မင္းနံေဘးမွာ ကာကြယ္နုိင္ဖုိ႕ အျမဲလုိလုိရွိမေနရင္ေတာင္ ကုိယ္ပိုင္ဆုိင္တဲ႕ အခ်ိန္ေတြထဲကမွ အခ်ိန္အမ်ားႀကီး အတူရွိေနေပးမယ္။
Nostalgia~~
အိမ္ေတာ္ဆီမွသည္
ဆယ္ဟြန္းကုုိ ကားေပၚသုိ႕ လက္တြဲေခၚလာေပးသည္အထိ မည္သည္႕စကားမွမဆုိမိ။ တိတ္တဆိတ္သာလို္က္ပါရန္ ျပဳရင္းမွ သက္ျပင္းခ်သံတစ္ခုေႀကာင္႕ တဖက္သုိ႕လွမ္းႀကည္႕မိသည္႕အခါ စူးရဲရဲမ်က္ဝန္းတုိ႕ျဖင္႕ ႀကည္႕ရႈသည္႕ အမတ္မင္းပတ္ခ်န္းေယာလ္ႏွင္႕ ပက္ပင္းတုိး၏။ ဆယ္ဟြန္းနားမလည္စြာ ေႀကာင္အႀကည္႕ေနစဥ္အခုိက္ ရုတ္တရက္ဆန္စြာ အနီးသုိ႕ တုိးကပ္လာသည္ေႀကာင္႕ အသက္ပင္ ေျဖာင္႕ေျဖာင္႕မရွဴနုိင္သည္႕ အေနအထား……။ အသက္ရွဴသံတုိ႕ရုိက္ခတ္သည္အထိ နီးကပ္ေသာ
ထုိအေနအထား၌ လန္႕ျဖန္႕ေနမိေသာ္လည္း ခါးတဝုိက္အား တင္းက်ပ္ေစသည္႕ ခံစားခ်က္ေႀကာင္႕ ငုံ႕ႀကည္႕မိရာမွ သေဘာေပါက္ ္နားလည္မိသည္႕အျဖစ္…… ကားစီးလ်င္
အျမဲတေစ နေမာ္နမဲ႕နုိင္လြန္းသည္႕ ဆယ္ဟြန္းအား ခါးပတ္ပတ္ေစလုိက္ျခင္း……။
ခါးပတ္ျမဲျမံျမံက ကုိယ္ထက္ေနရာယူသည္႕အခါမွ ပတ္ခ်န္းေယာလ္သည္ အနီးမွဖယ္ခြာသြားေတာ႕၏။
"ေက်းဇူးပါပဲ။ "
"အျမဲဒီလုိပဲလား? "
"ဗ်ာ?"
"ဟုိတေလာကလည္း ကားေမာင္းတာ ခါးပတ္မပတ္ထားဘူးေလ။ "
"အဲ႕- - -အဲ႕ဒါက… "
ဆယ္ဟြန္းေျပာစရာစကားမဲ႕စြာ ေခါင္းငုံ႕ႏႈတ္ဆိတ္ေနျပီးမွ သတိျပဳမိျပန္သည္က သူျပဳသမွ်အျပဳအမူမွန္သမွ်အား ပတ္ခ်န္းေယာလ္ဆုိသူက မွတ္မိေနေလသလားဟု……။ ထုိသုိ႕ေတြးမိလ်င္ ခံစားခ်က္ဟူသည္ အမွန္ရွိခဲ႔သည္လားဟု ေတြးမိသည္က မေရမရာ……
မယုံသည္။ ယုံသည္ထက္ ဘဝခ်င္းကြာျခားခ်က္က အလြန္မ်ား၍ တထစ္ခ်ဟူသည္ အမတ္မင္းပတ္အား ယုံစားနုိင္ျခင္း မရွိပါေလ။
"လုိက္ပုိ႕ေပးတာ ေက်းဇူးပါပဲ။ "
"အထဲမေခၚေတာ႕ဘူးလား?"
"ဗ်ာ!? က်ြန္ေတာ္က အမတ္မင္း- - အာ~ ခ်န္းေယာလ္ အေနရခက္မွာစုိးလုိ႕ပါ။ က်ြန္ေတာ္႕အိမ္မွာက…… "
"ကုိယ္ မင္းနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ အေနရခက္တာ ဘာမွမရွိဘူး။ "
"ဟင္!? အာ ~ ဟုတ္ကဲ႕ အဲ႕ဒါဆုိလည္း…… "
လူလတ္တန္းစားရပ္ကြက္ေလးထဲမွ အိမ္ငယ္ေလးအား အမတ္မင္းျဖစ္သူက အလြန္တရာ စိတ္ဝင္စားေနသေယာင္……။
ဆယ္ဟြန္း၏ဖိတ္ေခၚမႈမတုိင္ခင္ပင္ ေ႕ရွမွဦးေဆာင္သြားသည္႕ ေျခလွမ္းက်ယ္တုိ႕ေႀကာင္႕ ဆယ္ဟြန္းပင္ အမွီလုိက္ရ၏။ အိမ္ေ႕ရွသုိ႕ရပ္ရင္း သူပုိင္ဆုိင္ေသာ အသုိက္အျမံဳေလး၏ တံခါးအား အသာထိေခါက္မိသည္႕အခါ အလ်င္အျမန္လာဖြင္႕ေပးသည္႕ ေဟးဂ်ဴေလး…။
အကုိျဖစ္သူအား ေတြ႕၍ေပ်ာ္ရႊင္သြားသည္႕ သူမေလး၏မ်က္ႏွာသည္ အကုိနံေဘးမွ အထက္တန္းဟန္ျဖင္႕ လူေခ်ာလူေျဖာင္႕တစ္ေယာက္အား ေတြ႕လ်င္ ရုတ္တရက္ဆန္စြာ ေႀကာင္အသြားေတာ႕၏။
"ကုိႀကီး~ ေနာက္က်လုိက္တာ! အေဖတုိ႕ ထမင္းစားဖုိ႕ ေစာင္႕ေနတယ္။ "
"ဟုတ္လား? အလုပ္ရွိလုိ႕ေနာက္က်သြားတယ္။"
"ဒါနဲ႕ ဒီက ဘယ္သူလဲဟင္? "
"အာ ဒီပုဂၢိဳလ္က…… "
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္။ အကုိက မင္းအကုိနဲ႕ လက္ထပ္မယ္႕သူပါ။ အခု သူ႕ကုိ အိမ္ျပန္လုိက္ပုိ႕ေပးတာ… "
ဆယ္ဟြန္းစကားမွမဆုံးခင္ ေဟးဂ်ဴအနား ခါးညႊတ္ကာ ျပံဳးလ်က္ဆုိသည္႕ စကားေႀကာင္႕ ဆံပင္ေမႊးတုိ႕ပင္ ေထာင္တက္သြားသကဲ႕သုိ႕ပင္……။ ေဟးဂ်ဴေလးက မယုံနုိင္စြာ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖစ္ေနစဥ္ ဆယ္ဟြန္းရွင္းျပရခက္ေနစဥ္၌ လက္တစ္ဖက္အား အတင္းဆြဲကုိင္လာသည္ေႀကာင္႕ ျငင္းရခက္ခက္အေျခအေန……။
ေဟးဂ်ဴေလးကမူ တအံ႕တႀသအမူအရာျဖင္႕ ရွိေနျပီးမွ ရုတ္တရက္ အိမ္ထဲသုိ႕ဝင္ေျပးေတာ႕၏။
"ေမေမေရ!! ကုိႀကီးျပန္လာျပီ သူ႕ခ်စ္သူပါပါလာတယ္ ေမေမ!"
ေဟးဂ်ဴေလး၏စကားအား မတုံ႕ျပန္နုိင္ခင္ အေငြ႕ျပန္ကာပူထူလာသည္႕ အေနအထားေႀကာင္႕ မရဲတရဲခုိးႀကည္႕မိေသာ္လည္း ဆယ္ဟြန္းကဲ႕သုိ႕ အေနရခက္ေနဟန္မတူ……။
ပုံမွန္ရွိေသာ မ်က္ႏွာထားတည္တည္ျဖင္႕သာ ရွိေနသည္။ အိမ္အတြင္းသုိ႕ တရုိတေသ ဖိတ္ေခၚမိသည္႕အခါ အေနရခက္ဟန္မရွိ ခပ္တန္းတန္းႏွင္႔ပင္ ဝင္သည္႕ အမတ္မင္း……။
ဆယ္ဟြန္း၏ေမေမကမူ ေဟးဂ်ဴေလးစကားေႀကာင္႕ ဟင္းခ်က္ေနရာမွအေျပးထြက္လာသည္ထင္႕။ ေယာင္းမအားကုိင္လ်က္ ဆယ္ဟြန္းအားတလွည္႕ မ်က္ႏွာစိမ္းအမတ္မင္းအား တလွည္႕ ျပဴးေႀကာင္ကာေငးလ်က္ရွိ၏။
ရွင္းျပမတတ္ေသာ ဆယ္ဟြန္းမွာမူ လည္ဂုတ္သားကုိသာ အသာပြတ္ဖိမိရေခ်၏။
"သား~~ ဒီက… "
"ဒါ အေမသိလား? အမတ္မင္းခ်န္းေယာလ္ေလ ပတ္ခ်န္းေယာလ္…… က်ြန္ေတာ္တုိ႕က အမ္- - - -က်ြန္ေတာ္တုိ႕က- - - "
"မဂၤလာပါ အေမ~ ပတ္ခ်န္းေယာလ္လုိ႕ေခၚပါတယ္။ က်ြန္ေတာ္ေျပာစရာရွိလုိ႕ လိုက္လာမိတာပါ။ လက္ေဆာင္ေတာင္မပါပဲ - - အလ်င္စလုိမုိ႕ အားနာမိပါတယ္။ "
"မ- - မဟုတ္တာ …… ဒီဘက္မွာထုိင္ပါ အမတ္မင္း… ခဏေလးပါေနာ္ ေဟးဂ်ဴ လက္ဖက္ရည္ႀကမ္း သြားယူ! ေယာက်ာ္းေရ ေယာက်ာ္းခဏလာဦး! "
"လာျပီ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ?"
အမတ္မင္းဟူသည္အား သိသည္႕အတြက္ ျပာယာခတ္ေနေသာ မိခင္ႏွင္႕ အူတူတူျဖစ္ကာ ဘာဆုိဘာမွမသိသည္႕ ေဟးဂ်ဴေလးက လက္ဖက္ရည္ႀကမ္းအား အေျပးအလႊားသြားယူ၏။ ဧည္႕စားပြဲငယ္ေလး၌ ထုိင္ရင္း အိမ္တဝုိက္ ႀကည္႕ရႈေနသည္႕ အမတ္မင္းကမူ ေနရခက္ဟန္မတူ……။ ဟုိသည္ကုိသာ ေငးလ်က္……
အေမေခၚသည္ေႀကာင္႕ အခန္းထဲမွ အေျပးေရာက္လာသည္႕ အေဖကမူ ရုတ္တရက္ဆန္သည္ေႀကာင္႕ အမတ္မင္းအား လူစိမ္းဟုသာ သတ္မွတ္ျပီး ႀကည္႕ရႈ၍ေန၏။
"ဒီက ဘယ္သူ…… ငါျမင္ဖူးပါတယ္။ "
"မဂၤလာပါ အေဖ … ပတ္ခ်န္းေယာလ္လုိ႕ေခၚပါတယ္။ "
"အေဖ~ ဒါက…… အမတ္မင္းပတ္ခ်န္းေယာလ္ေလ ပတ္ခ်န္းေယာလ္ သိလား? "
"ဟုိ- - -အဲ႕ဒီ!! ဒီကုိဘာလာလုပ္တာပါလဲ?"
လူငယ္ပင္ျဖစ္ေသာ္ျငား အာဏာႀကီးသည္႕ ပတ္ခ်န္းေယာလ္အား ဆယ္ဟြန္း၏အေဖကပင္ ဆက္ဆံေနသည္က တရုိတေသနုိင္စြာ……။ အေမသည္လည္း ေခ်ာေမာခန္႕ညားသည္႕ အမတ္မင္းဆုိသည္အား အကဲခတ္သလုိ ႀကည္႕ရႈလ်က္……
အမတ္မင္းပတ္ခ်န္းေယာလ္မွာမူ မိဘတုိ႕ႏွင္႕ ရွိခဲ႕စဥ္ကကဲ႕သုိ႕ ေအးစက္စက္မနုိင္ေနေတာ႕ပဲ ေႏြးေထြးစြာ ျပံဳးရယ္လ်က္ရွိ၏။ ေဟးဂ်ဴကမူ လက္ဖက္ရည္ခ်ေပးျပီးသည္ႏွင္႕ အေမ႕နည္းတူ အမတ္မင္းဆုိသည္အား အကဲခတ္ဟန္ ေငးသည္။ ေအးစက္လွေသာေလထုအား ဆယ္ဟြန္းမေနတတ္ေတာ႕၍ ေခ်ာင္းဟန္႕သံတစ္ခ်က္ေပးကာ တိတ္ဆိတ္မႈအား ျဖိဳခြဲမိ၏။
"အမတ္မင္းက ဒီကုိ ဘာကိစၥနဲ႕မ်ား… "
"နႈတ္ဆက္ျပီးျပီဆုိေတာ႕ က်ြန္ေတာ္လာရင္း ကိစၥေျပာပါ႕မယ္။ က်ြန္ေတာ္…… ဆယ္ဟြန္းအေပၚ စိတ္ရင္းနဲ႕ ျမတ္နုိးတာပါ။ အဲ႕ဒါေႀကာင္႕ အေဖ၊အေမဆီက လက္ထပ္ခြင္႕ေတာင္းခ်င္ပါတယ္။ "
"ဟင္!? သားအဲ႕ဒါ ဘာကုိေျပာေနတာလဲ? ဆယ္ဟြန္း~ နည္းနည္းေျပာျပစမ္းပါဦး "
"က်ြန္ေတာ္…… က်ြန္ေတာ္တုိ႕က ဒီအတုိင္း… "
"က်ြန္ေတာ္ကအရင္ လက္ထပ္ခြင္႕ေတာင္းခဲ႕တာပါ။ ဆယ္ဟြန္းက အိမ္ကလက္ခံရင္ လက္ခံေပးမယ္ဆုိလုိ႕! က်ြန္ေတာ္႕မိဘေတြကလည္း သေဘာတူႀကပါတယ္။ "
"အားနာေပမယ္႕ က်ြန္ေတာ္႕သားနဲ႕ ဘယ္လုိသိသလဲဆုိတာ…… "
"အာ~ ျမင္ျမင္ခ်င္းအခ်စ္လုိ႕ ေျပာလုိ႕ရပါတယ္။ Hanjinက ေလလံပြဲကုိ လာတုန္းက ဆယ္ဟြန္းနဲ႕ေတြ႕ျပီး… "
အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳႏွင္႕ ရိုက်ိဳးက်ိဳးေျပာေနသည္က
ေယာကၡမတုိ႕အား ေျပာဆုိေနသကဲ႕သုိ႕……ခ်ိဳျမျမရွိ၏။ ဆယ္ဟြန္းသည္သာ ရုတ္တရက္ဆန္ေသာ လက္ထပ္ခြင္႕၌ ငူငုိင္ငုိင္ျဖစ္ေနမိသည္႕အခုိက္ လက္အားဆုပ္ကုိင္လာသည္႕ ေႏြးေထြးမႈ……။ အေမႏွင္႕အေဖကမူ မယုံရဲေသးသကဲ႕သုိ႕ …… သူတုိ႕၏ဆက္ဆံေရးအား ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ႏွင္႕ ေတာ္ဝင္မင္းသမီးကပါ အထင္မွားေနေလသည္ေႀကာင္႕
ျငင္းမရသည္႕အေျခအေန၌ မီးစင္ႀကည္႕ကရမည္ျဖစ္၍ အသာယာသာျပံဳးျပမိလုိက္ပါ၏။
"သားကသာ လက္ခံတယ္ဆုိရင္ ျငင္းစရာမရွိပါဘူး။ သားကေရြးခ်ယ္နုိင္စြမ္းရွိတယ္ဆုိတာ ယုံႀကည္ျပီးသားပါ။ အမတ္မင္းနဲ႕သားတုိ႕ သေဘာဆႏၵရွိတဲ႕တုိင္း လုပ္နုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႕ အမတ္မင္းတုိ႕အသုိင္းအဝုိင္းဘက္က အဆင္ေျပပါ႕မလား?"
"အသုိင္းအဝုိင္းဆုိတာ အေရးမပါပါဘူး။ က်ြန္ေတာ္႕အတြက္က ဆယ္ဟြန္းရွိရင္ျဖစ္ပါျပီ။ လက္ခံေပးတယ္လုိ႕ ယူဆျပီး ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ေနာက္ေန႕လည္း ေသေသခ်ာခ်ာ လာႏႈတ္ဆက္ပါဦးမယ္။ ဆယ္ဟြန္း~ "
"ဗ်ာ!?"
"ကုိယ္ျပန္ျပီ။ ဖုန္းဆက္လုိက္မယ္~ "
"ဟုတ္- - - ဟုတ္ကဲ႕။ ဂရုစုိက္ျပီးျပန္ပါ။ "
"ဒါဆုိ က်ြန္ေတာ္ ျပန္လုိက္ပါဦးမယ္။ အေမနဲ႕ အေဖ~ "
"ဟုတ္- - ဟုတ္ကဲ႕~ သတိထားျပန္ပါ။ "
အမတ္မင္းပတ္ခ်န္းေယာလ္ ျပန္သြားျပီး အေတာ္ႀကာသည္အထိ တိတ္ဆိတ္ဆဲမိသားစုအေျခအေန ……။
ေအးစက္စက္ ထမင္းဝုိင္း၌ ေနာက္က်မွ ျပန္ေရာက္လာသည္႕ ဆယ္ယြန္းႏွင္႕ အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာထယ္ဟြန္းက မသိလုိက္၍ မိသားစုအေျခအေနအား အကဲမခတ္နုိင္အား……။
အေဖကပါ တိတ္ဆိတ္ေန၍ ဆယ္ဟြန္းအေဖ႕ေ႕ရွ မည္သည္႕စကားမွမဆုိရဲ ခပ္ႀကံဳ႕ႀကံဳ႕အေနအထား ထုိင္ေနမိရာ၌ အေဖက သက္ျပင္းေငြ႕ေငြ႕တစ္ခ်က္သာ ခ်ေန၏။ အေမကမူ တစ္စုံတစ္ခုအား စုိးရိမ္္ေနဟန္ႏွင္႕……
"ဆယ္ဟြန္းကလြဲျပီး အကုန္လုံး အထဲဝင္ေတာ႕။ "
"ဘာေတြထပ္လုပ္ဦးမလုိ႕လဲ မသိဘူး။ စိတ္ညစ္ဖုိ႔ေကာင္းလုိက္တာ"
"ထယ္ဟြန္း ဒီကုိလာ မမနဲ႕သြားကစားမယ္။ "
"ဟုတ္ကဲ႕။ "
အလတ္မက နဂုိထုံးစံအတိုင္း အခ်ိဳးမေျပစကားဆုိ၍ ဆူေဆာင္႕ကာထြက္သြားသည္။ ေဟးဂ်ဴကမူ ငယ္ေသာ္ျငား အလုိက္တသိႏွင္႕ အိပ္မႈံစုံမႊား ထယ္ဟြန္းေလးကုိပါ ေခၚ၍ထမင္းဝုိင္းမွ ထသြား၏။ ဟင္းခ်ိဳပန္းကန္ထဲဇြန္းႏွစ္၍သာ ဆယ္ဟြန္းသက္ျပင္းခုိးခ်မိသည္။ မိဘတုိ႕၏ နားမလည္နုိင္ျခင္းကုိ သူသိေသာ္ျငား ယခုအေျခအေနကုိမူ သူကုိယ္တုိင္ပင္ ရွင္းျပနုိင္စြမ္းမရွိေလသည္ေႀကာင္႕……။
"အေဖ~ "
"မင္း သူ႕ကုိခ်စ္လား? "
"ဗ်ာ!?"
"ခ်စ္လုိ႕လက္ထပ္မယ္ေျပာတာလားလုိ႕ ေမးေနတာ…… "
"က်ြန္ေတာ္…… ဟုတ္ကဲ႕။ ခ်စ္ပါတယ္။ ခ်စ္လုိ႕အဲ႕ဒီလုိ…… "
ရုတ္တရက္ဆန္စြာ လိမ္ညာမိမႈအား မိမိကုိယ္ကုိပင္ နားမလည္နုိင္သည္႕ ဆယ္ဟြန္း……။
အေဖကမူ သူ႕ထံမွအေျဖႀကားႀကားခ်င္း သက္ျပင္းခ်၏။ အေမသည္လည္း ထုိသုိ႕ႏွယ္………။
မုိးႏွင္႕ေျမမွ်မဟုတ္ စႀကာဝဠာႏွင္႕ ေျမႀကီးမွ်ထိ ကြာဟေလေသာ အဆင္႕အတန္း၌ အေဖတုိ႕ စုိးရိမ္သင္႕လည္း စုိးရိမ္သင္႕ပါ၏။ သုိ႕ေသာ္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ဟူသည္အား အမတ္မင္းဟူသည္အား ဆယ္ဟြန္းေႀကာက္သည္။ အကယ္၍ လက္မခံခဲ႕လ်င္ မည္သုိ႕အျပဳခံရမည္မွန္း ဆယ္ဟြန္း ကုိယ္တုိင္ပင္ မသိေလသည္ေႀကာင္႕……။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္။ "
"ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္လိုမ်ိဳးေတာင္ သေဘာတူတယ္ဆုိရင္ ငါတုိ႕က ဘာတတ္နုိင္မွာလဲ သူက သားကုိတစ္ကယ္ ခ်စ္တဲ႕ပုံပါပဲ။ ေပ်ာ္ေအာင္ ႀကိဳးစား ဟုတ္ျပီလား?"
"ဟုတ္တယ္ သားရဲ႕
သူသားကုိ ႀကည္႕ေနတဲ႕အႀကည္႕ေတြက သာမာန္မဟုတ္ဘူး။ အရမ္းခ်စ္မယ္႕ပုံပဲ။
ငါ႕သားေလးက ခ်စ္ဖုိ႕ေကာင္းလြန္းေတာ႕လည္း…… "
"အေမကလည္း~~ "
ဆယ္ဟြန္းေပါ႕ပါးပါးျပံဳးျပ၍သာ ဆုိလုိက္သည္ ရင္ကမူ ေလးပင္၏။ မခ်စ္ခင္မႏွစ္သက္သည္က အသာထား……။ ရုတ္တရက္ဆန္လွေသာ ေတြ႕ဆုံမႈတုိ႕အား ဆယ္ဟြန္းနားမလည္ခ်င္…
အိပ္ရာထဲေရာက္သည္အထိ အေတြးလြန္ရင္း ထုိအမတ္မင္း၏ထူးဆန္းမႈကုိသာ စဥ္းစားေနမိ၏။ရုတ္တရက္ဆန္စြာ ျဖစ္ပ်က္သြားသည္႕ တစ္ရက္၌ ႀကီးျမတ္လွေသာသူထံမွ အခ်စ္ဟူသည္႕ ရုတ္တရက္ ဖြင္႕ဟျခင္းကုိ ခံလုိက္ရျပီး
လက္ပင္ထပ္ရေတာ႕မည္႕ အေျခအေနက ေနာက္ေနဟန္ေတာ႕မတူ။
ျပီးလ်င္ ထူးဆန္းလွသည္႕ ခဏ၊ခဏေသာ တုိက္ဆုိင္မႈ……။
လာေရာက္ကယ္တင္ေပးသည္အား ေက်းဇူးတင္မိေသာ္လည္း ဆယ္ဟြန္းထုိေနရာေရာက္ေနသည္ကုိ အဘယ္ေႀကာင္႕ သိသနည္း။ အရာရာက တုိ္က္ဆုိင္မႈေပလား။ သုိ႕တည္းမဟုတ္………။
ဆက္မေတြးခ်င္ေတာ႕သည္ေႀကာင္႕ ေခါင္းအုံးထက္ မ်က္ႏွာႏွစ္၍အိပ္စက္မိပါေတာ႕၏။
****************
"အဲ႕ဒီေတာ႕ မင္းက အမတ္မင္းပတ္နဲ႕!!"'
"ရွဴး တုိးတိုးေျပာပါ။ မင္းအသံႀကီးက!"
"ေအး ေအးပါ။ ဒါနဲ႕ မင္းနဲ႕အဲ႕ဒီလုိေတြျဖစ္တာ သူတမင္ႀကံစည္တာမဟုတ္ဘူးေပါ႕။ "
"အင္း~သူက ငါအဲ႔ဒီလူနဲ႕လုိက္သြားတာ ေတြ႕သြားလုိ႕ လုိက္လာျပီး ငါ႔ကုိကယ္လုိက္တာ ကံမေကာင္းခ်င္ေတာ႕ ဝန္ႀကီးခ်ဴပ္က အထင္လြဲသြားတယ္ေလ။ "
"ေကာင္းေသာလြဲျခင္းေပါ႔ ဟုတ္လား? မင္းတုိ႕ ဘာဆက္လုပ္ႀကမွာလဲ? "
တုိင္ပင္ေဖာ္တုိင္ပင္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းက သိခ်င္ေဇာျဖင္႕ ေမးျမန္းလာေသာ္လည္း ဆယ္ဟြန္းေခါင္းသာ ခါျပမိသည္။ ယခုဆုိလ်င္ သူတုိ႕၏ပတ္သတ္မႈအား လူသိရွင္ႀကား ေႀကျငာျပီးသည္႕ကာလ……။
ခ်စ္သူေပါသေလာက္ မုန္းသူလည္းမ်ားသည္႕ အမတ္မင္းက ဆယ္ဟြန္းအတြက္ႏွင္႔ တုိက္ခုိက္မႈတုိ႕အား ခံေနရသည္က မနည္းမေနာ………။
ေထာက္ခံမႈတုိ႕အား ရသကဲ႕သုိ႕ ရာထူးမွႏႈတ္ထြက္ခုိင္းသည္အထိ ႀကီးမားေနသည္႕ျပႆနာ……
မည္သုိ႕ပင္ဆုိေစ
လက္ထပ္မည္႕အေႀကာင္းကုိေတာ႕ အမတ္မင္းပတ္က ေျပာရွာပါသည္။ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အိမ္ေခၚျပီး မိတ္ဆက္ေပးသည္အထိလည္း လုပ္ေပးခဲ႕၏။ သေဘာတူေသာ္လည္း ရရွိလုိက္သည္က မႏွစ္ျမိဳ႕ေသာပုံစံႏွင္႕ အႀကည္႕တုိ႕ကုိသာ……။ ေယာက်ာ္းႏွစ္ေယာက္…… အထူးသျဖင္႕ မြဲေတသည္ဟုထင္ရသည္႕ ဆယ္ဟြန္းကဲ႕သုိ႕ ေက်ာင္းသားလူမြဲတစ္ေယာက္အား သူတုိ႕သား ေတာက္ပပအမတ္မင္းႏွင္႕ ဘယ္သူကမ်ား ေပးစားခ်င္မည္နည္း။ ဆယ္ဟြန္းအျပည္႕အဝ နားလည္သည္။
သုိ႕ေသာ္ အဘယ္ေႀကာင္႕ သူ႕ကံေရးက ဤသုိ႕ရႈပ္ေထြးလာသနည္း သူကုိ္ယ္တုိင္လည္း အေျဖရွာမရခ်င္ေတာ႕။ သူ၏ ညွိဳးငယ္မႈအား သတိထားမိသည္ထင္႕ သူငယ္ခ်င္းမင္ေဆာ႕၏ မ်က္ႏွာေပၚမွ ေတာက္ပပအျပံဳးတုိ႕သည္ တျဖည္းျဖည္းမွိန္ေလ်ာ႕က်သြားေလ၏။
"သူက အာဏာရွိ၊ ေတာ္ဝင္မိသားစုကဆုိေတာ ႕ မင္းအေနရေတာ႕ခက္မွာပဲ။ ျပီးေတာ႕ သူကုိယ္တုိင္ကလည္း လႊတ္ေတာ္အမတ္ဆုိေတာ႕… ပင္ပန္းလား ဆယ္ဟြန္း? "
"ဟင္႕အင္း! ငါအဆင္ေျပပါတယ္။ သူကေတာ႕ အဆင္မေျပေလာက္ဘူး။ "
"အဆင္ေျပသြားမွာပါ။ သူက ဘယ္သူမုိ႕လဲ? သက္ႀကားအုိအမတ္ေတြႀကားကေန ေထာက္ခံမႈ အမ်ားဆုံးရထားတဲ႕ အမတ္ပါ။ သူ႕ေလာက္ထက္ျမက္တဲ႕သူ နုိင္ငံေရးေလာကမွာ မရွိဘူး။ စိတ္မပူေနပဲ မင္းတုိ႕လက္ထပ္ဖုိ႕ကုိသာ ျပင္ဆင္"
"ငါတုိ႔က ဘယ္လုိပဲျဖစ္ျဖစ္ တစ္ကယ္မွမဟုတ္တာ ဒီေလာက္ထိ လုပ္ဖုိ႕လုိလုိ႕လား? သူ႕အတြက္ ငါရွင္းျပလုိက္ရမလား။ ငါတုိ႕အေႀကာင္း အကုန္ေလ။ "
"မင္းရွင္းျပတုိင္း ယုံမွာတဲ႕လား? သတင္းေတြက အကုန္ပ်ံ႕ေနျပီကုိ ေႀကညာျပီးသားကုိ မင္းတုိ႕လက္မထပ္မွ အေျခအေနေတြ ပုိဆုိးကုန္မွာ……"
"အဲဲ႕လုိလား?"
"………… "
"ဒါနဲဲ႕ မင္ေဆာ႕ မင္းဘာလုိ႕ဆုိင္ပိတ္ထားတာလဲ ဝန္ထမ္းေတြလည္း မေတြ႕ဘူး။ "
"အာ~ ဒီေန႕ သူေ႒းကုိယ္တုိင္လာမွာေလ ဒီဆုိင္ကုိ သူကိုယ္တုိင္ႀကည္႕မလုိ႕တဲ႔ ငါ႔တစ္ေယာက္တည္းကုိပဲ ေစာင္႕ခုိင္းထားတာ အခုေတာင္ သူေ႒းလာခါနီးျပီ။ "
နာရီအားႀကည္႕၍ေျပာေသာ မင္ေဆာ႕ေႀကာင္႕ ဆယ္ဟြန္းေခါင္းသာ အသာျငိမ္႕မိသည္။ ဤေကာ္ဖီဆုိင္၌ ဆယ္ဟြန္း အခ်ိန္ပုိင္းလုပ္ဖူးသကဲ႕သုိ႕ မင္ေဆာ႕သည္လည္း ေက်ာင္းျပီးသည္ႏွင္႕ ဤဆုိင္မန္ေနဂ်ာအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကုိင္ေနသည္႕အခ်ိန္အထိ သူေ႒းအား မ်က္ႏွာပင္မျမင္ဖူး ဖုန္းဆက္၍ အမွာပါးေလ႕ရွိသည္ေႀကာင္႕သာ
အသံကုိ ႀကားဖူးရျခင္း……။ ယခု ကုိယ္တုိင္ပင္ လာေရာက္မည္ဆုိေပေတာ႕ အေႀကာင္းထူး၍ ထင္သည္။ ဆယ္ဟြန္းေတြးေနရင္းမွ ဆုိင္တံခါးဘဲသံျမည္သြားသည္ေႀကာင္႕ ဆယ္ဟြန္းေရာ မင္ေဆာ႕ပါ ဆုိင္တံခါးဝဆီသုိ႕ လွမ္းႀကည္႕မိ၏။
"ကင္မင္ေဆာ႕လား မသိဘူး"
"ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီက? "
"ေတြ႕ရတာ ဝမ္းသာပါတယ္။ ေျဗာင္ဘတ္ခ္ဟြန္းပါ"
"အာ! သူေ႒း! မဂၤလာပါ။ "
"က်ြန္ေတာ္ ဒီဆုိင္ကုိေသခ်ာျပင္ဆင္မလုိ႕ အဲ႕ဒါေႀကာင္႕ ႀကည္႕မလုိ႕ပါ။ ဒါနဲ႕ ဒီက…… "
"အုိဆယ္ဟြန္းပါ သူေ႒း က်ြန္ေတာ္က ဒီမွာ အခ်ိန္ပုိင္းအလုပ္သမားလုပ္ဖူးပါတယ္။ "
"ဟုတ္ကဲ႕။ ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္။ဆယ္ဟြန္း~ "
အျပံဳးတစ္ပြင္႕ျဖင္႕ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္သည္႕ သူေ႒းက ဆယ္ဟြန္းထက္ပင္ အသက္ငယ္မည္႕အသြင္ျဖင္႕……။ ဝတ္စားထားသည္႕ ရွပ္အျဖဴ ေဘာင္းဘီရွည္အနက္တုိ႕ျဖင္႕သာ ပနံရမေနလ်င္ ဆယ္ဟြန္းတုိ႕ထပ္ပင္ ငယ္ရြယ္ေလဟန္ရွိ၏။
မ်က္ဝန္းက်ဥ္းက်ဥ္းတုိ႕မွ လင္းလက္သည္အထိ အျပံဳးေဆာင္ရင္း
ႏွစ္ဦးသားအား ႏႈတ္ဆက္ေနသည္႕အခါ သေဘာေကာင္းသည္႕ သူေ႒း၏မေနာသြင္ျပင္အား ရိပ္စားမိျပီး မန္ေနဂ်ာျဖစ္ေသာ မင္ေဆာ႕အတြက္ စိတ္ေအးရေခ်ေတာ႕၏။
"ဆယ္ဟြန္းက က်ြန္ေတာ္႕ဆုိင္မွာ ဘာလုိ႕မလုပ္ေတာ႕တာလဲ?"
"က်ြန္ေတာ္က မဟာတန္းဆက္တက္ေနလို႕ပါ။ "
"ဘယ္ဘာသာကလဲ?"
"ေရွးေဟာင္းသုေတသနပါ။ "
"ေကာင္းသားပဲ။ က်ြန္ေတာ္႕သူငယ္ခ်င္းကေတာ႕ ဆယ္ဟြန္းကုိအရမ္းသေဘာက်ေနတဲ႕ ပုံပါပဲ "
"ဗ်ာ!?"
"မသိဘူးလား? က်ြန္ေတာ္က ခ်န္းေယာလ္နဲ႕ ငယ္သူငယ္ခ်င္းေတြပါ။ သတင္းမွာပါလာေတာ႕ အရမ္းအံ႕ႀသသြားတာ ေနာက္ဆုံးေတာ႕ ဆယ္ဟြန္းကုိ သူရွာေတြ႕ခဲ႕ျပီပဲဆုိျပီး…… "
"……… "
သူေ႒းေျဗာင္၏ နားမလည္နုိင္စရာစကားေႀကာင္႕ ဆယ္ဟြန္းေငးသာ ေငးေနမိသည္႕အခုိက္ မ်က္စိေ႕ရွမွ ေကာ္ဖီပူအား လက္တသြယ္ျဖင္႕ဆြဲယူရင္း ေမာ႕ေသာက္ေလသည္ေႀကာင္႕ ဆယ္ဟြန္းပါ မင္ေဆာ႕ခ်ေပးထားသည္႕ ေကာ္ဖီအား ဆြဲယူေသာက္သုံးမိသည္။
ူသူေ႒းေျဗာင္ကမူ စိတ္ရႈပ္ေထြးဟန္ရွိေသာ ဆယ္ဟြန္းကုိ ႀကည္႕ရင္း နားလည္ရခက္သည္႕ အျပံဳးကုိသာ ျပံဳး၏။
"ထားပါေတာ႕။ က်ြန္ေတာ္ ေမးစရာရွိတယ္။ ေရွးေဟာင္းသုေတသနက သမုိင္းနဲ႕လည္းဆက္စပ္ေနမွာပဲ။ ဆယ္ဟြန္း ေယာင္ဂ်င္ဘုရင္ရဲဲ႕အေႀကာင္းကုိ သိသလား? "
"သိပါတယ္။ နာမည္ေက်ာ္ႀကားတဲ႕ဘုရင္ပဲ"
"သူ႕ရဲ႕ လ်ိဳ႕ဝွက္ခ်စ္သူအေႀကာင္းကုိေရာ သိသလား?? "
"………… "
"မဟုတ္တာေတြ မေျပာေတာ႕ရင္ ေကာင္းမယ္ ေျဗာင္ဘတ္ခ္ဟြန္း! "
ထူးဆန္းလွသည္႕ေမးခြန္းအား ေျဖရခက္ေနခုိက္ ႀကားလုိက္ရေသာ ေျခသံနွင္႕အတူ သိေနခဲ႕ေသာ အသံႀသႀသတစ္ခု……… မ်က္စိေ႕ရွ ထူးဆန္းစြာ ေရာက္လာျပန္သည္႕ အမတ္မင္းပတ္အား ဆယ္ဟြန္းမ်က္ဝန္းမ်ား ျပဴးက်ယ္စြာ ေငးေနခုိက္
သူေ႒းေျဗာင္ကမူ သေဘာတက်သာ ဟက္ဟက္ပက္ပက္ရယ္၍ေန၏။
"မင္းဒီမွာ ဘာလုပ္ေနတာလဲ ဟြန္းေလး~ "
"အာ က်ြန္ေတာ္က အရင္က ဒီမွာ- - ျပီးေတာ႕ သူငယ္ခ်င္းဆီခဏလာ…… "
"သူက ငါ႕ဆုိင္ကအရင္ဝန္ထမ္းေလ မင္းက ဘာေတြေႀကာင္႕ႀကေနရတာလဲ? ငါက တစ္ခုခုလုပ္မယ္႕အတုိင္း……"
အျမဲတေစဆန္စြာ ေခၚေဝၚလာသည္႕ အမည္နာမႏွင္႕အတူ ေမးခြန္းထုတ္လာသည္ေႀကာင္႕ တဝက္တပ်က္ေသာ အေျဖတုိ႕သာ ေႀကာက္ေႀကာက္ရြံ႕ရြံ႕ ပါးစပ္ဖ်ားမွ ထြက္က်လာျပီး ဤသည္အား ဖာေထးေျပာဆုိေပးသည္႕ သူေ႒းေျဗာင္အား ေက်းဇူးတင္မိ၏။ သက္ျပင္းေဖ်ာ႕ေဖ်ာ႕တစ္ခ်က္ႏွင္႕အတူ အႀကည္႕ကပါ ဆယ္ဟြန္းထံ ဦးတည္လာသည္ေႀကာင္႕ နားမလည္စြာ ေငးမိသည္႕အခုိက္ လက္ေကာက္ဝတ္အား ဖိကုိင္လာသည္႕ ႀကီးမားသည္႕လက္တသြယ္အျပင္ ဆြဲယူကာ နီးကပ္ေစေသာ အကြာအေဝး……
သူေ႒းေျဗာင္ကမူ ထုိအျပဳအမူအား အံ႕ႀသဟန္ပင္မျပ သေရာ္ဆန္ေသာ အျပံဳးတုိ႔သာ ျပံဳးလ်က္ရွိေခ်၏။ မင္ေဆာ႕ကမူ ေကာင္တာမွေနသာ ဆယ္ဟြန္းတုိ႕အား ေငးလ်က္……
"ငါ မင္းမွမဟုတ္္ဘူး။ သူနဲ႕ပတ္သတ္ရင္ ဘယ္သူမွကုိ မယုံဘူး ဘတ္ခ္ဟြန္း!
လာ သြားမယ္ ဟြန္းေလး~ "
"ဟုတ္ကဲ႕ သြားလုိက္ပါဦးမယ္ သူေ႒း"
ဆယ္ဟြန္းလက္အား အတင္းဆြဲယူရင္း ဆုိင္မွထြက္ခြာဟန္ျပဳသည္ေႀကာင္႕ သူေ႒းအား နႈတ္ဆက္စကားဆုိျပီး မင္ေဆာ႕ကုိမူ လက္အသာျပမိသည္။ လက္ထပ္ရန္ ေႀကညာျပီးသည္ကစ ဆယ္ဟြန္းကုိသာ အေပ်ာက္မခံတတ္ေသာ အမတ္မင္းခ်န္းေယာလ္…… ယခုလည္း ဆယ္ဟြန္းလက္အား ဆြဲေခၚ၍ မည္သည္႕ေနရာ သြားမည္နည္းမသိျပန္သည္ေႀကာင္႕ ဆြဲေခၚရာသာလုိက္ရေခ်ေတာ႕၏။
ဆယ္ဟြန္း၊ခ်န္းေယာလ္ ႏွစ္ဦးသားထြက္ခြာသြားသည္ႏွင္႕ ျပံဳးလက္စ အျပံဳးတုိ႕ေပ်ာက္ဆုံးကာ ထုိင္ခုံေပၚ လဲျပိဳက်သြားရသည္႕ ဘတ္ခ္ဟြန္း……။ ေအးစက္တည္ျငိမ္သြားေသာ မ်က္ႏွာျပင္ထက္ မ်က္ရည္တစ္စက္ မသိမသာလိမ္႕ဆင္းသြားသည္႕ တစ္ခဏ……။ နာက်င္လာသည္႕ စိတ္ကုိသာ အသာထိန္းရင္း စားပြဲေပၚမွလက္တုိ႔ကုိလည္း တင္းက်ပ္စြာ ဆုပ္ထားမိသည္အား မင္ေဆာ႕ကမူ အနည္းငယ္လွမ္းသည္ ေကာင္တာမွသည္ စပ္စုဟန္ျဖင္႕ေငး၍ေန၏။
"သူတုိ႕က်ေတာ႕ ကံေကာင္းလုိက္တာ ဘာလုိ႕ ငါက်ေတာ႕ အခုခ်ိန္ထိ မေတြ႕ရေသးတာလဲ။ သူ႕ကုိေလ…… "
"မင္းကုိလြမ္းတယ္ ရိဖန္း~ "
တမ္းတစြာ
ေရရြတ္မိေသာ စကား……
ျပန္ေျပာင္းသတိရမိေသာ အတိတ္တုိ႕ႏွင္႕အတူ ႏွလုံးသားက
နာက်င္လြန္း၍ ငုိခ်င္လာမိသည္႕စိတ္အား အေဝးတစ္ေနရာသုိ႕သာ ေငး၍ ေျဖေဖ်ာက္ထားမိလုိက္ပါ၏။
*************
"က်ြန္ေတာ္႕ကုိ ဘယ္ေခၚသြားမလုိ႕လဲ?"
"ေရာက္ရင္သိလိမ္႕မယ္။ "
"ဒါေပမယ္႕ ဒီလုိလမ္းေလွ်ာက္ေနလုိ႕ေရာ ျဖစ္ရဲ႕လား? ေတာ္ႀကာလူေတြ ျမင္ရင္…… "
စကားမဆုံးခင္ ဖ်တ္ခနဲလွမ္းႀကည္႕လာသည္ေႀကာင္႕ အမွားပါသြားေလျပီလားဟု ေႀကာက္ရြံ႕စြာ ႏႈတ္ဆိတ္မိသည္႕ ဆယ္ဟြန္း……။ အေအးဒဏ္ပုိသည္႕ေဆာင္း၌ ဖဝါးေအာက္မွ ႏွင္းမႈန္တုိ႕ကုိသာ ေငးရင္း စူးရွစြာ ႀကည္႕ေနမည္႕ မ်က္ဝန္းအစုံအား ရင္မဆုိင္ရ………။
ေခါင္းငုံ႕ထားမိစဥ္၌ မ်က္စိေ႕ရွသုိ႕ အနက္ေရာင္ကုတ္အား ကုိင္ေဆာင္ထားသည္႕လက္က ေရာက္ရွိလာသည္ေႀကာင္႕ ဆယ္ဟြန္းေမာ႕ႀကည္႕လိုက္မိ၏။
"ဝတ္ထား! "
"ဗ်ာ!?"
"ေဆာင္းတြင္းကုိ လက္အိတ္တအိတ္ေတာင္မပါဘူူး။ ဝတ္ထားေတာ႕လည္း ပါးပါးေလး……"
"အာ မဟုတ္ပါဘူး။ အက်ႋကထူပါတယ္။လက္အိတ္ကိုသာ ေမ႕ခဲ႕လို႕ပါ။ ခ်န္းေယာလ္သာ ျပန္ဝတ္ထားလုိက္ပါ။က်ြန္ေတာ္က လက္ပဲေအးတာ ကိစၥမရွိဘူး "
အေအးေငြ႕လႊမ္းသည္႕ေဆာင္း၌ အျဖဴထည္ရွပ္သာရွိေတာ႕ေသာ အမတ္မင္းအား စုိးရိမ္မ္ိ၍ ေခါင္းတခါခါျငင္းမိစဥ္၌ လက္ေလွ်ာ႕သြားသည္ထင္႕ အနက္ေရာင္ကုတ္အား ျပန္လည္ဆင္ျမန္းလုိက္ေလသူ……။စိတ္ေအးသြားမ္ိစဥ္ခဏ၌ လက္တစ္ဖက္က ဆယ္ဟြန္းထံ ကမ္းလင္႕လာ၏။
"လက္~ ဒီကုိေပး~ "
"ဘာလုပ္မလုိ႕လဲဟင္?"
"မင္းေအးေနမွာစုိးလုိ႕! "
စကားႏွင္႕အတူ ဆြဲယူသြားသည္႕လက္အား ကုတ္အက်ႋအိတ္ကပ္ထဲ နစ္ျမဳပ္ေစသည္႕ အမတ္မင္းေႀကာင္႕ ခႏၶာကိုယ္ခ်င္း ထိစပ္လုမတတ္ နီးကပ္သြားရသည္႕ခဏ……။
ရုတ္တရက္အံ႕ႀသမႈႏွင္႕အတူ အက်ႋအိတ္အတြင္း ဆုပ္ကုိင္ထားေပးေသာ လက္၏ေႏြးေထြးမႈက ေအးစက္စက္ ဆယ္ဟြန္း၏ လက္ကုိသာမက ႏွလုံးသားကုိပါ တစ္မ်ိဳးတစ္မည္ ေႏြးေထြးသြားေစ၏။ ႏွင္းတုိ႕ေဝသည္ လမ္းမထက္၌ လူသူရွင္းေနေသာ္ျငား တိတ္ဆိတ္စြာ ေလွ်ာက္လွမ္းေနမိသည္႕ ႏွစ္ေယာက္မွာမူ မည္သည္႕စကားမွမဆုိမိႀက……
အက်ႋအိတ္အတြင္း လက္တုိ႕အားထည္႕ကာ ဆုပ္ကုိင္ေစရင္း ေလွ်ာက္လွမ္းေနႀကသည္႕ႏွစ္ဦးအနက္ ဆယ္ဟြန္းသည္သာ စ္ိတ္မျငိမ္မသက္ျဖစ္ေနမိျခင္း……
အမတ္မင္းပတ္ကမူ မည္သည္႕စကားမွမဆို တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္သာ ေလွ်ာက္လွမ္းေန၏။ ေဘးတုိက္ျမင္ရေသာ ခန္႕ညားသည္႕မ်က္ႏွာအား ခုိးေငးေမာမိသည္႕အခုိက္ ဆယ္ဟြန္းခံစားလုိက္ရသည္႕ ထူးဆန္းမႈ……။
ဤလူအား ဟုိးယခင္ကပင္ အလြန္တရာရင္းႏွီးဖူးလွသည္ဟူ၍
ဆယ္ဟြန္းစိတ္မွ ထူးဆန္းစြာ ခံစားမိသည္႕အခုိက္ နာက်င္လာသည္႕ႏွုလုံးသားေႀကာင္႕ ရုတ္ခ်ည္း မ်က္ႏွာလႊဲပစ္မိသည္။
ထုိ႕ေနာက္ အမတ္မင္းမႀကားေလာက္ေသာ ခပ္တုိးတုိးေရရြတ္မႈက ႏႈတ္ခမ္းဖ်ားသုိ႕ ကပ္ပါလာ၏။
"ငါ …… ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ထပ္ျပီး…"