'"Wat is er?", vraagt Owen. 'Niks", zeg ik, ondanks mijn enge oom me stalkt". Bezorgd kijkt Owen me aan en komt naast me zitten. ''Vertel op", zegt hij. Ik vertel alles, van het slaan, tot de telefoontjes, tot aan dat hij bij me thuis kwam. ''Wow..'', is het enige wat Owen kan uitbrengen. Ik knik. ''Kom.. we gaan kijken of hij er nog is", zegt Owen. Ik kijk hem verbaasd aan. ''NEE? DAT WIL IK NIET!'', gil ik. ''Nu zijn we met z'n 2en, kom op, ik blijf bij je!''.
Na 10 minuten lopen zijn we thuis. Ik heb echt snel gerend aangezien ik binnen 2 minuten al bij het bankje was. De auto staat er nog steeds. Met trillende benen loop ik met Owen naar binnen. Verschikt loop ik naar de woonkamer, waar Jeffrey huilend op de grond zit met mijn moeders fotolijstje. Ik ga naast hem zitten. ''Ik dacht dat je een grapje maakte.. waarom wist ik dit niet?", vraagt hij snikkend. Ik bijt op mijn lip. Ik weet niet precies wat ik hier van moet vinden, hij heeft me echt veel pijn gedaan, maar ik voel dezelfde pijn als hem op dit moment. ''Het spijt me", zeg ik. Ik kijk een beetje bang naar boven als Jeffrey opstaat. ''Is dat je vriendje?'', vraagt hij terwijl hij naar Owen wijst. Ik schud mijn hoofd. ''Nee mijn beste vriend", zeg ik. Hij knikt. ''Oke, zorg goed voor haar. Doei Romy'', zegt Jeffrey. Hij loopt zo het huis weer uit en rijd weg. Ik kijk een beetje verbaasd naar Owen. Oké, dit was vaag..
Nadat Owen en ik een film hebben gekeken belt er iemand aan. ''DAAR IS DE PIZZA!'', gil ik. Ik doe de deur open, en neem de pizza aan. Ik heb het nog heel erg gezellig met Owen. Maar rond 10 uur gaat hij naar huis. Ik sta bij de voordeur. ''Nou uhm.. Romy.. bedankt voor de gezellige middag en avond. Als er wat is, moet je me maar bellen!''. Ik knik en kijk hem aan, wat hij ook doet bij mij. Na een paar seconden voel ik mijn lippen op die van hem. Snel trek ik me verschrikt terug en gooi de deur dicht. Wat heb ik gedaan?
Dit moet ik snel rechtzetten, Rein mag hier niks over weten! Ik app Owen dat niemand hierover mag weten en dat we morgen wel verder praten.
De volgende ochtend word ik vrolijk wakker. Ik had gedacht dat ik niet zou kunnen slapen, maar gek genoeg viel ik meteen in slaap. Ik herinner me wat ik gedroomd heb en het was niet de fijnste droom, namelijk dat ik gezoend had met Owen. Ik pak mijn mobiel en zie dat ik een appje van Owen heb, "is goed, ik kom na schooltijd wel naar je toe om.. om te praten". Mijn gezicht word wit, het was dus helemaal geen droom. Alles was echt.
Fietsend naar school kan ik alleen nog maar denken aan die kus van Owen en mij. Hoe had dit ooit kunnen gebeuren? Ik heb helemaal geen gevoelens voor Owen, sterker nog, ik heb de allerliefste vriend die er maar is, hoe kan ik dit Owen duidelijk maken zonder hem te kwetsen?
Voor de rest verloopt mijn schooldag ook niet geweldig en heb ik nog 1 uur te gaan, Engels. Ik heb mijn Duits en Wiskunde proefwerk helemaal verpest. Ik had niet goed geleerd, omdat ik dacht dat ik de meeste dingen wel wist, maar blijkbaar was ik alles vergeten, en het ergste is dat ik tijdens mijn proefwerken alleen maar aan Owen kon denken.
Een uur later gaat de bel, eindelijk vrij. Ik fiets naar huis en zie Owen al vanaf een afstand, "hey Owen", zeg ik half schreeuwend. Wanneer ik dichterbij kom krijg ik pas een reactie terug, "hey Room", zegt hij. Ik open de deur en gebaar Owen dat hij naar binnen mag, aangezien hij nogal ongemakkelijk buiten staat te wachten.
Op het moment dat we allebei binnen op de bank zitten, voor de eerste keer allebei op een andere bank trouwens, is het stil. Geen van ons weet wat om te zeggen, dus lijkt het aan mij om te beginnen, ik heb hem tenslotte uitgenodigt..