Annemle ettiğimiz büyük kavgalar olsa bile onun dizlerinde uyumak beni her zaman biraz olsun rahatlatırdı.
"Babam nerede?" diye sordum. Michael tekli koltukta oturmuş televizyon seyrediyordu. İlgisi bende değil gibiydi ama beni dinlediğine emindim. "Belediye başkanlığının zor olduğunu biliyorum ama ne zaman evine dönüp bizimle sofrada oturacak? Onu görmeyeli bir ay oluyor."
Annem derin bir iç çekerken "Sylvia," dedi. Sesindeki bu şefkatli tınıya alışkın olmadığımı fark ettim. "Baban belediye başkanı değil, kızım. Baban bir kaptan. Bir ay önce de Norveç'e giden bir yük gemisinde sefere çıktı."
Annem hep bu yalanı söylüyordu.
Babam uzun süre eve gelmeyeceği için uydurdukları yalanlardan biriydi.
Michael karşı koltuktan güldü ve sehpada duran patlamış mısır dolu kaseye uzanmak üzereyken geri çekildi.
Aileniz size yalan söyleyip duruyorsa hayat zordu.