"မ်က္လံုးႀကီးလည္း ကြၽတ္ၿပီး ေျပးကပ္သြားဦးမယ္ ငါ့ေကာင္ၾကီးရာ''
အတန္းထဲတြင္ ဆရာ မလာေသးသျဖင့္ ကမာၻပ်က္သလို ဆူညံပြက္ေလာ႐ိုက္ေနသည္။ Park Chanyeol ကေတာ့ ေနာက္ျပန္လွည့္ထုိင္ၿပီး စာတတြတ္တြတ္က်က္ေနေသာ ေကာင္ေလးကို တစိမ့္စိမ့္ထိုင္ၾကည့္ေနသည္...ေဘးက Kim Jongin တုိ့ကလည္း Chanyeolကို လွမ္းစေနၾကတယ္... Chanyeol ရဲ႕အၾကည့္စူးစူးကို လက္ခံေနရတဲ့ ေကာင္ေလး မ်က္ႏွာကေတာ့ ေဒါသေၾကာင့္လား ႐ွက္တာေၾကာင့္လား နီရဲလို႔...
"မင္းတုိ႔ကလည္း ငါ့အေကာင္ေပါက္ေလး ႐ွက္သြားၿပီကြ မစၾကပါနဲ႔''
ပတ္ခ်န္ေယာရဲ႕ စကားသံအဆံုး ဝုန္းခနဲ မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး ေျပးထြက္သြားေသာ Byun Baekhyun....
......................
Baekhyun ေဖေဖက ဘူဆန္ ၿမိဳ႕ေလးကို ရာထူးတုိးက်တာမလို႔ Baekhyunတိ႔ုမိသားစုပါ လိုက္ပါေျပာင္းေရႊ႔ခဲ့ရၿပိီး Byun Baekhyun ရဲ့အထက္တန္းႏွစ္ေတြကို ဘူဆန္မွာ ကုန္ဆံုးဖို႔ အေၾကာင္းဖန္လာတယ္။
ၿမိဳ႕ေလးက ေအးခ်မ္းပါတယ္ ေက်ာင္းတက္ရက္ေတြလည္း အြန္း အစပိုင္း ႏွစ္ရက္သံုးရက္ေတာ့ ပံုမွန္ပါပဲ အတန္းေဖာ္ေတြကလည္း ေဖာ္ေရြသေဘာေကာင္းၾကတာမလို႔ အရာရာ အဆင္ေျပမယ္ထင္ခဲ့တယ္... အဲ Park Chanyeolဆုိတဲ့ ဗ႐ုတ္တုိ႔အုပ္စု ေက်ာင္းမတက္ခင္အထိေပါ့
"ဝင္ခြင့္ျပဳပါ Sam''
"မင္းတုိ႔က ထံုးစံအတုိင္း ေက်ာင္းဖြင့္ၿပီး ႏွစ္ရက္ေလာက္မွ တက္၊ လာၿပီဆုိလည္း ေနာက္က်
ဒီရက္ေတာ့ထားလိုက္မယ္ ေနာက္ရက္ေတြဆုိရင္ေတာ့ သိတယ္မလား ေဘာလံုးကြင္းသံုးပတ္''
"ရက္စ္ဆား''
အတန္းထဲ စဝင္လာကတည္းက ေထာင့္မက်ိဴး ေျပာင္စပ္စပ္နဲ႔မလို႔ Baekhyun ထိုအုပ္စုကို စစေတြ႔ခ်င္းမွာပင္ ၾကည့္မရ...
ထုိဗ႐ုတ္အုပ္စုကို ဘုၾကည့္ၾကည့္ေနမိစဥ္ အဲအုပ္စုထဲက အရပ္႐ွည္႐ွည္နားကားကားနဲ႔တစ္ေယာက္က ျဖတ္ခနဲလွည့္အၾကည့္...ဇာတ္လမ္းက ထိုသို႔ထိုပံု စခဲ့ပါတယ္
ေယာက္်ားေလးသီးသန္႔ေက်ာင္းဆိုေပမယ့္လို႔ ေပါက္ေပါက္အရမ္းေဖာက္တဲ့ေကာင္ေတြ စုထားတဲ့ Baekhyunတို႔အတန္းကေတာ့ ထံုးစံအတုိင္း စကားသံေတြနဲ႔ဆူညံလို႔ ...
အတန္းထဲ မုန္႔ထုပ္ေတြကိုင္ ဝင္လာတဲ့ Sehunက Baekhyun ေ႐ွ႕ခံုကို ဝင္ထုိင္လိုက္ၿပီး စကားစလာသည္။
"Baekhyun မင္းကို Chanyeolက ႀကိဳက္လို႔တဲ့''
Sehunက မုန္႔ပလုတ္ပေလာင္း စားရင္း ေျပာလာတာမလို႔ Baekhyun ေသခ်ာ မၾကားလိုက္...Sehunကလည္း ေက်ာင္းေျပာင္းတစ္ေယာက္ပါ ေက်ာင္းသားအသစ္ခ်င္းေပါင္းမိၿပီး Sehun နဲ႔ အေတာ္အသင့္ခင္ေနၿပီ
"ဘာႀကီး?''
"မင္းကို Park Chanyeol က ႀကိဳက္လို႔တဲ့''
Omma!!!မဆီမဆုိင္ အိမ္ကအေမကိုေတာင္ တမိသြားတယ္။ဒီေကာင္ ဘယ္က မဟုတ္မဟတ္ေတြၾကားလာျပန္ၿပီလဲ
"မဟုတ္တာကြာ မင္းကလည္း''
"တကယ္ေျပာတာ ငါ ကန္တင္းမွာ မုန္႔ဝယ္ေနတုန္း ၾကားခဲ့တာ Hyuneeက ခ်စ္စရာေလး ငါ ႀကိဳက္တယ္ဆုိၿပီး Park Chanyeol ပါးစပ္ကကိုေျပာေနတာ''
"အာ Hyunee ဆုိတုိင္း ငါဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မွာပါကြာ Jaehyun တို႔လည္း႐ွိတာပဲ''
"အာ ဟုတ္သားပဲေနာ္ ေဆာရီး ဟီး''
Sehun က အားနာၿပီး ေ႐ွ႕ျပန္လွည့္သြားသည္။ Baekhyun စာေရးခံုေပၚ တင္ထားတဲ့ မုန္႔ေတြကို ယူသြားဖို႔ေတာ့ မေမ့ဘူး သူ့မုန့္ထုပ္ေတြအကုန္ေ႐ွ႕ျပန္ပိုက္သယ္သြားသည္.... သူ႔မုန္႔ေတြကျဖင့္ ကေလးေတြေတာင္စားေတာ့မွာမဟုတ္တဲ့ ကြတ္ကီးေတြကိုမ်ား ><
"ကိုယ့္မုန္႔ကိုေတာင္ တစ္ေယာက္တည္း လုစားေနတဲ့ေကာင္''
Sehun ကို တုိးတိုးေလး ဟားလိုက္ရင္း ခုရက္ပိုင္း သူ့ဆီေရာက္ေရာက္လာၿပီး ေတာ္ေတာ္နဲ႔ခြာမသြားတဲ့ မ်က္လံုးတစ္စံုကို Baekhyun ျဖတ္ခနဲ ျမင္ေယာင္လိုက္မိသည္...
သူ႔အနီးအနားတစ္ဝိုက္မွာ အေသးစားရင္ခုန္မႈေလးဟာ ႀကိမ္ႏႈန္းျဖည္းျဖည္းေလးနဲ႔ လႈပ္႐ွားသြားတာကို ပဲႏို႔ဘူးေလး တႁပြတ္ႁပြတ္စုပ္ေနတဲ့ Sehyun တစ္ေယာက္ မသိလိုက္ပါ xD
.........................
ေက်ာင္းေ႐ွ႕ အုတ္ခံုေပၚမွာ ထိုင္ၿပီး ရယ္ေမာေနၾကတဲ့ Park Chanyeol တို႔ ဗ႐ုတ္အုပ္စုကို ျမင္လိုက္ေတာ့ Baekhyun တစ္ေယာက္ ထိုင္ငိုခ်င္သြားသည္...ဒီေကာင္ေတြ ေက်ာင္းေ႐ွ႕ကခံုေပၚမွာ ထုိင္ထိုင္ေနတတ္တာ သံုးရက္ေလာက္႐ွိၿပီ...
လူေၾကာက္တာေတာ့မဟုတ္ ဒါေပမယ့္ လူ႐ႈပ္႐ႈပ္ကို Baekhyun မႀကိဳက္တာ ဟိုးငယ္ငယ္ေလးတည္းက... လူမ်ားမ်ား႐ွိလ်ွင္ ထိုေနရာကို ေ႐ွာင္တတ္တဲ့ Baekhyun အတြက္ အဲဒီ႔အုပ္စုက ႀကီးမားတဲ့ စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ပဲ...
အဆုိးဆံုးစ္ိတ္အေႏွာင့္အယွက္ကေတာ့ ေက်ာင္းဝန္းထဲမဝင္ခင္ကေန အတန္းထဲေရာက္ဖို႔အထိ သြားရတဲ့အကြာအေဝးတေလ်ွာက္လံုး စိုက္ၾကည့္ေနတတ္တဲ့ မ်က္ဝန္းတစ္စံု....
"ခ်စ္လိုက္ရတာ အေကာင္ေပါက္ေလးရယ္''
သူတို႔ေ႐ွ႕တည့္တည့္ေရာက္ကာမွ ထြက္လာေသာ အသံၾသၾသႀကီး...ဘယ္သူေအာ္လိုက္တာလဲ လွမ္းၾကည့္စရာမလို တစ္ေက်ာင္းလံုးမွာ လူနဲ႔လိုက္တဲ့ အသံၾသၾသႀကီးရဲ႕ပိုင္႐ွင္က Park Chanyeol တစ္ေယာက္ပဲ႐ွိတာ
မရပ္နဲ႔ လန့္ျပီး မင္းေျခလွမ္းေတြကို မရပ္လိုက္မိေစနဲ႔ >< Baekhyun ကုိယ့္ကိုယ္ကို သတိေပးရင္း အားတင္းၿပီး ေလ်ွာက္ေနဖုိ႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္
"ဟိုေန႔ကေတာ့ သူ႔ႏႉတ္ခမ္းပိစိေလးေပၚက မွဲ႔ေလးကို အသည္းယားလို႔ မွဲ႔ပိစိေလးေရလို႔ ေခၚမွာဆုိ ေဟ်ာင့္''
သူ႔ေဘာ္ဒါတစ္ေယာက္က အာျပဲႀကီးနဲ႔ထေအာ္ေတာ့ ''ခ်စ္သူေတြျဖစ္မွ မွဲ႔ေလးလို႔ေခၚမယ္ကြာ''ဆုိၿပီး ေျပာရင္း Chanyeolက သူ႔စကားသူ သေဘာက်သြားတဲ့ပံုပဲ တဟီးဟီးနဲ႔
ငါ့ကိုရိသဲ့သဲ့လုပ္ေနတာလားဆိုၿပီး ေဒါသေထာင္းခနဲထြက္လာတာနဲ႔ ေလ်ွာက္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းေတြကို ရပ္တန္႔ၿပီး Baekhyun ခပ္တည္တည္လွည့္ၾကည့္လိုက္တယ္...တဟီးဟီး ရယ္ေနတဲ့ Park Chanyeol က အရယ္ရပ္သြားၿပီး ႐ုတ္တရက္ ရင္ဘက္ကို လက္တစ္ဖက္နဲ႔ အုပ္ကိုင္ရင္း အုတ္ခံုေပၚ လဲက်သြားတယ္ ဝုန္းခနဲ
"ဟား တစ္ခ်က္ပဲ ၾကည့္ရေသးတယ္ ငါ့ေကာင္ကေတာ့ ဟတ္အႀကီးႀကီးထိသြားၿပီ ခြီးခြီးခြီး''
Baekhyun မ်က္ရည္ေတြပါ ဝဲတက္လာသည္...ငါက မင္းတုို႔ စေနာက္တုိင္းခံမယ့္ ေပ်ာ့ညံ႔တဲ့ေကာင္မဟုတ္ဘူးလို႔ ရင္ထဲမွာ အခါခါေအာ္ေနရင္းကပဲ Park Chanyeol တို႔ အုပ္စုနဲ့ ေဝးရာစီ ေျပးထြက္ခဲ့မိသည္ ... တကယ္ခ်စ္တာလည္းမဟုတ္ပဲ ဘာလို႔ လိုက္ေႏွာင့္ယွက္ေနရတာလဲ
"သူ စိတ္ဆုိးသြားၿပီ ထင္တယ္ မင္းတုိ႔ကလည္းကြာ အရမ္းပဲရယ္ေနစေနတာကို''
ေျပးသြားတဲ့ ေက်ာျပင္ေသးေသးေလးကို ၾကည္ၿပီး ထြက္လာတဲ့ Chanyeol အသံက ဆူေဆာင့္ေဆာင့္... ေအာင္မာ သူ႔အတြက္လည္း လုပ္ေပးရေသးတယ္ Jongin လည္း စိတ္ေပါက္ေပါက္႐ွိတာနဲ႔ Chanyeol ကို နားရင္းတစ္ခ်က္တီးလိုက္သည္။
"မင္းပဲ ေလွာ္ေပးဆို ေဟ်ာင့္ရ''
"ငါ့အေကာင္ေပါက္ေလး စိတ္ဆုိးသြားမယ္ မထင္လို႔ေပါ႔ကြာ မင္းတုိ႔ကိုက အရမ္းပဲ''
...........................
ေက်ာင္းေပါက္ကေန အတန္းထဲေရာက္တဲ့အထိ
ေျပးခဲ့တာမလို႔ ရင္ဘက္တစ္ခုလံုး ေပါက္ထြက္မတတ္ ေမာလိုက္တာ ...
"Baekhyun ဘာျဖစ္လာတာလဲ''
မ်က္ရည္မက်ေအာင္ ထိန္းထားလို႔ Baekhyun ရဲ႕ မ်က္လံုးအစံုဟာ ရဲလို႔ ...
"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးကြာ''
ဝမ္းနည္းစိတ္နဲ႔ စားပြဲေပၚကို ေမွာက္အိပ္ေနလိုက္သည္။ Baekhyun က psycho တစ္မ်ဳိး႐ွိတယ္ လူေတြက သူ႔ကို ဘယ္လိုျမင္မလဲဆုိၿပီး အရမ္းအေတြးမ်ားတဲ့ Psycho...
Humm! အလုပ္ပင္ပန္းတာအေၾကာင္းျပ အရက္ေသာက္ၿပီး မူးျပန္လာတုိင္း ေဖေဖ ေျပာေနျက ''မင္းက ေပ်ာ့ညံ႔တဲ့ေကာင္ မေအတူသား''ဆုိၿပီး ခဏခဏ စြပ္စြဲ ေငါက္ငမ္းေနတာ မွန္မ်ားမွန္ေနလား ...
ေမေမပါ သူ႔ေၾကာင့္အႏွိမ္ခံရမစိုးလို႔ ဘယ္ေနရာမွာမဆို သူမ်ားထက္မသာေတာင္ မနိမ့္ေအာင္ ၾကဳိးစားခဲ့တာမလို႔ Baekhyun ကပညာေရးမွာလည္း ထိပ္ဆံုးက... လူမႈေရးပိုင္းမွာလည္း အေတာ္အတန္ေကာင္းတဲ့စာရင္းထဲပါသည္....
ဒါေပမယ့္ ေဖေဖကေတာ့ ေငါက္ျမဲပဲ
အလိုလိုမွ စိတ္ခံက မေကာင္းရတဲ့ၾကားထဲ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သတ္ၿပီးပဲ Baekhyunအတြက္ အေတြးမ်ားစရာ တစ္ခုတုိးလာျပန္ၿပီ
Park Chanyeol တုိ႔အုပ္စုရဲ႕ အျမင္မွာေရာ ငါ လြယ္လြယ္နဲ႔ ရမယ့္ ေပ်ာ့ညံ႔ညံ႔ေကာင္ပဲလား....
မင္းထင္တာ မွားေနေၾကာင္း မင္းသိလာေစရမယ္ Park Chanyeol
.................................................
လံုးလံုး လံုးလံုးနဲ႔ ေျပးထြက္သြားတဲ့ ေက်ာေလးကို ႏွေျမာတသ ေငးၾကည့္ၿပီး ေဆြးေနရ....
ကိုယ့္ဆီကေန တစ္ခါပဲ ထြက္ေျပးခြင့္ျပဳမယ္
ၿပီးရင္ေတာ့ ရင္ဘက္ႀကီးထဲမွာ တစ္သက္လံုး ဖမ္းသိမ္းထားေတာ့မွာ သဲေလးရ
TBC
Unicode
"မျက်လုံးကြီးလည်း ကျွတ်ပြီး ပြေးကပ်သွားဦးမယ် ငါ့ကောင်ကြီးရာ''
အတန်းထဲတွင် ဆရာ မလာသေးသဖြင့် ကမ္ဘာပျက်သလို ဆူညံပွက်လောရိုက်နေသည်။ Park Chanyeol ကတော့ နောက်ပြန်လှည့်ထိုင်ပြီး စာတတွတ်တွတ်ကျက်နေသော ကောင်လေးကို တစိမ့်စိမ့်ထိုင်ကြည့်နေသည်...ဘေးက Kim Jongin တို့ကလည်း Chanyeolကို လှမ်းစနေကြတယ်... Chanyeol ရဲ့အကြည့်စူးစူးကို လက်ခံနေရတဲ့ ကောင်လေး မျက်နှာကတော့ ဒေါသကြောင့်လား ရှက်တာကြောင့်လား နီရဲလို့...
"မင်းတို့ကလည်း ငါ့အကောင်ပေါက်လေး ရှက်သွားပြီကွ မစကြပါနဲ့''
ပတ်ချန်ယောရဲ့ စကားသံအဆုံး ဝုန်းခနဲ မတ်တပ်ထရပ်ပြီး ပြေးထွက်သွားသော Byun Baekhyun....
......................
Baekhyun ဖေဖေက ဘူဆန် မြို့လေးကို ရာထူးတိုးကျတာမလို့ Baekhyunတိ့ုမိသားစုပါ လိုက်ပါပြောင်းရွှေ့ခဲ့ရပြိီး Byun Baekhyun ရဲ့အထက်တန်းနှစ်တွေကို ဘူဆန်မှာ ကုန်ဆုံးဖို့ အကြောင်းဖန်လာတယ်။
မြို့လေးက အေးချမ်းပါတယ် ကျောင်းတက်ရက်တွေလည်း အွန်း အစပိုင်း နှစ်ရက်သုံးရက်တော့ ပုံမှန်ပါပဲ အတန်းဖော်တွေကလည်း ဖော်ရွေသဘောကောင်းကြတာမလို့ အရာရာ အဆင်ပြေမယ်ထင်ခဲ့တယ်... အဲ Park Chanyeolဆိုတဲ့ ဗရုတ်တို့အုပ်စု ကျောင်းမတက်ခင်အထိပေါ့
"ဝင်ခွင့်ပြုပါ Sam''
"မင်းတို့က ထုံးစံအတိုင်း ကျောင်းဖွင့်ပြီး နှစ်ရက်လောက်မှ တက်၊ လာပြီဆိုလည်း နောက်ကျ
ဒီရက်တော့ထားလိုက်မယ် နောက်ရက်တွေဆိုရင်တော့ သိတယ်မလား ဘောလုံးကွင်းသုံးပတ်''
"ရက်စ်ဆား''
အတန်းထဲ စဝင်လာကတည်းက ထောင့်မကျိူး ပြောင်စပ်စပ်နဲ့မလို့ Baekhyun ထိုအုပ်စုကို စစတွေ့ချင်းမှာပင် ကြည့်မရ...
ထိုဗရုတ်အုပ်စုကို ဘုကြည့်ကြည့်နေမိစဉ် အဲအုပ်စုထဲက အရပ်ရှည်ရှည်နားကားကားနဲ့တစ်ယောက်က ဖြတ်ခနဲလှည့်အကြည့်...ဇာတ်လမ်းက ထိုသို့ထိုပုံ စခဲ့ပါတယ်
ယောက်ျားလေးသီးသန့်ကျောင်းဆိုပေမယ့်လို့ ပေါက်ပေါက်အရမ်းဖောက်တဲ့ကောင်တွေ စုထားတဲ့ Baekhyunတို့အတန်းကတော့ ထုံးစံအတိုင်း စကားသံတွေနဲ့ဆူညံလို့ ...
အတန်းထဲ မုန့်ထုပ်တွေကိုင် ဝင်လာတဲ့ Sehunက Baekhyun ရှေ့ခုံကို ဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး စကားစလာသည်။
"Baekhyun မင်းကို Chanyeolက ကြိုက်လို့တဲ့''
Sehunက မုန့်ပလုတ်ပလောင်း စားရင်း ပြောလာတာမလို့ Baekhyun သေချာ မကြားလိုက်...Sehunကလည်း ကျောင်းပြောင်းတစ်ယောက်ပါ ကျောင်းသားအသစ်ချင်းပေါင်းမိပြီး Sehun နဲ့ အတော်အသင့်ခင်နေပြီ
"ဘာကြီး?''
"မင်းကို Park Chanyeol က ကြိုက်လို့တဲ့''
Omma!!!မဆီမဆိုင် အိမ်ကအမေကိုတောင် တမိသွားတယ်။ဒီကောင် ဘယ်က မဟုတ်မဟတ်တွေကြားလာပြန်ပြီလဲ
"မဟုတ်တာကွာ မင်းကလည်း''
"တကယ်ပြောတာ ငါ ကန်တင်းမှာ မုန့်ဝယ်နေတုန်း ကြားခဲ့တာ Hyuneeက ချစ်စရာလေး ငါ ကြိုက်တယ်ဆိုပြီး Park Chanyeol ပါးစပ်ကကိုပြောနေတာ''
"အာ Hyunee ဆိုတိုင်း ငါဟုတ်ချင်မှဟုတ်မှာပါကွာ Jaehyun တို့လည်းရှိတာပဲ''
"အာ ဟုတ်သားပဲနော် ဆောရီး ဟီး''
Sehun က အားနာပြီး ရှေ့ပြန်လှည့်သွားသည်။ Baekhyun စာရေးခုံပေါ် တင်ထားတဲ့ မုန့်တွေကို ယူသွားဖို့တော့ မမေ့ဘူး သူ့မုန့်ထုပ်တွေအကုန်ရှေ့ပြန်ပိုက်သယ်သွားသည်.... သူ့မုန့်တွေကဖြင့် ကလေးတွေတောင်စားတော့မှာမဟုတ်တဲ့ ကွတ်ကီးတွေကိုများ ><
"ကိုယ့်မုန့်ကိုတောင် တစ်ယောက်တည်း လုစားနေတဲ့ကောင်''
Sehun ကို တိုးတိုးလေး ဟားလိုက်ရင်း ခုရက်ပိုင်း သူ့ဆီရောက်ရောက်လာပြီး တော်တော်နဲ့ခွာမသွားတဲ့ မျက်လုံးတစ်စုံကို Baekhyun ဖြတ်ခနဲ မြင်ယောင်လိုက်မိသည်...
သူ့အနီးအနားတစ်ဝိုက်မှာ အသေးစားရင်ခုန်မှုလေးဟာ ကြိမ်နှုန်းဖြည်းဖြည်းလေးနဲ့ လှုပ်ရှားသွားတာကို ပဲနို့ဘူးလေး တပြွတ်ပြွတ်စုပ်နေတဲ့ Sehyun တစ်ယောက် မသိလိုက်ပါ xD
.........................
ကျောင်းရှေ့ အုတ်ခုံပေါ်မှာ ထိုင်ပြီး ရယ်မောနေကြတဲ့ Park Chanyeol တို့ ဗရုတ်အုပ်စုကို မြင်လိုက်တော့ Baekhyun တစ်ယောက် ထိုင်ငိုချင်သွားသည်...ဒီကောင်တွေ ကျောင်းရှေ့ကခုံပေါ်မှာ ထိုင်ထိုင်နေတတ်တာ သုံးရက်လောက်ရှိပြီ...
လူကြောက်တာတော့မဟုတ် ဒါပေမယ့် လူရှုပ်ရှုပ်ကို Baekhyun မကြိုက်တာ ဟိုးငယ်ငယ်လေးတည်းက... လူများများရှိလျှင် ထိုနေရာကို ရှောင်တတ်တဲ့ Baekhyun အတွက် အဲဒီ့အုပ်စုက ကြီးမားတဲ့ စိတ်အနှောင့်အယှက်ပဲ...
အဆိုးဆုံးစ်ိတ်အနှောင့်အယှက်ကတော့ ကျောင်းဝန်းထဲမဝင်ခင်ကနေ အတန်းထဲရောက်ဖို့အထိ သွားရတဲ့အကွာအဝေးတလျှောက်လုံး စိုက်ကြည့်နေတတ်တဲ့ မျက်ဝန်းတစ်စုံ....
"ချစ်လိုက်ရတာ အကောင်ပေါက်လေးရယ်''
သူတို့ရှေ့တည့်တည့်ရောက်ကာမှ ထွက်လာသော အသံသြသြကြီး...ဘယ်သူအော်လိုက်တာလဲ လှမ်းကြည့်စရာမလို တစ်ကျောင်းလုံးမှာ လူနဲ့လိုက်တဲ့ အသံသြသြကြီးရဲ့ပိုင်ရှင်က Park Chanyeol တစ်ယောက်ပဲရှိတာ
မရပ်နဲ့ လန့်ပြီး မင်းခြေလှမ်းတွေကို မရပ်လိုက်မိစေနဲ့ >< Baekhyun ကိုယ့်ကိုယ်ကို သတိပေးရင်း အားတင်းပြီး လျှောက်နေဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်
"ဟိုနေ့ကတော့ သူ့နှူတ်ခမ်းပိစိလေးပေါ်က မှဲ့လေးကို အသည်းယားလို့ မှဲ့ပိစိလေးရေလို့ ခေါ်မှာဆို ဟျောင့်''
သူ့ဘော်ဒါတစ်ယောက်က အာပြဲကြီးနဲ့ထအော်တော့ ''ချစ်သူတွေဖြစ်မှ မှဲ့လေးလို့ခေါ်မယ်ကွာ''ဆိုပြီး ပြောရင်း Chanyeolက သူ့စကားသူ သဘောကျသွားတဲ့ပုံပဲ တဟီးဟီးနဲ့
ငါ့ကိုရိသဲ့သဲ့လုပ်နေတာလားဆိုပြီး ဒေါသထောင်းခနဲထွက်လာတာနဲ့ လျှောက်နေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေကို ရပ်တန့်ပြီး Baekhyun ခပ်တည်တည်လှည့်ကြည့်လိုက်တယ်...တဟီးဟီး ရယ်နေတဲ့ Park Chanyeol က အရယ်ရပ်သွားပြီး ရုတ်တရက် ရင်ဘက်ကို လက်တစ်ဖက်နဲ့ အုပ်ကိုင်ရင်း အုတ်ခုံပေါ် လဲကျသွားတယ် ဝုန်းခနဲ
"ဟား တစ်ချက်ပဲ ကြည့်ရသေးတယ် ငါ့ကောင်ကတော့ ဟတ်အကြီးကြီးထိသွားပြီ ခွီးခွီးခွီး''
Baekhyun မျက်ရည်တွေပါ ဝဲတက်လာသည်...ငါက မင်းတို့ စနောက်တိုင်းခံမယ့် ပျော့ညံ့တဲ့ကောင်မဟုတ်ဘူးလို့ ရင်ထဲမှာ အခါခါအော်နေရင်းကပဲ Park Chanyeol တို့ အုပ်စုနဲ့ ဝေးရာစီ ပြေးထွက်ခဲ့မိသည် ... တကယ်ချစ်တာလည်းမဟုတ်ပဲ ဘာလို့ လိုက်နှောင့်ယှက်နေရတာလဲ
"သူ စိတ်ဆိုးသွားပြီ ထင်တယ် မင်းတို့ကလည်းကွာ အရမ်းပဲရယ်နေစနေတာကို''
ပြေးသွားတဲ့ ကျောပြင်သေးသေးလေးကို ကြည်ပြီး ထွက်လာတဲ့ Chanyeol အသံက ဆူဆောင့်ဆောင့်... အောင်မာ သူ့အတွက်လည်း လုပ်ပေးရသေးတယ် Jongin လည်း စိတ်ပေါက်ပေါက်ရှိတာနဲ့ Chanyeol ကို နားရင်းတစ်ချက်တီးလိုက်သည်။
"မင်းပဲ လှော်ပေးဆို ဟျောင့်ရ''
"ငါ့အကောင်ပေါက်လေး စိတ်ဆိုးသွားမယ် မထင်လို့ပေါ့ကွာ မင်းတို့ကိုက အရမ်းပဲ''
...........................
ကျောင်းပေါက်ကနေ အတန်းထဲရောက်တဲ့အထိ
ပြေးခဲ့တာမလို့ ရင်ဘက်တစ်ခုလုံး ပေါက်ထွက်မတတ် မောလိုက်တာ ...
"Baekhyun ဘာဖြစ်လာတာလဲ''
မျက်ရည်မကျအောင် ထိန်းထားလို့ Baekhyun ရဲ့ မျက်လုံးအစုံဟာ ရဲလို့ ...
"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးကွာ''
ဝမ်းနည်းစိတ်နဲ့ စားပွဲပေါ်ကို မှောက်အိပ်နေလိုက်သည်။ Baekhyun က psycho တစ်မျိုးရှိတယ် လူတွေက သူ့ကို ဘယ်လိုမြင်မလဲဆိုပြီး အရမ်းအတွေးများတဲ့ Psycho...
Humm! အလုပ်ပင်ပန်းတာအကြောင်းပြ အရက်သောက်ပြီး မူးပြန်လာတိုင်း ဖေဖေ ပြောနေကြ ''မင်းက ပျော့ညံ့တဲ့ကောင် မအေတူသား''ဆိုပြီး ခဏခဏ စွပ်စွဲ ငေါက်ငမ်းနေတာ မှန်များမှန်နေလား ...
မေမေ ပါ သူ့ကြောင့်အနှိမ်ခံရမစိုးလို့ ဘယ်နေရာမှာမဆို သူများထက်မသာတောင် မနိမ့်အောင် ကြိုးစားခဲ့တာမလို့ Baekhyun ကပညာရေးမှာလည်း ထိပ်ဆုံးက... လူမှုရေးပိုင်းမှာလည်း အတော်အတန်ကောင်းတဲ့စာရင်းထဲပါသည်....
ဒါပေမယ့် ဖေဖေကတော့ ငေါက်မြဲပဲ
အလိုလိုမှ စိတ်ခံက မကောင်းရတဲ့ကြားထဲ ဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သတ်ပြီးပဲ Baekhyunအတွက် အတွေးများစရာ တစ်ခုတိုးလာပြန်ပြီ
Park Chanyeol တို့အုပ်စုရဲ့ အမြင်မှာရော ငါ လွယ်လွယ်နဲ့ ရမယ့် ပျော့ညံ့ညံ့ကောင်ပဲလား....
မင်းထင်တာ မှားနေကြောင်း မင်းသိလာစေရမယ် Park Chanyeol
.................................................
လုံးလုံး လုံးလုံးနဲ့ ပြေးထွက်သွားတဲ့ ကျောလေးကို နှမြောတသ ငေးကြည့်ပြီး ဆွေးနေရ....
ကိုယ့်ဆီကနေ တစ်ခါပဲ ထွက်ပြေးခွင့်ပြုမယ်
ပြီးရင်တော့ ရင်ဘက်ကြီးထဲမှာ တစ်သက်လုံး ဖမ်းသိမ်းထားတော့မှာ သဲလေးရ
TBC