Mijndochter had altijd al een rijke fantasie gehad. Ze fantaseerde altijdover draken en kastelen, en bijna iedere avond was ze er vanovertuigd dat er een groot groen monster met 1 oog onder haar bedzat. Ik moest haar telkens overtuigen dat er absoluut geen monstersonder haar bed zaten.
Toenze zo'n jaar of 10 was, geloofde ze niet meer in monsters. Ze waseigenlijk zeer volwassen voor haar leeftijd, daarom was ik zeerverrast toen ze me op een dag voorstelde aan 'Rachel'. Rachel washaar denkbeeldige vriendin. We waren net verhuisd, en ik dacht dathaar denkbeeldige vriendin een manier was om de verandering teverwerken.
DatRachel-gedoe ging een paar weken verder, en haar moeder en ik wistenniet wat we moesten doen. Was dit een fase? Was dit normaal? Ik hadgeen idee.
Ikhoorde mijn dochter soms minutenlang tegen zichzelf praten, als ikdan in haar kamer kwam en vroeg met wie ze aan het praten was, zei zedat ze met Rachel aan het praten was. Ik vertelde haar verschillendekeren dat Rachel niet echt was, maar ze deed dan meestal alsof ze meniet kon horen.
Opeen avond was ik alleen thuis, mijn vrouw was nog op haar werk, enmijn dochter was bij haar grootmoeder gaan slapen. Ik was een boekaan het lezen, buiten begon het net te onweren maar ik zat veiligbinnen. De bliksem sloeg in en het licht ging uit. Het was donker,dus ik nam mijn aansteker.
Ikwandelde naar de zekeringskast in de kelder en speelde wat met deschakelaars, waarschijnlijk zat heel de straat zonder elektriciteitdacht ik. Met het licht van mijn aansteker kon ik zien dat er ietsachter de zekeringskast was geduwd. Ik nam het vast en bekeek het,het was een doodskaartje......... het was van iemand genaamd Rachel.
Ikvoelde me opeens heel ongemakkelijk, angst vulde mijn hele lichaam,maar voor ik op het punt stond om te schreeuwen, hoorde ik iets aande andere kant van de kamer.
Methet licht van mijn aansteker kon ik net zien dat er iemand in de hoekvan de kelder stond........het was verhuld in duisternis en het hadeen schedel als hoofd.... Ik stond verstijfd van angst, tranen vuldemijn ogen.....ik was bang.
Hetstaarde me aan en het leek naar mij te komen, heel langzaam kwam hetdichter en dichter tot het zo'n 2 meter van mij stond..... Het kwamnog dichter, maar in een fractie van een seconde liep ik de trap op,en rende naar buiten.
Ikreed daarna als een speer weg in mijn auto. Een uur later vertelde ikmijn vrouw wat er was gebeurd. Een paar weken later verkochten we hethuis.
Latenwe zeggen dat de volgende keer als mijn dochter zegt dat haardenkbeeldige vriendje echt is, dat ik haar dan wel geloof......
Bedankt voor het lezen, vergeet niet te stemmen en te volgen.
Ik heb besloten om toch verder te doen met video's te maken op Youtube. Ik weet dat een groot deel van mijn lezers dat niet graag hebben, maar ik begin wat groei te zien en Rome is uiteraard niet in 1 dag gesloopt eh. Ik vind het ook veel prettiger om video's te maken en dan het script hier te delen met jullie in plaats van gewoon een verhaal schrijven op wattpad. Dit is zo'n script en ik vind het persoonlijk 1 van mijn beste verhalen.
Voor de Annabelle liefhebbers heb ik het hele verhaal achter Annabelle in het kort op mijn Youtubekanaal gezet, en persoonlijk vind ik het mijn beste video tot nu toe......aan het begin was het wat stroef maar naar het einde toe werd het veel beter.