Αγάπη POV
«Ποιον σκοτώνουν ακριβώς; Βασικά γιατί τον σκοτώνουν στο δωμάτιό σου;» Λέω και κάνω δειλά βήματα προς τα πίσω μέχρι που κοπανάω στο μικρό σαλονάκι που βρίσκεται ακριβώς απέναντι απο το δωμάτιο του.
"I surrendeeeeeeeeeer" είναι το πρώτο πράγμα που ακούνε τα αθώα μας αυτάκια όταν μπαίνουμε στο δωμάτιο και τα ακόμη πιο αθώα ματάκια μας αντικρίζουν έναν ψηλό ξανθό κούκλο με γαλάζια μάτια και γεμάτο τατουάζ. Για να προσθέσω και ανατριχιαστικές λεπτομέρειες το μόνο που έχει πάνω του είναι ένα μαύρο παντελόνι ενώ στα αυτιά του έχει ακουστικά, ένας απο τους λόγους για τους οποίους δεν έχει πάρει χαμπάρι ότι έχουν μπουκάρει άλλοι τρεις στην πριβέ του συναυλία. Μα καλά με δουλεύετε που είναι χαμένοι όλοι αυτοί και γιατί μαζεύτηκαν σε ένα σχολείο;!
Μόλις τελικά ο «καλλιτέχνης» ανοίγει τα μάτια του και αντιλαμβάνεται την παρουσία μας γούρλωνει τα μάτια του, πετάγεται όρθιος και σκάει ένα απολογητικό χαμόγελο που φτάνει μέχρι τα αυτιά του. Και θα ξαναρωτήσω, γιατί δεν έχουμε τέτοια κουκλάκια εμείς στο σχολείο μας;
"Αυτό δεν το ακούσατε και αυτός δεν ήμουν εγώ, έχουμε μια φήμη να διατηρήσουμε" γίνεται πιο σοβαρός αλλά συνεχίζει να έχει μια κωμική διάθεση.
Απ' ότι καταλαβαίνω το πρώτο πράγμα που θα σκεφτόταν κάποιος άμα τον έβλεπε θα ήταν σίγουρα ότι δεν γκαρίζει σαν καρακάξα που την πνίγουν βασανιστικά με σπάγγο.
«Νικ» λέει ο ξανθούλης και ακουμπάει στον τοίχο που διαχώριζει το δωμάτιο τους απο το διπλανό ενώ απλώνει το χέρι του.
«Αγάπη, χάρηκα» του ανταποδίδω τη χειρονομία και χαμογελάω.
«Βάσια» απλώνει και εκείνη το χέρι της χαμογελώντας ενώ ξέρω ότι έχει κοκκινίσει γιατί ο τύπος είναι κυριολεκτικά τσίτσιδος.
Ο Νικ πηγαίνει προς το κρεβάτι του για να κλείσει το τηλέφωνο και αφήνει σε κοινή θέα έναν υπέροχο πισινό.
Όταν παίρνω το βλέμμα μου από τον καλοσχηματισμένο του πισινό παρατηρώ το δωμάτιο, το οποίο συμπεραίνω ότι είναι εξίσου ωραίο με το λόμπι.
Όλο το δάπεδο είναι καλυμμένο με ένα άσπρο διακριτικό χαλί, το οποίο όλως περιέργως δεν εμφανίζει να έχει κανέναν λεκέ. Αριστερά μου βρίσκεται μία μεγάλη γκρι ντουλάπα, ενώ στο βάθος διακρίνω δύο μονά κρεβάτια διακοσμημένα με πολλά μαξιλάρια και μια λεπτή κουβέρτα στην άκρη του κρεβατιού που κυμαίνονται στις πιο ανοιχτές αποχρώσεις του γκρι που έρχονται σε αντίθεση με τις σκούρες μπλε πινελιές.
Ο τοίχος από την πλευρά των κρεβατιών είναι καλυμμένος με μία κομψή ταπετσαρία, πάνω στην οποία βρίσκεται ενα φωτάκι ακριβώς πάνω από τα κρεβάτια. Δίπλα από κάθε κρεβάτι βρίσκεται ένα άσπρο κομοδίνο που πάνω του έχει ένα κρυστάλλινο βάζο με άσπρα τριαντάφυλλα.
Απέναντι απο τα κρεβάτια βρίσκεται ένα άσπρο έπιπλο με μία τηλεόραση ενώ ακριβώς δίπλα υπάρχει ένας μεγάλος ολόσωμος καθρέφτης. Δίπλα στα κρεβάτια υπάρχει ένας διθέσιος, γκρι καναπές με ένα άσπρο ριχτάρι. Κοιτώντας το ταβάνι παρατηρώ ότι υπάρχει κρυφός φωτισμός δίνοντας σε όλο το δωμάτιο μία ρομαντική ατμόσφαιρα.
Τέλος ακριβώς απέναντί μου βρίσκεται μία μεγάλη μπαλκονόπορτα που με τραβηγμένη την επίσης γκρι κουρτίνα της στο πλάι, σου επιτρέπει να απολαύσεις την θέα της πόλης από ψηλά.
Ο Άρης κατευθύνεται πρώτος από μας προς τα κρεβάτια και μαζί με τον Νικ τα ενώνουν για να καθίσουμε όλοι μαζί. Μετά από πολύ σπρώξιμο και κάτι "Σκάσε βραδιάτικα θέλουμε να πέσουμε για ύπνο" καταφέρνουμε να χωρέσουμε όλοι και κοιταζόμαστε χωρίς να ξέρουμε τι να πούμε.
Ενώ υπάρχει μία αμήχανη ησυχία παρατηρώ τον Νίκ και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι όταν ήρθαμε ήταν ήδη στο ξενοδοχείο και όχι στο "Luna" μαζί με τους υπόλοιπους.
«Νικ, εσύ πώς και ήσουν στο ξενοδοχείο;» Τον ρωτάω και βλέπω ότι η Βάσια κουνάει το κεφάλι της συμφωνόντας μαζί μου ακούγοντας την ερώτησή μου.
«Είπα ότι δεν ένιωθα καλά γιατί νύσταζα. Ήμουν τόσο χαρούμενος που επιτέλους θα πηγαίναμε εκδρομή και δεν μπόρεσα να κοιμηθώ ούτε την προηγούμενη νύχτα ούτε στο λεωφορείο γιατί είχα τον βλάκα από 'δω να πανηγυρίζει κάθε γαμημένη φορά που περνούσε μια πίστα στο Candy Crush» σκάμε όλοι στα γέλια όταν τελειώνει την πρότασή του ενώ ο ίδιος κοιτάει τον Άρη σφίγγοντας τα δόντια του.
«Κρίμα πάντως που δεν ήρθες, τα κορίτσια ήταν καταπληκτικά πάνω στη σκηνή» λέει και διακρίνουμε στο βλέμμα του έναν θαυμασμό.
«Κάτσε σε στριπτιτζάδικο πήγατε;» πετάγεται ο Νικ έτοιμος να δακρύσει κοιτώντας μας με μία απόγνωση στο βλέμμα του.
«Ρε γαμώ το κέρατό μου γιατί νομίζετε όλοι ότι είμαστε στριπτιτζούδες;!» φωνάζω ενώ νιώθω την φλέβα στο μέτωπό μου να έχει πεταχτεί.
«Μην την τσατίζεις, είναι επικίνδυνη» προσπαθεί να ψιθυρίσει ο Άρης βάζοντας το χέρι του μπροστά από το στόμα του ενώ κουνάει το κεφάλι του προς το μέρος μου και μου ρίχνει ένα από τα πιο ψεύτικα γλυκά χαμόγελα που έχω δει.
Ως αντάλλαγμα κοιτάω τον Άρη με ένα εξίσου ψεύτικο χαμόγελο κάνοντας έναν διαγωνισμό ποιος θα φανεί πιο ηλίθιος, οδηγώντας όλους τους υπόλοιπους να σκάσουν στα γέλια μαζί μας.
«Τα κορίτσια δουλεύουν σε ένα νυχτερινό κλαμπάκι όπου χορεύουν και τραγουδάνε με άλλη μία κοπέλα ως γκρουπάκι» εξηγεί στον Νικ, ο οποίος γνέφει καταφατικά κατανοώντας πλήρως ότι δεν έχασε την ευκαιρία της ζωής του. «Πως προέκυψε όλο αυτό;» Ρωτάει κατευθύνοντας το βλέμμα του προς την μεριά μας.
«Με την Μαίρη γνωριστήκαμε πριν λίγα χρόνια και μάθαμε ότι λατρεύει και αυτή την μουσική, ακριβώς όπως και εμείς, και αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε καθαρά για λόγους προσωπικής διασκέδασης το "Tease". Κάναμε χορογραφίες και cover σε διάφορα τραγούδια για αρκετούς μήνες στο υπόγειο του σπιτιού μου, και ο μπαμπάς της Μαίρης ερχόταν συχνά και μας παρακολουθούσε. Μας έδινε συμβουλές μιας και ο ίδιος έχει γνώσεις πάνω στην μουσική και κάποια στιγμή μας πρότεινε να δουλέψουμε στο μαγαζί» παίρνει η Βάσια πρώτη τον λόγο και συνεχίζω εγώ.
«Σκεφτήκαμε ότι ήταν μια πολύ μεγάλη ευκαιρία και για τις τρεις μας. Θα κάναμε κάτι που λατρεύαμε, θα πληρωνόμασταν και θα υπήρχε πιθανότητα να μας δοθούν και άλλες επαγγελματικές προτάσεις, οπότε δέχτηκαμε αμέσως. Έχουμε σχεδόν ένα χρόνο που δουλεύουμε εκεί και πραγματικά δεν θα το αλλάζαμε με τίποτα» με κοιτάει και κουνάμε μαζί το κεφάλι μας.
«Κυνηγάτε δηλαδή τα όνειρα σας» λέει ο Άρης και ένα μικρό χαμόγελο έχει σχηματιστεί στα χείλια του.
«Ζηλεύω» δηλώνει ο Νικ και χαμηλώνει το βλέμμα του. «Μακάρι να μπορούσα να κυνηγήσω και 'γω το δικό μου. Έχω τρέλα με τις μηχανές και θα ήθελα πολύ να έτρεχα σε αγώνες αλλά δεν γίνεται.» Δεν του ζητήσαμε να επεκτείνει, απλά τον κοιτάξαμε με ένα βλέμμα κατανόησης, καθώς και εγώ και η Βάσια καταλάβαμε ότι πρόκειται για κάτι προσωπικό.
«Εσύ Άρη έχεις κάποιο ενδιαφέρον, κάποιο όνειρο;»τον ρωτάει η Αγάπη.
«Το μπάσκετ» αποκρίνεται εκείνος χαμογελώντας. «Παίζω από μικρό παιδί και υπάρχουν μεγάλες πιθανότητες να καταφέρω να ασχοληθώ επαγγελματικά με αυτό». Η περηφάνεια και η ελπίδα στην φωνή του είναι εμφανείς, κάτι που με κάνει ασυναίσθητα να χαμογελάσω.
Ξαφνικά σηκώνεται από την θέση του στο κρεβάτι και πλησιάζει τις βαλίτσες τους. Γυρνάει προς το μέρος μας κρατώντας τρία μπουκάλια, το ένα gin, το άλλο vodka και το τελευταίο λεμονάδα.
«Θέλει κανείς;» ρωτάει κουνώντας πονηρά τα φρύδια του.
«Εγώ!» Φωνάζουμε και οι τρεις ταυτόχρονα. Η Αγάπη ζητάει vodka με λεμονάδα και οι υπόλοιποι gin με λεμονάδα, το οποίο τυχαίνει να είναι και το αγαπημένο της Βάσιας.
Ο Άρης πλησιάζει με τέσσερα κόκκινα πλαστικά ποτηράκια και αφού μας δίνει τα δικά μας ξανακάθεται στη θέση του στην άκρη του κρεβατιού.
«Με την Ναντ πρέπει να είστε πολύ κοντά» δηλώνει η Βάσια ξαφνικά. Με το που τελειώνει την πρότασή της ακούω τρανταχτά γέλια από την πλευρά του Νικ ο οποίος κυλιέται στο κρεβάτι ενώ ταυτόχρονα σπρώχνει εμένα ενώ βλέπω πανικόβλητη το ποτό μου να χύνεται σιγά σιγά.
«Χαχαχ φ-φ-φιλοιιι! Κ-κοντααα!» συνεχίζει να γελάει. Ο Άρης προσπαθεί να πνίξει το γέλιο του και κοιτάει το κρεβάτι.
«Βασικά, όχι δεν είμαστε κοντά. Ξέρω ότι φάνηκε πως ήμασταν κολλητοί αλλά η αλήθεια είναι ότι αυτή η φιλία ή ό,τι άλλο είχε σκεφτεί ήταν καθαρά μονόπλευρο»
Περιμέναμε να επεξηγήσει τι ακριβώς είχε συμβεί και όταν η Βάσια κατάλαβε ότι αυτή η στιγμή δεν θα έρθει ποτέ, του έκανε νόημα με το χέρι να ανοίξει το ρημάδι και να συνεχίσει.
«Ανυπόμονη βλέπω» χαμογελάει με τα μάτια. «Δεν θα έλεγα ότι είμαστε φίλοι, βασικά με το ζόρι γνωστοί. Με την Νάντια μέναμε κοντά όσο ήταν στην Αθήνα. Έτυχε μερικές φορές να γυρίσουμε μαζί σπίτι και εκείνη άρχισε να με πλησιάζει όλο και περισσότερο, ώσπου κατάλαβα ότι είχε αρχίσει να δένεται μαζί μου» λέει κάνοντας κινήσεις με τα χέρια του «Και εγώ δεν δένομαι» συνεχίζει κάπως ξερά με ένα απόμακρο βλέμμα.
Από τον τρόπο που το είπε, όλοι καταλάβαμε ότι δεν είναι κάτι για το οποίο νιώθει άνετα να συζητήσει. Ενώ ήταν γεμάτος αυτοπεποίθηση ξαφνικά, για μια μόνο στιγμή, φάνηκε τρομαγμένος; Στενοχωρημένος; Δεν ξέρω. Πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι η Βάσια εκείνη τη στιγμή με κοιτούσε με το βλέμμα που υπονοούσε πως σκεφτόταν ότι και εγώ. Ο Άρης δεν τα πάει καλά με τις σχέσεις και σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιοι λόγοι. Αλλά αυτή δεν φαίνεται να ήταν η κατάλληλη στιγμή για τέτοιου είδους ερωτήσεις.
«Τώρα που το σκέφτομαι, όντως δεν έχεις κάνει πολλές σχέσεις» σκέφτεται φωναχτά ο Νικ, ο οποίος σταματάει απότομα όταν συναντάει το βλέμμα του Άρη.
Υπάρχει ένταση στον αέρα. Πολλή ένταση. Ο Άρης φαινόταν φανερά ενοχλημένος από το σχόλιο, ή μάλλον την αποκάλυψη του κολλητού του, αλλά παρ' όλα αυτά χαμογέλασε και είπε: «Ναι όντ-»
Την πρόταση του έκοψε ένας χτύπος στην πόρτα. Γυρίσαμε όλοι το βλέμμα μας προς τα εκεί κάνοντας απόλυτη ησυχία, περιμένοντας όποιος είναι εκεί να φύγει.
«ΠΕΤΡΙΔΗ ΑΝΟΙΞΕ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ. ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΕΙΣΑΙ ΜΕΣΑ» ακούγεται μια άγρια φωνή απ' έξω.
«Όχι ρε πούστη μου»
Story by: