NANG buksan ko ang aking mata, nagulat ako ng may isang bata na halos eight years old palang yata ang bumungad sa akin. Bahagya akong napaatras dahil sobrang lapad ng ngiti n'ya sa akin at ang lapit ng mukha.
"Hello!" matinis na tono ang bumalot sa lugar kung saan ako nakahiga. Tiningnan ko ang paligid. Maraming tubo ng tubig ang nakapaligid sa dingding at ang iba sa mga ito ay nagtutuluan pa. Are we on the underground?
"My name's Carmelita. Pero pwede mo po akong tawaging Lita or Carmel." Her overflowing energy makes me stood back. Parang lagi itong masaya at walang anuman ang makakapagpalungkot rito.
"Asia," pakilala ko rito at nginitian ko ito ng tipid. "How old are you?"
Isa-isa namang binuksan ng bata ang mga daliri nito hanggang sa umabot sa kabilang kamay. "Eight po!" masigla n'yang pinakita ang walo nitong daliri.
I touched her face. So, innocent. I'm pretty sure that we are still inside the vicinity of Vexigo. Kaya nahihiwagaan ako kung paano kaya nakapasok ang batang ito sa lugar na 'to.
"Alam mo po bang limang araw ka nang tulog?" pagsisiwalat nito sa'kin nang bumaba ito sa kama ko. "Hindi ka namin iniwan ni Kuya Nicholas, salit salit pa nga kami na bantayan ka."
Doon ko naalala ang nangyari at kung paano ako napunta rito ngayon.
Si Nicholas. He's finally awakened. Kuya Ali finally woke up from his deep sleep.
Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako makapaniwala na s'ya ang ikapitong bata nang gabing 'yon. Paano ko naalala na s'ya ang ikapito? Ang pabango na gamit n'ya.
Nicholas and Alastair have the same scent before everything happened. Remember na madalas ko silang makilala sa amoy kapag hindi ko nagagamit ang Lenses ko? Nakadagdag pa na kahit paano may pagkakahawig ang dalawa though not really similar. You would only notice that they have the same facial features kapag matagal mo silang tiningnan. I may be blind but whenever I'm using the Lenses or the Apollo's curse, I'm making sure to remember at least their facial features. At huli ko nang na-realize 'yon.
Isa pang patunay ay hindi naapektuhan noon si Nicholas nang gamitan s'ya ni Alastair ng compulsion. When Jake confessed na nag-manifest ang curse n'ya even before it has been awakened, Nicholas' curse maybe did the same. His curse is healing. The curse may have protected him with Alastair's curse that day but it's only working in various circumstances.
Nakadagdag pa sa suspetya ko ay ang mga magulang ni Nicholas na napatay sa pag-alam ng anomalya ng pamilyang Aldeguer. Base sa Tito ni Nicholas na si Cleoford. He supplied me their family's incident before I decided to make an alliance with him. Sabi nito, tinigil bigla nang mag-asawang Javier ang pangangalap ng impormasyon at ang pagpuntirya sa Aldeguer nang hindi sinasabi kung bakit.
When I asked Claude to look for that information, we figured out that the father of Nicholas Javier has stopped when he found out the incident na nagdurugtong sa insidente na nangyari sa Amusement Park. I have an intuition that they're the ones who helped Alistair that night. Javiers are being persistent of looking for something against the Aldeguer, dinala siguro sila sa lugar ng pinangyarihan ng krimen.
To verify these assumptions, I need to talk with him.
"Can you call him for me, Carmel?" I asked her and her eyes expressed with shock and excitement.
Medyo nagulat ako sa reaksyon n'ya.
"Opo sige po! Basta para sa'yo po!" wika nito sabay talon ng mataas na s'yang mas kinagulat ko.
Okay... that's a bit awkward for me at hindi ko na alam kung bakit s'ya ganito.
"Oh! Andito na po s'ya, Queen— ops! Wala po akong sinabi!" angil n'ya sabay takbo palayo. Nabangga pa nito si Nicholas na nakangiti sa bata.
"Mukhang na-miss mo 'ko, ah." Gusto ko sanang ikutan ng mata si Nicholas pero hindi ko magawa dahil mas napukaw ang pansin ko sa sinabi ng bata sa'kin— sa kung ano ang tinawag n'ya sa'kin.
"She called me... Queen." I voiced out while still looking on the direction where the kid went out.
Nicholas bowed at me while grinning that made my eyes glare at him. "Indeed, Your Majesty."
Mabilis ko s'yang binatuhan ng unan dahil sa ginawa nito habang natatawa lang s'yang umilag at kinuha ang unan sa'kin.
"Where are we? Why are we here? Who is she? Why did she address me that way?" sunod-sunod kong tanong sa kanya.
Hindi ako mapakali dahil sa sinabi ng bata. The way she looked at me, the way she answered with excitement and glee, it seems to me that she knows something.
Unti-unting umupo si Nicholas sa tabi ko tapos ay inabot ang dala nitong pagkain kanina. He handed over a bowl of soup.
"Daig mo pa ako as a reporter, dami mong tanong." Then he pinched my right cheek.
"I'm on the edge of punching you right now." Naiinis kong wika rito.
Nicholas laughed at me. "You're still the Asia Graham that I've known when I'm chasing you. Hindi ka pa rin talaga marunong magpatalo. But at least, napatunayan kong hindi ka bulag."
He laughed again but I immediately pulled his jaws and made him look straight on my eyes. Pinakita ko sa kanya na it's just a high-tech lens. Nang makita n'yang may umikot at gumalaw sa mata ko, his eyes widen in shock. Do'n ko palang s'ya binitawan.
"W-What kind of technology is that?" I rolled my eyes on his question.
"This helps me to see. Without this, I'm blind." I replied then I glared at him once again. "Now, answer my questions."
Bumuntung-hininga muna ito bago ako tiningnan muli.
"Nasa ilalim tayo ng isang lumang building na malapit sa Villa Morte. We're here to protect you. What's her name? Carmelita the youngest kid here. And she addressed you because they already know who you really are."
Natigilan ako sa sinagot ni Nicholas. Lalo na ang huli n'yang sinabi.
They already know who you really are...
"When I woke up from my deep sleep, there were people who saved me. Nang mag-stay ako sa kanila ng ilang oras they filled me from what's happening." Pauna n'yang kwento.
"People who saved you?" I asked curiously.
"Us..." napagawi ang tingin namin sa dalawang tao na pumasok. I couldn't stop myself from raising my fists towards them, I don't even know who they are. It was Nicholas who tried to put down my fists.
"They're not enemies, Tasia." Nicholas told me then he looked back to those people.
Nagulat ako nang biglang pinagsalikop ng dalawa ang mga kamay nila na nakatapat sa dibdib tapos ay yumuko sa harapan ko. Hindi ako makahumang sa ginawa nilang dalawa.
"It's our privilege to finally meet the new Queen of Privus, Your Majesty."
W-What's the meaning of this?
"A-Anong pinagsasasabi n'yo?" nagtataka kong wika sa kanila.
Isang lalaki ang unang nag-angat ng tingin at sinagot ang tanong ko.
"We got the information that one of the daughters of the first Royalties of Death is living here with us."
Para iyong isang bulkang biglang sumabog sa harapan ng mukha ko.
They knew. They already knew? P-Pero papaano?
KASALUKUYAN kaming naglalakad sa isang makipot na daan sa ilalim ng isang basement ng lumang building ng Vexigo. I didn't know na may ganitong lugar pala. Sabi ng dalawang tila lider ng mga batang nag-eensayo sa baba, dati 'tong pinagtatambakan ng mga supplies ng buong isla ng Vexigo pero ngayon ay iniwan nalang na walang laman.
"As I was saying, we got the information when we ransacked the Investigativo Club room. They're all investigating the rumored issue of the lost daughter of the First Queen of Death. Pero naka-focus rin ang imbestigasyon nila sa dalawa pang anak nina Goddess at Empress." Paliwanag ni Jeremy— The Long-Range Professor, na nakasalamuha ko no'ng unang araw ng klase.
Hindi ko alam na may ganito s'yang tinatagong myembro ng mga batang nag-aaral rin sa Vexigo.
"If you know the history of Privus Trata, it was the Royalties of Death who organized the three sectors of our world. Naabutan ko pa noon ang araw na 'yon, Hija. I saw how they intimidated everyone with just their mere presence. That's how powerful they are." Dugtong ng babaeng kasama ni Jeremy, her name's Celestina Lopez. She's the Headmistress of Vexigo Academy.
"They brought a system of peace in each sector. Na walang sinuman ang dapat na mangingialam sa kung ano ang gawin nila basta hindi ito nakakaapekto sa iba pang sektor. Pero mas naging ganid ang mga Aldeguer nang si Calixto na ang namahala ng Mafia Sector. If I'm not mistaken, it was about a certain stone that the Royalties got from somewhere. Ayon sa mga ulat noon, that stone can bring more power to the person who will hold it. At natakot noon ang lider ng Mafia Sector sa kung ano ang pwedeng gawin ng bato kung nasa Royalties 'yon."
It will bring chaos, I know that Calixto is already dead but I can't stop myself from cursing him because of his greedy and stupidity.
"And so, he persuaded other leaders of other sector to fight against the Royalties. And we all know what happened next."
Nagkatinginan kami ni Nicholas. Kahit hindi s'ya pamilyar sa pamamalakad ng ganitong mundo, he somehow got Celestina's message. Sabay kaming napabuntung-hininga.
"When they all died, the whole sector celebrated that day. Para sa kanila, it's a celebration of freedom against the three main leaders of Privus Trata. May mga natuwa rin pero mas marami ang hindi." Napakuyom ako ng kamao. How dare them to celebrate their deaths?!
"It was your mother who suggested to build a town in a deserted island for our kind." Napatingin ako kay Jeremy nang muli itong magsalita at nakaharap na sa akin. "Sila ang nagdisenyo nito maging ang sistema ng edukasyon. Ang layunin dati nila, kung hindi na maiaalis sa ilalim ng patalim ang isang pamilya, might as well teach them how to survive. Pero nagbago ang lahat nang mawala sila. Sa mga sumunod na henerasyon, nasa ilalim na ng pamamalakad ng mga Aldeguer ang buong isla. They changed everything. Ginawa nila itong parang isang battle arena na kailangang magpatayan para lang mabuhay. Ibang iba sa tinuro ng mga magulang n'yo."
Lahat kami ay napatingin sa ibaba kung saan nagsasanay ang iba't ibang bata. Mula walong taong gulang pataas ang edad na nakikita ko. All of them have the eyes of determination.
"Kaya n'yo binuo ang grupong 'to? To oppose the Privus of how the way they handle things?" I asked them.
"We named it, Orion." Nabaling ang tingin ko kay Celestina. "We named it as we treat ourselves rising in the sky together with the goals of Royalties of Death."
Nabaling muli ang aking tingin sa baba nang maramdaman ko na nagsitigil ang mga bata sa pag-eensayo. Lahat sila ay humarap sa amin. They're all specifically looking at me.
I can see admiration on their eyes. As if they saw a glint of hope thru me.
"We are a group of people against the ruler of the current sector. We are opposing the way they treat us here in Vexigo. Magmula nang matigil ang klase noong mga nakaraang linggo, nadagdagan ang mga myembro namin when we informed them that you're alive, that you exist. Mas napatunayan namin ang kuro-kuro nang malaman namin ito mismo sa mga myembro ng Investigativo Club."
Inah, Yanna, Geoff and Marc suddenly arrived on our side.
"You don't have the resemblance of Goddess and Empress, Asia. You are so much alike of your mother... the Queen." I pursed my lips when Celestina held my face and smiled with tears upon staring at me. "I know that so well because I am their former spokesperson when they're still alive. Kilala ko sila lalo na ang nanay mo."
I don't know what to feel. I'm too shocked and overwhelmed from what I've heard from Celestina.
Nagulat ako nang isa-isang yumukod ang mga batang nag-eensayo sa baba as if they're paying respect from who's standing in front of them. Nang halos lahat ng nasa baba ay nakayukod na, sumunod ang Investigativo Club, si Jeremy at si Celestina.
Nakayuko silang lahat sa'kin.
Napagawi ang ulo ko nang magsalita si Nicholas sa tabi ko.
"I didn't believe them at first pero dahil halos lahat sila nakaluhod na at nagbibigay respeto sa'yo... then they made me believe kung ano ang pinaglalaban nila sa laban na 'to. They're all hoping for you to lead them at ialis sila pamamalakad ng angkan ko, Tasia." Mas nagulat ako nang habang nakangisi sa akin si Nicholas ay unti-unti itong lumuluhod rin tapos ay tinanaw ako ng may ngisi. "If giving them the rights they deserve is my value on this place aside from saving someone... then I'm paying my respect to you as our, Queen."
HINDI ko inaasahan ang lahat nang nangyayari ngayon. Lalo na ang malaman nila na buhay ang anak ni Lucilla Graham. Ang akala ko ang Supremo lang ang nakakaalam pero hindi ko inasahan na sa ganito aabot ang lahat.
I'm fully aware about the respect they gave to my mother. Natatandaan ko ang mga araw na sinasama ako madalas ni Mamma sa lakad nito at nakikita ko kung paaano yumuyuko ang lahat ng gwardya o tao sa t'wing siya'y daraan. Pero hindi ko naman inasahan na pati ako makakaranas ng ganito.
I must admit, natutuwa ako hindi dahil sa galang na binibigay nila. Kung'di sa galang na binibigay nila sa Mamma ko kahit na siya'y wala na.
"Iyakin ka pa rin talaga." Napalingon ako sa pumasok sa kwarto ko. Sinabi ko sa kanila kanina na I need to digest everything because it's true that I can't take it anymore. It's overwhelming. The pressure is too high and their expectations.
Nagpunas ako ng luha dahil sa sinabi ni Nicholas. Gustuhin ko man s'yang tarayan pero hindi ko na magawa dahil mas nangingibabaw ang pag-aalala ko sa aking ina.
"You remember your mother?" he asked when he sat down beside me then he's the one who finished wiping off my tears. Tama s'ya, tulad pa rin ng dati.
I nodded. "Lahat ng sakit kasi muling nagbalik." I confessed.
"Naintindihan kita, Tasia." Tugon ni Nicholas sa'kin habang tinatapik tapik ang balikat ko.
"I know how my parents died, or should I say my foster parents." Napatingin ako sa kanya nang magsimula itong magsalitang muli. "Wala man akong maalala noon pero naging mabuti silang magulang sa'kin. They branded me with their own surname. Kahit na alam nilang anak ako ng mga kaaway nila. They treated me as their own. At hindi ko naramdamang hindi nila ako anak."
Nagulat ako sa sinabi n'ya. Ibig sabihin...
"Tama ang iniisip mo. I know that I'm not really a Javier since then. Hindi nila tinago sa'kin ang parteng 'yon. Ang hindi lang nila sinabi ay kung sino talaga ang mga magulang ko. They lied as they told me that my biological parents are dead. Kaya galit ako sa mga Aldeguer noon dahil sila ang rason kung bakit sila nawala ngayon."
Hindi ako nakaimik sa sinabi nito.
"Celestina was the one who told me the truth. Gaya ng sabi n'ya kanina, s'ya ang Spokesperson ng magulang mo. She knows the Javier family too. Kasi s'ya ang madalas na kausap ng mga kinilala kong magulang sa t'wing nahuhuli sila ni Celestina. She said that my foster parents are stubborn. I think, naging bagay ako sa kanila kasi stubborn rin ako. Hindi raw sila mapigilan noon. Kahit anong sabihin ni Celestina na tigilan na ang ginagawang pagsisiyasat ay hindi no'n napigilan ang mga Javier. Then, dumating ang inaasahan nila. They died because of car accident pero ang totoo, tinaniman ng bomba ang sasakyan nila noon. It was Celestina who confessed na ang Supremo na raw mismo ang gumawa ng paraan para patahimikin sila."
Namayani ang katahimikan sa pagitan naming dalawa.
"Nasasaktan rin ako kasi nawala ang mga minahal at kinilala kong magulang pero mas nasasaktan ako kasi ang angkan na nasa dugo ko ang dahilan. You don't know how much I blamed myself and loathed my being when they told me the truth. I almost ruined their plans when I stubbornly saved you. They have their own plans of saving your body but I didn't follow it. You know who's keeping me sane?"
I nodded. I know who. His younger brother.
"Kaya pumayag na rin akong makipag-alyansa sa kanila para sa kaligtasan ng kapatid ko. Most of them know Alastair. May puso raw ang kapatid ko kahit na lagi raw tahimik at nakakatakot tingnan. S'ya raw ang unang pumoprotekta sa mga batang gustong idespatya ni Supremo."
"Because he loves this place." Mahina kong komento.
Naalala ko ang mga pagkakataon na nakikita ko at nararamdaman ang admiration ni Alastair sa lugar na 'to. For him, this is his safe haven. Para sa lalaking 'yon, this is where he really belongs. Kaya gano'n na lamang ang kagustuhan nitong protektahan ang mga estudyante kahit patayan ang solusyon para pumasa ang isang estudyante sa Final Exam.
"Are you going to help me to save him?" napabalik ang tingin ko kay Nicholas. "S'ya nalang ang natitira kong pamilya at hindi ko na hahayaan pang may mawala sa mga minamahal ko."
Should I tell him that Alastair is part of this battle? Tama bang sabihin kong niloko ako ng kapatid n'ya para lang sa paghihiganti nito sa'kin na wala namang saysay? O 'wag nalang?
I smiled at him at tumango para ibigay ang sagot ko. "I will. Ililigtas natin sila at ang iba pang Enhanced." I chose the latter. Mas mabuting hindi na nito malaman pa ang parteng 'yon.
Kita ko ang pagkunot ng noo nito. "Enhanced?"
Oo nga pala, he's still clueless from what's happening outside. Hindi rin alam ng Orion ang totoong dahilan kung bakit ako nagkaganito. I need to talk with the Investigativo Club members, they didn't tell Celestina ang lahat kaya gusto ko 'yon malaman.
I made sure that no one's hearing us bago ko ipinaliwanag ang lahat kay Nicholas. Ang tungkol sa Apollo. Tungkol sa mga Enhanced at tungkol sa pagiging Seventh Keeper n'ya. Pinapanuod ko rin ang videos na ginawa ni Mamma to summarized the seven kids and their curses.
"That's a lot to take, Tasia." Reaksyon nito habang nakatingin sa mga kamay nito. "Pero 'yon pala ang rason kung bakit nawala ang mga sugat mo."
"We need to save them all before Supremo catches the both of us. Tayo nalang ang kulang, lalo na ako para magising ko ang Apollo."
"Then we need to tell this to Orion." Wika nito tapos ay biglang tumayo. Mabilis ko s'yang hinawakan sa kanyang braso para pigilang makaalis.
"No," utos ko rito. "Don't tell them these."
Kunot ang noo ang ibinigay sa'kin ni Nicholas. "Why?" he asked.
"Mas magandang konti lang ang nakakaalam na totoo ang Apollo, Nicholas. Huwag na nating idamay pa ang mga bata sa gulong hatid nito. It only brings destruction and deaths." Pagpapaliwanag ko rito.
"But they're all willing to sacrifice everything para lang manumbalik sa dating sistema ang Vexigo." He reasoned out na s'yang kinailing iling ko.
"Mas lalong ayaw kong gawin nila 'yon, Nicholas. Most of them are kids, can't you see? Yes, I appreciate their willingness to help pero may plano ako sa kanila para hindi sila mas madamay pa." Mas lalong nakita ko ang gatla sa noo ni Nicholas. "They can help me in any other way than sacrificing them all sa isang laban na hindi pangkaraniwan sa kanila. You know how dangerous that stone, right? It can wipe them all if hindi ko 'to mapagpaplanuhan ng ayos."
Mukhang nakuha ko na rin sa wakas ang atensyon n'ya sa rason na binigay ko.
"Then what plans do you have?" he asked me.
"Just leave it to me. For now, I need to talk with the Investigativo Club. Can you call them now?"
Mariin na tango ang ibinigay sa'kin ni Nicholas bago ito tuluyang lumabas ng aking silid.
Maggagabi na naman nang mapansin ko ang relo ko. I was about to prepare myself when I saw something on the Lenses.
I received a message. Nagtaka ako dahil imposibleng sina Claude at Austin 'to. They're still with Supremo. Unless Austin made something that he can send a message through a device.
Dali dali kong tiningnan ang mensahe sa pag-aakalang tama ang naiisip ko. Pero natigilan ako at nagulat nang mapagtanto kung galing kanino ang mensaheng natanggap ko.
Asia,
Let's meet. Tomorrow night at twenty-one hundred. Villa Tradimento.
- Alastair