Nate:
We waited patiently for the cops to call about the good news.
Aling Martha walked towards with a glass of water to calm my wife. I looked at her beside me with a sad expression on her eyes dealt from crying.
we still don't have any news about our son until now. Elise's eyes are getting deeper cause of sleep deprivation. Ni hindi niya magawang kumain ng maayos.
I know she's worried about our son but I don't want to see her in pain. Niyakap ko siya ng mahigpit.
My phone suddenly rang. Nakita ko ang numero ni Nancy. Hindi ko ito sinagot at pinatay ang tawag. Alam ko, I knew it they know about everything. Alam niya ang totoong pagkatao ko.
Hours passed waiting for the phone to ring then suddenly it did. I sprung up to answer the call. I answered the phone. I asked numerous times who was it but nobody answered until I heard a deep breathe.
Wala ako sa mood para ma prank ng sino man. Uminit ang ulo ko at pabalang na ibinagsak ang telepono.
My wife stood up and asked who called. Sinabi ko na lang na may taong walang magawa sa buhay. She looks helpless at that time. She walked towards me and held my hand.
"Makikita pa natin ang anak natin diba?" Her eyes are full of determination. Hindi siya sumusuko.
I gripped her hand and give the look of hope.
Hindi ko pwedeng ipakita sa kanya na wala ng pag asa dahil ako ang lakas ni Elise. I can be her strength.
The phone rang all of the sudden. Napakunot noo ako. Sino ba ang tumatawag? Isa nanaman ba sa mga walang magawa sa buhay.
"Nate ako na." She insisted to answer the call and she did.
Namutla ang kanyang mukha sa di malamang dahilan. Her mom walked towards us with the same expression of mine. We're both don't have any idea what's going on.
Biglang napaluhod si Elise at humagulgol na ito ng iyak. I panicked when she did that so I grabbed her arm. Yumuko ako para magpantay kami.
"What happened?" I asked her. Hindi siya nag salita kaya nagtanong ulit ako. Even her mom asked her the same thing.
I wait for her to calm and answer my question. Hindi ko siya pinilit agad mag salita dahil alam ko na hindi makakabuti dito. We're at the kitchen and she's drinking a glass of water to calm her nerves.
"Elise what happened?" I asked her again. She looks scared and angry. Halo halo ang nakikita ko sa mga mata niya.
"Hawak ng mga Duche ang anak natin. Mga walang hiya sila." May gigil ang bawat salitang binitiwan.
I was really shocked. I can feel my hands shaking. I'm shaking from the frustration. Ang mga walang hiya, mag babayad ang may sala.
Hindi naging madali para sa mag asawa ang nangyayare. Napayakap sa galit si Nate kay Elise. Hawak ng mga Duche ang kanilang anak at napag alaman pa na pati si Don Clemente ay bihag na rin ng mga ito.
Sapilitang iniuwi ng Pilipinas ang matanda at kanilang pinahirapan. Bugbog, tadyak. Ilan lamang ang mga iyan sa pagpapahirap dito.
Nang malaman ng anak na si Heidi, abot langit ang galit nito. Nasira ang pagpaplano nila na tumawag ng magagaling na sundalo. Ang sundalo mismo ng mga Sullivan.
"We have to do something." Naiiyak si Elise habang binibitawan ang bawat kataga. Makikita na wala na itong halos tulog at kain ngunit nananatiling dilat at umaasa.
Isang kasunduan ang nabuo.
Ayon sa tawag, kailangan makipag kita ni Heidi at ni Elise sa sinabing lugar ni Rafaelo Duche 'kung gusto pang makitang buhay ang dalawang minamahal.
Hindi pumayag si Nate na sila lamang dalawa kahit 'yon ang mahigpit na binilin ni Don Rafaelo.
Nakikinig lang sina Rex at Cloud pati si Milano, habang si Rex ay unti-unti na palang bumubuo ng balak sa isip.
"Elise naman I'm coming with you! Anak natin ang nakataya dito pati na ang lolo." Pagdidiin ni Nate sa asawa.
Huminga ng malalim si Elise at kinalma ang pag iisip.
"Walang mangyayareng masama 'kung susunod tayo sa kagustuhan nila Nate. Gusto nilang makuha ang titulo ng kumpanya namin. Gusto nila na i surrender namin ang SBP Corp. sa mga kamay nila." Ito ang plano ni Rafaelo, ang mapasakamay na ang titulo ng kumpanyang kinaiinggitan.
"Nate please let us. Gusto namin maligtas si Jovani at ang papa." Umapela na si Heidi.
Pinabayaan man ni Nate na umalis ang dalawa at pumunta sa abandonadong lugar, hindi parin ito mapakampante. Alam niya 'kung gaano ka halang ang ugali ni Rafaelo Duche at walang kasing sama ito.
Hindi naman siya makapapayag na pati ang dalawa, lalo ang kanyang asawa ay mapahamak. Sa pag alis ni Elise at Heidi ay mabilis na tinahak ni Nate ang daan papunta sa kanyang naka park na sasakyan.
Pinigilan man ito ni Cloud ay wala ring nagawa.
"I have to protect my family Cloud." They called the cops when Nate left the mansion.
Mainit ang tensiyon. Mainit ang mga pangyayare na ngayon lamang nila pagdadaanan.
Elise:
Nanlalamig ang mga kamay ko nang makababa kami ni mommy. May mga armadong kalalakihan ang sumalubong samin sa isang lugar na itinuro ni Rafaelo. Parehas kaming nakapiring kaya't walang makita kundi ang kadiliman.
"Lakad." Naramdaman ko ang malamig at parang bakal na bagay sa likod ko ng itulak ako ng isa sa kanila. Alam kong baril ito kaya't napalunok ako. Pilit na kinakalma ang sarili. Hindi ako dapat pang hinaan ng loob lalo pa't parehas na nasa panganib ang lolo at ang anak ko.
"Elise?"
"Mommy!" Nag panic ako ng ihiwalay ako ng landas sa mommy.
"Saan niyo dadalhin ang mommy?!" Nagpumiglas na ako nang maramdaman na ihiniwalay kaming dalawa. Dinig ko pa ang sigaw ng mommy na nagpupumiglas rin.
"Manahimik ka kung ayaw mong butasan ko ang bungo mo!" Idiniin nito ang baril sa ulo ko kaya't napatahimik ako. Mga hayop sila! Ano naman kaya ang plano nila samin?
Nagsimula na akong mag lakad ng itulak ako.
"Lakad!" Sigaw ng isa sa kanila habang ang isa nama'y tahimik sa paglalakad. Hindi ko na alam 'kung ilan ang mga armadong lalaki na kasama ko. Para bang tatlo sila at may isa lamang na nagmamasid.
Malamig at madilim ang lugar. Tahimik rin at amoy usok ng sigarilyo at masangsang na amoy ng alak. Lakad lang kami ng lakad hanggang sa pahintuin ako.
Dinig ko ang pagbabalasa ng baraha at tawanan sa di kalayuan. Nakadilat ng kaunti ang mga mata ko kahit nakapiring at puro anino ang nakikita ko. Isa lang ang nasisiguro ko, marami sila.
"Pare ayan na ba ang apo ng Sullivan? Aba'y ang ganda, ang puti at ang kinis. Baka naman pwedeng matikman?" Kinabahan ako ng may mag bitaw ng salitang iyon. Halakhalakan ang umalingawngaw ng sabihin niya ito. Halatang mga lunod sa alak.
"Wag niyong pakikialaman 'kung ayaw mong patayin ko kayong lahat." May pamilyar akong boses na nadinig. Alam ko 'yon dahil narinig ko na ito noon pa. Napalunok ako ng magsipag tigil ang mga bastos na lalaki. Natahimik sila nang dahil sa takot.
"Lakad." Tumaas ang balahibo ko ng maramdaman ang mainit na hangin nito sa batok ko. Napalunok ako at naglakad ulit. Nakahawak naman ang dalawa pa sa magkabilang braso ko at harahas akong hinila para maglakad.
"Saan niyo ako dadalhin?" Tanong ko. Iba ang usapan namin ni Rafaelo. Bakit ngayon iba ang naging takbo ng maayos na usapan? Mga hayop sila.
"Wala ng maraming tanong ang ingay mo!" Ani ng isang lalaki na may katandaan. Pinag papawisan na ako ng malamig kahit pa malamig ang buong paligid. May takot na namuo sa puso ko, paano 'kung set up nanaman ang lahat?
Sawakas ay huminto kami. Uminit bigla ang paligid at natatanaw ko ang mga apoy. May malalaking bagay na pinag sindihan nito kaya lumiwanag ang madilim na paligid. Tumulo ang pawis ko hindi dahil sa takot kundi dahil sa labis na init.
Tinanggal ang piring ko. Napamulat ako at medyo nanlalabo pa ang mga mata ko kaya ipinikit ko ulit ito tsaka muling binuksan. Isang lugar na puno ng apoy sa gilid bilang ilaw. Napakunot noo ako sa taong nakaupo sa may pinaka dulo. Hindi ko ito gaanong masinagan dahil sa layo ng pagitan nito sa'kin.
Umalis naman ang dalawang lalaki sa gilid ko at nang lilingon pa sana ako ay may nag salita.
"Wag kang lilingon." Pamilyar talaga ang boses ng lalaking ito. Sino siya?
Nagsimulang mag ingay ang mga takong ng sapatos. Hudyat na papalapit na sa kinatatayuan ko ang nilalang na malayo ang pagitan.
Napakunot ako nang papalapit na ito sa'kin. Babae, unang pumasok sa isip ko nang makita ang hubog ng pangangatawan at haba ng buhok na hanggang bewang.
Nakangiti na ito sa'kin. Papalapit pa ng papalapit hanggang sa manghina ang mga tuhod ko nang tuluyang makita 'kung sino siya.
"Hi bitch." Nakagiting bati nito sa'kin.
Napakuyom ang kamao ko sa labis na galit. Napaka kapal ng mukha ng babaeng to.
"Cassie." Galit na binanggit ko ang pangalan ng ahas.
Napangiti ito na abot tainga.
"Bakit Cassie?" Gusto ko ng paliwanag niya.
"Oh you don't know?" Sabi nito na may malaking ngisi. Naiirita ako sa babaeng to at gusto ko ng sampalin ng malakas.
"Siguro nga hindi mo talaga alam kasi tanga ka. So tingin mo magkasing edad lang tayo? Look, hindi ako totoong estudyante at pumasok lang ako sa paaralan mo para makuha ang loob mo. Pero di ko naman akalain na ganyan ka katanga."
"Malaki ang ibinayad ko para gumawa ng pekeng identity. I'm not Cassie Villacourte dahil katauhan lang niya ang ginaya ko." Napahawak ako saking bibig.
"Sino ang totoong Cassie? Hayop ka. Nakuha mo pang gumamit ng ibang katauhan!"
Tumawa ito ng malakas.
"She's dead. I killed her." Hindi ko man nakilala ang tunay na Cassie, nakaramdam ako ng awa dahil sa sinapit nito sa mga kamay ng babaeng nasa harapan ko.
"Join me here." Nanlaki ang mga mata ko ng ang lalaking nasa likuran ko'y naglakad na papunta sa demonyong babae. Naka mask ito at mata lamang niya ang makikita. Ngunit tinaggal nito ang nakatakip sa bibig at nag ladlad ng katauhan.
Teka hindi maaari,
Si Jefferson, hindi kaya tama ang kutob ko? Anong kinalaman niya?
"Hindi naman talaga Jefferson Rockwell ang pangalan niya. Jefferson Rockwell ang black sheep ng Rockwell family, he's dead.Nalinlang ka namin.
Naging malinaw sa'kin ang lahat. Nag iba noon ang tingin ko sa mga Villacourte ng mapagbintangan si Cassie na traydor. Hindi traydor si Cassie, kundi ang ahas na ito dahil sa maitim niyang plano at pag gamit ng mukha at katauhan ni Cassie.
"Mga hayop kayo! Pati mga inosente at walang kaalam alam dinamay niyo!" Sigaw ko.
"Mag ingat ka sa pananalita mo! Dahil kung hindi dahil sa kanya malamang pinag piyestahan na ang katawan mo!" Sigaw nito sa'kin sabay lipat ng tingin sa lalaki na nagpanggap rin sa katauhan ni Jefferson Rockwell. Napatingin naman ang lalaki sa ibang direksyon.
Siya? Kaya pala pamilyar ang mga matang 'yon. Siya ang nag ligtas sakin.
"Ikaw ba? Ikaw ba ang mastermind ng lahat? Ikaw ang nag utos na ipa rape ako!" Gigil na tanong ko. Humalakhak naman ito ng tawa.
"Oo ako nga. Ako at wala ng iba. Pero masiyadong mabait ang tagapag ligtas mo kaya pasalamat ka." Sabay sulyap muli nito sa lalaki.
"Hayop! Hayop ka!" Sigaw ko.
"Hayop? Oo hayop ako, pero wala ng mas hihigit pa sa kahayupan ng lolo mo!" Sigaw nito pabalik.
Napatahimik ako.
"Hindi mo ako kilala pero kilalang kilala ako ng lolo mo and I can assure you that. Well magpapakilala na rin ako sayo. I'm Jisella Corpuz, at malaki ang utang sa'kin ng mahal mong lolo. Tulad ko malaki rin ang kasalanan ng lolo mo sa kanya." Napasulyap ito sa lalaki bago umikot sa'kin. Hindi ako nakagalaw at nakatapak lamang ang mga paa sa lupa. Wala akong magawa kundi ang makinig.
Napalunok ako. May hindi ba ako nalalaman?
"Gusto ko ng mag salita. Gusto ko ng malaman mo ang lahat ng kahayupan at kababuyan ng lolo mo!" Itinulak niya ako dahilan para mapaupo ako sa sahig. Hindi ako nanlaban. Nakinig lang ako sa paglalabas niya ng galit. Galit lang, walang ibang makikita sa kanyang mga mata kundi matinding galit.
"Anong sinasabi mo? Anong koneksyon mo sa mga Duche? Alam mo ayoko ng gulo. I'm here to surrender the title of our company. 'Yon ang usapan namin ni Rafaelo. Pakakawalan niya ang lolo at anak ko dahil kailangan niya ito." At itinaas ko ang hawak hawak na mga papeles. Hindi ko pinakinggan ang sinasabi nito sa lolo. Baka binibilog lang niya ang ulo ko.
Natawa naman ito ng malakas.
"Tanga ka talaga. Do you think na papayag ako na basta bastang pakawalan ang lolo mo? Tsk he made me this. Ginawa niya ang lahat ng ito! Lahat lahat sinira niya!" May galit ang boses nito.
"Anong ibig mong sabihin? Hindi kita maintindihan?"
"He raped me."
Itutuloy...