Ai nuk shihte me. Syte i ishin erresuar me urrejtje. Cdo gje qe i dilte perpara i shkaterroi. Cdo gje e beri cope e çike dhe duart i kishte shume te gjakosura. Bertiti me sa kishte ne koke dhe nuk po qetesohej.
Vazhdonte te merrte cdo gje qe shihte dhe e coptonte, bertiste si nje njeri i cmendur.
Ne ate moment telefoni i tij ra. Ishte gati ta hidhte dhe ate, por pa se ishte numer i panjohur. Njera mendje i thoshte ta hidhte, nuk i hynte ne pune, por po sikur te ishte....
Hapi trlefonin dhe :
"Përshëndetje kushëri!"
"TU, FOTTUTAMENTE FIGLIO DI PUTTANA! DOV'È LEI?"
(Ti bir bushtre! Ku është ajo?)
Calmati cugino! Lei è al sicuro. Non le succederà niente ... per ora.
(Qetesohu kusheri. Ajo eshte e sigurte. Nuk do t'i ndodhe asgje...per tani.)
"Ti sfido a toccarla e farò che passi il resto della tua vita in pura sofferenza!"
(Bej prove e preke dhe do te bej qe ta kalosh pjesen tjeter te jetes ne agoni te plote!)
"Nuk je ne pozite te me besh kercenime kushëri."
"KU ESHTE AJO?"
"LORENZOO...!"
E mbylli telefonin.
Ne nerva e siper Massimo e kapi telefonin dhe e hodhi ne anen tjeter te dhomes me sa fuqi kishte.
Iku nga aty dhe hipi ne makine. Menjehere shkoi ne shtepi.
"Figlio, c'u ke bere duarve?"pyeti Maria e shqetesuar.
"Nuk kam gje."tha prere.
Ai u nis menjehere per tek Aroni.
Pas tij menjehere hyri Stefano.
"C'ndodhi?"pyeti Stefano
"Lorenzo..."tha Massimo tere inat.
Stefano menjehere beri nje telefonate dhe dha urdher te fillonin kerkimet per Gabrielin.
"C'tjeter do te bej?"
"Do ikim te kerkojme vete."
"Po iki te bej gati makinat."
"Ose..." Massimo ishte i menduar per disa momente, por me pas foli:
"Ku eshte Bianca?"
"Duhet te jete lart me vajzat e tjera."
"Eja!"
Ata u nisen lart per tek dhoma e Biances.
Trokiten ne dere dhe u degjua Bianca:
"Hyr!"
Ajo ishte duke punuar ne tavolinen e saj.
"Hej, Massimo! Çkemi Stefano!"
"Bianca, dua qe te me tregosh edhe nje here cdo gje qe ndodhi naten kur ishim ne Paris."
"Aq shume sa dua te te tregoj cdo gje nuk e di nese keto qe do te te them do te jene te vlefshme, por gjithsesi..."
*Kthim pas ne kohe*
*Bianca*
Kishte kaluar mesnata dhe mua ende nuk me kishte zene gjumi. Degjoj pak muzike, por ende nuk ndihesha per gjumesh. Shkova ne tualet e kur po kthehesha per ne dhome, degjova nje zhurme nga kuzhina. Ne fillim mendova mos ishte ndonje mace, por kjo shtepi eshte aq e vezhguar sa qe as miza nuk futet dot ne shtepi. Doja te shihja sec ishte, por nuk doja te ikja vetem, ndaj shkova tek dhoma e Marines e cila ishte me e aferta.
"Marina..."
"Ëëë.."
"Marina..."
"Hëë, ca do?"
"Degjova dicka poshte ne kuzhine, por nuk e di c'eshte?"
"Asgje nuk eshte, ik fli tani!"
"Te lutem, hajde ikim te kontrollojme."
"Ohu, Bianca jam e lodhur! Ik më lër rehat!"
Nga njëra anë doja ta hidhja nga krevati, por nga ana tjeter e di vertete se sa e lodhur eshte. Tere naten ka kercyer e nuk eshte ulur per asnje sekonde, e me pas te shtenat.
Dola nga dhoma e saj dhe perseri degjoj ate zhurmen.
Po me friksonte vertet, ama doja te dija c'ishte? Ndoshta mund te jete era?
Marr telefonin dhe ndez driten. Zbres shkallet dhe shoh qe dritarja po levizte.
Kisha ngrire nga frika e nuk munda te beja asnje levizje. Madje as nuk mund te nxirrja zë, kur papritur dritarja shpertheu dhe nga aty u hodh nje burre me maske te zezë e më mbertheu.
Në ate moment bertita me sa kisha në kokë. E godita me çfaredo më dilte përpara, pjata, pirunj,luge,thika.
Ai personi më mbylli gojën dhe ndieva ndiçka që më shpoi ne qafe. Ishte nje shiringe dhe përpara se tê mbyllja syte e tê bija pa ndienja pashe që ai nxorri dicka rrumbullake nga xhepi dhe e hodhi ne toke.
Kur u zgjova, kisha nje dhimbje koka te tmerrshme dhe me kishte ngrire qafa.
Ndodhesha ne nje dhome gri ku kishte nje krevat, nje tavoline me 2 karrige, nje tualet dhe nje dollap me disa rroba.
Kishte vetem nje dritare dhe ajo ishte me hekura.
Shkoi tek dera dhe perpiaem ta hap, por ishte e mbyllur. Perpiqem disa here, por më kot.
Po beja ecejake neper dhome duke u menduar se si te ikja. Angelo me ka mesuar disa hile per te hapur dyer. Fatmiresisht kisha nja dy karfica ne koke.
Ne momentin qe do i merrja, dera kercet dhe hapet, nga ku u shfaq nje burre me nje shenje te madhe ne fytyre.
"Ti je Bianca?"
"Jo."
Pamja e tij tregonte se ai priste qe une t'i përgjigjesha po, ama ky nuk e njeh fare Bianca Moretti.
"Kush je, atehere?" pyeti me nje ton konfuz.
"Tua madre!"
(Jot ëmë.)
Sytë e tij u hapën nga habia dhe tha nëpër dhëmbë:
"Черт побери!"
(Bushtër dreqi!)
"Кого, черт возьми, ты называешь шлюхой, ты мудак?"
(Kë dreqin quan bushtër ti more trap?)
Ai u habit nga pergjigjia ime. Mos kujtoi se vetem ai di rusisht? Teveqel!
Ashtu i habitur la disa rroba dhe iku.
Epo, te pakten ka rroba te tjera dhe mund te bej dush.
•
•
•
•
•
Pas nje dushi te ngrohte, po mendoja se si dreqin te shpetoja nga ky vend.
Provova perseri te hapja deren, por ishte e mbyllur.
Mora karficen dhe me pak mundim dera u hap. Fat!
Kontrollova zonen dhe nuk kishte kembe njeriu. Kisha dy opsione: te ikja majtas ose djathtas. Kam lexuar diku se nese je ne nje labirint zgjidh gjithmon majtas. S'kam gje per te humbur, ndaj nuk kam pse te mos e provoj. Po ecja po ecja vetem kur degjoj nga nje dere disa zera. Jo zera duke folur, por...te qara!
Ve veshin te degjoj me mire dhe u sigurova se ishin disa vajza te cilat po qanin me denese. Kontrollova ne mos kishte njeri rrotull, por jo.
Hapa deren me karfice dhe te qarat ndaluan menjehere. Dhoma ishte e kuqe flake dhe ne dyshemene kafe ishin disa vajza, pothuajse te zhveshura ne toke.
Ato me shihnin te trembura, por une u shpjegova se po perpiqesha te arratisesha. As ato nuk donin te rrinin e donin te iknin nga ai vend. Me sa mora vesh, Lorenzo ka hapur nje qark prostitucioni dhe keto vajza i ka rrembyer. Te gjitha keto vajza kishin nga nje jete te mrekullueshme perpara Lorenzos. Disa isjhin ne kulm karriere, disa do te fejoheshin, disa do te merrnin shtepine e re dhe kishin plot endrra te tjera, te cilat Lorenzo po ua shkaterron, ama une nuk do ta lejoj kete.
"Do t'iu ndihmoj te dilni nga ketu."
Syte e tyre shkelqyen nga shpresa. Nuk e dija egzaktesisht se si, ama nuk do lejoja qe keto vajza te perdoreshin më. Te gjitha u cuan, mbuluan trupat me c'ka gjeten ne dhome dhe u nisem. Jo te gjitha, sepse disa kishin frike se mos kapeshin e ndeshkoheshin dhe ndeshkimet nuk jane aspak njerezore.
U perpoaa t'i bindja, por e kote. Atk ishin tejmase te terrorizuara.
Me ndihmen e nje vajze, e cila kishte kohe ne kete vend me tregoi per disa nga daljet e shpejta. Fatmiresisht ler ne dhe cuditerisht, rojet nuk po dukeshin. I ndihmova vajzat te dilnin te gjitha, te cilat nuk ndalonin duke me falenderuar dhe ne momentin qe do te dilja une nje dore me kap nga supi dhe me thote: "Kaq shpejt po iken? Po ti sapo erdhe?" dhe ndieva nje pickim ne qafe.
Nuk e di se sa kohe kaloi, por e gjets veten perseri ne te njejten dhome, ama kete here me kishin prangosur tek kemba me krevatin.
"Dreqi e mori!"
Nuk mundj te beja asnje levizje.
Po fillonte te me merrte uria, kur ne dhome hyri ai Rusi i qelbur.
"Ja tek e ke ushqimin."
"Nuk kam si te ha. Me keni prangosur, idiotë!"
"Kujdes me fjalet!"tha nderkohe qe po me hiqte prangat.
Ai iku dhe me ne fund munda te haja. Me kishte marre shume uria.
Me vone nje njeri tjeter erdhi dhe me prangosi perseri.
Keshtu me shkonte dita vazhdimisht per nje kohe jashtezakonisht te gjate, nuk e di, ndoshta...nje muaj? Zgjohu, lahu, prangosu,ha, prangosu, fli, prangosu dhe perseritje.
Kur fillova te kuptoja se do te rrija per shume kohe ketu fillova te ndertoja nje olan arratisje. Hera e pare ishte thjesht te endesha, ama kete here do te jete plan i persosur.
Keshtu mendova se do te ishte, kaq e thjeshte. Nderto nje plan dhe shpeto, por jo.
Kisha vene re se burri tjeter, sa here me hiqte prangst, zgjaste shume. Me shikonte ne te gjithe truoin dhe shpesh me prekte ne krah ose ne faqe.
Nje dite ai po sillej shume here me flirtues se heret e tjera. U ul ne krevatin tim, filloi te me prekte nga kembet dhe mua po me vinte per te vjelle.
Isha e tmerruar..., ama e godita me sa fuqi kisha ne koke, me pjate dhe ai ra pa ndienja. U lirova nga prangat dhe prangosa ate. Dola duke qare nga dhoma dhe...Massimo?
Ishte Massimo! Ai me kishte gjetur, kishte ardhur te me shpetonte. Me lotet që më rridhnin papushim shkova drejt tij dhe e perqafova fort. Une nuk pushoja dot se qari, ndersa ai po perpiqej te me qetesonte.
"Ma-Massimo...a-ai bu-burri aty po më prekte në të gji-gjithe trupin!"po perpiqesha te flisja permes loteve dhe mekjes.
Massimo menjehere u fut ne shome dhe pa nje, pa dy, e qelloi ate mu ne lule te ballit.
Me mori ne krah dhe po me nxirrte jashte ketij vendi. Gjate korridoreve kishte trupa te mbuluar me gjak dhe ne fund te korridorit ishte Stefano i cili po mbante njeriun me shenje nga fyti me pistoleten ne koke.
"Mendove se do t'ia hidhje paq?"pyeti Stefano.
"P-po."tha me zor ai, te cilit i mungonin 2 dhembet e pare, gojen te mbuluar nga gjaku dhe nga hunda i rridhte pafund.
"Ta fusim ne qeli!"sugjeroi Stefano.
"Merremi me të me vonë!"
"Sa keq qe duhej te ikje bukuroshe! Ke kembe te mrekullueshme, qe do te vdisja t'i prekja!" Po fliste njeriu me shenje.
Sa hap e mbyll syte Massimo dhe Stefano e qelluan te dy njekohesisht duke e lene te vdekur ne vend.
Hipem ne makine dhe une isha shume, shume e lodhur. Ishte shume heret ne mengjes, mund te them ishte ora...tre.
Kur arritem ne shtepi, Massimo me coi ne dhome e me pyeti nese me nevojitej gje, por e vetmja qe me duhej isbte nje dush i nxehte dhe nje sy gjume. Massimo me puthi ne balle dhe doli nga dhoma.
Pas dushit, gjumi me zuri menjehere dhe ne mengjes te gjithe erdhen e me takuan."
*Kthehemi ne te tashmen*
"Ke degjuar per ndknje plan, ose rrembim te thuruar nga ata? Ose ndonje bisedim?"pyeti Massimo.
"Kam degjuar se donin te zmadhonin qarkun e trafikimit dhe.."
"Cfare?"
"...degjova te permendej emri i Serenens dhe nje tjeter. Nuk e di me duket se ...."
"Gabriel?"
"Po."
Massimo u cua menjehere nga vendi dhe zbriti poshte tek Alessandro.
Menjehere pas tij ishte edhe Stefano e Bianca.
"Serenën e kanë rrëmbyer."
"ÇFARË?"
"Massimo, dubet të dish diçka.."nisi të fliste Sofia.
Massimo po e shihte me nje pamje konfuze, sepse nuk po kuptonte gje.
"Serena, ka marrë disa...kërcënime nëpërmjet mesazheve, kur ju të dy filluat të dilnit bashke..."
"SI? KUR?"
"Më tha kur u kthyem nga Parisi."
"E pse nuk më the më parë?"
"Sepse ajo më tha..."
"Por ti duhet të më thoje mua! Ajo eshte ne rrezik tani!"
"Me fal!"tha Sofia e merzitur.
"Nuk eshte faji yt jo!"
"Kam disa foto te mesazheve dhe numrat qe i con keto. Mund te te bejne pune?"
"Sebastian, mund te gjesh gje?"
"Besoj se po!"
"Atehere futju punes, sepse do kemi shumë!"
______________________________________
Nuk kam qene aspak aktive dhe më vjen keq! =(
Arrivederci!💋