CHAPTER 10
SARAH wakes up on her bed the next morning. Her eyebrow knotted then it slowly disappeared when she remembered what happened last night. Nakatulog siya habang nakahilig sa balikat ni Shannon. He must have brought her to her room after she fell asleep.
Malapad ang ngiti na bumangon siya sa kama at inayos ang sarili. She took a bath then put a simple jeans and a simple v-cut tee-shirt. Akmang isusuot sana niya ang black high heeled shoes ng maalala niya ang sinabi ni Shannon.
‘Wear something comfortable.’
Ibinalik niya sa lalagyan ang high heeled shoes at kinuha roon ang kulay black na converse niya at isinuot iyon.
Magaan ang katawan na lumabas siya ng kuwarto at bumaba sa sala. Nang hindi roon nakita si Shannon, naglakad siya patungo sa kusina kung saan naabutan niya si Shannon na nagka-kape.
Shannon’s eyes widen a bit when she entered the kitchen. Sarah saw his eyes lingered on her waist, down to her legs onto her shoes.
“Good morning.” Masiglang bati niya rito at naglakad patungo sa coffee maker para mag-timpla ng kape.
“Good…morning.” He cleared his throat. “You look nice. The converse suits you very well.”
“Thank you.” Aniya habang abala sa pagti-timpla ng kape. “By the way, anong oras tayo pupunta sa crime scene na sinasabi mo kagabi sa’kin?”
“Well, after breakfast kung okay lang sa’yo.”
Kumuha siya ng cup sa cupboard at isinalin doon ang kape na tinimpla niya, pagkatapos ay umupo siya sa island counter na nakaharap dito.
“Okay lang naman sa’kin.” Aniya at kinuha ang tasa at sumimsim ng kape. “Ang aga mo yatang gumising.” Pag-iiba niya sa usapan.
“Yeah.” Inilapag nito ang tasa sa ibabaw ng mesa at inilagay ang dalawang kamay sa baba nito at tumingin sa kanya. “Hindi ako nakatulog e.”
“Bakit naman?” Kunot ang nuong tanong niya. “Hindi mo ba nagustuhan ang kuwarto mo? Puwede ka namang mag-transfer ng room kung gusto mo. May lima pang vacant na room sa bahay na ‘to. Pick one kung saan ka komportabli.”
“Hindi naman sa hindi ko nagustuhan. It’s just that, I miss my cat. I want to cuddle her but I can’t.”
“You have a cat?” Gulat na tanong niya. “Bakit hindi ko siya nakita nuong pumunta ako sa condo mo?”
He shrugged. “Masakit kasi ang paa niya nung pumunta ka sa bahay kaya hindi mo siya nakitang pakalat-kalat.”
“Ganoon ba?”
“Yep.”
“Sorry, hindi mo siya puwedeng dalhin dito. I’m allergic to cat’s fur.” She felt sad for him. “Kung gusto mo, bisitahin mo nalang siya araw-araw.”
Shannon smiled. The smile that says, I know something that you don’t.
“Don’t worry araw-araw ko siyang nakikita.” Anito na may mysteryusong ngiti sa mga labi. “By the way, about doon sa offer mo na mag-change ng room, puwede ba? Can I move to another room?”
Tumango siya. “Sure. Bakit naman hindi. Saan mo gusto?”
He looked at her, his eyes twinkling with unknown emotion. “Can I have the room next to yours?”
Her heart instantly hammered inside her chest. The room next to hers? Is he kidding her or something?
“Nakita ko kasi kagabi na bakante ang kuwarto na katabi nang kuwarto mo.” Pagpapatuloy nito ng hindi siya magsalita. “I just thought na mas maganda yun dahil malapit ako sa’yo. Madali kitang mapo-protektahan kapag doon ako sa kuwarto na iyon.”
Mapo-protektahan? Paano naman ang puso niya? Tiyak na manganganib iyon.
“Pero kung ayaw mo, okay lang sa’kin. It’s your decision.” Anito ng hindi parin siya nagsalita.
She wet her lips using her tongue. “It’s okay. You can have the room next to mine.” Sarah subtlety put her hand over her chest to calm her rapidly beating heart. “Mas mabuti nga yun siguro para sa proteksiyon ko.”
Shannon smiled then finished his coffee. After he put the cup on the sink, he walks towards her. Kakakalma palang ng puso niya, heto na naman at parang nakikipagkarera siya sa sobrang bilis niyon dahil lang sa lumapit sa kanya ang binata.
This heart of mine is crazy! Crazy for this guy in front of her. Urgh!
Kinuha ni Shannon ang tasa na hawak niya na may kalahati pang laman na kape. “Malamig na itong kape mo, hindi mo pa rin iniinom. Panay lang ang simsim mo samantalang malamig na ‘to.” Inilapit ng binata ang tasa sa bibig niya. “Here, drink it. Marami pa tayong gagawin.”
Her hands gripped the hem of her shirt to hide her slightly trembling and sweaty hands.
“Come on. Malamig na ‘to.” Shannon urged her to drink the coffee.
Slowly, her lips parted then leaned in to drink the coffee. Habang umiinom ng kape, nakatingin si Shannon sa gilid ng labi niya. Ipinikit nalang niya ang mga mata para pakalmahin ang puso niya na nagha-harakiri.
“Done.” Anito ng maubos niya ang kape at inilagay ang tasa sa lababo. “Come on. Ang sasakyan ko ang gamitin natin patungo sa crime scene.”
Nauna itong lumabas sa kanya, samantalang siya ay naiwang nanlalamig ang kamay sa sobrang kaba na naramdaman.
Sarah expelled a long and loud breath before she gets off from the island counter then walk after Shannon.
PAGPASOK nila sa bahay na pinangyarihan ng krimen, agad na naamoy ni Sarah ang malansang amoy ng dugo. Akmang pupunta siya sa ikalawang palapag nang bahay ng pigilan siya ni Shannon sa braso.
“No. Hindi ako papayag na mawala ka sa paningin ko.” Mariing sabi nito sabay hawak sa kamay niya.
Walang nagawa si Sarah kung hindi ang manatili sa tabi ni Shannon. Ayaw din niyang manganib na naman ang buhay niya. Ayaw niyang maburo na naman sa Hospital at walang magawa.
Habang hawak ang kamay niya, naglakad si Shannon patungo sa isang kuwarto kung saan nangyari ang krimen. Dry bloods were scattered everywhere, from the ceiling to the walls.
“God! Who would do this?” She said, horrified.
“Let’s find out who.” Ani ni Shannon.
“Okay. Let’s do it.” Aniya sa seryusong boses.
Shannon let go of her hand and let her do her job.
LAHAT ng ebidensiya na nalakap nila sa crime scene ay dinala nila sa Interpol Laboratory kung saan naabutan nila si Dr. Rodriguez na nagta-trabaho.
“Hey, Dr. Rodriguez.” Bati ni Shannon sa lalaki na abala sa pagtinging sa microscope.
Nagtaas nang tingin ang lalaki mula sa microscope at tinanguan si Shannon. “Hello to you too, Agent San Diego. Ano ang kailangan niyo rito sa laboratory ko?”
Ipinakita niya rito ang malaking ziplock na dala. “We’re here to examine these.”
Ibinalik ng Doctor ang tingin sa microscope. “Okay. Ilagay niyo lang diyan.”
Itinirik niya ang mga mata. “Doctor, I think you didn’t hear me right. Sabi ko, nandito kami para i-examine ‘to, hindi para ipa-examine ito sayo. Magkaiba yun.”
Walang emosyon ang mukha nitong ng mag-angat ng tingin sa kanya. “Agent, Catli. Mag-ingat ka sa pananalita mo. Baka bumisita ka na naman ulit sa Hospital.”
Natigilan siya sa sinabi nito pero agad din naman siyang nakabawi.
“Huwag mo akong takutin, Doctor.” She smirked at him. “Kapag nangyari yon ikaw lang naman ang nagsabi niyon sa akin. Kaya mag-ingat din kayo, baka sa susunod sa kulungan na ang maging laboratory niyo.”
Masamang tingin ang ipinukol nito sa kanya na tinaasan lang niya ng kilay.
“At saka, kulang ang report na isinumiti mo kay Director Hugh. Ang daming katanungan na hindi masagot.” Dagdag pa niya.
Lumapit sa kanya si Dr. Rodriguez at tumigil lang ito sa paglapit sa kanya ng ilang dangkal nalang ang layo nito sa kanya.
“Anong gusto mong palabasin? Na hindi ko ginagawa ng maayos ang trabaho ko?” Anito sa matigas na boses.
“Ikaw ang nagsabi niyan, hindi ako.” Aniya na nakataas ang gilid ng labi.
Sasagot sana si Dr. Rodriguez ng humarang si Shannon sa gitna nila.
“Tama na. Dapat magtulungan tayo para ma-resolba ang kaso na ‘to.” Shannon said, and then gives her a warning look. “Magtrabaho na tayo.”
Masama ang mukha na lumabas si Dr. Rodriguez sa laboratory. Walang imik na nilampasan niya si Shannon para umpisahan ang pag-examine sa mga nalakap nilang puwede maging ebidensiya para mahanap ang killer.
“SO, WHAT did you find?” Tanong ni Shannon sa kanya pagkatapos niyang i-examine ang mga ebidensiya na dala nila.
“Nothing much.” She answered with a shrugged. “Wala namang kakaiba sa mga ini-examine ko, no fingerprints. Pero lumabas sa DNA examination na ang dugo na nagkalat sa dingding, sa sahig at sa kisame ay pagmamay-ari ng dalawang babae at dalawang lalaki. Hindi ko lang matukoy kung sino-sino iyon.”
“Dalawang lalaki?” Kunot ang nuong tanong ni Shannon. “Sarah, isang lalaki lang ang namatay at dalawang babae. Nasa autopsy room ang mga katawan nila. Kaya imposibli iyang sinasabi mo na may isa pang lalaki.”
Sarah’s forehead knotted while thinking. Then it hit her. “Yung isang lalaki, it could be the killer. Isa sa mga biktima o silang tatlo ay nanlaban at nasugatan ang killer. Iyon lang ang eksplinasyon.”
Tumango-tango si Shannon. “You’re right. Iyon lang talaga ang eksplinasyon.”
“Yes, para patunayan nating tama ako. Pumunta ka sa autopsy room at hingin mo ang DNA copy ng mga biktima. I’m sure mayroon sila nun.” Utos niya sa binata na agad namang tumalima.
Pagkaraan ng ilang minuto, bumalik si Shannon dala-dalang tatlong maliliit na flat glass. Mabilis na kinuha niya iyon sa binata at inilagay sa DNA scanner. Tumingin siya sa screen ng computer at hinintay ang result ng scan.
When Sarah heard the computer bleep, she narrowed her eyes on the monitor. “Nag-match ang tatlong DNA na nakuha natin sa crime scene at sa DNA copy na dala mo. Ibig sabihin, ang ikalawang lalaki ay ang killer. Pero bakit papatayin ng lalaking ito ang mga biktima? Ano ba ang—”
A man in his mid-twenties barged into the laboratory while catching his breath cutting Sarah’s words.
“Agent Catli?” Tumingin ang lalaki sa kanya kapagkuwan ay tumingin kay Shannon. “Agent San Diego?”
“Yes?” Sabay silang sumagot ni Shannon.
“Finally!” He exclaimed. “I found you two. I’d been looking all over for you!”
Nagkatinginan sila ni Shannon.
“Why are you looking for us?” Usisa ni Shannon sa matigas na boses.
Lumapit ito sa kanila, habol pa rin nito ang hininga. “I’m Charles Lorenzo. I’m part of Intelligence division and I have a report for you. So, here we go.” Humugot ito ng malalim na hininga. “I found—”
“Wait.” Pigil niya kay Charles. “How accurate is your data? Paano kami makakasiguro na tama ang impormasyon mo?”
“Just hear me out. Then you decide if you’ll believe me or not. And really? I’m part of the Intelligence Division and you still doubt me?”
Nagkatinginan sila ni Shannon. She gave him a questioning look.
Shannon nodded then looked at Charles. “Okay. Spill everything you found.”
Charles grinned then shows them the picture of the killer’s house. “This house was owned by Jonathan and Girly De Vera. They have a daughter named Gretchen and she’s nine years old. Three years ago, they moved out to the city leaving the house. Then I get a hold of the house electric bill, and the house bill for every month is always in between three to four thousand pesos after they left. Take note, only one man is renting that house and he can consume that much electricity for only a month? That’s too much!”
“A man rent the house?” Ulit niya sa sinabi nito. “Sino? Nalaman mo ba ang pangalan? May address ka ba sa De Vera Family. We have to ask them who rent the house.”
Charles smile sadly. “You can’t.”
Shannon frowned. “Why?”
“They were killed two days ago.”
Napaawang ang labi niya ng ma-realize kung sino ang tinutukoy nito. “Yung tatlong katawan na nasa autopsy room ngayon, are they the De Vera Family that you were talking about?”
Charles nodded. “Yes. The house owner is dead and the investigation is now dead end too.”
Marahas siyang umiling. “No. Hindi dead end ang investigasyon natin.” Itinuro niya ang DNA na hindi nag-match sa tatlong DNA na ini-scan niya. “Kaya mo bang alamin kung kanino ang DNA na yun?”
Charles shook his head. “That’s impossible, Agent Catli. I can trace a fingerprint but a DNA? That would be impossible.”
Hinilot ni Sarah ang nuo na naguumpisa na namang sumakit. “Charles is right.” Aniya kay Shannon. “Dead end tayo.”
Shannon holds her hand then squeezed it. “Mahahanap din natin ang killer.”
“Ahmm… Can I have a copy of that man’s DNA?” Mahinang boses na wika ni Charles. “Susubukan kong hanapan siya ng ka-match na DNA sa mga private Hospitals at private clinic na tumatanggap ng DNA testing.”
“Sure.” Walang pag-aalinlangang sagot niya at ibinigay ang copy ng DNA ng pinaghihinalaan nilang killer kay Charles. “Call us kapag may nahanap ka.” Inabot niya sa lalaki ang calling card niya. “Hihintayin namin ang tawag mo.”
Charles nodded then exited the Laboratory. Naiwan sila ni Shannon na magkahawak kamay.
Mabilis na inagaw niya ang kamay na hawak ni Shannon. “Let’s go grab something to eat.” Aniya sa binata.
Shannon sighed then answered. “Sure.”