(Zawgyi)
ေဒၚနွင္းဆီႏွင့္သီဟဆက္တို႕စားေသာက္ေနျကသည္ကို
မင္းရာဇာမလႈပ္မယက္နွင့္ထိုင္ေစာင့္ေနေလသည္မွာမိနစ္၂၀မွ်ပင္ရွိျပီျဖစ္သည္။ဝတ္ထားတဲ႔style pant အျဖဴေရာင္
ေပၚတြင္လည္းေခြ်းမ်ားကေရေလာင္းခ်ထားသကဲ႔သို႔ကြက္ေနေလသည္။နားထင္ေပၚမွထိုးေထာင္ေနေသာအေျကာမ်ား
ကိုျဖတ္သန္း၍ေခြ်းမ်ားကေကြ႕ေကာက္စီးဆင္းေနေသးသည္။
အေရွ႕တြင္အားရပါးရကိုစားေနေသာသီဟကိုဆြဲျဖဲပစ္ခ်င္စိတ္
ေတြကလဲတဖြားဖြားေပၚထြက္ေနလ်က္…
ဒီလိုလူမ်ိဳးအခုခ်ိန္ထိနင္ျပီးမေသေသးတာအံ႔ျသတယ္။
ရာဇာညင္းဆဲျပီးညည္းညဴလိုက္ေပမယ့္အျပင္ပံုစံကေတာ့
ေအးေဆးတည္ျကည္ေနတယ္။
"ဒီမွာအန္တီေျပာခ်င္တာဘာမ်ားလဲ…
ကြ်န္ေတာ္ေစာင့္ရတာကိုသေဘာမက်ဘူး…"
"ျပီးပါျပီကြယ္…"
ေဒါနွင္းဆီျပံဳးျပလိုက္ျပီးသီဟကိုျကည့္လိုက္တယ္။
"သား…စားျပီးရင္အခန္းထဲဝင္ေတာ့…အေမတို႔စကားေျပာမလို႔…"
"အင္း……"
သီဟဆက္တစ္ေယာက္ကေလးမဟုတ္သူငယ္မဟုတ္နဲ႔
ေဆာင့္ေျပာျပီးထသြားျပန္တယ္။ဘယ္ေလာက္ပဲျကမ္းတမ္း
သည့္ေယာကၤ်ားေလးတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါေစအေမကိုခ်စ္၍အေမေရွ႕ေရာက္ရင္ကေလးလိုပဲျဖစ္သြားတတ္ျကတာမဆန္း။
ေဒၚနွင္းဆီစားပြဲေပၚကပန္းကန္ေလးေတြကိုထပ္လိုက္တယ္။
"သား…နာမည္ဘယ္လိုေခၚလဲ"
"ကြ်န္ေတာ္မေျပာျပနိုင္ပါဘူး"
"ရပါတယ္ကြယ္…စကားဝိုင္းတစ္ခုကိုစေတာ့မယ္ဆိုရင္
နာမည္ေမးတာနဲ႔စတတ္ျကတယ္ေလ။နာမည္သိရင္ပိုရင္းႏွီး
သလိုခံစားရေစတယ္မလား…"
"အန္တီဆိုလိုရင္းကိုသာေျပာပါ
ကြ်န္ေတာ္ငယ္ငယ္ေလးထဲကအမုန္းဆံုးကစာစီစာကံုးပဲ"
"အန္တီေတာင္းပန္ခ်င္တဲ႔ကိစၥရယ္ ေက်းဇူးတင္ခ်င္တဲ႔ကိစၥရယ္ ေျပာျပခ်င္တဲ႔ကိစၥရယ္ရွိတယ္။"
"ဟုတ္ကဲ႔…ေျပာျပခ်င္တာကေနစပါ"
"မင္းကလူထူးဆန္းေလးပဲ…"
"ေက်းဇူးပါ…"
"ေက်းဇူးတင္ခ်င္တာက…အန္တီ႕သားကိုေတာင္းပန္တဲ့အေနနဲ႔ေပးတဲ႔ပိုက္ဆံေတြရယ္
ဘူးသီးေတြရယ္အတြက္ပါ…"
"မလိုပါဘူး…ဒါေတြကိုကြ်န္ေတာ္သာဘာမွမရရင္
သူ႕ကိုေပးခဲ႔မွာမဟုတ္ပါဘူးအန္တီ…
အေပးအယူမွာ…ေက်းဇူးကမ႓ာမရွိဘူး။
ဒီေလာက္ဆိုအန္တီေနာက္တစ္ခုကိုဆက္ေျပာစရာမလိုေတာ့
ဘူးထင္တယ္။
ဘာလို႔ဆိုကြ်န္ေတာ္သူ႕ဆီကလိုခ်င္တာအဲ႔ဒါမုိ႔လို႕ပဲ…သူက်ိန္ဆဲတာကြ်န္ေတာ္လိုခ်င္လို႕ကိုအေပးအယူလုပ္တာ"
"အဲ့ဒါေျကာင့္မင္းကိုထူးဆန္းတယ္ေျပာတာ…"
"အဲ႔ကိစၥအတြက္အန္တီ႔ကိုေက်းဇူးတင္ျပီးျပီထင္တယ္
ခြင့္ျပဳပါဦး…"
"ဟားဟားဟား…ေကာင္းပါျပီ…သတိထားဦး"
ေျပာျပီးတယ္ဆိုရင္ပဲရာဇာဆတ္ခနဲေကာက္ထလိုက္တယ္
ေဆာင့္ေျကာင့္ထိုင္ရတာျကာျပီျဖစ္သည့္အတြက္ေခါင္းမူး
ကာယိုင္ခနဲျဖစ္ျပီးသူထတဲ႔ေနရာမွာပဲထိုင္လ်က္ကေလးျပန္
ျဖစ္သြားတယ္။စားပြဲခံုကိုလက္ကေထာက္ထားလ်က္အေနအထားပင္။
"သတိထားပါဆိုကြယ္…"
မင္းရာဇာခပ္ရြဲ႕ရြဲ႕ျပံဳးျပရင္းျပန္ထလိုက္ျပီးအိမ္အျပင္ကိုျပန္ထြက္လာခဲ႔တယ္။
ေတာ္ျပီ…ဒီပတ္ဝန္းက်င္ကငါနဲ႔မသင့္ေတာ္တဲ႔ေနရာတစ္ခုပဲ
အိုေက…မင္းရာဇာ မင္းဒီေနရာကိုထပ္မလာနဲ႔…!
သီဟတစ္ေယာက္အသံေတြတိတ္သြားျပီးလို႕ခဏျကာတယ္ဆိုရင္ပဲအခန္းထဲကေနျပန္ထြက္လာခဲ႕တယ္။
"အေမ…ဟိုေကာင္ျပန္သြားျပီလား?"
"ဟုတ္တယ္သား…"
"ဘာေတြေျပာသြားေသးလဲ…အဲ႔ေကာင္စကားေျပာရတာလက္ေပါက္ကပ္တယ္။"
"လက္ေပါက္ကပ္တာမဟုတ္ဘူး…လည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိတာ
မင္းသူ႕ကိုျကည့္ထား…လည္လည္ဝယ္ဝယ္ရွိေအာင္"
"ဟာဗ်ာ…သူ႕လိုေတာ့မျဖစ္ခိုင္းပါနဲ႔…ရြံလို႔ပါအေမရအဲ႔ေကာင္ကို"
"ငနာေလး…သူမ်ားကို နင္ဟာေလအေမဘယ္ေလာက္ဆံုးမဆံုးမအဲ႔လိုပဲ"
"အေမကလဲေလ သားကလြဲရင္တျခားသူေတြအကုန္လံုးအေကာင္းျမင္တယ္"
"အေမကသားကိုခ်စ္လို႕ဆံုးမေနတာေလ…လူတကာနဲ႔အလိုက္အထိုက္ျဖစ္ေအာင္လို႕"
"အေမမရွိေတာ့ရင္သားတစ္ေယာက္ထည္ရပ္တည္နိုင္ေအာင္သြန္သင္ဆံုးမေပးေနတာ ဘလဘလဘလ ဒါပဲလာဦးမယ္ အဲ႔အေမ"
"ဟယ္…ဒီေကာင္ေလး အေမကိုလာေနာက္ေနတယ္ျကည့္စမ္း"
ေဒၚနွင္းဆီ သီဟဗိုက္ေခါက္ကိုခပ္နာနာေလးဆြဲလိုက္တယ္။
"အာ့ အေမနာတယ္ လႊတ္လႊတ္…"
"အေမကိုေနာက္ခ်င္ဦး မွတ္ျပီလား"
* * * * * * *
မင္းရာဇာတစ္ေယာက္သူ႕ကားအျဖဴျကီးထဲအျမန္ျပန္ဝင္ျပီး ကားအေအးေပးစက္ကိုအဆံုးထိဖြင့္လိုက္သည္။ဝတ္ထားတဲ႔
ကုတ္အက်ၤီအျဖဴကိုခြ်တ္ျပီးအထဲကရွပ္အက်ၤီကိုပါျကယ္သီးသံုးေလးလံုးေလာက္ဆြဲျဖဳတ္လိုက္တယ္။ေခြ်းေတြကလည္း သူ႕နားထင္တင္မကပဲသူ႕ရင္ဘက္ေပၚမွာပါတေျဖးေျဖးစီးက်လို႔ေနတယ္။
"ဟူး……ဒီလိုေနရာမွာသာ ငါတစ္ရက္ေလာက္ေနရရင္ ေသမ်ားသြားမလားပဲ"
မင္းရာဇာပက္ပက္စက္စက္ကိုစိတ္ပ်က္ျပီးညည္းညဴေနမိသည္။တစ္သွ်ဴးေတြတစ္စျပီးတစ္စဆြဲထုတ္ရင္းစီးက်ေနတဲ႔ ေခြ်းေတြကိုသုတ္ပစ္ေနတယ္။သူ႕ဘဝမွာေခြ်းမ်ားမ်ားစားစားတစ္ခါမွမထြက္ဖူးခဲ႔။သူ႕အက်င့္ကတစ္ေနရာရာသြားစရာရွိလွ်င္ဘယ္မွာလဲ ဘယ္ေလာက္လဲ ေဝးလားေမးေလ့မရွိပဲ ေအးလား ဒါမွမဟုတ္ အေအးေပးစက္ရွိလားကိုသာအရင္ေမးတတ္ေလ့ရွိသည္။
အပူဆိုသည့္အရာကိုလားလားမွ်ပင္သေဘာမက်တတ္သူတစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္သည္။
"ေတာက္စ္…ဒါဒီအဘြားျကီးသက္သက္ငါ့ကိုဒုကၡေအးေအးေလးျပန္ေပးလိုက္တာ"
မင္းရာဇာလက္ထဲကသုတ္လက္စတစ္သွ်ဴးကိုသူ႕ေဘးနားထိုင္ခံုေအာက္မွာအဆင္သင့္ထည့္ထားတဲ႔အမိႈက္ပံုးေလးထဲ အားနဲ႔လႊင့္ပစ္လိုက္တယ္။
"ေတြ႕ျကေသးတာေပါ့…မင္းရာဇာကိုမ်ားအခ်ဥ္မွတ္လို႔"
'တီ…တီ…'
ရုတ္တရက္ျမည္လာတဲ႔ဖုန္းRingtoneသံေျကာင့္ ေဘးမွာခ်ထားတဲ႕ကုတ္အက်ၤီကိုျပန္ေကာက္လိုက္ျပီး အိတ္ကပ္ထဲထည့္ထားတဲ႔ဖုန္းကိုထုတ္ယူလိုက္တယ္။
"ေအး…ေျပာ…"
"ကိုမင္းလား ႏိႈင္းပါ"
"ငါသိတယ္ သိလို႕ဖုန္းကိုင္လိုက္တာ"
"ကိုမင္း ဘာကိုစိတ္တိုင္းမက်ျဖစ္ေနျပန္ျပီလဲ အသံျကီးကလဲ"
"ေျပာစရာရွိတာသာေျပာကြာ ငါတင္းေနတာ"
"အင္း…ဒီညအားလားကိုမင္း"
"ဒီည ဘာကိစၥလဲ"
"ေလလံပြဲတစ္ခုရွိလို႔သြားမလို႔ကိုမင္းစိတ္ဝင္စားမလားလို႕"
"ေကာင္းျပီေလ…မင္းအိမ္ကိုညေနလာေခၚမယ္ေစာင့္ေန"
"ဟင္း…ဟိုေန႕ကDinnerစားဖို႔ေခၚေတာ့မအားဖူးတဲ႔"
ႏိႈင္းခက္ရဲ႕ေျပာစကားမဆံုးေသးခင္မွာပဲမင္းရာဇာခလုတ္အနီေလးကိုႏိွပ္ခ်လိုက္တယ္။
"ေလလံပြဲ…ဟင္း…ေပ်ာ္ဖို႔ေတာ့ေကာင္းမယ့္ပံုပဲ"
ခ်က္ခ်င္းပဲဂီယာထိုးျပီးထိုေနရာကေနျမန္ျမန္ေမာင္းထြက္လာခဲ႔လိုက္တယ္။သူနားေထာင္ေနက်ျဖစ္တဲ႔ Girls Like You သီခ်င္းကိုဖြင့္ျပီးတိတ္ဆိတ္ေနတဲ႔ကားကိုေရာ ညိွဳးႏြမ္းေနတဲ႔သူ႕ရဲ႕စိတ္ကိုပါအသက္သြင္းလိုက္တယ္။
* * * * * * *
ခမ္းနားလွပေနတဲ႔သူ႕အိမ္ျကီးထဲသူခ်က္ခ်င္းျပန္ဝင္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲေအးျမတဲ႔အေငြကအသက္ေတြကိုျပန္လည္ခံစားလိုက္ရသည္။
"အား…Home sweet home!"
"သခင္ေလးျပန္ေရာက္ျပီလား…"
"အင္း…Sebastianေတာင္ျပန္ေရာက္ေနျပီကိုး က်န္းမာေရးေကာင္းရဲ႕လား"
"ေကာင္းပါတယ္ သခင္ေလး"
"အင္း…ဟိုေန႕ကအလုပ္သမားအသစ္ကိုအလုပ္ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ျပီ အဲ႔ဒါ အသစ္တစ္ေယာက္ရွာေပးထားဦးေနာ္"
"သခင္ေလးအေျကာင္းသိလို႔ေခၚလာျပီးသားပါ"
"ကဲဒါဆို ကြ်န္ေတာ္ေရခ်ိဳးေတာ့မယ္ ညေနသြားစရာရွိတယ္ ဝတ္ဖို႔အကုန္ေရႊေရာင္ဝမ္းဆက္ျပင္ဆင္ေပးထား"
"ဟုတ္ကဲ႔ပါ"
မင္းရာဇာေရခ်ိဳးခန္းထဲဝင္လာျပီးအဆင္သင့္ထည့္ထားတဲ႔ Radio ကုိဖြင့္လိုက္တယ္။သီခ်င္းေလးနားေထာင္ရင္းေရခ်ိဳးရတာကလဲသူအျကိုက္ဆံုးထဲကတစ္ခုပင္။ေရပန္းထဲကထြက္လာသည့္ေရမ်ားကမင္းရာဇာ၏အဖုအထစ္ေတြျပည့္ေနတဲ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚေျဖးညွင္းစြာျဖတ္သန္းသြားျကသည္။ေတာင့္တင္းျပီးအလယ္မွာကြဲေျကာင္းေပၚေနတဲ႔ရင္ဘတ္ျကြက္သားေတြနဲ႔သူ႔ဗိုက္ေပၚကျကြက္သားေတြေပၚကိုျဖတ္ျပီးစီးဆင္းသြားျကတယ္။ျဖဴေဖြးေနတဲ႔အသားအေရေပၚကေခ်ာကလက္ေရာင္ Nipple ဟာဆိုရင္လည္းသူ႕ရဲ႕ဆြဲေဆာင္မႈ႔ရွိတဲ႔အရာတစ္ခုထဲမွာပါဝင္ေနတယ္။
ေရခ်ိဳးခန္းထဲကထြက္လာျပီးတိုင္းသူလုပ္ေလ့လုပ္ထရွိတဲ႔အရာကခါးမွာပဝါစည္းထားလ်က္နဲ႔နာရီဝက္ေလာက္ဖုန္းျကည့္ေနခ်င္းပင္။အဲ႔အခ်ိန္မွာဆိုInternetေပၚကအရာအားလံုးကသူ႕အတြက္စိတ္ဝင္စားဖို႕ေကာင္းတယ္။ေမာ္ဒယ္မိန္းကေလးေတြရဲ႕ပံုကအဲ႔အခ်ိန္ျကည့္မွပိုဆြဲေဆာင္မႈ႕ရွိတယ္။အဲ႔အခ်ိန္သူ႕ေဘးနားဘာလုပ္လုပ္ဘာေျပာေျပာဖုန္းကိုပဲစိတ္ဝင္တစားျကည့္ေနေလ့ရွိတယ္။
မင္းရာဇာဖုန္းကိုတဝျကည့္ျပီးသည္နဲ႔အဝတ္လဲခန္းထဲသို႕ဦးတည္ျပီးဝင္လာခဲ႔သည္။အဝတ္စင္ေပၚမွာတင္ထားတဲ႔ေရႊေရာင္အေနာက္တိုင္းအက်ၤီဝမ္းဆက္ႏွင့္ေရႊေရာင္ဖိနပ္ကိုဝတ္ဆင္လိုက္သည္။
အံဆြဲပံုစံကိုအေပၚကေနမွန္ကာထားတဲ႔နာရီစင္ေပၚကေန စတာလင္ေပါင္ 840 (1100 Usd) တန္တဲ႔ Gucci G-Timeless Gold နာရီကို လက္မွာစတိုင္က်က်ပတ္လိုက္ျပီး Ray-Ban Aviator
Sunglasses (153 usd) ကိုထင္ေပၚေနတဲ႔နွာတံေပၚတြင္ဝတ္ဆင္ထားလိုက္သည္။
//Gucci G-Timeless Gold PVD watch//
//Ray-Ban Aviator Sunglasses//
အားလံုးျပင္ဆင္ျပီးေနာက္မွာေတာ့မွန္ထဲမွာသူ႕ကိုယ္သူျကည့္ျပီးဂုဏ္ယူစြာျပံဳးျပလိုက္တယ္။ေရႊေရာင္ဝမ္းဆက္နဲ႔သူေ႒းသားပီပီစိတ္ျကီးဝင္ေနေသာမ်က္နွာထားနွင့္ပင္။သူေတြးထားတာသာမွန္မည္ဆိုလွ်င္ေသခ်ာေပါက္ထိုပြဲကိုရဲရင့္မာန္လာလိမ့္မည္ျဖစ္သည္။
"ရဲရင့္မာန္…မင္းဒီေန႔ေကာဘယ္လိုအကြက္ေတြေရႊ႕ဦးမွာလဲ"
(Unicode)
ဒေါ်နှင်းဆီနှင့်သီဟဆက်တို့စားသောက်နေကြသည်ကို
မင်းရာဇာမလှုပ်မယက်နှင့်ထိုင်စောင့်နေလေသည်မှာမိနစ်၂၀မျှပင်ရှိပြီဖြစ်သည်။ဝတ်ထားတဲ့style pant အဖြူရောင်
ပေါ်တွင်လည်းချွေးများကရေလောင်းချထားသကဲ့သို့ကွက်နေလေသည်။နားထင်ပေါ်မှထိုးထောင်နေသောအကြောများ
အရှေ့တွင်အားရပါးရကိုစားနေသောသီဟကိုဆွဲဖြဲပစ်ချင်စိတ်
တွေကလဲတဖွားဖွားပေါ်ထွက်နေလျက်
ဒီလိုလူမျိုးအခုချိန်ထိနင်ပြီးမသေသေးတာအံ့သြတယ်။
ရာဇာညင်းဆဲပြီးညည်းညူလိုက်ပေမယ့်အပြင်ပုံစံကတော့
အေးဆေးတည်ကြည်နေတယ်။
"ဒီမှာအန်တီပြောချင်တာဘာများလဲ
ကျွန်တော်စောင့်ရတာကိုသဘောမကျဘူး"
"ပြီးပါပြီကွယ်"
ဒေါနှင်းဆီပြုံးပြလိုက်ပြီးသီဟကိုကြည့်လိုက်တယ်။
"သားစားပြီးရင်အခန်းထဲဝင်တော့အမေတို့စကားပြောမလို့"
"အင်း"
သီဟဆက်တစ်ယောက်ကလေးမဟုတ်သူငယ်မဟုတ်နဲ့
ဆောင့်ပြောပြီးထသွားပြန်တယ်။ဘယ်လောက်ပဲကြမ်းတမ်း
သည့်ယောင်္ကျားလေးတစ်ယောက်ဖြစ်နေပါစေအမေကိုချစ်၍အမေရှေ့ရောက်ရင်ကလေးလိုပဲဖြစ်သွားတတ်ကြတာမဆန်း။
ဒေါ်နှင်းဆီစားပွဲပေါ်ကပန်းကန်လေးတွေကိုထပ်လိုက်တယ်။
"သားနာမည်ဘယ်လိုခေါ်လဲ"
"ကျွန်တော်မပြောပြနိုင်ပါဘူး"
"ရပါတယ်ကွယ်စကားဝိုင်းတစ်ခုကိုစတော့မယ်ဆိုရင်
နာမည်မေးတာနဲ့စတတ်ကြတယ်လေ။နာမည်သိရင်ပိုရင်းနှီး
သလိုခံစားရေစတယ္မလား"
"အန်တီဆိုလိုရင်းကိုသာပြောပါ
ကျွန်တော်ငယ်ငယ်လေးထဲကအမုန်းဆုံးကစာစီစာကုံးပဲ"
"အန်တီတောင်းပန်ချင်တဲ့ကိစ္စရယ် ကျေးဇူးတင်ချင်တဲ့ကိစ္စရယ် ပြောပြချင်တဲ့ကိစ္စရယ်ရှိတယ်။"
"ဟုတ်ကဲ့ပြောပြချင်တာကနေစပါ"
"မင်းကလူထူးဆန်းလေးပဲ"
"ကျေးဇူးပါ"
"ကျေးဇူးတင်ချင်တာကအန်တီ့သားကိုတောင်းပန်တဲ့အနေနဲ့ပေးတဲ့ပိုက်ဆံတွေရယ်
ဘူးသီးတွေရယ်အတွက်ပါ"
"မလိုပါဘူးဒါတွေကိုကျွန်တော်သာဘာမှမရရင်
သူ့ကိုပေးခဲ့မှာမဟုတ်ပါဘူးအန်တီ
အေပးအယူမွာကျေးဇူးကမ်ဘာမရှိဘူး။
ဒီလောက်ဆိုအန်တီနောက်တစ်ခုကိုဆက်ပြောစရာမလိုတော့
ဘူးထင်တယ်။
ဘာလို့ဆိုကျွန်တော်သူ့ဆီကလိုချင်တာအဲ့ဒါမို့လို့ပဲသူကျိန်ဆဲတာကျွန်တော်လိုချင်လို့ကိုအပေးအယူလုပ်တာ"
"အဲ့ဒါကြောင့်မင်းကိုထူးဆန်းတယ်ပြောတာ"
"အဲ့ကိစ္စအတွက်အန်တီ့ကိုကျေးဇူးတင်ပြီးပြီထင်တယ်
ခွင့်ပြုပါဦး"
"ဟားဟားဟားကောင်းပါပြီသတိထားဦး"
ပြောပြီးတယ်ဆိုရင်ပဲရာဇာဆတ်ခနဲကောက်ထလိုက်တယ်
ဆောင့်ကြောင့်ထိုင်ရတာကြာပြီဖြစ်သည့်အတွက်ခေါင်းမူး
ကာယိုင်ခနဲဖြစ်ပြီးသူထတဲ့နေရာမှာပဲထိုင်လျက်ကလေးပြန်
ဖြစ်သွားတယ်။စားပွဲခုံကိုလက်ကထောက်ထားလျက်အနေအထားပင်။
"သတိထားပါဆိုကွယ်"
မင်းရာဇာခပ်ရွဲ့ရွဲ့ပြုံးပြရင်းပြန်ထလိုက်ပြီးအိမ်အပြင်ကိုပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။
တော်ပြီဒီပတ်ဝန်းကျင်ကငါနဲ့မသင့်တော်တဲ့နေရာတစ်ခုပဲ
အိုကေမင်းရာဇာ မင်းဒီနေရာကိုထပ်မလာနဲ့!
သီဟတစ်ယောက်အသံတွေတိတ်သွားပြီးလို့ခဏကြာတယ်ဆိုရင်ပဲအခန်းထဲကနေပြန်ထွက်လာခဲ့တယ်။
"အေမဟိုကောင်ပြန်သွားပြီလား?"
"ဟုတ္တယ္သား"
"ဘာတွေပြောသွားသေးလဲအဲ့ကောင်စကားပြောရတာလက်ပေါက်ကပ်တယ်။"
"လက်ပေါက်ကပ်တာမဟုတ်ဘူးလည်လည်ဝယ်ဝယ်ရှိတာ
မင်းသူ့ကိုကြည့်ထားလည်လည်ဝယ်ဝယ်ရှိအောင်"
"ဟာဗ်ာသူ့လိုတော့မဖြစ်ခိုင်းပါနဲ့ရွံလို့ပါအမေရအဲ့ကောင်ကို"
"ငနာလေးသူမ်ားကို နင်ဟာလေအမေဘယ်လောက်ဆုံးမဆုံးမအဲ့လိုပဲ"
"အမေကလဲလေ သားကလွဲရင်တခြားသူတွေအကုန်လုံးအကောင်းမြင်တယ်"
"အမေကသားကိုချစ်လို့ဆုံးမနေတာလေလူတကာနဲ့အလိုက်အထိုက်ဖြစ်အောင်လို့"
"အမေမရှိတော့ရင်သားတစ်ယောက်ထည်ရပ်တည်နိုင်အောင်သွန်သင်ဆုံးမပေးနေတာ ဘလဘလဘလ ဒါပဲလာဦးမယ် အဲ့အမေ"
"ဟယ်ဒီကောင်လေး အမေကိုလာနောက်နေတယ်ကြည့်စမ်း"
ဒေါ်နှင်းဆီ သီဟဗိုက်ခေါက်ကိုခပ်နာနာလေးဆွဲလိုက်တယ်။
"အာ့ အမေနာတယ် လွှတ်လွှတ်"
"အမေကိုနောက်ချင်ဦး မှတ်ပြီလား"
* * * * * * *
မင်းရာဇာတစ်ယောက်သူ့ကားအဖြူကြီးထဲအမြန်ပြန်ဝင်ပြီး ကားအအေးပေးစက်ကိုအဆုံးထိဖွင့်လိုက်သည်။ဝတ်ထားတဲ့
ကုတ်အကျၤီအဖြူကိုချွတ်ပြီးအထဲကရှပ်အကျၤီကိုပါကြယ်သီးသုံးလေးလုံးလောက်ဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။ချွေးတွေကလည်း သူ့နားထင်တင်မကပဲသူ့ရင်ဘက်ပေါ်မှာပါတဖြေးဖြေးစီးကျလို့နေတယ်။
"ဟူးဒီလိုနေရာမှာသာ ငါတစ်ရက်လောက်နေရရင် သေများသွားမလားပဲ"
မင်းရာဇာပက်ပက်စက်စက်ကိုစိတ်ပျက်ပြီးညည်းညူနေမိသည်။တစ်သျှူးတွေတစ်စပြီးတစ်စဆွဲထုတ်ရင်းစီးကျနေတဲ့ ချွေးတွေကိုသုတ်ပစ်နေတယ်။သူ့ဘဝမှာချွေးများများစားစားတစ်ခါမှမထွက်ဖူးခဲ့။သူ့အကျင့်ကတစ်နေရာရာသွားစရာရှိလျှင်ဘယ်မှာလဲ ဘယ်လောက်လဲ ဝေးလားမေးလေ့မရှိပဲ အေးလား ဒါမှမဟုတ် အအေးပေးစက်ရှိလားကိုသာအရင်မေးတတ်လေ့ရှိသည်။
အပူဆိုသည့်အရာကိုလားလားမျှပင်သဘောမကျတတ်သူတစ်ယောက်ပင်ဖြစ်သည်။
"တောက်စ်ဒါဒီအဘွားကြီးသက်သက်ငါ့ကိုဒုက္ခအေးအေးလေးပြန်ပေးလိုက်တာ"
မင်းရာဇာလက်ထဲကသုတ်လက်စတစ်သျှူးကိုသူ့ဘေးနားထိုင်ခုံအောက်မှာအဆင်သင့်ထည့်ထားတဲ့အမှိုက်ပုံးလေးထဲ အားနဲ့လွှင့်ပစ်လိုက်တယ်။
"တွေ့ကြသေးတာပေါ့မင်းရာဇာကိုများအချဉ်မှတ်လို့"
'တီတီ'
ရုတ်တရက်မြည်လာတဲ့ဖုန်းRingtoneသံကြောင့် ဘေးမှာချထားတဲ့ကုတ်အကျၤီကိုပြန်ကောက်လိုက်ပြီး အိတ်ကပ်ထဲထည့်ထားတဲ့ဖုန်းကိုထုတ်ယူလိုက်တယ်။
"အေးပြော"
"ကိုမင်းလား နှိုင်းပါ"
"ငါသိတယ် သိလို့ဖုန်းကိုင်လိုက်တာ"
"ကိုမင်း ဘာကိုစိတ်တိုင်းမကျဖြစ်နေပြန်ပြီလဲ အသံကြီးကလဲ"
"ပြောစရာရှိတာသာပြောကွာ ငါတင်းနေတာ"
"အင်းဒီညအားလားကိုမင်း"
"ဒီည ဘာကိစ္စလဲ"
"လေလံပွဲတစ်ခုရှိလို့သွားမလို့ကိုမင်းစိတ်ဝင်စားမလားလို့"
"ကောင်းပြီလေမင်းအိမ်ကိုညနေလာခေါ်မယ်စောင့်နေ"
"ဟင်းဟိုနေ့ကDinnerစားဖို့ခေါ်တော့မအားဖူးတဲ့"
နှိုင်းခက်ရဲ့ပြောစကားမဆုံးသေးခင်မှာပဲမင်းရာဇာခလုတ်အနီလေးကိုနှိပ်ချလိုက်တယ်။
"လေလံပွဲဟင်းပျော်ဖို့တော့ကောင်းမယ့်ပုံပဲ"
ချက်ချင်းပဲဂီယာထိုးပြီးထိုနေရာကနေမြန်မြန်မောင်းထွက်လာခဲ့လိုက်တယ်။သူနားထောင်နေကျဖြစ်တဲ့ Girls Like You သီချင်းကိုဖွင့်ပြီးတိတ်ဆိတ်နေတဲ့ကားကိုရော ညှိုးနွမ်းနေတဲ့သူ့ရဲ့စိတ်ကိုပါအသက်သွင်းလိုက်တယ်။
* * * * * * *
ခမ်းနားလှပနေတဲ့သူ့အိမ်ကြီးထဲသူချက်ချင်းပြန်ဝင်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲအေးမြတဲ့အငွေကအသက်တွေကိုပြန်လည်ခံစားလိုက်ရသည်။
"အားHome sweet home!"
"သခင်လေးပြန်ရောက်ပြီလား"
"အင်းSebastianတောင်ပြန်ရောက်နေပြီကိုး ကျန်းမာရေးကောင်းရဲ့လား"
"ကောင်းပါတယ် သခင်လေး"
"အင်းဟိုနေ့ကအလုပ်သမားအသစ်ကိုအလုပ်ဖြုတ်ပစ်လိုက်ပြီ အဲ့ဒါ အသစ်တစ်ယောက်ရှာပေးထားဦးနော်"
"သခင်လေးအကြောင်းသိလို့ခေါ်လာပြီးသားပါ"
"ကဲဒါဆို ကျွန်တော်ရေချိုးတော့မယ် ညနေသွားစရာရှိတယ် ဝတ်ဖို့အကုန်ရွှေရောင်ဝမ်းဆက်ပြင်ဆင်ပေးထား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ"
မင်းရာဇာရေချိုးခန်းထဲဝင်လာပြီးအဆင်သင့်ထည့်ထားတဲ့ Radio ကိုဖွင့်လိုက်တယ်။သီချင်းလေးနားထောင်ရင်းရေချိုးရတာကလဲသူအကြိုက်ဆုံးထဲကတစ်ခုပင်။ရေပန်းထဲကထွက်လာသည့်ရေများကမင်းရာဇာ၏အဖုအထစ်တွေပြည့်နေတဲ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်ဖြေးညှင်းစွာဖြတ်သန်းသွားကြသည်။တောင့်တင်းပြီးအလယ်မှာကွဲကြောင်းပေါ်နေတဲ့ရင်ဘတ်ကြွက်သားတွေနဲ့သူ့ဗိုက်ပေါ်ကကြွက်သားတွေပေါ်ကိုဖြတ်ပြီးစီးဆင်းသွားကြတယ်။ဖြူဖွေးနေတဲ့အသားအရေပေါ်ကချောကလက်ရောင် Nipple ဟာဆိုရင်လည်းသူ့ရဲ့ဆွဲဆောင်မှု့ရှိတဲ့အရာတစ်ခုထဲမှာပါဝင်နေတယ်။
ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာပြီးတိုင်းသူလုပ်လေ့လုပ်ထရှိတဲ့အရာကခါးမှာပဝါစည်းထားလျက်နဲ့နာရီဝက်လောက်ဖုန်းကြည့်နေချင်းပင်။အဲ့အချိန်မှာဆိုInternetပေါ်ကအရာအားလုံးကသူ့အတွက်စိတ်ဝင်စားဖို့ကောင်းတယ်။မော်ဒယ်မိန်းကလေးတွေရဲ့ပုံကအဲ့အချိန်ကြည့်မှပိုဆွဲဆောင်မှု့ရှိတယ်။အဲ့အချိန်သူ့ဘေးနားဘာလုပ်လုပ်ဘာပြောပြောဖုန်းကိုပဲစိတ်ဝင်တစားကြည့်နေလေ့ရှိတယ်။
မင်းရာဇာဖုန်းကိုတဝကြည့်ပြီးသည်နဲ့အဝတ်လဲခန်းထဲသို့ဦးတည်ပြီးဝင်လာခဲ့သည်။အဝတ်စင်ပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ရွှေရောင်အနောက်တိုင်းအကျၤီဝမ်းဆက်နှင့်ရွှေရောင်ဖိနပ်ကိုဝတ်ဆင်လိုက်သည်။
အံဆွဲပုံစံကိုအပေါ်ကနေမှန်ကာထားတဲ့နာရီစင်ပေါ်ကနေ စတာလင်ပေါင် 840 (1100 Usd) တန်တဲ့ Gucci G-Timeless Gold နာရီကို လက်မှာစတိုင်ကျကျပတ်လိုက်ပြီး Ray-Ban Aviator
Sunglasses (153 usd) ကိုထင်ပေါ်နေတဲ့နှာတံပေါ်တွင်ဝတ်ဆင်ထားလိုက်သည်။
//Gucci G-Timeless Gold PVD watch//
//Ray-Ban Aviator Sunglasses//
အားလုံးပြင်ဆင်ပြီးနောက်မှာတော့မှန်ထဲမှာသူ့ကိုယ်သူကြည့်ပြီးဂုဏ်ယူစွာပြုံးပြလိုက်တယ်။ရွှေရောင်ဝမ်းဆက်နဲ့သူေဋ္ဌးသားပီပီစိတ်ကြီးဝင်နေသောမျက်နှာထားနှင့်ပင်။သူတွေးထားတာသာမှန်မည်ဆိုလျှင်သေချာပေါက်ထိုပွဲကိုရဲရင့်မာန်လာလိမ့်မည်ဖြစ်သည်။
"ရဲရင့်မာန်မင်းဒီနေ့ကောဘယ်လိုအကွက်တွေရွှေ့ဦးမှာလဲ"