*Teodora*
Eshte dita ime e fundit ne Gjermani.
U pershendeta me te gjithe shoket e shoqet dhe me pas shkova tek shtepia e Jonit.
E kalova tere diten me ta dhe kur erdhi orari i fluturimit, me shoqeruan te gjithe. Mian e kam ne krah, ndersa te tjeret po ecnin krah meje.
"Epo, kaq ishte edhe liria ime. Do me marri shume malli."
U perqafova me te gjithe, ndersa me Mian ishte ca e veshtire.
"Jo, jo nuk dua qe te ikesh. Pse nuk rrin dot edhe pak?"thoshte Mia.
"Do doja shume, por me duhet t e kthehem ne pune. Te premtoj se ne shtator do vi prap ne rregull?"
"Jo!"dhe me perqafoi edhe me forte.
"Mia, te dua shume dhe do me marri malli aq sa nuk e imagjinon dot, por nuk kam zgjidhje tjeter. Kur te jem ne Rome do te te dergoj nje dhurate, si thua?"
"Mire, por kur te vish ne shtator, eja perpara se te filloje shkolla, me premton?"
"Te premtoj."dhe e perqafova edhe nje here.
Hipa ne aeroplan dhe po mendoja se si kane shkuar punet ne Rome.
Hap telefonin dhe e coj tek galeria e fotove.
Kisha shume fotografi, sa nuk mbante me telefoni.
Disa nga fotografite qe kam me shoqerine, i kam hedhur edhe ne instagram.
Fotografi me Jonin dhe Valentinen kisha, por jo aq sa me Milën dhe Leon.
Mia eshte komplet tjeter. Bera nje grup te vecante vetem me te dhe me dolen rreth 2011 fotografi.
Gjithmone i shikoj fotografite nga fundi ne fillim dhe filluan te me dilnin fotografite me Stefanon.
■Nata e nxehte■
Kur u zgjova nga gjumi nuk e gjeta veten ne te njejtin shtrat si nata e mepareshme. Isha ne nje dhome te madhe te bardhe me gri. Shoh rreth e rrotull dhomes dhe ve re nje tavoline ku kishte nje tabaka me ushqime dhe nje shenim.
Mbeshtjell trupin dhe cohem nga krevati.
'Miremengjes principessa!
Shpresoj te kesh fjetur mire.
Ne tabaka ke disa krepa e mund t'i besh si te duash, te embla ose te kripura. Ne divan ke disa rroba te tjera, meqe ato qe kishe mbreme nuk mund te perdoren me.Po te duash hidhi nje sy shtepise, por mos humb!
-Stefano'
'Dhe kush eshte pergjegjes per kete? Derr!'mendova duke qeshur.
Bej nje dush me uje te ngrohte dhe shkova u vesha.
'Qenkan te bukura!'
Ballkoni dukej shume i madh, ndaj mora tabakane dhe dola jashte, ku gjeta nje Stefano te qete, por pa bluze.
'Dje ishte nate qe nuk kam per ta harruar, por nen driten e diellit eshte 1000 here me terheqes.'
Ai e vuri re qe po shikoja ngultazi dhe tha duke qeshur:
"Do hash vete, apo ke nevoje per ndihme?"dhe u afrua te me puthte.
"Do?"i thash duke buzeqeshur.
"Nc! Ha, te duhen energjite per sot."
"Pse c'ka sot?"
"Do dalim."
"Ku?"pyeta duke u perpjekur te fsheh nje buzeqeshje.
"Do e marresh vesh."
"Okej."
"Te shkon shume."
Ne fillim nuk e kuptova per cfare e kishte, por me pas drejtoi gishtin per tek fustani.
"Oh, shume faleminderit meqe ra fjala."
"Cdo gje per ty princeshe!"tha ai duke theksuar fjalen princeshe e me nje buzeqeshje djallezore.
"Ende do me therrasesh princeshe?"
"Po. Nese mbarove eja."
Tunda koken dhe u cova nga karrigia.
Ai mori bluzen mbi divan, syzet dhe dolem.
Hipem ne makine dhe vetem ai e di se per ku po ikim.
Gjate rruges po bisedonim per njeri tjetrin.
"Nje pyetje."
"Fol."tha ai.
"Ne Rome, klubi yt, po ne Gjermani?"
"Kush tha qe kam vetem keto te dyja?"
"Pra ke edhe më?"
"Epo, nje pjese e madhe ne Rome, me perket mua, ndersa ne Gjermani kam vetem 7. Ne France mund te kem 4..."
"Dakort, me pak fjale ti ke klube ne Europe. Okej, kete e kuptova. Kam nje pyethe tjeter."
"Shprehu."
"Po me dyert e fshehta si eshte puna?"
"Hahahaha! Ato nuk jane dyer te fshehta. Jane te dizenjuara ne ate menyre, per te mos penguar njerezit."
Po e shikoja me sy mosbesues.
"Po mire pra. Pergjigju kesaj. Ku po shkojme?
"Te marrim akullore."
"Seriozisht?"
"Po, eja."tha duke qeshur.
Me mori prej dore xhe u drejtuam tek dyqani.
"Nje akullore me vanilje, straciatel, bajame dhe lajthi, ne kaush. Po ti me se e do?"tha ai.
"Per mua boronice, karamel, fistika dhe vanilje, ne gote."
Morem akulloret dhe u kthyem perseri ne makine.
"Po tani ku do ikim?"
"Ne nje vend."
"A ka emer ky vendi?"
"Po."
"Do ma thuash?"
"Jo."
"Po mire pra, me thuaj se me cfare ka lidhje."
"Jo. Kur te arrijme do te ta tregoj."
"Okej, zoti misterioz. Si thua per nje loje?"
"Cfare ke ne mendje?"
"Pyetje, pergjigje. Secili."
"Me gjithe qejf. Fillo."
"Si me cove nga ajo dhome, ne dhomen ku u zgjova?"
"E ngrita krevatin te terin sic ishte dhe te solla."
"Seriozisht?"
"Jo. Te mora ne krah, nderkohe qe sendet e tua i solla me mbrapa.
C'pive dje mbreme?"
"Shotsa."
"Sa?"
"Kater ose pese."
"Nuk dehesh shpejt."
"Jo."
"MOS"thash papritur.
"C'pate?"
"Nuk i kam njoftuar shoqet e mia!"
"Nuk ishin dhe aq te shqetesuara dje kur ishin esell, pse mendon se do jene tani?"
"Kane kujtuar se kam ikur heret. Epo, ky eshte clirim."
"Pse ke frike?"
"Jo, thjesht nuk dua qe vellai im te shqetesohet."
"Ke vella?"
"Po, kam nje vella te madh dhe nje moter me te vogel. Po ti ke vellezer ose motra?"
"Jo. Kam pasur nje moter, por jo me."
"C'ndodhi?"
"Vend i gabuar, ne moment te gabuar."
"Me vjen keq."
"Nuk ka gje. Ka ndodhur para shume vitesh. Pa me trego me shume per veten."
"C'do te dish?"
"Me se merresh, ku jeton, c'ben, me pak fjale me trego per jeten tende."
"Dakort. Une kam lindur ne Milano, me 28 janar 1998. U shperngula ne Rome, kur isha 8 vjece, per shkak te punes se babit. Vellai im, Joni shkoi ne Gjermani per studime. U lidh shume ngushte me vendin atje saqe u martua dhe tani jeton atje. Ka tre femije te mrekullueshem dhe te talentuar.
Motra e vogel eshte 17 vjece. Ka deshire te vazhdoje per muzike, pasi ka nje talent te madh per violinen.
Une nga ana tjeter merrem me fotografine. Punoj me Serenen tek kompania 'Art&Class'."
"Paske familje artistesh."
"Jo tamam. Vellai eshte trajnjer futbolli, mami eshte kengetare, babi eshte arkitekt. Po ti?"
"Po une ca?"
"Fol ti tani."
"Ca do te dish?"
"Ngjyra e preferuar?"
"Smerald."
"Mosha?"
"28"
"Ku ke lindur?"
"Ne Spanje."
"Vertete?"
"Jo."tha duke qeshur.
"He pra!"
"Kam lindur ne Rome, me 1990."
"Cfare ben per te jetuar?"
"Ha, stervitem, marr fryme."
"Ha, ha, ha."
"Jam i dyti pas Massimos ne te gjitha punet."
"Pra, pakashume zevendesues?"
"Po. Radha ime. Ngjyra e preferuar?"
"Gold."
"Ca urren me shume?"
"Kur me vene nofka, si per shembull princeshe!"
"Epo, pranoje qe te pelqen kur te therras une."tha duke buzeqeshur djallezisht.
"O ashtu? Po mire pra, po ti ca urren?"
"Kur me shperqendrojne nga dicka."
"Sa keq!"
"Pse po me sheh ne ate menyre?Ca po bluan ajo mendja jote djallezore?"
"Mbaji syte nga rruga ne rregull?"
U ngrita nga sedilja dhe i'u afrova.
"C'po ...."
Po e puthja ne qafe nderkohe qe ai po bente cmos te mbante syte tek rruga. Jo se kishte shume makina, por ishte plot kthesa.
"Princeshe, mos fillo dicka qe nuk e mbaron dot."
" Syte tek rruga Stefano. "
Pas 10 minutash u gjendem perballe nje ndertese te madhe.
"Ku jemi?"
Ai doli nga makina pa thene as edhe nje fjale. Hapi deren time dhe me drejtoi doren.
Dola dhe shkuam tek ashensori. Ashensori ishte komplet xham dhe mund te shikoje jashte e poshte.
I ngrtita floket qe i kishin rene, kur papritur me kapi nga kyci dhe filloi te me puthte.
Kur zilja e ashensorit ra u shkeputem e me tha:
"Pagesa e rruges."
Me kapi nga dora dhe po ecnim drejt nje korridori.
"Ku po ikim."
"Ki pak durim."
Ecem e ecem dhe kur me ne fund arritem perpalle nje dere te bardhe ai tha:
"Gati?"
"Varet."
Ai qeshi dhe hapi deren.
Ishim ne nje ekspozite fotografishe nga Annie Leibovitz.
Isha e mahnitur. Kam kerkuar bileta per ekspoziten e saj, por asnjehere nuk arrija ne kohe.
"Stefano..."
"Mos thuaj asgje. Kenaqu!"
Mbeta e habitur dhe nuk kam thene as eshe nje fjale tere kohen qe kaluam aty.
Kur mbaruam u kthyem ne ashensor.
Sapo u mbyll i'u hodha ne qafe dhe e putha.
"Falemimderit!"
"Me puth edhe nje here dhe jemi ne rregull."
Pas eksopzites shkuam per dreke.
Pas dreke shetitem neper Berlin.
•
•
•
•
•
Kur po binte perendimi, shkuam ne nje jaht.
Shetitem neper det dhe me vone filluam te gatuanim.
U ulem ne tavoline e po bisedonim.
Kur mbaruam darken, dolem ne fillim te jahtit me shampanje ne dore.
Po kenaqeshim shume duke qeshur, kur ai me tha:
"Teodora, neser me duhet te kthehem perseri ne Rome."
"Pse kaq shpejt?"
"Punet."
"Kuptoj."i thash e merzitur.
"Por, do takohemi prap kur te vish."
"Edhe sikur mos te duash ti, do te vi une."dhe filluam te qeshnim, por une prap isha disi e merzitur.
"Hej, mos u merzit. Harroje se une do iki neser dhe kenaqu tani."
Gjate puthjes gjerat u drejtuan diku tjeter.
Pas asaj nate, ne mengjes Stefano me shoqeroi per ne shtepi dhe me pas iku.
■Ne aeroplan■
'Me ka marr malli more derrkuc.'po mendoja me vete.
Do dy ore qe te arrij ne Rome, ndaj po fle. Sapo po me mbylleshin syte, nje pasagjer tjeter nga e majta ime, fillon te flase e nuk pushon. Tere kohes nuk ka pushuar. Oh zot!
•
•
•
•
•
•
Sapo arrita shkova ne shtepi. Isha shume e lodhur, ndaj ia futa gjumit.
Pas 3 oresh gjume ishte erresuar. Porosis per te ngrene dhe marr Serenen ne telefon.
'Cudi. Pse nuk e hap telefonin? Ndoshta eshte ne gjume.'
■Te nesermen■
Cohem ne mengjes dhe behem gati per pune.
Marr Serenen ne telefon, por ajo nuk pergjigjet.
'Po kjo ku eshte?'
Hipi ne makine dhe kur arrij ne kompani hy menjehere ne zyren e Serenes. Ajo nuk ishte aty.
"Margo! Nuk ka ardhur Serena fare sot?"
"Znj. Costa ka kater dite qe nuk vjen, dhe me duhej te shtyja te gjitha takimet, por nese ato nuk marrin pergjigje mund te humbim shume te ardhura."tha ajo e shqetesuar.
"Ne rregull, mos u shqeteso. Do te merrem une me takimet. Me thuaj oraret."
Margo m'i tregoi te gjitha dhe nje e nga nje te gjitha takimet po shkonin drejt fundit.
"Oh, zot. As dreken nuk e hengra sic duhet."po flisja me Stelen.
"Merre nje kafe tjeter. Duhet te kesh energji per sot. Po me Serenen ke folur? Nuk pergjignet as ne telefon, apo rrjetet sociale."
"Nuk e di, por kur te pergjigjet, do jem une e para qe do e bombardoj me pyetje. Nejse, une po iki. Kam edhe takimin e fundit."
Pasi mbarova u perpoqa te merrja Serenen edhe nje here ne telefon, por ishte e kote.
'Ndoshta ka shkuar te vizitoje prinderit. Lere se merr vete.'po mendoja me vete, por perseri dicka sikur nuk shkonte.
Pas pune shkova te drekoja me Stelen.
"E ke pare gje Sofian?"
"Pse as ajo nuk erdhi sot?!"
"Jo."
'Po keta ku jane?'po mendoja.
"Prit ta marr ne telefon."i thash Steles.
"Alo?"
"Ckemi Sofia! Jam une Teodora."
"Ckemi Teodora. E di per cfare ke marr, por me vjen shume keq qe nuk te kemi lajmeruar me perpara. Une dhe Serena, jemi ne Paris."
"Paris?!"
"Po, nese do, mund te ta kaloj Serenen."
"Po, te lutem."
"Alo, Teodora?"
"Mos me thuaj vetem 'Alo, Teodora', por me jep shpjegime."
"Me fal, Teodora, por ishte vendim j castit t e fundit, ndersa telefoni im nuk ka bateri dhe harrova karikuesin. Mund te kujdesesh ti per kompaninse sa te jem une ketu?"
"Normalisht qe po.Kur te kthehesh, dua detaje, more vesh? Meqe ra fjala, kur do kthehesh?"
"Nuk e di, por do te te marr ne telefon nje dite perpara."
"Je qe je ne Paris, me bli ndonje suvenir."i thash me te qeshur.
"Po, pa merak. Ika tani se kam ca pune. Te puth fort."
"Ik, ik. Edhe une."
"Ca tha?"pyeti Stela.
"Eshte ne Paris."
"Po pse?"
"Ishte vendim i castit te fundit, por nuk me dha shume shpjegime sepse kishte pune."
"Epo, te pakten eshte mire."
"Ehh, po mua me beri me zemer se."
"Hahah, meqe morem vesh se Serena eshte mire, le te shijojme kohen e lire."
Dhe ashtu beme. U relaksuam, shkuam per darke dhe neser, do nis perseri nga punet.
______________________________________
Arrivederci!💋