H αρχηγός της αστυνομίας έκανε αρκετά βήματα μπροστά ώστε να πλησιάσει τον κύριο Αλεξάντερ, από τον τρόπο που μιλούσαν φαινόταν ότι ήξερε ο ένας τον άλλον.
- '' Χαίρομαι που σε βλέπω Άντρε, ευχαριστώ που πέρασες για να λύσουμε την υπόθεση εδώ'' είπε ο κύριος Αλεξάντερ σφίγγοντας το χέρι του Άντρε.
- '' Δεν υπάρχει λόγος να με ευχαριστείς Αλεξάντερ, οτιδήποτε για τους παλιούς μου φίλους τους Γουίλσον. Οικογενειακό δράμα βλέπω, με γάμο κιόλας'' είπε χαμογελώντας ο Άντρε.
- '' Φαίνεται ότι η νύφη μας είχε το άγχος του γάμου και έφυγε, τίποτα ανησυχητικό'' απάντησε ο κύριος Αλεξάντερ παίζοντας νευρικά με τα χέρια του.
- '' Έχετε κάποιο στοιχείο που να μας δείχνει ότι έφυγε από μόνη της; κάποιο σημείωμα η γράμμα; Κάποια περίεργη συμπεριφορά;'' πετάχτηκε λέγοντας η Ναόμι.
Επιτέλους κάποιος που παίρνει σοβαρά το θέμα και ρωτάει ερωτήσεις που μπορούν να μας βοηθήσουν.
- '' Από ότι είδαμε δεν έχει αφήσει κάτι τέτοιο'' είπε ο Ντάνιελ στεναχωρημένος. '' Από όσο ξέρω...και εγώ και όλοι, ήταν ενθουσιασμένη για αυτόν τον γάμο...ήμασταν ευτυχισμένοι''
- '' Τότε για ποιο λόγο νομίζεις ότι έφυγε;'' τον ρώτησε ο αστυνόμος Τζέφρι με σοβαρό ύφος.
Ο Άντρε θύμωσε, το ύφος του άλλαξε μόλις ο βοηθός του ρώτησε αυτή την ερώτηση.
- '' Σου έδωσα την άδεια να κάνεις ερωτήσεις και δεν το θυμάμαι;'' είπε νευριασμένα.
Ο αστυνόμος Τζέφρι δεν μίλησε, έσκυψε το κεφάλι του και δεν είπε τίποτα.
- '' Έτσι μπράβο, κράτα το στόμα σου κλειστό'' είπε ο Άντρε νευριασμένα.
Πραγματικά εκείνη την ώρα νευρίασα, πως μπορούσε να μιλάει έτσι στον βοηθό του; Και ο Τζέφρι θα έπρεπε να του είχε πει κάτι, στο κάτω-κάτω αστυνομικός είναι. Τόση ώρα δεν είχα προσέξει ότι ο κύριος Αλεξάντερ είχε παραμερίσει τον Άντρε και μιλούσαν με έναν...ένοχο τόνο θα μπορούσα να πω. Ελπίζω να μην αποδειχτεί ότι η οικογένεια Γουίλσον είχε να κάνει κάτι με την εξαφάνιση την Λορέιν. Ο Ντάνιελ θα τρελαθεί...εκτός και αν είναι μέσα στο κόλπο...
- '' Είμαι σίγουρος ότι η Λορέιν θα εμφανιστεί από στιγμή σε στιγμή και αν όχι σήμερα τότε σίγουρα αύριο'' είπε ο κύριος Αλεξάντερ στον παλιό του φίλο Άντρε. '' Δεν υπάρχει λόγος να τραβάμε παραπάνω προσοχή στην απερίσκεπτη πράξη της''
- '' Εντάξει Αλεξάντερ, κατάλαβα, θα φύγουμε και θα σας αφήσουμε να απολαύσετε τα κοκτέιλ και το φαγητό σας'' του απάντησε ο Άντρε.
Δεν πίστευα αυτό που άκουγα, πως θα έφευγαν, δεν μπορούσαν να φύγουν έτσι απλά χωρίς να κάνουν κάποια έρευνα. Πάνω που ήμουν έτοιμη να μιλήσω άκουσα τον Μέισον να λέει τα ακριβή λόγια που θα έλεγα και εγώ.
- '' Είστε σοβαροί; Θα φύγετε έτσι απλά; Μπορεί η Λορέιν να έχει μπλεξίματα'' είπε έτοιμος να πεταχτεί πάνω στους αστυνομικούς.
Πάνω σε αυτή την τρέλα είπα και εγώ να φωνάξω ότι ο Μέισον είχε δίκιο. Έπρεπε με κάποιον τρόπο να τους πείσουμε να μείνουν. Αν προσπαθούσα να πείσω τον αρχηγό της αστυνομίας, Άντρε, δεν θα με άκουγε, έτσι και αλλιώς κάνει ότι του λέει ο '''φίλος του'' Αλεξάντερ. Όσο για τον Τζέφρι, φοβάται τον Άντρε στα σίγουρα. Άρα, μόνο μία επιλογή έχω, να πείσω την Ναόμι.
- '' Η αστυνομικός Ναόμι έχει δίκιο, η Λορέιν δεν έχει τέτοιο χαρακτήρα για να φύγει έτσι χωρίς να αφήσει κάποιο γράμμα, δεν θα το έκανε ποτέ. Εξάλλου εχτές μίλησα μαζί της και άμα είχε δεύτερες σκέψεις θα μου το έλεγε'' είπε γεμάτη αυτοπεποίθηση.
Ο Άντρε άρχισε να ξεφυσάει και να ανταλλάζει περίεργες ματιές με τον Αλεξάντερ αλλά εγώ δεν έδωσα σημασία, είχα όλη την προσοχή μου πάνω στην Ναόμι.
- '' Είμαι πολύ στεναχωρημένη για την Λορέιν, κάτι της έχει συμβεί, το νιώθω'' είπα παίζοντας το στεναχωρημένη, έτοιμη να κλάψω.
- '' Το ότι δεν άφησε ούτε ένα σημείωμα και εξαφανίστηκε έτσι απλά ενώ η συμπεριφορά της ήταν κανονική είναι ύποπτο'' μου είπε σκεπτική. '' Με όλο τον σεβασμό κύριε Άντρε, νομίζω τουλάχιστον να κάνουμε μια μικρή έρευνα και να μιλήσουμε με τους καλεσμένους''
Ο σκοπός μου είχε επιτευχθεί!
Ο Άντρε κοίταξε την Ναόμι σκεπτικός..
- '' Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η οικογένεια Γουίλσον αξίζει την καλύτερη δουλειά μας και την προσοχή μας'' είπε η Ναόμι στην προσπάθεια της να πείσει τον Άντρε.
- '' Φυσικά και την αξίζει!''
Ο Άντρε άρχισε να τρίβει τα μαλλιά του σκεπτικός.
- '' Τι λες Αλεξάντερ; θα ήταν καλό να γίνει μία μικρή έρευνα και να καθησυχάσουμε και τον κόσμο''
Ο Αλεξάντερ κοίταξε κατευθείαν την γυναίκα του Μάργκαρετ, αφού συμφώνησε και εκείνη θα γινόταν η έρευνα. Είναι λες και ο καθένας θα πρέπει να πάρει άδεια από κάποιον άλλον για να κάνει κάτι.
- '' Είμαι σίγουρη ότι οι καλεσμένοι μας θα ένιωθαν πιο άνετα αν ήξεραν τι συνέβη και τι όχι..'' είπε η Μάργκαρετ. ''Και αφού έτσι και αλλιώς θα ψάξετε την έπαυλη δεν νομίζω να σας είναι δύσκολο να δούμε αν λείπει κάτι πολύτιμο εκτός φυσικά από την νύφη που το έσκασε''
Ένιωθα ότι αυτή η γυναίκα διάλεγε τόσο προσεκτικά το τι θα πει που πραγματικά δεν εννοούσε τίποτα από όσα είπε.
- '' Και να σκεφτείς ότι η Λορέιν θα γινόταν κόρη σου..τι ανέκδοτο.. να την κατηγορείς ότι έκλεψε κάτι'' είπε νευριασμένος ο Μέισον.
- '' Δεν βλέπω τίποτα αστείο για την κατάσταση'' του απάντησε η Μάργκαρετ κοιτώντας τον με το παγωμένο βλέμμα της. Γύρισε και έφυγε αμέσως μόλις είπε αυτά τα λόγια.
Οι 3 αστυνομικοί άρχισαν να ψάχνουν το σπίτι και να μιλάνε με κάθε καλεσμένο.Ελπίζω να βγει κάτι από όλο αυτό. ]
Δυστυχώς, οι αστυνομικοί δεν έκατσαν πολύ ώρα, μόλις έφυγαν ο Μέισον κυριολεκτικά έπεσε πάνω στον καναπέ εξουθενωμένος περνώντας το χέρι του μέσα από τα ατημέλητα μαλλιά του. Πήγα και έκατσα, η μάλλον έπεσα ακριβώς δίπλα του.
- '' Πονάς;'' τον ρώτησα με ανησυχία στα μάτια. Η μύτη του έτρεχε ακόμα αίμα και το δεξί μάγουλο του ήταν φουσκωμένο, σχεδόν μπλε.
- '' Δεν είναι τίποτα'' μου απάντησε κοιτώντας την πόρτα. Ήταν λες και περίμενε να μπει η Λορέιν από στιγμή σε στιγμή. '' Θα σου έλεγα να δεις τον άλλον αλλά..δεν θα στο πω'' μου είπε γελώντας.
Σηκώθηκα και πήγα στην κουζίνα να πάρω λίγο πάγο, γύρισα σχεδόν αμέσως πίσω.
- '' Δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό''
- '' Δεν χρειάζεται, αλλά προτιμώ το πρόσωπο σου όταν δεν είναι γεμάτο χτυπήματα και αίματα'' του απάντησα χαμογελώντας του.
Έβαλα τον πάγο μέσα σε μία πετσέτα που βρήκα στο τραπέζι και πήγα κοντά του. Στην αρχή πόνεσε με το που ακούμπησα το πάγο στο μάγουλο του αλλά σιγά-σιγά το πρόσωπο του άρχισε να χαλαρώνει καθώς ο πόνος σταματούσε σιγά σιγά. Καθίσαμε εκεί για μερικά λεπτά, καθώς είχα το χέρι μου πάνω στο πρόσωπο του, πέρασε το χέρι του πίσω από την πλάτη μου αγκαλιάζωντας με ελαφρά.
Ο Μέισον άπλωσε το χέρι του για να πάρει τον πάγο από το χέρι μου. Τα δάχτυλα του ακούμπησαν τα δικά μου και πάλι ένιωσα εκείνο τον ηλεκτρισμό, αλλά αυτή την φορά ήταν διαφορετικά, δεν ήμουν μεθυσμένη αλλά ούτε και αυτός.
Κρατούσε το χέρι μου και μία στιγμή τα ξέχασα όλα, και τα προβλήματα μου αλλά και την εξαφάνιση της Λορέιν. Κρατούσε το χέρι μου κοιτώντας με βαθιά μέσα στα μάτια. Μάτια, ασχέτως χρώματος, σχήματος, μεγέθους, πάντα θα διαγράφουν μέσα τους τα συναισθήματα των ανθρώπων. Είτε αυτά θα είναι συναισθήματα αγάπης, χαράς, λύπης, πόνου, ζήλιας, κακίας. Τα μάτια του κάθε ανθρώπου είναι ο καθρέφτης της ψυχής του.
Καθίσαμε εκεί, κοιτώντας ο ένας τον άλλον μέσα στα μάτια, μέχρι που τράβηξα το χέρι μου μέσα από το χέρι του. Η Λορέιν έλειπε..
- '' Μπορώ να καταλάβω γιατί η Λορέιν σε αγαπάει τόσο πολύ'' μου είπε κοιτώντας με με αυτά τα μεγάλα, γαλάζια του μάτια.
Πήγα πιο κοντά του θέλοντας να του πω..για εκείνη την νύχτα..αλλά πάλι δεν πρόλαβα. Η συζήτηση μας διακόπηκε, βασικά δεν υπήρχε κάποια συζήτηση αλλά έπρεπε να του μιλήσω.
Μπήκαν μέσα στο δωμάτιο οι αστυνομικοί και στάθηκαν στην μέση ατενίζοντας όλους τους καλεσμένους.
- '' Μπορείτε όλοι να πάτε σπίτι σας'' είπε ο Άντρε. '' Δεν βρήκαμε κανένα στοιχείο οπότε δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, η έρευνα μας θα τελειώσει εδώ.
- '' Τι άλλο στοιχείο θέλετε εκτός από την εξαφάνιση της Λορέιν;'' είπε ο Μέισον αλλά αυτή την φορά απογοητευμένος.
- '' Πρέπει να περιμένουμε 24 ώρες πριν δηλώσουμε την εξαφάνιση της''είπε η Ναόμι κοιτώντας κάτω.
- '' Αν θέλεις να την δεις γιατί δεν ξεκινάς να κάνεις την δική σου προσωπική έρευνα στα μπαρ κοντά στην έπαυλη;'' είπε ο Άντρε γελώντας.
- '' Πρόσεξε πως μιλάς για την αρραβωνιαστικιά μου'' φώναξε ο Ντάνιελ.
Θα κάνουμε ακόμα μία μικρή έρευνα και μετά θα ξαναφύγουμε.
Γύρισα στον Μέισον και του ψιθύρισα '' αν δεν μπορούν να κάνουν την δουλειά τους θα την κάνουμε εμείς''
Έκπληκτος με ρώτησε αν ήμουν σίγουρη, αλλά ήμουν παραπάνω από σίγουρη.\
- '' Δεν νομίζω να θέλεις να αποκτήσεις εχθρούς, ειδικά την οικογένεια Γουίλσον και τον Άντρε.
- '' Είμαι δημοσιογράφος και ξέρω πως να ανακαλύπτω την αλήθεια χωρίς να αναστατώνω και να μπλέκω με τους λάθους ανθρώπους. Το πρώτο πράγμα είναι να εμπιστεύεσαι το ένστικτο σου όταν νιώθεις ότι κάτι πάει λάθος'' του είπα αποφασισμένη.
- '' Πότε ξεκινάμε;'' τον ρώτησα.
- '' Τώρα αμέσως''
Όπως ένα διαφανές νυχτικό, η γλώσσα και κρύβει και αποκαλύπτει και εμείς ήμασταν έτοιμοι να αποκαλύψουμε την αλήθεια. Με οποιοδήποτε κόστος...