကိုလည္းေမးဖို႔မေမ့ခ့ဲပဲ...
"ငါကဘာလုပ္ရမွာလဲ..."
"Chen Hyung ဖုန္းဆက္ေျပာမွသိတာ..ကိုကို ကြၽန္ေတာ့္ကို အတင္းလိုက္ေစခ်င္ေနတာ အ့ဲေကာင္ေၾကာင့္မဟုတ္လား....ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းကြၽန္ေတာ့္ကိုဆက္ဆံပါ..ကိုကိုရဲ႕...."
မွီရာကမ္းရာ လည္ပင္းေကာ္လံကို လက္ျဖင့္ကလိေနရင္း
.
"ငါက မင္းအေပၚ တအားမ်ားဆိုးေနသလားလို႔ေလ...."
"ဘယ္ႏွခါေျပာမွနားလည္မွာလဲကြၽန္ေတာ့္အသည္းေရ........"
နဖူးေပၚကခပ္ဖြဖြအထိအေတြ႔...လူျမင္ကြင္းမွာဆိုေသာအသိေၾကာင့္ ရင္ဘတ္အစုံကိုတြန္းထုတ္မိသည္။
ညႇိဳ႕ငင္ေနေသာမ်က္ဝန္းေတြေအာက္မွာ အသက္႐ွဴရတာကအစ အမွားမွားအယြင္းယြင္း။
"ခဏဖယ္။ ဒါအိမ္မဟုတ္ဖူး။ ကေလးေတြေရာ ဌာနကဆရာမေတြေရာ ႐ွိတယ္။"
"ဒီနားေတာ့ဘယ္သူမွမ႐ွိပါဘူးကိုကိုရဲ႕..."
"ေတာ္ၿပီ...အိမ္က်မွ...နမ္း..ေတာ့..."
"အင္း....အေႂကြးမွတ္ထားမယ္။"
င့ုံသြားေသာ ႐ွက္ရဲရဲ မ်က္ႏွာလုံးလုံးေလးကိုပဲ သူ႔မွာၾကည့္မဝ။
ကိုကိုနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္ လက္ထပ္ခ့ဲ ၾကၿပီးၿပီ။ လက္ထပ္ျခင္းဆိုတာ ဘာလဲ ခင္မ်ားတို႔သိလား...တရားသူႀကီးဆီသြားမယ္။ ဘဝတစ္ေလွ်ာက္လုံး ခ်စ္ျမတ္ႏိုးပါ့မယ္ ဘာညာ ဆိုၿပီးေျပာၾကမယ္။ ဒါေပမ့ဲ သူတို႔ တစ္သက္လုံးခ်စ္သြားၾကသလားဆို.......
မခ်စ္ၾကတာမ်ားပါတယ္။
ခံဝန္ခ်က္ေတြက ေဖာက္ဖ်က္ပစ္ဖို႔သိပ္လြယ္တယ္။
တစ္ဘဝလုံးစာပုံၿပီး တစ္ေယာက္တည္းကိုၾကည့္တ့ဲအခါမ်ိဳးမွာေတာ့ ကတိသစၥာလက္မွတ္ေတြနဲ႔ ခံဝန္ခ်က္ေတြဆိုတာ ရယ္ပြဲဖြဲ႔စရာျဖစ္သြားတာပါပဲ။
ခ်စ္ႏိုင္သေလာက္ခ်စ္မယ္။
ျမတ္ႏိုးႏိုင္သမွ်ျမတ္ႏိုးမယ္။
အခ်ိန္ကာလကေတာ့....
အသၤေခ်တစ္ခုလုံးပါပဲ။
ထာဝရကိုပုံၿပီး ကိုကို႔ကို ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ပါတယ္။
Shuu!
T.End
Thank u all!
Unicode
"ကိုကို...ကိုကိုရေ.....ထမယ်.............."မီးဖိုချောင်ထဲက ခပ်စူးစူးထွက်လာသော မနက်ချိန်ခါတေးသံသာကို ကိုယ်ပေါ် စောင်ဖြင့်ဖုံးအုပ်ကာရှောင်ကွင်းလိုက်သည်။"ထမယ်လို့...ထမယ်ဆိုနေ..."ပုလုံးလိပ်နေသောစောင်ကိုအထုပ်လိုက်အတိုင်းမကာ မျက်နှာသစ်ဖို့ ပွေ့ချီရတော့သည်။ အသက်ကသုံးဆယ်ပြည့်တော့မယ့်ကိုကိုဟာ သူ့အတွက်တော့ အမြဲတမ်းယုယကြင်နာရမည့် ကလေးလေးလို။"Oh Se..h..u....n...n...i....e.... ...""ဗျာဗျာ...."မျက်နှာလေးနားက စောင်ကိုဖြည်ချကာ ရေအေးအေးတို့ဖြင့်ပွတ်သပ်ပေးတော့ မပွင့်တပွင့် တအင့်အင့်နှင့်။မို့ဖောင်းဖောင်းမျက်ခွံတွေကို ဖိနှစ်မွေးကြူလိုက်သည်။"ချစ်စရာလေး...ကိုကိုက...""မင်းနော်....သွားတော့ ငါ့ဘာသာလုပ်တတ်တယ်"သူ့လက်တွေကိုပုတ်ခတ်ဖယ်ချကာ ရင်ခွင်ထဲကအတင်းတိုးထွက်နေသောကိုကို။ အားရှိတာလဲ မဟုတ်ပဲနဲ့။"ငြိမ်ငြိမ်နေပါကိုကိုရာ....ပြီးတော့မယ် ခဏလေး.."ပေပွသွားသောဆပ်ပြာမြှုပ်တွေနှင့် နှင်းလူလေးလိုဖွေးဖွေးဆွတ်ဆွတ် မသိနိုးနားရုပ်ကလေး။"ငါကလေ...""အင်း..""မနက်ဖြန် Trip သွားစရာရှိတယ်""သိတယ်ကိုကို....အရင်တစ်ပတ်ကတည်းကပြောထားတာပဲ.....မျက်နှာမော့ဦး""မင်းပါလိုက်မလား...ငါပြောလိုက်မယ်""ဘာလိုက်လုပ်ရမှာလဲ ကိုကိုရဲ့။ ကိုကိုတို့ကြားထဲ ကျွန်တော်နေရင် အဆီအငေါ်မတည့်တာတွေထဖြစ်လိမ့်မယ်။ ကျွန်တော့်အကြောင်းမသိတာလည်းမဟုတ်ပဲ။ ပလုတ်ကျင်းမယ်။"နှုတ်ခမ်းရှေ့တေ့ပေးလာသော ရေခွက်ကို မော့သောက်ကာရေငုံရသည်။"ငါးမိနစ်တိတိတိုက်ရမှာနော်.....""မရှည်နဲ့.....လိုက်ခဲ့လို့....fanfan တိူ့ကလည်းခေါ်နေကြတာ""ကဲ..ကိုကို....အရင်သွားတိုက်.....ပြီးမှပြောမယ်....ကျွန်တော်အပြင်မှာစောင့်နေမယ်။ မြန်မြန်လုပ်နော်..အအေးပတ်မယ်""အေး...ငါပဲကလေး...မင်းကလူကြီး"ရွဲ့ပြောတော့ နှာထိပ်ကိုဖွဖွဆွဲညစ်၏။"အသည်းယားအောင်...""သွားမှာဆို...? သွားတော့လေ..ထွက်တော့! '"OkOk........."စူပွပွကောက်ထစ်ထစ်ပန်းပုရုပ်ကလေးကို ရေချိုးခန်းမှာချထားခဲ့ရပေမဲ့ စိတ်ကမဖြောင့်။Oh Sehun တို့ စိတ္တဇများဖြစ်နေသလားပဲ။ ဒါလေးကိုနေရာတကာ ဥစ္စာခြောက်နေရတာနဲ့ပဲ မြင်သမျှလူ အမြင်ကတ်တဲ့ဘွဲ့ကို ကျေကျေနပ်နပ်ကြီးခံယူနေရသည်။ မတတ်နိုင်.....တစ်သက်မှာ ဒီတစ်ယောက်တည်း ချစ်ဖူးတာကြောင့် အသည်းဦးမို့ အချစ်ပိုရသလို အချစ်ဆုံးမို့လည်း ရင်နှင့်အမျှ မြတ်နိုးသည်။ ဖြစ်နိုင်ရင် ဒီသံသရာကနေ ကိုကိုမပါပဲ မလွတ်မြောက်ချင်။ကျောင်းသွားဖို့ ဝတ်စုံကို စိတ်တိုင်းကျ ရွေးပေးနေရင်း သူတို့အဖြစ်ကိုတွေးမိတော့ တစ်ယောက်တည်းရှက်စနိုးရယ်မိပြန်၏။ကိုကို့အတွက်သူက ကလေးထိန်းနာနီလိုပင်ဖြစ်နေသည့်ပုံ။ အင်း.....ချစ်တော့လဲ......"Sehunnie........ရေ......""အဝတ်ထုတ်ထားပြီကိုကို......ဒါနဲ့ ကျွန်တော်ဆွဲထားတဲ့ လက်ပတ်ဒီဇိုင်းတွေတွေ့မိသေးလား..""ဧည့်ခန်းက ဗီရိုအောက်ဆုံးထပ်မှာ......မင်း ဒီအတိုင်းထားတာတွေ့တာနဲ့ ငါသိမ်းထားတာ။""ခေါင်းတွေပါလျှော်လာတာလား...ပြောင်အောင်သုတ်ဦးနော်.."ပြောလို့မဆုံးခင် ကိုကိုက ခေါင်းထိုးပေးသည်။ကျွန်တော်တို့အိမ်သေးသေးမှာ Dryer ရှိပေမဲ့ ဘယ်တော့မှမသုံးဖြစ်။ ကိုကို့ဆံပင် အညိုသားကို တဘက် ပွဖြင့် ပွတ်သုတ်ကာ ရင်ခွင်ထဲ ကိုကို့ကို ထွေးပွေ့ထားရသည့် အချိန်တွေကို သူလည်းကြိုက်သလို ကိုကိုလည်းနှစ်သက်သည်။ ဒါက ချစ်ခြင်းမေတ္တာကို နောက်တစ်မျိုးခံစားရသည့် နည်းပါပဲ။ ခင်များတို့မှာ ချစ်သူမရှိသေးသရွေ့တော့ ဒီလိုအရသာ ဒီလိုယုယမှုမျိုးခံစားဖူးမှာမဟုတ်။ (A.N 😒)"လိုက်မယ်မလား.....""ကိုကိုကလိုက်စေချင်လို့လား...."ပြန်မေးတော့အသံလေးတိတ်ကျသွားသည်။"မနက်ဖြန်ကို ကျွန်တော်ဆွဲထားတဲ့ ဒီဇိုင်းတွေကို ဟိုဘက်ကလက်မှုပညာရှင်နဲ့ သေချာညှိနှိုင်းဖို့ရှိနေလို့ကိုကိုရဲ့...သိတယ်မလား...ဆိုင်ကလည်းအသစ်ထပ်ချဲ့နေလို့လေ....Kai ကိုပြောကြည့်လို့ သူတစ်ယောက်တည်းဖြစ်တယ်ဆိုရင်တော့ ကျွန်တော်လိုက်ခဲ့မယ်။""တော်ပါပြီ....ရတယ်.....ငါကသက်သက်မဲ့ ဒုက္ခပေးနေသလိုပဲ....""ကျွန်တော့်ရဲ့ ဒုက္ခအိုးလေးကြောင့်ပဲ အသက်ရှင်နေတာ...""မင်းအဲ့ဒီလိုတွေကြပ်ကြပ်ပြော...ငါ့ကိုရုန်းမရအောင်လုပ်.၊မင်းလည်းငါ့ကိုပဲ အကြာကြီးချစ်။""အကြာကြီးဆိုတာဘယ်လောက်လဲ......တစ်လလား...တစ်နှစ်လား....""မင်းသေတဲ့အထိ....ငါအသက်မရှူတော့တဲ့အထိ...."ကျောပြင်သေးသေးကို သိမ်းကျုံးပွေ့ကာ ဆံပင်တွေကို နမ်းရှိုက်မိသည်။"ကိုကိုလည်းကျွန်တော်နဲ့ပေါင်းပြီးစကားတွေတတ်လာပြီ။ ""မဖြစ်နိုင်ဘူး..ထင်တယ်..မင်းကအရှက်မရှိလို့ ငါပါဒီစကားတွေပြောဖို့အရှက်မရှိတော့တာနေမယ်။""အဲ့တာ...ချစ်...တာ.....ကိုကိုရဲ့...ချစ်လို့မရှက်တော့တာ..."နှုတ်ခမ်းပါးလှပ်လှပ်က ဂုတ်ပေါ်နွေးကနဲဖိလာတော့ ကြက်သီးတွေဖြန်းကနဲ...။ ဒီရင်ခွင်ထဲ ဒီ့ထက်ကြာကြာနေရင် ရှက်ခြင်းအကြောင်းအရာက ခေါင်းစဉ်တွေပြောင်းကုန်တော့မည်။"ဖယ်စမး်..ဖယ်စမ်း....ငါအကျႌလဲတော့မယ်..အပြင်ထွက်..."."ကိုကို..ကလဲ....""တွေ့တာနဲ့ကောက်ထုမှာနော်.. ဒီအချိန်နှာဗူးကျဖို့လာမစဉ်းစားနဲ့""ဒါဆိုညမှ လား"မျက်စပစ်ကာမေးနေသော ရှက်ကြောပြတ်နေသည့် မျက်ခွက်ကြီးကို လက်ဖဝါးနှစ်ဖက်ဖြင့်ဖိတွန်းပစ်လိုက်သည်။"သွားတော့ လဒရဲ့""ဟုတ်ပြီဟုတ်ပြီ..သွားပြီ...."ပါးတစ်ဖက်ကိုဖြတ်ကနဲ ဖိနမ်းကာ အခန်းအပြင်ကိုထွက်သွား၏။Oh Sehunnie အနားနေရတာ ပရုတ်လုံးကိုအမျိုးတော်ထားရသလိုပဲ...မသိမသာ ရော သိသိသာသာပါလုံးပါးပါးနေရတာ။Shuu!"Hello.....Hello........Chen Hyung လား...."သူ့ရုံခန်းဖုန်းကိုဆက်ပြီး Chen Hyung လားဆိုတော့နည်းနည်းတင်းသွားပြီ။"အေးပြော မင်းယောကျာ်းကိစ္စလား"လဒလေးက သူ့ကိုကိုအကြောင်းမဟုတ်ရင် အဖက်ကိုမလုပ်တတ်တာ မသိတာကျ။"မနက်က Luhan ပြောတာ မင်းက trip ကို မလိုက်ဖူးလို့ ငြင်းတယ်ဆို....""ဟုတ်တယ်အစ်ကို...ကျွန်တော်လည်း လုပ်စရာရှိနေတာနဲ့..အစ်ကိုတို့ကိုပဲ အပ်မယ်...ပြန်လာရင် တစ်ဝိုင်းလုပ်ပေးပါ့မယ်ဗျာ..ကျွန်တော့်ဘုစုခရုလေးကို ဂရုစိုက်ပေးကြပါဦး။ ဒီဘက်မှာလည်း ဘယ်လိုမှ ညှိမရလို့။"အမယ်....Oh Sehun က တစ်ဝိုင်းတွေဘာတွေနဲ့ ထူးထူးဆန်းဆန်း လူမှုရေးတွေသိတတ်လာပြီပဲ.."အေး...မင်းကတစ်ဝိုင်းဆိုလို့နော်....ငါတို့က ကိုယ့်ဘာသာတောင် ဂရုစိုက်ချင်တဲ့ကောင်တွေမဟုတ်ဖူး....""ကျေးဇူးအစ်ကို..ဒါဆို စိတ်ချမယ်ဗျာ။"ဒါကတော့ Luhan အသက်ရှူကြပ်ရခြင်း၏ အကျိုးဆက်ပင်။ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေသော ကမ်းပါးပေါ်ကနေ တစ်ဖက် အငူပေါ်လှမ်းကြည့်တော့ Wu Yifan ကြီးက မျက်မှန်အမည်းကြီးတပ်ပြီး ငုတ်တုတ်။ နောက်ဖက်လှည့်ကြည့်တော့ သူ့ကျောပြင်ကို ကသိုဏ်းလှမ်းရှုနေသော Chen။ ကလေးတွေက အငူအောက်ရေတံခွန်မှာ ပျော်လို့မြူးလို့။"ဆရာ...""ဟေ...."မမြင်ချင်သော မျက်နှာက သူ့ဘေးမှာ တည့်တည့်လာထိုင်တော့ Luhan မျက်နှာလေးက ထိန်းနေသည့်ကြားကပင် အလိုလိုပျက်ချင်လာသည်။"ကျွန်တော်ပြောထားတာလေး....""ငါ့မှာယောကျာ်းရှိတယ်။""ကျွန်တော်က ဒီအတိုင်းလေးချစ်ချင်ရုံပါ။ ဆရာလက်မခံလည်းရတယ်။ ""ဒါဆိုအသာလေးနေလေ..ဘာလို့ငါ့ကိုအာရုံလာနှောက်နေတာလဲ...ငါကယောကျာ်းတစ်ယောက်ကိုယူထားတာနဲ့ပဲ ကျန်တဲ့ယောကျာ်းအားလုံးကိုလိုက်ကြိုက်နေမယ်လို့ မင်းကတွေးနေတာလား""ဟာအဲ့..လိုမဟုတ်ဖူးနော်ဆရာ...ကျွန်တော် ဆရာ့အပေါ်စော်ကားလိုစိတ်တစ်စက်မှမရှိဘူး"ခြေကာလက်ကာငြင်းနေသောကျောင်းသားကို မျက်မှောင်ကြုတ်ကာကြည့်နေမိသည်။ အပန်းဖြေခရီးထွက်လာတာ နေ့တစ်ဝက်ကျိူးပြီမို့ ဆော့သူကဆော့ နားသူကနား။.ဒီကျောင်းသားကသာ သူ့အနားမှာ ရစ်သီရစ်သီဖြစ်နေတာ။ လွန်ခဲ့တဲ့နှစ်ပတ်ကျော်လောက်က ကျောင်းပြောင်းလာသည့် တက္ကသိုလ်ကျောင်းသား။ မြင်မြင်ချင်းမှာပဲ သူ့အပေါ်မရိုးမသားမျက်လုံးတွေနှင့် ကြည့်သွားတာကို အခုထိ မမေ့။ ငါ့ ကို မင်းက ဘယ်လိုသတ္တိတွေနဲ့ ထိရဲဖို့ကြိုးစားနေရတာလဲ။" ကျွန်တော်တော့ ဒုက္ခရောက်နေပြီထင်တယ်ဗျာ.....ဆရာ့ကိုတွေ့ရင် ဒီနေရာက ငြိမ်ငြိမ်မနေဘူး။"သူလက်ညိုးထိုးပြသည့်နေရာကိုကြည့်ကာ နှုတ်ခမ်းကိုမဲ့မိသည်။"သွားဆော့လေ...ဟိုမှာမင်းသူငယ်ချင်းတွေ water ball ဆော့ကြမလို့နေမှာ လှမ်းခေါ်နေတယ်။ ငါ့နားလာမနေနဲ့ မင်းကိုမြင်ရတာ စိတ်မချမ်းသာဘူး။"မျက်နှာ အပျက်ပျက်အယွင်းယွင်းနဲ့ ထထွက်သွားတော့ ကျောင်းသား။ဒီခေတ်ကလေးတွေလက်တည့်စမ်းချင်စိတ်က ဆရာကိုလည်းမရှောင်။ မတတ်နိုင်။ အလိုလိုက်သည်းခံခြင်းဆိုတာမျိုးက ကိုယ့်အဘိုးကြီးတစ်ယောက်တည်းအတွက် ဖြစ်နေတော့လဲ။ဟင်းအိမ်က ကျက်သရေတုံး......သွားလေရာ ခလုတ်တိုက်နေပါစေ။"ကိုကို....""ပလုတ်တုတ်...."ရင်းနှီးနေသော ကိုယ်သင်းနံ့ကို ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးသူ့ပေါင်ပေါ်ရောက်သွားမှ သတိထားမိသည်။နဖူးနားမှာ ချွေးစတစ်ချို့သီးလျက်။လက်ဖဝါးစောင်းဖြင့်ပွတ်သုတ်ပေးလိုက်ကာ..."ပြောတော့မအားဘူးဆို".."ပြီးပြီးချင်းတန်းလာခဲ့တာပဲ...ကျွန်တော်မှ ပစ်မထားနိုင်တာ""အပိုတွေ...""ကိုကိုလည်းကျွန်တော့်အပေါ်အပိုတွေလုပ်ပေးလို့မရဘူးလား...."အံတချက်ကြိတ်လိုက်တာကိုမြင်လိုက်ပေမဲ့ မရှင်းလိုက်သော စကားကိုလည်းမေးဖို့မမေ့ခဲ့ပဲ..."ငါကဘာလုပ်ရမှာလဲ...""Chen Hyung ဖုန်းဆက်ပြောမှသိတာ..ကိုကို ကျွန်တော့်ကို အတင်းလိုက်စေချင်နေတာ အဲ့ကောင်ကြောင့်မဟုတ်လား....ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းကျွန်တော့်ကိုဆက်ဆံပါ..ကိုကိုရဲ့...."မှီရာကမ်းရာ လည်ပင်းကော်လံကို လက်ဖြင့်ကလိနေရင်း."ငါက မင်းအပေါ် တအားများဆိုးနေသလားလို့လေ....""ဘယ်နှခါပြောမှနားလည်မှာလဲကျွန်တော့်အသည်းရေ........"နဖူးပေါ်ကခပ်ဖွဖွအထိအတွေ့...လူမြင်ကွင်းမှာဆိုသောအသိကြောင့် ရင်ဘတ်အစုံကိုတွန်းထုတ်မိသည်။ညှို့ငင်နေသောမျက်ဝန်းတွေအောက်မှာ အသက်ရှူရတာကအစ အမှားမှားအယွင်းယွင်း။"ခဏဖယ်။ ဒါအိမ်မဟုတ်ဖူး။ ကလေးတွေရော ဌာနကဆရာမတွေရော ရှိတယ်။""ဒီနားတော့ဘယ်သူမှမရှိပါဘူးကိုကိုရဲ့...""တော်ပြီ...အိမ်ကျမှ...နမ်း..တော့...""အင်း....အကြွေးမှတ်ထားမယ်။"ငု့ံသွားသော ရှက်ရဲရဲ မျက်နှာလုံးလုံးလေးကိုပဲ သူ့မှာကြည့်မဝ။ကိုကိုနဲ့ ကျွန်တော် လက်ထပ်ခဲ့ ကြပြီးပြီ။ လက်ထပ်ခြင်းဆိုတာ ဘာလဲ ခင်များတို့သိလား...တရားသူကြီးဆီသွားမယ်။ ဘဝတစ်လျှောက်လုံး ချစ်မြတ်နိုးပါ့မယ် ဘာညာ ဆိုပြီးပြောကြမယ်။ ဒါပေမဲ့ သူတို့ တစ်သက်လုံးချစ်သွားကြသလားဆို.......မချစ်ကြတာများပါတယ်။ခံဝန်ချက်တွေက ဖောက်ဖျက်ပစ်ဖို့သိပ်လွယ်တယ်။တစ်ဘဝလုံးစာပုံပြီး တစ်ယောက်တည်းကိုကြည့်တဲ့အခါမျိုးမှာတော့ ကတိသစ္စာလက်မှတ်တွေနဲ့ ခံဝန်ချက်တွေဆိုတာ ရယ်ပွဲဖွဲ့စရာဖြစ်သွားတာပါပဲ။ချစ်နိုင်သလောက်ချစ်မယ်။မြတ်နိုးနိုင်သမျှမြတ်နိုးမယ်။အချိန်ကာလကတော့....အင်္သချေတစ်ခုလုံးပါပဲ။ထာဝရကိုပုံပြီး ကိုကို့ကို ကျွန်တော်ချစ်ပါတယ်။Shuu!T.EndThank u all!