AN: Before anything else, guys, thank you so much for supporting my story I NEED A GIRL. Sorry kung di na aabot ng 55 Chapters. I hope you guys enjoy reading at sana nabigyan ko ng justice ang kwento nina Callie and Venia. Love Lots. Thanks so much.
~~~~~
Shit.
I can't help but to curse inside my head.
Delayed ang flight from Paris to Philippines for about 2 hours. I already calculated my time. I should be at her place exactly 8:00pm and now? What the hell! I really wanted to skin these people involved alive. How could they be so careless to the point that we're having flight errors and technical difficulties now?
"Nahihilo ako sa'yo. Stay where you are? Please?"
I look at Gareth, busy sipping on his coffee. I shook my head in disappointment. God, What am I going to do? I'll be surely late. There's no way I can be able be on time.
"Catching for a date?"
Gareth asked.
I lean on the nearest table and cross my arms. He look up to me as I nod.
He laughed like I say something ridiculous in his ears.
"You know what? You've been having thoughts about this woman of yours for a long time pero hindi pa namin sya nakikilala kahit kailan. Plus you're always on a hurry. Alam mo bang nawindang kami nang biglang magbago ang lifestyle mo. Man! You're so damn active to women and used to bed whoever you like. Ano na ang nangyari?"
Napailing ako sa sinabi ni Gareth. And yes, but that was me before.
"Sabihin mo nga, bakit ba tinatago mo sya sa amin? Man, we're friends and never in our whole life we never shared our girls with you."
Nagpanting ang tenga sa mga sinabi nya. I can't even imagine him or any of my friends with Venia. Kapag nagkataon, kahit kaibigan ko sila, I can rip them into pieces.
"I just don't share what's mine."
I said as if it is a warning or anything, Gareth's wise so he gets what I am pointing out.
"Easy. Calm your tits. Just sayin' man."
He laughingly said. I rolled my eyes at just look outside the airport. It's cold here in Paris, I wonder what's she's doing right now.
"You never mention her name. Ano ngang pangalan nya?"
Gareth asked.
"You'll know when you meet her."
"So you're planning to let us meet her?"
I look at him to see his questioned look. I ignored his question. Bakit parang naiinis ako? Lahat kasi ng mga kaibigan ko ay interesadong interesadong makilala sya.
"Come on, you know me. Kaya kong akitin lahat ng babae sa mundo maliban lang sa magiging girlfriend nyo ni Link. I value our friendship. Wala pang serious relationship si Link, I wonder kung ganyan din sya kapossessive sayo kapag mayroon na."
I can't help but to smirk when I heard him say possessive, well, that's me.
"Baka naman kasi old maid na yan o baka may asawa na. I didn't know you're into married women."
I glared at him. He puts his fingers on his lips as if zipping it before he laughs.
"Bahala ka nga, siguraduhin mo lang na maipapakilala mo sya sa amin. Don't marry her yet nang hindi namin alam. We'll hate you, you know. And I'm hating you right now, ipinagpapalit mo na kami ni Link."
Natawa ako sa sinabi ni Gareth. He's 23 for God's sake but he can act as if his five below. The brain of this man.
We heard a knock before someone enters the office.
"Everything's okay now, sir. We're on the go."
Tumango kami ni Gareth. I pull my coat I placed in the chair and wear it.
If only I can fly this thing in the fastest way I could, gagawin ko. Kung ako lang ang pasahero o si Gareth. Though I'm in a hurry, I have to arrive safely in Philippines for the sake of my passengers.
Many hours passed and I can't help but to worry. Kinakabahan talaga ako. Dapat pala tinawagan ko na ang mga usual guards ni Venia kahapon. Hindi ko naman kasi inaasahan na mangyayari ito. Shit. Goddamnit!
Mabilis ang kilos ko nang makarating kami. Sumasakit ang ulo ko but screw this, I badly needed to see her safe. I look at my watch and it's reading 9:27pm. Fuck this! She's out of the coffee shop at 9:30.
Hindi ko na pinasin si Gareth at nagmadali ng nagmaneho papunta sa coffee shop. It's almost an hour drive but heck, subukan lang humarang ng kung sino sa daan. Patuloy akong kinabahan habang mabilis na nagmamaneho. I don't even have time to change. Tinanggal ko lang ang coat ko at binuksan ang ilang butones sa shirt na suot ko. I can feel my heart pound. There's something going on. I can feel it. Damn! Venia, I'm coming, baby.
Dumating ako sa coffee shop to find it close.
"Fuck!"
Mabilis akong nagmaneho. Tahimik na sa area nito. Pinagitnaan ako ng mga nakasalubong kong tatlong maingay na kotse. Looks like they're into drag racing dahil sa bilis nilang magmaneho. Pupunta nalang ako sa apartment nya. By this time, nakauwi na iyon siguro. Nang makarating ako ay mabilis akong nagtatakbo sa papunta sa pintuan nya. Screw my identity, bahala na. Kumatok ako sa pinto but no one's answering hanggang sa hindi ko na napigilan ang sarili kong buksan ang pinto gamit ang kopya ko ng susi nya.
"Damnit!"
Malakas akong napamura ng makita kong walang bakas nito sa loob ng apartment. Hindi pa sya dumarating. Mabilis ako bumalik sa kotse only to find it raining. Shit! Mas lalo akong kinabahan. I really need to see her.
Napatingin ako sa langit dahil sa papalakas na ulan.
"Shit!"
Hindi kaya hindi pa sya nakakaalis sa lugar na iyon?
Kinukutuban na ako. Mabilis akong nagmaneho pabalik sa coffee shop pero panay rin ang lingon ko sa mga bus stops para tingnan kong nadoon sya. Nakakailan na ako pero wala pa rin akong makitang bakas nito.
Sa di kalayuan ay nakita kong nakaparada ang tatlong makukulay na sasakyan kanina. I look at them at parang may nangyayari sa isang iskinita. Naririnig ko pang may nagtatawanan. Kids these days. Mukhang may binubugbog. I was about to ignore it when I saw something on the gutter near them.
Familiar belongings from someone I know.
Lumabas ako ng kotse. At nilapitan iyon. Natigilan ako ng makarinig ako ng sigawan.
Miss, pakakawalan ka na namin, bibilang kaming lima at kailangan makaalis ka na.
Miss.
Napakuyom ako ng kamay. Tumakbo ako palapit dito at halos bumagsak ang puso ko matapos kong makilala kung sino ang babaeng duguang nakahandusay sa sahig at pinapatungan ng isang lalaki.
Nagdilim na ang paningin ko at hindi ko na alam ang mga nagawa ko. May naririnig akong sumisigaw sa sakit pero hindi ako natinag.
Wala makapigil sa akin.
I became a mad man. A mad man who can kill anyone right now without hesitation.
Galit na galit ang loob ko. Paano nila nagawa to sa babaeng pinakaiingatan ko.
"PAPATAYIN KO KAYO!"
Nadaplisan ako ng kutsilyo sa tagiliran pero wala akong naramdaman. Duguan ang kamay ko. Sisiguraduhin kong wala ng hihinga sa mga 'to matapos ang gabi.
Marahas kong sinakal ang lalaking naabutan kong nakapatong kay Venia. I'll kill this man. Ipapatapon ko silang lima sa impyerno.
I was about to hit his face on the ground when I heard Venia whimpered with pain.
Natigilan ako.
Nanginginig ang mga labi ko. I can't feel my knuckles. All I can hear is her cries.
Napatingin ako sa lalaking hawak ko. Duguan ang basag na mukha nya at halos di makilala. The hell! he deserved this shit! Inangat ko sya habang mahigpit na nakahawak sa ulo nito. I can hear him breathing.
"Tandaan mo 'tong sasabihin ko! Hindi mo ako kilala at hindi mo kilala ang babaeng pinahirapan mo! Kakalimutan mo kung sino ako! Kapag nabuhay ka?! Wala kang maaalala! Dahil kapag nagsalita ka?! Papatayin kita tulad ng mga kasama mo! Hahanapin kita at sisiguraduhin kong papahirapan kita at ang buong pamilya mo sa sobrang sakit!"
Sigaw ko dito bago marahas syang itinulak sa sahig. Lucky for him if he survive hanggang sa may makakita sa kanila. He already knows what to do.
Nilapitan ko si Venia. I saw blood on her wounds.
Fuck these bastards!
"Shh.. It's okay."
For the first time, I'd be able to hold her face and hug her this close.
She's not safe anymore. Damnit! This is all my fault.
"I'm sorry, baby."
I brought her in one of my unacknowledged place. No one knows about this, except me and those people I hired to watch this house for me. May mga ilang sikretong mga bahay pa akong pagmamay-ari, sinimulan ko iyon magmula ng umalis ako sa poder ni dad. I wanted my own sanctuary na walang problemang makikialam sa akin. This one is special and it's my favorite dahil mayroon mga bagay na importante sa akin na narito. Ako mismo ang nagdesign ng bahay. Eto ang nag-iisang glass house na pinagawa ko. Ang quarters ng mga caretaker nito ay nakahiwalay sa mismong bahay. But the thing is, nasa underground ang tunay na bahay nito. Natatabunan ng makakapal na kurtina ang loob. Kapag pumasok ka ay isang malaking sala, mini bar at kung ano pa ang makikita na naroon. Sa loob ay mayroong isang malaking sculture ng babae but that's not a sculpture. It's a door into the ground. Pinagawa ko iyon. I invested a lot in this house. Sabihin na nating pinagtripan ko lang itong bahay, but I didn’t know I can use this thing right now.
Nang maipasok ko na sya sa kwarto ay saka dumating ang dalawang matandang babaeng pinagkakatiwalaan ko sa bahay. Mabuti at hindi na nila nakita si Venia. Mas mainam kung hindi nila sya makikilala. Tinanong nila ako sa kalagayan ni Venia and I told them that she'll be fine. Mukhang naintindihan naman nila kaya hindi na rin sila nagtanong pa. Inutusan ko ang mga ito na bilhin lahat ng groceries at goods para sa bahay bukas na bukas. Pati mga damit na sizes ni Venia at iba pang kakailanganin nya. Umalis na rin sila matapos kong ibigay ang mga kakailanganin nila para bukas.
Pumasok muna ako sa kwarto ko at mabilis na nagpalit ng damit. Matapos ay pumasok na rin ako sa kwarto ni Venia to attend what she needs.
She's been sleeping at hindi naman sya nagkalagnat. I already treated her wounds. Marahil ay pagod na pagod lang talaga sya.
Damn those fucktards for doing his to her!
Sa kwarto na nya ako nakatulog sa pagbabantay. Maaga rin akong nagising para tingnan kung nasunod ang mga pinag-uutos ko. Lumabas ako ng kwarto pero sinigurado ko munang nakalock ang kwarto ni Venia.
I have plans.
Binuksan ko ang pinto sa taas at doon ay tumambad sa akin ang mga bagay na pinag-utos ko. Pinagtulungan iyon ng dalawa na maipasok sa kusina at maiayos. Hindi ko na sila pinagbilinan. Alam kong alam na nila na hindi dapat makarating ang mga bagay na ito sa kahit na sino dahil mananagot sila sa akin. Kung ano man ang nakita nila dito sa ibaba ay mananatili iyon dito.
Kumpleto na ang lahat at narito na rin sya. Isa nalang ang kulang, at iyon ang magising sya.
I make myself comfortable in the couch as I open the television.
I can help but to smirk as I watch the local news.
"3 patay at dalawa naman ang kritikal sa isang di malamang karahasan sa.."
Three bastards were dead huh?
Lucky for those two, I hope I made myself cleared to one of them. He better shuts his mouth.
"Walang testigo at wala rin kahit anong makakapagpatunay sa kung sino ang may sala. Kasalukuyang pinaghahanap ang dalagang nagngangalang Veronica Laurencio. May mga bakas na nagpapatunay na maaring nasaktan rin ang naturang dalaga da-"
I quickly press the switch off button when I saw that familiar guy close to Venia at the background. That one whose trying to hit on her, Venia's just to oblivious for not seeing him that way.
Kinuha ko ang cellphone ko at dinial ang Cable company ng television ko para ipatanggal ang mga local channels. Mas mainam na walang nakikita si Venia na magpapaalala sa kanya sa labas for the mean time.
Hindi ko inakalang darating ako sa puntong ito. Pero nandito na sya at kailangan nya ako.
Dito, walang makakapanakit sa kanya.
Wala syang ibang makikita at makakasama kung hindi ako.
"I don't know what's in your mind. Whatever it is, sana maisip mong masaya na sya. Let her go."
Nagkaroon kami ng chance makapag-usap ni Link when he was in an event na imbitado ako. Alam nila ni Gareth na nagpunta ako sa Barcelona. They confronted me for what I've done pero hindi na ako nagsalita. I don't have to explain myself to them. Hindi nila alam ang nararamdaman ko. As if my decision didn't make my life a living hell. Thoughts of it are haunting me. Sinaktan ko sya pero hindi ko sya kailanman magawang pakawalan. She's mine.
"No link. I can't."
Galit na galit ako matapos kong malaman na she's engaged to Kyle. Gagong yun. The moment I left her, hinanda ko na ang sarili ko sa posibilidad na gagalaw ang tarantadong yun. Gabby died and I wasn't there for her, she needs someone. And that someone was not me. Even if I wanted to. I never thought that he will going to ask her for marriage. It's been months simula ng maghiwalay sila, well, that's what I thought pero mali. Maraming nanligaw sa kanya, she never entertain anyone. It's pissing me off. Hindi na sya nakiparelasyon after that so-called-breakup. And now this?! Fuck everyone! I don't know what's the deal pero ang singsing na ibinigay nya ang patunay na may itinatago sila. Bullshit. Hindi ko alam kung anong magagawa ko but I will make sure to have what supposed to be mine. Venia will never be a property of anyone but me.
Everything changed since I learned about Venia's pregnancy. Walang nakapagsabi sa akin tungkol sa mga bagay na hindi inaasahan. Like her morning sickness, Damn! Parang mauubusan akong dugo sa tuwing nakikita ko syang nagsusuka sa harapan ng toilet bowl. Lahat ng bagay na kinatakutan ko ay may kinalaman sa kalagayan nya, at ngayon ay ito. Shit! Kung alam ko lang na ganito kahirap ang pagbubuntis ay sana nag-ampon nalang kami o kaya aso muna pero Fuck! Gusto ko na ng baby, yung alam kong galing sa akin.
Lord! Just this one. Just let us have this baby.
Naiisip ko tuloy kung paano ako pinagbuntis ng Mommy ko. She must have experienced all this miserable things. Kahit wala na sya ay naawa tuloy ako. Wala naman daw gamot para dito at kailangan lang hintayin matapos. Fuck that! I'm useless. Hindi ko alam na ganito pala kawalang kwenta ang lalaki sa ganito pagkakataon. Binawi ko naman iyon sa paglilihi nya. Kaming dalawa ang magkasama sa tuwing naggogrocery. I noticed that she'll just grab whatever she wants. Hindi naman importante ang iba at pampabigat lang sa cart. Minsan parang nagpopower trip lang sya sa pagkuha ng kung anu-ano. Hindi naman din nya hinahanap. Later on, natutunan ko na na ibalik ang mga kinukuha nyang hindi importante sa tuwing hindi sya nakatingin. Hindi naman nya iyon napansin. She's busy finding new stuff na ilalagay sa cart to remember what she'd just put earlier.
Mabilis lumobo ang tyan nya. 3 months and she already have a big bump on her tummy. Nakakatuwa syang tingnan, to think that few more months left at makakalaro ko na ang batang nasa tyan nya. I remember Wendy said that she looked like she swallowed a beach ball. And that's the time she started pigging out on foods. Maliban sa tyan ay napansin ko rin ang paglobo nya mismo. She gain weight each month. It doesn't matter to me, that only means she's healthy and our baby is also healthy. I make it to the point to always remind the guys not to mention whatever that will make her conscious about her body. Huling beses na may nabanggit si Cole ay halos tumagal ng maghapon ang iyak nya. Then she started calling herself names like Lumba-Lumba, Dabiyana and many more. Ang babaw ng dahilan pero awang awa ako sa asawa ko. Sabi naman ni Mom, normal iyon dahil masyadong sensitibo lang talaga kapag buntis.
Isa lang ang kinainisan ko sa pagbubuntis nya. Iyon ang mga oras na sobrang pag-aalala ko na baka hindi ko maging kamukha ang anak namin. During her 4th month ay wala syang ginawa kundi hanapin sa akin sina Darren, Kyle, Garreth, Link at Cole na para bang nasa bulsa ko lang sila at madudukot ko ano man oras nya hanapin. I really wanted to throw punches on those guy's faces. Sila naman, tuwang tuwa na bwisitin ako.
"Why do you have to see them anyway?"
I asked her one time. Kahit naiinis ako ay pilit kong pinakakalma ang sarili ko. I kept on reminding myself na buntis ang asawa ko at naglilihi yan kaya wag na wag papatulan. Umalis sya sandali at pagbalik ay naupong muli sa tabi ko. Doon nya excited na ipinakita ang notebook na may sulat. I read it and my jaw dropped. There, she have a list of those guys quality she wanted our baby to have. I remember reading Link's jawline, Kyle's ear and the list goes on. Mayroon pang distinction kung magiging babae o lalaki. I almost puke at that list and destroy that freaking thing in front of her. Kung hindi ko lang talaga to asawa para paglaruan ng ganoon ang anak namin. It's like she having the ingredients para sa kalalabasan ng magiging anak namin. Kung ulam ang anak namin at ingredients ang mga iyon, ano ako? Chef? Tagagawa lang? Hell no! naisip ko rin na sapakin nalang muna ang mga taong hinahanap nya bago nya makita para maturn off naman sya sa mga itsura nila kapag namamaga ang mga mukha o kaya dating gawi, dalhin sa sa isolated island para ako lang ang nakikita nya. Thank God, that was just for about a month. I don't think I can still handle it until her last month.
"…she's smiling like she used to smile way back then, she's feeling like she used to feel way back then…"
I look down to see my wife singing. Nakapikit ang mga mata nya habang nakahiga sa unan na nakapatong sa hita ko. Suot nya ang headset kaya hindi ko alam kung anong mga kanta ang pinatutugtog nya. Seems like she's having a lot of fun. Nakahawak sya sa kamay ko na humihimas sa maumbok nyang tyan. Nandito kami ngayon sa garden at nagpapahangin.
The reason why she has unusual habits of eating and how fast her tummy gets big is that she's carrying a twins. Yeah! Sharp shooter. Lucky me! And we will having twin brothers. How far could this thing gets better?
I stop when I felt her tight grip at my hand. Nakita ko syang nakatitig sa akin.
"Wife? What's going on?"
She hold onto me para maiupo ko sya ng maayos. Nakita kong namutla sya. She's making me nervous.
"Callie?"
"Wife? Are you okay?"
She touch her tummy before she look at me. I felt something dripping in my foot.
"My water just broke."
Damn!