စကားေတြနဲ႕ အလွမဆင္ပဲ အျပဳအမူေတြနဲ႕ ပုိဂရုစုိက္ေပးသြားမယ္။
Nostalgia~
"အခုဘယ္ကုိသြားေနတာလဲ? "
"လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်က္!"
"ဟုိတေခါက္ကလည္း အဲ႕လုိပဲေျပာျပီး အက်ႋဆုိင္ေခၚသြားတယ္။ အခုတစ္ေခါက္ေရာ အဲ႕လုိဆုိင္ေတြပဲလား? က်ြန္ေတာ္ဆုိင္မွာ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္တည္း အလုပ္ေတြနဲ႕ထားခဲ႕ရတာ…… "
"ဘတ္ခ္ဟြန္းလာကူညီေပးလိမ္႕မယ္ စိတ္မပူနဲ႕!"
ကားေမာင္းေနရင္းမွ လက္တစ္သြယ္ကုိဆုပ္ကုိင္ရင္း အျပံဳးႏွင္႕ဆုိမိသည္႕အခါ မ်က္ႏွာေလးက ျပံဳးမလာ မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္၍ ႏႈတ္ခမ္းကုိတင္းတင္းေစ႕ကာ တစ္ဖက္သုိ႕လွည္႕သြား၏။ သူငယ္ခ်င္းထံမွ ဆြဲေခၚလာသည္အား သိပ္ေက်နပ္ဟန္ေတာ႕ မျပ……။
ကားျပတင္းတစ္ဖက္မွ ေငးရင္းႏွင္႕သာ စကားသံတုိ႕ တိတ္ဆိတ္သြားသည္ေႀကာင္႕ ခ်န္းေယာလ္လည္း ဘာမွမေျပာမိ။
ကားကုိသာ ဂရုစုိက္ေမာင္းေနသည္႕အခုိက္ ဖုန္းနာရီကုိသာ တႀကည္႕ႀကည္႕ျပဳေနသည္အား ေတြ႕ရ၍ အကဲခတ္သလုိ ႀကည္႕ရႈမိသည္။ စိတ္မရွည္ဟန္ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ဆြဲ၍ ျပတင္းဘက္ကုိသာေငးကာ ဤဘက္ကုိ တစ္ခ်က္မွလွည္႕မႀကည္႕။
ေျပာ၍မရေသာေႀကာင္႕ မေျပာသည္အား စိတ္ဆုိး၊စိတ္ေကာက္ျပဳေနေလသလားဟု ေတြးလ်င္ ခ်န္းေယာလ္အလုိအေလ်ာက္ ျပံဳးစိစိျဖစ္ခ်င္လာရ၏။
"ဘာလဲ!? "
"ဘာကုိလဲ!?"
"ခင္ဗ်ားရယ္ေနတယ္ေလ။ ဘာရယ္တာလဲ!? က်ြန္ေတာ္႔ကုိ ရယ္ေနတာလား?"
"မဟုတ္ပါဘူး။ "
"မလိမ္ပါနဲ႔ ။ ခင္ဗ်ား အခုပဲ က်ြန္ေတာ္႕ဘက္ႀကည္႕ရင္း ရယ္ေနတာမလား? ဒီမွာ…… "
"…………"
"က်ြန္ေတာ္႕ကုိ ခင္ဗ်ား လြယ္လြယ္လုိ႔သတ္မွတ္ေနတာလား? ေခၚခ်င္ရာေခၚသြားတယ္။ ဘာဆုိဘာမွမေျပာျပဘူူး။ ခင္ဗ်ားသေဘာက်အျမဲလုပ္တယ္။ အခု က်ြန္ေတာ္႕ကုိ ရယ္ေနျပန္ျပီ။ ခင္ဗ်ားအတြက္ က်ြန္ေတာ္က ဘာလဲ!? "
"မင္းကုိကုိယ္ လြယ္တယ္လုိ႕ မသတ္မွတ္ခဲ႕ဖူးပါဘူး။ လြယ္လြယ္ရခဲ႕တာလည္း မဟုတ္ဘူး။ "
"ဒါေပမယ္႕!! "
"မင္းသတ္မွတ္ထားတဲ႕အခ်စ္ကုိ ကုိယ္မသိပဲ ကုိယ္႕ဘက္က တဖက္သတ္သတ္မွတ္ထားတဲ႕ အခ်စ္နဲ႕ပဲ ခ်စ္ေပးခဲ႕တာကုိ သေဘာမက်ရင္ တစ္ကယ္ေတာင္းပန္တယ္။ ကုိယ္က သူမ်ားလုိ မခ်စ္တတ္ေတာ႕…… ကုိယ္ မင္းစိတ္အေႏွာင္႕အယွက္ ျဖစ္ေစခဲ႕သလား? "
"ဟင္႕- - - ဟင္႕အင္း~ က်ြန္ေတာ္က စိတ္ဆတ္ေနလုိ႕ ဒီအတုိင္း…… "
အိမ္အတြက္စိတ္ပူရ၊အလုပ္အတြက္စိတ္ပူရႏွင္႕ ေဒါသျဖင္႕ ေအာ္မိသည္႕အခါ၌မူ အမတ္မင္းပတ္ျဖစ္ေနျခင္းေႀကာင္႔ စိတ္မေကာင္း…… ။
အလုပ္ေႀကာင္႕ ေခါင္းပူရုံသာမက ေခါင္းပါကုိက္ေနသည္မုိ႕ ေတြ႕ရာလူမဲမိလုိက္သည္ထင္၏။ ေျပာခ်င္ရာေျပာမိျပီးမွ အမတ္မင္းပတ္ထံသုိ႕ ခုိးႀကည္႕မိသည္႕အခါ ေျပာသမွ်စကားတုိ႕အား ေဗြယူဟန္မတူ။ ကားကုိသာက်င္လည္စြာ ေမာင္းလ်က္……။ မ်က္ႏွာအမူအရာက အေျပာင္းအလဲမရွိ
ထုိ႕ေႀကာင္႕ သာ၍သာ အားနာသထက္အားနာမိရင္း အမတ္မင္းရွိရာ တဖက္သုိ႕ အနည္းငယ္ေစာင္းငဲ႕မိပါ၏။၊
"ဟုိ…… "
"ဘာလဲ?"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ "
"မင္းက ဘာအမွားလုပ္ထားတာမုိ႕လဲ? "
"က်ြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကုိ အဲ႕လုိေျပာဖုိ႕မရည္ရြယ္ပါဘူး။ နည္းနည္းစိတ္ရႈပ္ေနလုိ႕! "
"မင္းပူပန္ေနတာေတြ ကုိယ္နားလည္ပါတယ္။ တစ္အိမ္လုံးရဲ႕သားအႀကီးဆုိျပီး ပခုံးေပၚတာဝန္ေတြထမ္းထားရတယ္ အရမ္းပင္ပန္းတယ္မလား? "
"………"
"ကုိယ္က အဲ႕ပူပန္မႈေတြေပ်ာက္ေအာင္ မလုပ္ေပးနုိင္ေပမယ္႕ ကုိယ္႕ေႀကာင္႕ မင္းစိတ္ကုိ နည္းနည္းေလာက္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေပါ႕ပါးေစခ်င္တာ… ကုိယ္႕ေႀကာင္႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပံဳးရယ္ေစခ်င္တာ…… ဒါေပမယ္႕ မထင္မွတ္ပဲ…… "
"……… "
"ကိုယ္႕အခ်စ္က ျဖစ္ေပၚလာဖုိ႕ႀကိဳးစားတာထက္ လုပ္ယူသလုိျဖစ္သြားခဲ႕တယ္။ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ "
မ်က္ႏွာထက္မွ စိတ္မေကာင္းဟန္ အရိပ္အေယာင္တုိ႕ ျဖတ္ေျပးေနသည္႕အခါ ဆယ္ဟြန္းပင္မေနတတ္ေတာ႕။ အျပစ္မတင္ဟု ေျပာခ်င္မိေသာ္လည္း စကားသံမဲ႕သည္႕ အေျခအေန၌ စကားမစရဲေတာ႕သည္ေႀကာင္႕ အသာျငိမ္ေနမိသည္႕ခဏ……။ စကားစရွာစရာ မနည္းစဥ္းစားကာ အမတ္မင္းပတ္အား စိတ္သက္သာေစရန္ ႀကံမိ၏။
"ခ်န္းေယာလ္~~ "
"ေျပာ~"
"တစ္ခါ ေျပာဖူးတယ္မလား? ဘုရင္လ်ဲ႕ယမ္အေႀကာင္းကုိ အကုန္သိတယ္ဆုိတာေလ … ခ်န္းေယာလ္က ဘယ္လုိသိတာလဲ!? "
"သိခ်င္လုိ႕လား? "
"ဟုတ္ကဲ႕~ "
"အေျဖက မင္းဆီမွာရွိတယ္။ "
"ဗ်ာ!? "
"မင္းကုိယ္႕စကားကုိ တစ္ခ်ိန္က် ေသေသခ်ာခ်ာ နားလည္လာမွာပါ။ အခုေတာ႕ ေရာက္ျပီမုိ႕လုိ႕ ဆင္းလုိ႕ရျပီ !"
"အင္း~ "
ရည္ရြယ္ေသာေနရာ ေရာက္ျပီဆုိ၍
ကားခါးပတ္အသာျဖဳတ္ကာ ဆင္းရန္အျပင္ အဆင္သင္႕တံခါးဖြင္႕ကာ လက္ကမ္းသည္႕ အမတ္မင္းပတ္ေႀကာင္႕ ေႀကာင္ေတာင္ေတာင္ ျပန္ႀကည္႕မိ၏။ ဤသုိ႕ျပဳရန္မွာလည္း ကုိယ္က မိန္းမပ်ိဳေလးမဟုတ္၍ အေနရခက္ခက္ျဖင္႕ လည္ဂုတ္သားကုိသာ ပြတ္ရင္းဗ်ာမ်ားေနသည္႕အခုိက္ တစ္ခ်က္ျပံဳးသည္ေႀကာင္႕ ဆယ္ဟြန္းအလန္႕တႀကား ျပန္ေငးမိသည္႕အခါ အမတ္မင္းပတ္က ကားအနီးရွိမေနေတာ႕ပဲ အေ႕ရွမွ ွဦးေဆာင္ထြက္သြားသည္ေႀကာင္႕ ကားေပၚမွ အေျပးဆင္း၍ အမွီလုိက္ရန္ႀကံရ၏။
"ခ်န္းေယာလ္! ဒါ ဘယ္ေနရာလဲ? ေမွာင္မဲေနတာပဲ။ ခ်န္း- - ခ်န္းေယာလ္ ခ်န္းေယာလ္ !! ဘယ္ေရာက္သြားတာလဲ!? "
စကားေျပာေနရင္းမွပင္ အမွီမလုိက္နုိင္သည္႕ေျခလွမ္းေႀကာင္႕ အမတ္မင္းပတ္အား မဖမ္းမိနုိင္လုိက္သည္႕ အေျခအေန……။
အေမွာင္ထဲ၌ စမ္းတဝါးဝါးေလွ်ာက္ရင္း ေအးစက္စက္ေလထုေႀကာင္႕ ႀကက္သီးက ျဖန္းခနဲ……။
အေမွာင္ထု၌ ကူရာမဲ႕ ေလွ်ာက္လွမ္းေနသည္႕အခုိက္ ရုတ္တရက္လင္းလာသည္႕ အလင္းေရာင္ေႀကာင္႕ မ်က္လုံးစူးခနဲ ျဖစ္သြားရသည္ေႀကာင္႕ မ်က္လုံးကုိမွိတ္ပစ္လုိက္မိ၏။ ခဏအႀကာျပန္ဖြင္႕မိျခင္း၌ ျမင္လုိက္ရသည္႕ ျမင္ကြင္းေႀကာင္႕ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားရသလုိ လွပလွေသာ ျမင္ကြင္းတုိ႕က မ်က္စိတဆုံးပင္ျဖစ္သည္ေႀကာင္႕ ေငးေမာေနမိရ၏။
"ဝါး~ ႏွင္းဆီျဖဴ!? "
ႏွင္းဆီျဖဴအမ်ားအျပားစုိက္ပ်ိဳးထားသည္႕ ဥယ်ာဥ္ျခံတြင္း၌ မီးေရာင္စုံေလးမ်ား ထြန္းထားျခင္းေႀကာင္႕ အေရာင္အေသြးစုံလင္စြာ လွပလ်က္……။ ႏွင္းဆီျဖဴခင္းထဲ၌ မီးမ်ားျဖင္႕အလွေဖာ္ထားသည္႕ ေ႕ရွဆက္သြားရန္စာသားေႀကာင္႕ အံ႕ႀသေနရင္းမွပင္ ေ႕ရွဆက္ေလွ်ာက္မိသည္။ ေက်ာက္သားလမ္း၌ မည္သည္မွရွိသည္ မထင္ရေသာ္လည္း ေက်ာက္စရစ္ျဖဴဝုိင္းဝုိင္းေလးမ်ားျဖင္႕ ေဖာ္ေဆာင္ထားေသာ စာသားတုိ႕က အျပည္႕အႏွက္……။
ေမြးဖြားလာေပးလုိ႕!
ေက်းဇူးတင္တယ္။
အျမဲ
ခ်စ္သြားပါ႕မယ္လုိ႕
ကတိေပးပါတယ္။
ကတိဟူသည္႕စကားနား၌ရပ္တန္႕မိျပီး ေက်ာက္စရစ္ျဖဴေလးမ်ားအား ဒူးတစ္ဖက္ညႊတ္၍ ေကာက္ယူႀကည္႕ရႈကာ ျပံဳးမိရသည္။ အျဖဴေရာင္ေက်ာက္တုံးေလးမ်ားက မည္သူ႕အတြက္မွ တန္ဖုိးရွိမည္ မထင္ရေသာ္လည္း အႀကိဳက္ထူးဆန္းေသာ ဆယ္ဟြန္းမွာမူ အလြန္ႏွစ္သက္လွသည္ရယ္ေႀကာင္႕……
ဤသည္အား သိေပးေနသည္လားဟုေတြးလ်င္ အနည္းငယ္ေတာ႕ ျပံဳးမိရ၏။ ေ႕ရွဆက္ေလွ်ာက္ရန္ လမ္းအမ်ားႀကီးလုိေသးသျဖင္႕ ေငးရင္းေတြးရင္း ေလွ်ာက္လွမ္းလာသည္႕အခါ မီးေရာင္စုံျခယ္သည္႕ လမ္းကေလးထက္ ေဝ႕ဝဲေနသည္႕ အလင္းေရာင္ အစက္အေျပာက္ေလးမ်ား……။
လက္ဖ်ားအနီးလာနားသည္႕ ထုိအလင္းမွိန္ေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕ေလးအား အနီးကပ္ႀကည္႕ရႈမိသည္႕အခါ ဆယ္ဟြန္းသြားစြယ္တုိ႕ေပၚသည္အထိ သေဘာတက် ရယ္မိရ၏။
"ပုိးစုန္းႀကဴးေတြပဲ။ ဒါသူတုိ႕ရာသီမဟုတ္တာကုိ ဘယ္လုိလုပ္လာႀကတာလဲ!? "
ႏႈတ္ဖ်ားမွ အျပံဳးႏွင္႕အတူေရရြတ္ရင္း ပုိးစုန္းႀကဴးေလးမ်ား ေခၚေဆာင္ရာလမ္းဆီသုိ႕ ေငးေမာေလွ်ာက္လွမ္းလာရာ၌ တဖြဲဖြဲေႀကြက်သည္႕ပန္းပြင္႕မ်ား……။
မက္မြန္ပြင္႕လႊာတုိ႕ကပါ ပုိးစုန္းႀကဴးတုိ႕ႏွင္႕အတူ လက္ဖဝါးထက္ ခစားလာသည္႕အခါ ျပံဳးလက္စအျပံဳး၊ လွမ္းဆဲေျခလွမ္းတုိ႕က ရပ္တန္႕သြားရသည္။ ရုတ္တရက္ တစ္စုံတစ္ခုအား အမွတ္ရမိလုိက္သလုိ…… ခံစားမိလုိက္၍……
မ်က္စိေ႕ရွမွ ပုိးစုန္းႀကဴးေလးအား ထိေတြ႕မိလုိက္ရင္း ႏွလုံးသားမွ တစ္စုံတစ္ရာခံစားမိလုိက္၍……။
ဆစ္ခနဲနာက်င္သြားရသည္႕ နွလုံးသားအား ဖိထားမိရင္း ေ႕ရွသုိ႕ အားတင္းေလွ်ာက္လွမ္းမိသည္။
ေ႕ရွသုိ႕လွမ္းေလ ရင္ဘတ္က အတုိင္းမသိနာက်င္ေလ……။
တစ္စုံတစ္ခုက ဝမ္းနည္းေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေလ……
ေလွ်ာက္လမ္းအဆုံး၌ ႏွလုံးသားကုိဖိရင္း ေတြေငးေနမိခ်ိန္၌ …… တျဖည္းျဖည္း နားထဲသုိ႕သဲ႕သဲ႕ဝင္လာသည္႕ စႏၵယားသံ~~
အေတြးတုိ႕ရႈပ္ေထြးေနရာမွ ေမာ႕ေငးမိသည္႕အခါ မီးလင္းလာသည္႕စင္ျမင္႕ထက္၌ စႏၵယားတီးရင္း ရွိေနခဲ႕သည္႕ အမတ္မင္းပတ္ခ်န္းေယာလ္……။
ဆယ္ဟြန္း ေႀကာင္အစြာေငးေနမိခ်ိန္၌ တစ္စုံတစ္ေယာက္က အျဖဴေရာင္ႏွင္းဆီပန္းစည္းတစ္ခုအား လက္ထဲသုိ႕ အေရာက္ပုိ႔ေပးျပီး စင္ျမင္႕ေအာက္မွ တစ္ခုတည္းေသာထုိင္ခုံရွိရာဆီသုိ႕ အေရာက္ပုိ႕ေပး၏။ ပန္းစည္းႀကီးအားပုိက္ရင္း က်ြန္းသားထုိင္ခုံလွလွထက္ မထုိင္ရဲထုိင္ရဲ ဝင္ထုိင္ရင္း မ်က္လုံးကမူ ေႀကာင္အစြာျဖင္႕ အမတ္မင္းပတ္ကုိသာေငးဆဲ……။
စႏၵယားအား စိတ္ဝင္တစားတီးေနသည္႕ အမတ္မင္းသည္ မီးအလင္းေရာင္ေအာက္၌ လင္းလက္စြာခန္႕ညားေနသည္ေႀကာင္႕ ဆယ္ဟြန္း ယေန႕ဝတ္စားထားသမွ်အား မိမိကုိယ္ကုိ ငုံ႕ႀကည္႕၍ စိတ္ပ်က္မိသည္။ ယေန႕က်မွ ဘဲရုပ္ပုံတီရွပ္ႏွင္႕ လူငယ္စတုိင္အနက္ေရာင္ ေဘာင္းဘီရွည္တုိ႕ ဝတ္ဆင္လာမိျခင္းေႀကာင္႕!
When I'm down
and oh my soul , so weary.
When troubles come and my heart burdened be~~
I'm still and wait here in the silence ~
until you come and sit awhile with me.
You raise me up so I can stand on mountain~
You raise me up
to walk on stormy seas.
I'm strong when I'm on your shoulder ~~
You raise me up
more than I can be~~~
စႏၵရားသံႏွင္႕အတူ သီခ်င္းစတင္လုိက္သည္ႏွင္႕ ပုိ၍ပင္ လန္႕ျဖန္႕သြားရေသာ ဆယ္ဟြန္း……။
အသံႀသရွရွျဖင္႕ သီခ်င္းလည္းဆုိတတ္သည္လားဟု တအံ႕တႀသေတြးရင္း ပညာရွင္ဆန္စြာ ဆုိျပတီးျပမႈ၌ မ်က္လုံးႀကီးျပဴးကာ ေႀကာင္ႀကည္႕ေနမိသည္က ဆယ္ဟြန္းသာ……။
more than I can beဆုိတဲ႕စာသားအဆုံး အျပံဳးတစ္ပြင္႕ျဖင္႕ လူကုိလွမ္းႀကည္႕သည္မုိ႕ ဆယ္ဟြန္းမွာ ေကာင္မေလးမ်ားကဲ႕သုိ႕ ရင္ပင္ခုန္ရေတာ႕မလုိ ထုိေနရာမွထေျပးရမလုိ မေရမရာျဖစ္လ်က္……
အသက္ပင္မရွဴနုိင္ေသး~~
သီခ်င္းအဆုံး စႏၵယားခလုပ္ေပၚမွလက္မ်ားပါ ရပ္တန္႕သြားသည္ႏွင္႕ အျပံဳးနုနုျပံဳးျပကာ စင္ျမင္႕ထက္မွဆင္းလာသည္မုိ႕ စိတ္ထဲမွသာ "မလာနဲ႕"ဟုတားျမစ္ေနမိျပီး လူကမူ ယခုထိ အသက္ရွဴမဝေသး……။ အနက္ေရာင္ဝတ္စုံျပည္႕ျဖင္႕ ခန္႕ညားလွသည္႕အမတ္မင္းက ပါးခ်ိဳင္႕ဖက္ေသာအျပံဳးႏွင္႕ ဆယ္ဟြန္းနားခ်ည္းကပ္လာသည္႕အခါ မတ္တပ္ရပ္ရန္ ျပင္ရုံရွိေသးသည္။ အမတ္မင္းမွ ထုိင္ခုံအနားဒူးေထာက္ခ်လုိက္သည္မုိ႕ ဆယ္ဟြန္းပုိပင္ အံ႕ႀသကာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနရေလ၏။
"ဆယ္ဟြန္း~ "
"ဗ်ာ!? "
"အခုခ်ိန္ကစျပီးေတာ႕ ကုိယ္ေျပာတာကုိ ေသခ်ာနားေထာင္ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ႕~ "
"ကုိယ္…… ဒီလုိမ်ိဳးေတြနဲ႕ မရင္းႏွီးလုိ႕ ျပင္ဆင္တာ လုိသြားရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ပုိသြားရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဆာရီးေနာ္။ ကုိယ္က ကုိယ္လက္ထပ္မယ္႕ေကာင္ေလးကုိ စိတ္လႈပ္ရွားေစခ်င္လုိ႕ လုပ္ခဲ႕ရုံေလးပါ။ ကုိယ္မင္းကုိ ေျပာခဲ႕တယ္မလား? ျမင္ျမင္ခ်င္းခ်စ္ခဲ႕တာလုိ႕"
"ဟုတ္- - ဟုတ္ကဲ႕~ "
"ကုိယ္မင္းကုိခ်စ္တယ္။ အျမဲတမ္းခ်စ္သြားဖုိ႕လည္း ရည္ရြယ္ထားတယ္။ ကိုယ္တုိ႕ႀကားမွာ လြဲမွားမႈေတြ၊ မျဖစ္နုိင္တာေတြ၊ ကန္႔သတ္ခ်က္ေတြအမ်ားႀကီး ရွိေကာင္းရွိေနနုိင္ေပမယ္႕ ဂရုမစုိက္ပဲ ကုိယ္႕ကုိပဲ ႀကည္႕ပါ။ ကုိယ္႕ေဘးနားမွာပဲေနေပးပါ။ ဆယ္ဟြန္း!"
"ဗ်ာ!? "
"ကုိယ္႕အပုိင္ျဖစ္ေပးမလား? "
ကတၲီပါဘူးငယ္အား ျပသရင္း ေမးခြန္းထုတ္လာသည္႕အခါ ဆယ္ဟြန္းပါးစပ္မွ ေျဖစရာစကားမရွိေတာ႕။ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင္႕သာ အမတ္မင္းပတ္အား ေငးႀကည္႕ေနမိသည္။ အျမဲတေစ ဆယ္ဟြန္းအေပၚ ျမတ္နုိးစြာရႈ၍ ျပံဳးတတ္ေသာ အျပံဳးက မ်က္ႏွာထက္ နူးညံ႕ညံ႕ထြန္းေနသည္႕အခါ ရင္ခုန္ခ်င္သလုိ အဖ်ားပင္တက္ခ်င္လာသလုိ ျဖစ္လာ၍ ေခါင္းခါမိလုိက္သလား ေခါင္းျငိမ္႕မိလုိက္သလား ေသခ်ာမသိ။
စကားအဆုံး သေဘာတက်ရယ္ျခင္းႏွင္႕အတူ ကတၱီပါဘူးငယ္ေလးအား ဖြင္႕ျပသည္႕အခုိက္ ဆယ္ဟြန္း ပုိ၍ပင္ အံ႕ႀသသြားရ၏။
"ဒီလက္စြပ္ေလးႏွစ္ကြင္းက!! "
"ကုိယ္ေျပာခဲ႕တယ္ေလ။ သူတုိ႕မွာပုိင္ရွင္ရွိတယ္လုိ႕! အဲ႕ပုိင္ရွင္ကမင္းပဲ~ "
အမတ္မင္းပတ္၏စကားေႀကာင္႕ အလန္႕တႀကား ေမာ႕ႀကည္႕မိသည္႕အခါ အျပံဳးတစ္ပြင္႕ျဖင္႕ လက္ကုိဆြဲယူသြား၏။ ပန္းနုေရာင္ ေက်ာက္စိမ္းလက္စြပ္ေလးအား ဆယ္ဟြန္းအမွန္ပင္ ႏွစ္သက္ပါသည္။ သုိ႕ေသာ္ ထုိလက္စြပ္မ်ားႏွင္႕ေတာ္မည္ မေတာ္မည္အား စုိးရိမ္မိလုိက္ျခင္း……။
ထုိခဏ၌ ေလ်ာေလ်ာရွဴရွဴ လက္၌ အံဝင္ခြင္က်ပင္ စြပ္မိလ်က္သား……။ အံ႕ႀသစြာ ေငးေနမိခ်ိန္၌ "ခ်စ္တယ္"ဟူေသာ စကားႏွင္႕အတူ နဖူးထက္ ဖြဖြခ်ေသာ အႀကင္နာတစ္ပြင္႕ေႀကာင္႕ ေအးခဲစြာရပ္တန္႕ေနမိခဲ႕သည္။ လက္စြပ္စြပ္ေပးျခင္းခံရသည္႕လက္အား တင္းတင္းဆုပ္မိရင္းႏွင္႕………။
"အခု ကုိယ္႕လက္ထပ္ခြင္႕ကုိ လက္ခံတာမလား? "
"အ- - -အင္း~ "
"ေက်းဇူးပါပဲ။ ကုိယ္႕ဘဝရဲ႕တစ္ဦးတည္းေသာသူ ျဖစ္ေပးလုိ႕! တစ္ကယ္ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ "
"ဒါနဲ႕~~ ဒါေတြအကုန္ ဘယ္လုိလုပ္ထားတာလဲ? "
"ဒါ!? ကုိယ္လည္း အမွန္ေျပာရရင္ လက္ထပ္ခြင္႕ ဘယ္လုိေတာင္းရမလဲ မသိခဲ႕ဘူး။ သူမ်ားေတြဆီက ေလ႕လာျပီး…… အဲ႕လုိ……
မင္းသေဘာက်ရဲ႕လား?"
"က်ြန္ေတာ္႕အႀကိဳက္ေတြ ဘယ္လုိလုပ္္အကုန္သိေနတာလဲ?"
"မင္းနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ကုိယ္အားလုံးကုိ သိေအာင္ ႀကိဳးစားထားတယ္။ အေသးအဖြဲေလးကစ~~ "
"ခ်န္းေယာလ္~~ က်ြန္ေတာ္႕ကုိ အဲ႕ေလာက္ခ်စ္ခဲ႕တာလား? "
"အင္း~~ ခ်စ္တယ္။ ေျပာမျပတတ္ေအာင္ ခ်စ္တယ္။ "
စကားအား ေမာနားေထာင္ေနမိသည္႕အခုိက္ ထုိင္ခုံလက္ကုိင္တုိ႕အား ဆုပ္ကုိင္ကာ တျဖည္းျဖည္းအနီးကပ္လာသည္႕ အမတ္မင္းပတ္ေႀကာင္႕ ထုိင္ခုံအား မွီလ်က္သား အေနာက္သုိ႕တုိးမိသည္႕ခဏ…… မ်က္ဝန္းတုိ႕ေစ႕မွိတ္ကာ အေ႕ရွသုိ႕ပုိတုိးလာသည္ေႀကာင္႕ အသက္ရွဴသံတုိ႕ပင္ ႀကားရေလာက္သည္႕အခုိက္ မည္သုိ႕ျပဳရမွန္းမသိျဖစ္ေနခ်ိန္၌ မ်က္ဝန္းတုိ႕အား မွိတ္ခ်မိကာ အသက္ေအာင္႕ထားမိလုိက္သည္။
ထုိခဏ ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားထက္ ထိကပ္သြားခဲ႕ေသာ ေႏြးေထြးမႈတစ္ခု……။
ပထမဆုံးအနမ္း!
ဤသည္အား ခံစားလုိက္ရသည္႕အခ်ိန္၌ ေပါင္ေပၚတင္ထားသည္႕ လက္တုိ႕အား တင္းတင္းဆုပ္ထားမိသည္။ႏႈတ္ခမ္းသားႏွစ္ခုထိေတြ႕ခ်ိန္၌ ထိေတြ႕မႈေႏြးလ်လ်၊ ႀကားရေသာ အသက္ရွဴသံသဲ႕သဲ႕၊ ေပါင္ေပၚမွ ႏွင္းဆီျဖဴတုိ႕၏ သင္းသင္းပ်ံ႕ေသာ ေမႊးရနံ႔တုိ႔ကသာ အာရုံ၌ လႊမ္ျခံဳထားသည္။
ဖိကပ္ရုံမွ်သာေသာ ႏႈတ္ခမ္းသားအထိအေတြ႕ကပင္ ရင္ကုိဝရုန္းသုန္းကား ဆူညံေစသည္႕အခါ အေတြ႕အႀကံဳကင္းခဲ႕သည္႕ မိမိကုိယ္ကုိပင္ ဆယ္ဟြန္းအျပစ္တင္မိလုိက္သည္။
ဇာတ္လမ္းတြဲမ်ားထဲကကဲ႕သုိ႕ အခ်ိန္ပင္မႀကာလုိက္ ဖိကပ္ထားရုံမွ်ႏွင္႕ပင္ ဖယ္ခြာသြားသည္႕ အမတ္မင္းပတ္……။ ဆယ္ဟြန္းမရဲတရဲ မ်က္လုံးျပန္ဖြင္႔မိခ်ိန္၌မူ အမတ္မင္းပတ္က ထုိင္ခုံႏွင္႕ေျခသုံးလွမ္းစာ အကြာ၌ပင္ ရွိေနျပီျဖစ္၏။ ယခုထက္ အခြင္႕ေရးပုိမယူသည္႕ အမတ္မင္းေႀကာင္႕ လူ႕စိတ္ပင္ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနရခ်ိန္၌ လက္ကုိကမ္းေပးလာသည္ေႀကာင္႕ အသာဆြဲလ်က္ ထုိင္ခုံထက္မွထမိသည္။ တစ္ေယာက္လက္တစ္ေယာက္ တင္းတင္းဆုပ္ကုိင္ထားရင္း ပန္းျခံအတြင္း လမ္းေလွ်ာက္လွမ္းလာခ်ိန္၌တြင္ အမတ္မင္းပတ္မွ စကားစလာ၏။
"မင္းကုိကုိယ္အခြင္႕ေရးယူတာ မဟုတ္တာ မင္းသိမွာပါ ဆယ္ဟြန္း~~ "
"ဟင္!? "
"မင္းမႀကိဳက္ရင္ဘာမွမလုပ္ဘူးလုိ႕! "
မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္သုိ႕လွည္႕သည္႕အခုိက္ အရယ္အျပံဳးျဖင္႕ ဆယ္ဟြန္းႏွာဖ်ားထိပ္အား လက္ညိွဳးျဖင္႕ အသာထိေတြ႔လုိက္သည္ေၿကာင္႕ လန္႕ျဖန္႔သြားရသည္။ ဆယ္ဟြန္း၏အူတူတူနုိင္မႈအား ေတြ႕သည္႕အခါ ရယ္ေနသည္က သေဘာတက်……။ ဆယ္ဟြန္းနားမလည္စြာ ေငးႀကည္႕ေနျပန္သည္႕အခါ အလားတူပင္ ႏွာဖ်ားထိ္ပ္အား လက္ျဖင္႕အသာထိေတြ႕ျပန္၏။
"တရုတ္အယူအဆအရ ခ်စ္တဲ႕သူအခ်င္းခ်င္း အရမ္းခ်စ္ရင္ အဲ႕လုိလုပ္ေလ႕ရွိတယ္။ မင္းက ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းလြန္းလုိ႕ ကုိယ္ဒီလုိလုပ္မိတာ! "
"အာ~~ ဒါနဲ႕ ခ်န္းေယာလ္ က်ြန္ေတာ္ ေမးစရာရွိလုိ႕! "
"ေမးေလ~ "
"က်ြန္ေတာ္က မိန္းမဆန္လား? မိန္းကေလးေတြလုိ ႏြဲ႕ေနွာင္းေနလား?"
"ဟင္႕အင္း! ကုိ္ယ္႕မ်က္လုံးထဲမွာေတာ႕ မင္းက ေယာက်ာ္းေလးပါပဲ!"
"အဲ႕ဒါကုိ ဘာသေဘာက်ရတာလဲ?"
"မင္းဆုိတဲ႕လူကုိ! "
"…………"
"အုိဆယ္ဟြန္းက ေယာက်ာ္းပဲျဖစ္ျဖစ္ မိန္းမပဲျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ေရြးခ်ယ္မိမွာပဲ။ ဒီပညတ္ခ်က္ေတြက ကုိယ္႕အတြက္အေရးမပါဘူး။ မင္းကမိန္းမနဲ႕တူစရာလည္းမလုိဘူး ေယာက်ာ္းအရမ္းဆန္ေနစရာလည္း မလုိဘူး။ ဒီတုိင္းေလး~~ ေနေနက်အတုိင္းပဲေန ကုိ္ယ္ႀကိဳက္တာက ေယာက်ာ္း၊မိန္းမထက္ အုိဆယ္ဟြန္းဆုိတဲ႕ မင္းပဲမုိ႕!"
ပခုံးႏွစ္ဖက္အား ဆုပ္ကုိင္ရင္း မ်က္ဝန္းအနက္ရႈိင္းဆုံး ေရာက္နုိင္သည္အထိ စူးစုိက္ႀကည္႕၍ ဆုိလာသည္႔စကားေႀကာင္႕ လက္တြင္းမွႏွင္းဆီတုိ႕အား ပု္ိ၍တင္းတင္းဆုပ္ကုိင္ထားမိသည္။ ရင္ခုန္ျမန္လာသည္ကလည္း တားမရဆီးမရ……။နားရြက္ဖ်ား ပါးျပင္တုိ႕ပင္ နီရဲတက္လာေလျပီလားမသိ။ ဘဝတစ္သက္ ထုိစကားမ်ားအား ဖြင္႕ေျပာမည္႕သူက ကုိယ္ဟုသာ ယူဆထားသမွ် ယခု ကုိယ္ကသာ လက္ထပ္ခြင္႔ေတာင္းခံရကာ အဖြင္႔ေျပာခံရသည္အတြက္ ဆယ္ဟြန္း စိတ္ရႈပ္ေထြးမိေသာ္ျငား ရင္ဘတ္က မလိမ္မညာ သာ၍ပင္ခုန္လာေသး၏။
အမတ္မင္းပတ္၏ မ်က္ခုံးတန္းတန္း၊ဝန္းဝုိင္းကာစူးရွသည္႕မ်က္ဝန္း၊ေျဖာင္႕စင္းေသာနွာတံ၊ ေနာက္ဆုံး ႏႈတ္ခမ္းထူထူတုိ႕အထိ ေငးေနမိသည္က သတိလက္လြတ္………။ ထိုခဏ ဆယ္ဟြန္းကုိ္ယ္တုိင္ မသိလုိက္ခင္ပင္ အမတ္မင္းပတ္ ႏႈတ္ခမ္းနီေထြးေထြးအေပၚသုိ႕ ေရာက္သြားသည္႔လက္……။ နူးညံ႕ညံ႕ေျခာက္ေသြ႕မႈအား ခံစားမိခ်ိန္ အမတ္မင္းပတ္၏ အႀကည္႔တုိ႕အား ခံစားမိခ်ိန္မွသာ သတိျပန္ဝင္၍ လက္ကုိျပန္ရုတ္သိမ္းမိ၏။
"အာ! ေဆာရီး ခင္ဗ်ား ႏႈတ္ခမ္းေတြေျခာက္ေနတာနဲ႕! က်ြန္ေတာ္႕ဆီမွာ ေဆာင္းရာသီႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆး ရွိတယ္ ဆုိးမလား? ခဏ! "
ေဘာင္းဘီအိတ္ကပ္ေတြထဲ လုိက္ႏႈိက္ရင္း အျဖဴေရာင္ ္ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆးအေတာင္႕ေလး ထြက္လာသည္႕အခါ အမတ္မင္းပတ္အား သေဘာတက် ေထာင္ျပမိလုိက္ေသး၏။ ႏႈတ္ခမ္းဆုိးေဆးအား အသာဖြင္႕ရင္း အရပ္ အနည္းငယ္ျမင္႕သည္႕ အမတ္မင္းပတ္၏ ႏႈတ္ခမ္းနားေရာက္သည္ထိ တုိးရင္း ႏႈတ္ခမ္းအား ဆုိးေဆးဆုိးေပးမိသည္႕အခုိက္မွသာ ဆယ္ဟြန္းသက္ျပင္းခ်မိသည္။ အေႀကာင္းျပခ်က္ရွာရ၍ ေတာ္ေသးသည္။ အဘယ္ေႀကာင္႕ သူမ်ားႏႈတ္ခမ္းကုိ သေဘာက်သြားထိေတြ႕ရသနည္း မိမိကုိ္ယ္ကုိ နားမလည္စြာ က်ိန္ဆဲရင္း ေျခာက္ေသြ႕ေသြ႕ႏႈတ္ခမ္းအား ေဆးတင္ျပီးသည္႕အခါမွသာ အသက္ရဲရဲရွဴရဲေတာ႕၏။ အမတ္မင္းပတ္ကမူ ဆယ္ဟြန္းကုိသာ စူးရဲစြာ ႀကည္႔ေနသည္မုိ႕!
"ရျပီ ျပီးသြားျပီ။ ဟီး!"
"အဲ႕ဒါက ေကာင္းလား? "
"စေတာ္ဘယ္ရီအရသာေတာင္ပါေသးတယ္။ က်ြန္ေတာ္ေတာင္ သူငယ္ခ်င္းမေပးလုိ႕ သိတာ ေဆာင္းရာသီ ႏႈတ္ခမ္းေျခာက္ရင္ ေယာက်ာ္းေလးေတြ အဲ႕ဒါဆုိးႀကတာတဲ႕!"
"တျခားအရာေတြနဲ႕ေရာထိလုိ႕ရလား?'
"ရတာေပါ႕"
"အႀကင္နာေရာေပးလုိ႕ရလား? "
"ဒါေပါ႔- - - ေသခ်ာေပါက္ေပးလုိ႕ရ- - - "
ေျပာရင္းမွပင္ ရပ္တန္႔သြားရသည္႕စကား……။ အမတ္မင္းပတ္ရွိရာဘက္ မ်က္လုံးႀကီးျပဴးလ်က္ လွည္႕မိသည္႕အခါ
ရုတ္တရက္ဆန္စြာ ပါးျပင္ႏွစ္ဖက္အား ဆြဲယူခံလုိက္ရသည္ႏွင္႔အတူ ထပ္မံပူေႏြးသြားသည္႕ ႏႈတ္ခမ္းသား……
ပထမဆုံးႏွင္႔မတူသည္က နူးညံ႕လြန္းစြာ ႏႈတ္ခမ္းသားတစ္ခုလုံး ဆြဲငုံနမ္းရႈိက္ခံရသည္ႏွင္႕အတူ စေတာ္ဘယ္ရီအရသာ ေရာစြက္ေနခဲ႕သည္။
လက္သီးတင္းတင္းဆုပ္လ်က္ မ်က္ဝန္းမွိတ္ေပးမိသည္႕အခုိက္အတန္႕…… ပုိမုိနူးညံ႕ေပးလာသည္႕ ျဖည္းညင္းညင္းအႀကင္နာ……။
ဆယ္ဟြန္းပါ ေျမာပါလာျပီး အမတ္မင္းပတ္ပခုံးထက္ လက္လွမ္းမိစဥ္၌…… ႏွင္းဆီျဖဴပန္းစည္းေလးကမူ အထီးက်န္စြာ ေျမခေနခဲ႕ပါ၏။
အစကစဥ္းစားထားတာ ယုတ္မာျပီး အႀကင္နာမေပးခုိင္းဖုိ႕ပဲ။ ျမင္သာျမင္မႀကင္ရတာမ်ားေနသလားလုိ႕! XD
ရုိမွရုိႀကရဲ႕လား။
မရုိတတ္လုိ႕ေမးႀကည္႕တာပါ။
votingဆယ္ခုႏွင္႕ mentတစ္ေႀကာင္းညီမွ်ပါသည္။
ဒါနဲ႕ ဇာတ္လမ္းက မစရေသးပါဘူးေနာ္။
ေနာက္ပုိင္း္ျဖစ္လာတာေတြက စဥ္းစားစရာေတြ မ်ားလာေတာ႕မွာပါ။ ရုိလည္းရုိေပးမွာမုိ႕ စိတ္မပူႀကပါနဲ႕။
Season 2က ဇာတ္ေမ်ာမဟုတ္ပါဘူး။