"Танай охин чинь сайн юм гээч. Миний бүх мөрийг авчихлаа" гэж Бэкхён орилно.
Тиймээ би мөрийтэй тоглоод хожчихсон. Хэд хэд дарааллаж хожсны эцэст гэртээ харих цаг болжээ.
Машин дотор Сэүн "Сайн байлаа" гэж надад хэлэхэд би баярлаж байлаа.
"Чамд хэлэх юм байна" гэж Сэүн нухацтай царай гарган над руу ширтэнэ.
Би тэрнийг надад юу гэж хэлэх болоо гэж сандран шүлсээ гүд хийн залгилаад толгой дохилоо.
"Би чамайг явуулахаар шийдлээ. Хэнд ч хор хүргэдэггүй энгийн нэгэн охиныг хулгайлан энд авчраад өөрийнхөө боол мэтээр харьцаж байсан адгийн амьтныг уучлаарай. Чи Сөүлд очоод цагдаад мэдэгдсэн ч болноо:))" гэж хэллээ.
Тэрний үг бүр намайг айлгаж байлаа. Би тэрнээс холдмооргүй байна.
Удалгүй усан онгоц ирэн Сэүн намайг суулгау өгөөд сүүлийн удаа духан дээр минь үнсэхэд саяжингаа чимээгүй байсан би уйлж эхэллээ.
"Сэүнаа би чамайг орхиж явмааргүй байна. Би чамд гитар төгөлдөр хуур тоглож өгөөд хоолыг чинь аманд чинь хийж өгөөд цугтаа баймаар байна. Сэүнаа намайг битгий орхиоч дээ гуйя би энд үлдэхийн тулд хүссэн бүхнийг чинь хийе" харин одоо би гуйж эхэллээ.
Сэүн бага зэрэг инээвхийлээд толгой сэгсрээд "Ээж аав чинь чамайг хүлээж санаа зовж байхад би тайван чамтай цуг байж чадахгүй. Одоо явдаа." гэж хэлэн цааш харан алхлаа.
Би буугаад түүний хойноос гүймээр байсан ч хамгаалагчид намайг маш чанга барьж байсан учраас түүнийхээ цааш харан алхлах алхааг л харж байлаа.
"Сэүнаааа би чамдд----"
"Намайг битгий орхиоч"
"Чамгүйгээр би амьдарч чадахгүй байх"
"Магадгүй чи намайг орхивол би үхэх байх"
"Гэхдээ одоо яагаад ингээд байж байгаа юм бол?"
"Чи намайг өөртөө хэтэрхий дурлуулчихаж"
"Чи бол миний агаар"
"Ус"
"Амьдрал"
"Чамгүйгээр би амьд үхдэл"
"Сэүнаа чи энийг сонсохгүй байгаа тийм үү"
"Инээдтэй юм учир нь би одоо ганцаараа ярьж байгаа шүү дээ"
"Чамайг би муу муухай бүхэнтэй чинь хайрлах болно"
"Надад итгээч дээ"
Хамгаалагчид намайг усан онгоцноос буулган хар машиндаа суулган хаа нэг тийшээгээ явж эхэллээ.
Удалгүй миний хамгийн сайн мэдэх нэг газар ирж...
Энэ бол миний төрж өссөн гэр.
Тэд намайг машинаас буулган өөрсдөө цааш явлаа.
Би гэртээ яаж орохоо ч мэдэхгүй байна.
Олон сар алга болчихоод одоо ингээд орвол??
Би хаалганы хонх зөөлхөн даран хаалга нээгдэхийг хүлээлээ.
Удалгүй ээж минь гарч ирэн намайг хараад гайхсан бололтой итгэлгүйхэн над руу хараад "Өвгөөн?" гэж ориллоо.
~~"Охин минь... Бид чамайг зөндөө их хайсан. Хаана байсан юм бээ?"
Дотор минь өчнөөн бодол бодогдож Сэүн нүдний өмнө харагдах төдийд би "Манай найз гадаад руу сурахаар болоод. Намайг цуг явахыг гуйсан юм. Охин нь уул нь хэлэх гэж байсан ч амжилгүй явчихсан. Тэнэг охиныгоо уучлаарай" гэж хэлэн уйллаа. Худлаа ярих хэцүү юм. Өчнөөн сар алга болчихоод одоо гарч ирээд ийм хачин тайлбар тавиад сууж байдаг.
~~1Сар өнгөрчээ~~
Өдөр болгон Сэүнийг бодож, өдөр болгон тэрний минь төрх надад харагдаж үхмээр санагдаж байсан ч түүнтэйгээ уулзах найдвар байгаа гэж итгэн ингээд сууж байна.
"Миний охин. Ээж нь чамд тохирохоор ажил олчихлоо. Өнөөдөр үдээс хойш очоод уулзчих" гэж ээжийг хэлэхэд би толгой дохиод "За" гэж хэллээ.
Би хүний нөөцийн өрөөнийх нь хаалгыг зөөлөн тогшвол нэгэн настайвтар эгч гарж ирлээ.
"Би нөгөө ажилд орохоор..."
"Алив орооч" гэж уриалгахан хүлээн авлаа.
~"Өнөөдрөөс чи захирлын нарийн бичиг хийх болно. Манай захирал дэлхийн хамгийн баян хүмүүсийн тоонд ордог их сайхан залуу бий" гэж хэлэхэд нь би инээмсэглээд "За тэгвэл одооноос ажилдаа орох уу" гэж асуулаа.
Миний байрлах газар их тохилог бас их сайхан юм.
Би хувцсаа янзлаад захирлын хаалгыг тогшоод дотогш орлоо.
Маш том өрөө... Саруулхан бас их тансаг. Гэвч их гуниг төрүүлэм.
Ширээнийхээ ард цааш харан суух хүн захирал бололтой.
"Шинээр ажилд орсон нарийн бичиг Хан Хюжү" гэж хэлэхэд цааш харан суух залуу нааш эргэн харлаа.
"Үнэхээр тэр мөн гэж үү?"
Админ: Нахх удаан хүлээлгэсэн бол уучлаарай:))💕