(Stephanie's POV)
(=_=)
mukha na tuloy akong ewan........si Kristoff kasi eh........may pa-i love you pa sa text tapos dudugtungan lang pala ng isang napakasakit sa dibdib na JOKE............... ano 'to comedy show???
'Di tuloy ako makatulog kagabi sa kakaisip ng text na yun.....wishing na sana totoo...............
I know, i used to hate love, I'm supposed to hate love.........................but now....
alam ninyo yung parang kinakalaban ka ng pagkakataon? shoot ang lalim nun ah -_-
kahit na kasi masungit at bipolar yung taong yun..... 'di ko pa rin mapigilan na kausapin siya, pansinin siya...........
nagtatampo lang naman ako sa kanya ngayon kasi dahil doon sa sinabi niya kagabi.... sana hindi siya nagjojoke ng ganoon... kasi 'di ba ,hindi biro ang i love you... dapat hindi yun sinasabi kani kanino lang .......
"tumahimik ka nga... disappointed ka lang."
haaaysh!oo na konsyensya...! ikaw na tama!
kanina hindi ko siya sinamahan sa rooftop... ewan ko ba! naiinis kasi talaga ako eh... text din siya nang text... eesh bahala siya..... 'di ko nagustuhan yung joke eh...
hapon na at kakatapos lang ng klase... naghihintay ako sa isang bench dito sa parking lot kay Daddy.............. kakaunti na lang rin ang tao, nasundo na ata ang karamihan.
bigla kong nakita sa malayo si Kristoff... naglalakad mag-isa.. nakayuko siya at mukhang malalim ang iniisip..sinipa niya pa yung bato na nasa dinaraanan niya......... then..... he suddenly raised his head kaya nakita niya ako..............
nagliwanag ang mukha niya at ako naman ay nagulat... humakbang siya na parang lalapitan niya ako..... sumenyas ako ng "huwag"..... nagtatampo pa rin ako sa kanya...
lumungkot naman ang aura niya at yung mukha niya parang nagtatanong ng "bakit?"
Bumuntong hininga siya... kahit sa malayo talaga iba pa rin ang epekto niya sa'kin...... ang puso ko o... nagtatatalon =_=
tinitigan niya lamang ako at bigla niyang kinuha ang cellphone niya... napatingin naman ako sa cellphone ko bigla dahil nagriring ito... si Kristoff, tumatawag
sinagot ko ito at.....:
"Steph?"
"h-hm?"
"Kung ano man ang nagawa ko, sorry na..... sorry."
"kasi naman ikaw eh....................... ayoko yung joke mo kagabi..............."
"sorry..............'wag ka nang magtampo o... please........ ...hays. ang hirap pala na 'di kita nakakausap... hanggang long distance call lang.."
"long distance??? eh 15 meters lang naman ang layo natin ah...."
"malayong-malayo na 'to para sa'kin...."
hindi ako nakasagot sa sinabi niya..... nagulat na lamang ako na nasa harapan ko na siya.....
"sorry Stephanie Rain Leigh..."
bigla namang dumating ang sundo ko kaya hindi ko na siya nasagot.....tinignan ko na lamang siya at nginitian..
pagkasakay ko sa kotse.... tumawag siya ulit....
"h-hello?"
"salamat Steph... sorry na ha......."
"....hays.... oo na........ sige umuwi ka na.."
"ah sige..... nga pala Steph..."
"o?"
"i meant what i said..................."
"h-ha??"
"(chukle) ingat ka Steph..........bye"
and the phonecall ended
jusko!!!! (>_<)