***Kalen's POV***
"Bakit dadalhin mo lahat ng gamit mo? Di ka na ba babalik dito?" Kunot-noong tanong ni Markus matapos kong maisara ang maleta.
"Gusto ko muna ro'n sa bahay. Saka isang street lang naman ang layo nito, kaya madali ko lang madadalaw si Mommy Aurora. Oo nga pala, totoo bang two weeks na lang ay babalik na siya sa U.S.?" Wala ngayon si Mommy Aurora dahil nag-aasikaso siya ng biglaan nilang reunion ng classmates niya noong high school.
Tumango siya na ikinalungkot ko.
"Don't worry, magbabakasyon tayo ro'n next month. Promise."
"Talaga?"
"Mmm-hmm."
Nakangiti kong hinawakan ang handle ng maleta. "Tara. Hatid mo na 'ko."
"Wait."
Kumuha siya ng backpack at nilagyan iyon ng ilang pirasong damit.
"Saan mo dadalhin yan?" Tanong ko.
"Doon ako matutulog sa bahay niyo."
"Paano si Mommy Aurora? Wala siyang kasama." Naupo ako sa gilid ng kama at hinintay siyang makatapos.
"Nandiyan naman si Manang Gina at Mang Kaloy."
Bigla tuloy akong nagdalawang isip kung uuwi pa ako sa dati naming bahay. Mas mabuti siguro kung dito na lang muna ako magstay hanggang narito sa Pilipinas si Mommy Aurora. At uuwi na lang ako ro'n pag-alis niya.
Two weeks na lang siyang mananatili rito, bakit nga ba lilipat pa ako?
"Ahm, Markus. Hindi na muna pala ako uuwi sa bahay."
"Bakit?" Huminto siya sa pagkuha ng damit mula sa closet at nilingon ako.
"Bigla akong nahiya kay Mommy. Malapit na siyang bumalik sa New Jersey ay saka naman ako lilipat. Dito na lang muna ako hangga't hindi pa siya umaalis."
Nakangiti siyang lumapit at tumabi sa akin.
"Good. Iniintay ko lang na maisip mo 'yan."
Sinimangutan ko siya.
"Kung naisip mo na 'yon bakit di mo sinabi sa akin? Now I feel bad about it."
"Gusto ko lang ikaw ang kusang makaisip. Malapit nang umalis si Mommy kaya sulitin na natin habang hindi pa siya bumabalik sa U.S."
Nahiga ako sa kama at iniunan ang dalawa kong kamay.
"Hmm. Lilibutan ko na lang muna sina Yaya Melda sa bahay para alam nila na dito muna ako. Kumusta nga pala yung café mo?"
Nilingon niya ako saka nagkibit-balikat.
"Doing great. Nawiwili na nga ako na nandoon si Kuya Tim at wala akong ginagawa."
Nahiga siya ng patagilid at itinukod ang isang siko sa kama saka tumingin sa akin.
"So..." Hinawakan niya ang collar ng suot kong shirt at bahagya iyong inayos. "Anong gagawin natin ngayon?"
Pilyong ngiti ba iyong nakikita ko sa mga labi niya?
Nag-iwas ako ng tingin at nagkunwaring kalmado kahit nagsisimula nang lumakas ang tibok ng puso ko. Napakalapit ng mukha ni Markus sa mukha ko at naaamoy ko na ang mabango niyang hininga.
"Lumibot na lang tayo." Mabilis akong bumangon pero kinabig niya ako sa dibdib at muli akong ihiniga.
"Parang gusto ko lang dito sa bahay." Pabulong na sabi niya. "Lalo na dito sa kama."
Bumaba ang kamay niya sa tiyan ko at awtomatiko iyong umimpis sa paghugot ko ng malalim na hininga.
"Ahm. M-maglibot na lang tayo. M-may park sa kabilang barangay. Tingnan natin kung b-bukas pa 'yon."
"You're not listening." Idinantay niya ang isang hita sa hita ko then he looked straight into my eyes na parang ako lang ang nakikita niya. "Sabi ko, gusto ko lang dito. Ayaw kong lumabas."
"O-okay? M-magbibihis muna ako ng pambahay." Muli akong bumangon pero sa ikalawang pagkakataon ay ibinalik niya ako sa pagkakahiga.
"You know how I feel about you, right, baby?" Namumungay ang mga matang tanong niya habang hinahaplos niya ang kaliwa kong pisngi.
Hindi ko alam ang isasagot. Yes, alam ko. At saan papunta ang usapang ito?
"Sagot."
Agad akong tumango. Bakit ba tinatanong pa niya eh sinabi na nga niya sa akin iyon di ba?
"And... sabi ko sayo hindi ko kayang maghintay nang matagal."
Tumango akong muli. Dumoble ang lakas ng tibok ng puso ko nang lumipat bumaba ang kamay niya sa kaliwa kong dibdib at marahan iyong hinimas. "Markus, a-are you m-molesting me?"
Tumawa siya nang nakapikit. Hindi ko naman alam kung tatawa rin ako o ngingiwi. I mean, I just asked the most awkward question I could imagine.
At ang nakakapagtaka ay wala man lang akong ginagawa para pigilan siya. Kinapa ko sa loob ko kung saka-sakali ay may pagtutol ba roon pero wala akong mahanap kahit katiting man lang.
Actually, it felt... nice.
"Kal.." muli siyang tumitig sa akin. "Sometimes, I hate your innocence, baby. I was trying to seduce you pero sinisira mo diskarte ko." Nakangiti niyang sabi.
Tuluyan na siyang nahiga sa tabi ko. Iniangat niya ang ulo ko saka inilagay sa ilalim ang isa niyang braso para magsilbi iyong unan ko. Saka niya ako niyakap.
"I'm willing to wait for you, Kal. Just promise me one thing."
Tumingala ako sa kanya saka gumanti ng yakap.
"Ano 'yon?"
"Promise me na magiging boyfriend kita."
Hindi ko napigilan ang pag-iinit ng mga pisngi ko. Alam ko na iyon ang gusto niyang mangyari. Peeo iba pala sa pakiramdam kapag galing na iyon mismo sa mga labi niya.
I didn't feel awkward though. Parang lumobo nga ang puso ko sa sinabi niya. Pero gusto ko pa ring makasiguro sa nararamdaman ko para kay Markus. He's too precious for me para lang sunggaban ko siya nang basta-basta lang.
He doesn't deserve that. We don't deserve that kind of relationship.
"I wanna hear it from you, baby. Sabihin mong magiging mag-boyfriends tayo."
Ngumiti ako at tumango. "We'll get there one day."
Lumabi siya kasabay ng paglungkot ng mukha.
"Hmm. Not exactly what I wanted to hear. Pero pwede na rin."
"Listen, Markus." Hinawakan ko siya sa leeg at nilaro ang balbas niya. "Mahalaga sa akin, I know that you know that. Bata pa lang ako ay hindi na ako mapakali kapag hindi tayo nagkikita. Kahit ngayong malalaki na tayo ay clingy pa rin ako sayo."
"Ako rin naman." Singit niya.
"Pero gusto kong makasiguro sa nararamdaman ko."
"Ano bang nararamdaman mo?"
Saglit akong natigilan. Ano nga ba ang nararamdaman ko?
Masaya ako kapag nandiyan si Markus. Komportable ako sa kanya. Malungkot ako kapag magkaaway kami. At kuntento ako kahit wala kaming ginagawa basta kasama kami.
Pero natural lang naman ang lahat ng iyon dahil childhood friends kami, right? Natural lang din na gusto ko si Markus, right? Pero gusto ko soya sa anong kategorya?
'You already knew the answer.' Anang sulok ng isip ko.
Yeah.
I like Markus more than as a friend. Iyon ang narealize ko nang mag-usap kami ni Mommy Aurora.
"Kal. Tulala ka na naman."
"Ha?"
"Minsan iniisip ko kung hanggang kaibigan na lang ba talaga ang tu---."
"I like you." Bulong ko.
"What? Say that again."
Yumuko ako dahil parang bigla akong nahiya.
"Come on, baby. Sabihin mo ulit. Hindi ko narinig."
Iniangat niya ang baba ko at wala akong ibang option kundi ang tumingin sa mga mata niya.
"I.. I like you, Markus."
Namalayan ko na lang na magkahinang na ang mga labi namin.
Yes. I like him!
Bakit parang may nabunot na tinik sa dibdib ko matapos ko iyong sabihin?
Dahil ba matagal ko na siyang gusto at hindi ko lang iyon napapansin because I was too caught up with my feelings for Drew? Kung ganon nga, does that mean na mas nauna akong magkagusto kay Markus bago pa man siya magkagusto sa akin?
Ugh. I can never know.
Ngayon ko lang na-realize na kapag nagkagusto ka sa kaibigan mo mula pa pagkabata ay napakahirap palang pangalanan ng feelings.
Like, hindi mo maintindihan kung gusto mo siya dahil kaibigan mo siya noon pa at parte na siya ng buhay mo, o gusto mo siya dahil gusto mong maging higit pa kayo sa pagiging magkaibigan.
But one thing's for sure. Gusto ko ang halik na iginagawad niya sa akin ngayon. Gusto ko iyon at alam kong hindi ito ang klase ng pagkagusto na nararamdaman mo sa kaibigan mo lang.
Nang lumalim ang halik na pinagsasaluhan namin ay halos nakaibabaw na ang kalahati ng bigat ni Markus sa akin.
Umawang ang mga labi ko nang ipasok ni Markus ang kamay niya sa shirt ko at dumapo iyon sa tiyan ko. Sinamantala ng dila niya ang paghihiwalay ng mga labi ko at ginalugad ang loob niyon.
I could also feel him hard against my thigh at paulit ulit niya iyong idinidiin. Damang dama ko iyon dahil sweat shorts lang ang suot niya.
Saglit siyang lumayo at nakaramdam ako ng kahungkagan nang maghiwalay ang mga labi namin.
"Hindi ko na kayang pigilan, Kal."
Kinarga niya ako at ibinaba sa gitna ng kama.
He took his shirt off at tumambad sa paningin ko ang maganda niyang pangangatawan. Ngayon ko lang napagtanto na napaka-sexy ng happy trail niya pababa sa nakaalsa niyang shorts.
Hinawakan niya ang ladlaran ng damit ko saka iyon iniangat at tuluyang hinubad.
Oras na mahubad iyon ay agad na sinalakay ng labi at dila niya ang leeg ko pababa sa dibdib. Wala akong ibang magawa kundi ang mapapikit at mapaungol.
We're really going at it, aren't we?
Handa na ba ako? Muli ay tumingin ako sa aking kaloob looban. May pagtutol ba?
Wala.
"Markus." Halos paungol kong pagtawag sa pangalan niya nang dumapo ang mainit niyang mga labi sa isa sa dalawang perlas ng dibdib ko.
Nararamdaman kaya ng mga labi niya ang lakas ng pintig ng puso ko?
Unti unti ay para akong mawawalan ng hininga nang bahagya niya iyong kagatin bago tuluyang sakupin ng mga labi niya. Ang mga labi niya ay tila isang blackhole na humihigop sa akin nang walang kalaban laban.
Hanggang sa namalayan ko na lang na naibaba na niya ang pantalon ko. Naupo siya at itinaas ang mga paa saka iyon hinila pababa hanggang sa tuluyan iyong mahubad kasama ng underwear ko.
"God. You're so sexy, Kal."
For the very first time ay gusto kong takpan ang kahubdan ko sa mga mata ni Markus dahil sa klase ng tinging iniuukol niya sa katawan ko. Kaya iyon ang ginawa ko.
"No. Wag mong takpan. You're beautiful, baby."
Inalis niya ang kamay ko at inilagay iyon sa uluhan ko.
Muli niya sinibasib ang mga labi ko at pagkakataong ito ay mas mapusok iyon. Puno ng pananabik ang mga labi at dila niya na bumabasa sa mga labi at pisngi ko pababa sa sensitibong parte ng leeg ko.
If this was a dream please, let me sleep forever. Dahil ayaw ko nang matapos ito. I haven't felt this way before. Parang may ginigising si Markus na parte ng pagkatao ko na hindi kayang gisingin nino man.
Bumalik ang mga labi niya sa labi ko kasabay ng pagbitaw niya sa mga kamay. Awtomatiko namang humawak ang mga iyon sa buhok niya na para bang takot na takot ang iyon na humiwalay si Markus.
Nakita ko na lang sa sulok ng mga mata ko ang paglipad ng kulay gray na sweat shorts kasama ng itim na boxers pabagsak sa sahig.
Hindi naglipat minuto ay naramdaman ko ang pagdiinin ng pagkalalaki niya sa ibabang gilid ng pusod ko.
Kinuha niya ang kanang kamay ko at iginiya iyon sa parteng iyon.
"Touch me, Kal. Feel me." Bulong niya sa labi ko habang magkadikit ang mga noo namin.
Napahugot ako ng malalim na hininga nang dumapo ang kamay ko sa ipinagmamalaki niyang biyaya.
Parang tumriple ang kabog ng dibdib ko sa sukat niyon.
I've seen it before. Many times actually. Pero bakit parang mas malaki ang sukat niyon ngayon hawak ko na?
I maybe a virgin at wala pang karanasan sa ganitong bagay, but I am also a novelist kaya meron akong ideya sa kung ano ang susunod na mangyayari.
"Is it... gonna fit?" Wala sa loob na tanong ko.
Parang gusto niyang tumawa pero hindi naman niya itinuloy.
"I'll be gentle."
Paulit ulit niyang iginalaw ang balakang niya habang hawak ko pa rin iyon.
"Baby." Bulong niya bago muling bumaba ang mga labi niya sa akin.
Naramdaman ko ang bahagyang pagkabasa ng pulso ko. Yumuko ako para tingnan iyon.
He's leaking habang patuloy sa pag-atras-abante ang alaga niya sa kamay ko. He's very sexy. Hindi ko na rin mapigilan ang pagkabuhay ng pinakasensitibong parte ng katawan ko.
"Kal, baby. I'm about to...." hindi na niya natapos ang sasabihin.
Kasabay ng malalalim at mahahaba niyang pag-ungol ay ang pagragasa ng mainit na likido sa kamay at tiyan ko na umabot hanggang sa gitna ng dibdib ko.
Kinabig ko ang batok niya ako naman ang sumalakay sa mga labi niya. Naipit sa pagitan ng mga labi namin ang mga ungol niya hanggang sa mailabas niya ang huling katas ng kaligayahan.
Nang akala ko ay tapos na ay nagtangka akong bumangon.
"Saan ka pupunta?" Nakatukod ang isa niyang kamay sa kama at ang isa ay sa balikat ko.
"Maglilinis?"
"Bakit? Hindi pa tayo tapos. Nagsisimula pa lang tayo."
Kinuha niya ang basa kong kamay saka iyon dinilaan habang hindi inaalis ang mga mata sa akin.
"Kadiri ka, Markus."
"Shut up and kiss me."
"What, no-----"
Wala na akong nagawa nang bumaba ang basa niyang labi sa nakaawang kong mga labi.
I could taste him. I could taste his juice on his own lips. It was bitter-sweet. Ang akala ko ay mandididri ako but no. Goodness. I'm totally shocked at discovering new things. Lalo na sa sarili ko.
Because...
I liked it. I never thought I would, but I did. I did like it.
Gumanti ako ng halik at nilasap ang lasa ng mga labi at dila ni Markus.
Bahagya siyang lumayo habang nakangisi. "You've tasted me. Now, it's my turn."
Hindi ko pa nauunawaan ang sinabi niya ay nakababa na siya agad sa pagitan ng mga hita ko at sakop na ng mga labi niya ang pinakaiingatan kong alaga.
"Markus! Oh."
Para akong idinuduyan sa paulit ulit na pagtaas-baba ng ulo niya hanggang makaramdam ako ng panginginig ng katawan.
"Markus. Alis mo malapit na----" itinulak ko palayo ang ulo niya pero inalis niya ang kamay ko at nagpatuloy sa ginagawa hanggang sa hindi ko na napigilan ang pagsabog ng sarili kong kaligayahan.
"Markus!"
Ramdam na ramdam ko sa loob ng bibig niya ang tila pag-agos ng ilog tungo sa malalim na karagatan. Hindi niya iyon pinakawalan hanggang sa matapos.
Nahihiya akong tumingin sa kanya na ngayon ay sagad ang ngiti habang nakatitig sa akin.
"You taste great, baby."
Umangat siya at agad akong hinalikan.
We tasted the same. Only his was a little bit strong but almost the same.
"Ready?"
"Saan?" Nagtataka kong tanong.
"Dito." Sabay dapo ng isang daliri niya sa pintuan ko.
"Oh no. Not happeni--- Markus!" Napahigit ako ng hangin nang ipasok niya ang daliri niya roon.
Paulit ulit niya iyong ginawa habang nililibang ng mga labi niya ang labi ko. Mayamaya pa ay ay nadagdagan ang kaba ko kasabay ng pagdagdag niya ng isa pang daliri.
At isa pa.
Hanggang sa ungol na lang ang maririnig mula sa akin.
It actually felt good.
Sumunod ang katawan ko paangat na parang humahabol nang alisin niya ang mga daliri niya roon.
"It think you're ready, baby."
Naramdaman ko ang paghaplos niya sa basa kong tiyan at dibdib saka niya dinala ang kamay niya sa sentro ng katawan niya para basain iyon.
"I will make you mine, Kalen Avery."
Iyon lang at unti unti ay napalitan ng mas malaking bagay ang mga daliri niya sa aking pintuan.
Para akong pinupunit sa dalawa at hindi ko napgilang mapapikit at mapakapit sa matipuno niyang mga balikat.
"Don't cry, baby." Pinahid niya ang luhang tumakas mula sa mga mata ko nang hindi ki namamalayan. "Do you want me to stop?" Saglit siyang tumigil nang nasa kalagitnaan na siya.
Do I?
Umiling ako at ngumiti. "No. I want you."
"Say that again." Nanghihipnostismo niyang utos.
"I want you, Markus. No. I need you. So bad. Please."
Ngumiti siya bago bumaba ang mga labi niya at sinalubong ko ang mga iyon nang may pananabik.
Kasabay niyon ay ang katuparan ng pag iisa ng aming mga katawan. Saglit siyang huminto at tumitig sa akin.
"Masakit ba?" Tanong niya.
"Just.. just go on."
Iyon nga ang ginawa niya pero sa mabagal na ritmo. Unti unti ay nagawang mag-adjust ng katawan ko sa sukat niya hanggang sa ang sakit ay napalitan ng hindi ko maipaliwanag na kaligayahan.
At gaya ng ipo-ipo, nagsimula ang galaw niya sa mabagal na pag-ikot hanggang sa unti unti iyon bumilis nang bumilis.
Walang ibang maririnig sa loob ng kwarto iyon kundi ang musikang tinutugtog ng nagbabanggang mga katawan at nagduduwetong mga ungol.
Tunog ng balat sa balat.
Awit ng ungol sa ungol.
At ang taimtim na pag-uusap ng mata sa mata.
Pakiramdam ko ay malapit ko nang muling masilayan ang kalangitan.
"Kal.... baby... I'm comi---." Hindi tinapos ni Markus ang sasabihin niya bagkus ay lumapat ang mga labi niya sa mga labi ko at doon kumawala ang ungol na napakasarap sa pandinig.
Hanggang sa maramdaman ko ang unti unting pagpuno ng mainit niyang pagmamahal sa kaibuturan ng buo kong pagkatao. Kasabay niyon ay ang muli kong pagtungtong sa rurok ng kalangitan.
Nanatili si Markus sa ibabaw ko habang nakasubsob ang mukha sa leeg ko at pinaliliguan iyon ng maliliit na halik.
Walang nagsasalita sa amin.
Ang tanging lumalabas lang sa aming lalamunan ay ang mga pagal na paghinga kasabay ng pagtaas-baba ng dibdib.
Nanatiling iisa ang aming mga katawan kahit humupa na ang kalamidad.
Isa iyong napakagandang kalamidad.
Nag-angat siya ng mukha at sagad ang ngiting tumitig sa akin saka hinaplos ang pawisan kong noo.
"You're mine now, Kalen Avery Paddison."
Madamdamin niyang sabi.
Hindi ko napigilang ngumiti at tumango.
"I like the sound of it." Komento ko saka siya hinalikan sa baba.
"Round two?" Namimilyo ang mga matang tanong niya.
"Already?" Nanlalaki ang mga mata kong tanong.
"Well, I'm a healthy man. I got more. Actually, baka isang galon pa 'to."
"Ang bastos mo!"
Tumawa lang siya at muling umindayog ang balakang.
"Markus! I need a break."
"No, baby. You need me."
Wala na akong nagawa kundi ang magpaubaya.
----------