“I’m leaving…”
Ivan’s POV:
“Sht. Sht. Sht. Sht.” Yan nalang ang nasabi ko nung nakalayo na’ko kay Patchot. Kanina pa nga ako nagmumura dito. Mga lampas sampu na. Asar..
“Oh buti naman at naisipan mo pang magbayad. Nako! Mga kabataan nga naman.”
Napakamot nalang ako sa batok ko. “Pasensya na po. Badtrip lang po kasi ako kagabi.”
“Oh siya. Sige na.. salamat!” tumango ako at lumabas na..
Nako naman talaga…. Nakakahiya yung ginawa ko. Ihh. Grrrr….
Flashback>>><<<<
Pagkakuha ko ng alak, ininom ko agad yun.. wala na kong pake kung ano ang mangyare..
Maya-maya….
“Hi pogi.” Sabi nung babaeng lumapit sakin…
Kumunot noo ko. “Sino ka?” tanong ko. Feeling ko malandi toh. Tch…. I hate slut girls…
“You can call me Baby….” Ugh…. Malandi nga talaga..
“Sorry but I’m not interested.” Sabay inom ulit ng alak… siguro nakaka apat? Or tatlo akong inom ng alak.. ewan ko ba….
“But I just want to have fun now.” Tch. Fun daw? Eh ano ako? Katuwaan? Grrr.. sa gwapo kong toh?
I just shook my head. Ayoko. Ang laki ng respeto ko sa mga babae…. “But babe…”
“Sorry but my answer is no.”
And the next thing I knew…… her lips met mine…. Sht… what I’m doing? Why I’m responding to her kisses? The sht… kaya bago pa mag ka ano. Tinulak ko na siya..
“Okay na. Napabigyan na kita.”
“But babe.. nabitin pa ko.” Ay langya..
Pinagbigyan ko na nga eh…. Nag cling pa siya sa braso ko. “Sorry, but no okay?”
Kumunot noo niya tas umalis na.
Nakakainis talaga yung babaeng yun..
“Ser, ano po bang problema niyo?” tanong nung? Sino ba toh?
I just smirk. “Lakampake. Sino ka ba? Mas gwapo ako sayo.” Tumawa yung lalake. Aba di ba siya naniniwala na mas gwapo ako sa kanya? Tss
“Broken hearted ka ser? Haha. Kaya pala kahit ano lang ang pinagsasabi niyo.”
Ano daw? Ako broken hearted? Hindi kaya.. “Hindi noh. Sa gwapo kong toh?” tapos inom ulit ng alak..
Maya-maya tumabi siya sakin. Napatwa naman ako. “Haha. Bakla ka ba? Tumatabi ka sakin.”
Tumawa lang din yung lalake. Aba, baliw ba toh? “Anong nakakatawa? Baliw.”
“Ser, alam kong broken hearted kayo. Sabihin niyo na sakin.”
“Pakealamero ka po. With feelings sagad sagad.” Tinap niya lang yung shoulder ko..
“Ano bang nangyare? Makikinig ako. Boys talk tayo.”
Umiling lang ako. Ayokong ishare ang problema ko… tska di naman ako broken hearted eh. Tch
“Makikinig ako promise. Para malabas mo yang problema dyan sa loob mo. Para naman maging maayos ka na.”
“Shunga ka ba kuya? Maayos naman ako eh. Tch..”
He smirk.. “Sige, ang gulo mo kausap. Eto tatanungin nalang kita.
“Oh ano yun? Gwapo ako? Sus. Kuya! Sabi ko nga sayo kanina, MAS GWAPO AKO SAYO!”
He laugh… yung tawang totoo. Hindi nag aasar., “Hay, oo nalang.. ito yung tanong ko. Bakit k aba naglalasing?”
Napaisip ako.. bat nga ba ako naglalasing? Hmm… “Ewan.” Yan nalang yung sagot ko.. ewan ko. Di ko alam….
Hindi naman siguro dahil kay…… ANO diba?
“Tss, gandang sagot. Oh ito pa, sino---”
“Kuya, interviewer k aba? Tanong ka ng tanong eh. Kakapagod kaya sumagot.”
“Basta sagutin mo nalang lahat ng tanong ko. Pwede ba?”
Nag nod nalang ako.
Ano pa nga bang magagawa ko?
Patuloy pa rin ako sa pag inom ng alak..
“Sino ba yung iniyakan mo kanina? Sino ba siya?” napatigil ako sa tanong yun..
Ako? Iniyakan siya? OO. Hindi ko rin alam eh. Siguro dahil nasaktan ko siya ng sobra sobra…
“Bestfriend.” Tipid kong sagot.
“You’re----”
“Special Bestfriend.” Di ko alam bakit may special… naguguluhan ako bakit di ko alam lahat? Ano bang nangyayare sakin?
“Wait…. You love your best friend? Right?”
Naningkit ang mata ko. “W-what do you mean?”
“You love her, more than just a best friend.” I just smirk.. naririnig niya ba ang sinasabi niya sakin? OO mahal ko siya.. NOON lang yun.. pero ngayon? Naka move on na ko. Kaya nga pinalayo ko siya eh..
“Nah, you’re wrong dude.. I don’t love her.. Let’s just say, She’s special to me but I don’t love her. I already moved on to her.”
He tap my shoulder. “ I don’t believe you.”
“You don’t believe me? Fine. It’s okay. I didn’t force you to believe. But I’m just telling the truth.”
He smiles at me. Yung smile na nang aasar… the sht. “Oh really? If you don’t love her more than just a best friend, why are you crying a while ago? why did you do this things? why are you drinking so hard? give me an acceptable reason.”
O_O wadahell? “Fck. Shut up please?”
He laugh again… Grrr… “See? And then you will tell me that you didn’t love her more than just a best friend? You will tell me that she’s only a special best friend? Oh wow. Just wow.. Haha. Seriously? You can’t deny it. Because if you deny and deny and deny it, nothing will happen. Mabubuking at mabubuking ka rin. Kaya wag ka nang mag deny okay?” tapos he tap again my shoulder at umalis na..
Hay. Bat ayaw niya maniwala sakin? Eh nagsasabi naman ako ng totoo.. di ko siya mahal! Ay mali pala…
HINDI KO NA SIYA MAHAL! MAHIRAP BA INTINDIHIN YUN?
End Of Flashback….
Yun yung nangyare… Aist… di naman talaga eh..
Alam kong mas mahihirapan pa siya pag pinagpatuloy niya pa yung nararamdaman niya sakin..
‘I’m sorry Patchot.’
Patchot’s POV:
“Anak, sure ka na ba sa desisyon mo? Baka nabibigla ka lang anak.” Sabi ni mama.. nagtataka siguro kayo kung bakit.. kasi… aalis ako.. Tama kayo. Aalis ako ng Pinas, pupunta ako ng New York. Magbabakasyon ako dun. Or di kaya dun nalang ako for good. Alam niyo naman ang nangyare diba? Pero di pa alam nina mama at papa ang nangyare nung prom…. AIsh. Naalala ko na naman…
Flashback>>>>><<<<<
Nung unti unti siyang lumalayo sakin, para tinusok ang puso ko ng milyon milyong karayom.. bakit niya pa kailangang gawin yun? Ang sakit… sobrang sakit..
Di ko na alam ang gagawin ko. Kahit gustuhin ko nang sumuko pero parang ayaw pa ng puso ko…. Masyado ko yatang minahal si Ivan eh..
Mugto na yung mga mata ko… tinawagan ko na din yung driver na magsusundo sakin.
Habang andito ako sa kotse, tumutulo pa rin yung luha ko…
“Ma’am, congrats po.. pero parang di po kayo masaya.” Sabi nung driver namin.. pinunasan ko agad ang luha ko.. “T-thank you.. Uhm. Naiyak lang ako sa tuwa.” Tapos nag fake smile ako.
Ayoko nang sabihin sa kanya kasi baka isumbong pa’ko kina mama.,
“Ma’am, pinapatanong nga po pala ni ser AJ kung nadala niyo daw po yung phone niya.” Tumango nalang ako. Andito sa pouch ko yung phone ni AJ.
Nang makarting kami sa bahay parang takot akong lumabas ng kotse… “Ma’am andito na po tayo.”
“Alam ko.. Ah, kung magtatanong sila kung umiiyak ba’ko pakisabi nalang na umiyak ako sa tuwa okay? Please?”
“Sige po.” Nag smile nalang ako at lumabas na..
Nakikita ko na sina mama at papa na masaya dahil sakin pero ako? Eto na naman gusto na namang tumulo ng luha ko..
“Congratulations anak!” sabay pa sila tapso niyakap nila ako…. At dun bumuhos na naman ang luha ko.
Nung kumalas kami sa yakap….. nawala ang mga ngiti nina papa nung nakita nila akong umiiyak…
“Anak, bakit ka umiiyak?” tanong ni papa sakin….
“Uhm…Tears of joy lang po.” Lie. Nagsinungaling ako… ayoko kasing malaman nila eh.. botong boto pa naman sila kay Ivan. Para sakin..
“Talaga? Eh parang di naman tears of joy yan anak eh.” Sabi ni mama.. kilalang kilala na talaga nila ako… I just smiled.
“Pagod po ako ma, pa. akyat nalang po muna ako.” Tapos naglakad na ko papunta sa kwarto ko.. at pagkadating ko sa loob dumapa agad ako sa kama at umiyak…
“Nakakainis ka Ivan… paasa ka. Ayoko na.”
End Of Flashback>>><<<
Haaayy, Di na’ko iiyak… yan yung pangako ko sa sarili ko….
“Yes ma,”
“Okay na ba ang ticket mo? Mga gamit mo anak?” sabi sakin ni papa, and I just nod and smile…
“So kelan ba alis mo?”
I just smiled to them. “Bukas na po agad.”
O_O Itsura nila mama…
“Bakit ambilis naman anak?” Papa.
“Mas maaga, mas maganda.” Sabi ko naman..
“Basta, mag ingat ka dun anak ha?” Mama.
I smiled. “Yes po.”
Tapos niyakap ko sila…. “Mamimiss ko po kayo mama, papa.. lagi po kayong mag iingat dito ha?”
Nag oo naman sila…
====
Andito ako ngayon sa cafeteria malapit sa school. Di na’ko pumasok… useless.. papasok pa ba ako? Eh aalis na din naman ako eh… bukas nga lang…. tska pumunta lang ako dito para kausapin si AJ.. sasabihin ko sa kanya na aalis ako..
Narinig ko na ang bell sa school. It means lunch na.. tinext ko na si AJ kanina na magkikita kami dito sa cafeteria..
Maya- maya lang nakikita ko na siyang papunta dito … he’s smiling…. Makaka smile pa kaya siya pag sinabi kong aalis na’ko bukas?
“Hey babe.” Tapos kiniss niya’ko sa cheek… I smile to him. “Bat di ka pumasok? Tska bat pinapunta mo ko dito?”
I hold his hand… “Babe…..” sabi ko… I hold his hand tightly…. Pano ko sasabihin? Eh ngayon pa lang kinakabahan na’ko…. Parang ayaw ko…
“What? Tska bakit kung makahawak ka sa kamay ko parang aalis ka na?” BOOM. That hit me.
“Yes. I’m leaving….” Pagkasabi ko nun… unti unti siyang bumitaw sa mga kamay ko…. Tapos biglang tumulo naman ang mga luha ko….
‘W-what did you say?”
“I said…I’m leaving…” sabi ko…. Tapos tumawa siya..
“Haha. You’re joking babe right? You’re not leaving..”
“Yes. I’m leaving.”
“NO!”
“Yes babe… Sorry.”
Pagkasabi ko nun, hinila niya’ko palabas ng cafeteria at pumunta kami sa garden ng school….
“You’re not leaving Patchot. NO!”
My tears are still falling… “Y-yes…I’m leaving. Believe me.”
“Damn! Alam mo naman na ayaw ko ng LDR diba? Eh pano na toh? Patchot naman eh! Wag mo kong pahirapan!”
“S-sorry….”
“Patchot, bakit ka ba aalis? May nagawa ba’ko?” tapos hinawakan niya yung magkabilang pisngi ko tapos hinalikan niya ko sa noo…
I just shook my head. “Wala kang nagawa AJ. Infact napasaya mo’ko… kelangan ko lang talagang umalis… magbabakasyon lang, mag isip isip… pero babalik din ako pag gusto ko.”
“Pag gusto mo? Eh pano pag ayaw mo?”
“Edi, hindi ako babalik.” After that he hug me tight… Sht.. tumutulo na naman luha ko…
“Patchot, please don’t leave…. I’m begging you.. Please don’t…”
“Sorry Babe…”
----
Matapos naming mag usap ni AJ, pumayag din siya basta lagi kaming mag s-skype, mag f-facebook, twitter tapos mag tatawagan kami.. kahit na medyo masakit sa part niya, eh tinanggap niya pa rin..
Ngayon naman…. Isa nalang yung gusto ko pang kausapin….. kilala niyo nay un…
Andito ako ngayon sa bahay nila, andito din yung mama niya….
“Iha, intayin mo nalang si Ivan ha? Baka di pa yun tapos mag practice ng basketball.”
Sabi ng mama niya. I just nod. “Okay lang po.”
Maya-maya….
“Ma! I’m he----” nag iba agad yung istura niya nung nakita niya’ko….
“Anak, si Patchot… may sasabihin daw siya sayo eh..”
“Sorry, pero pagod ako. Kelangan kong magpahinga.” Tapso naglakad na siya papunta sa kwarto niya..
“Grabe naman anak, ilang oras siya nag intay dito eh.”
“Di ko naman kasi sinabing intayin niya’ko.”
Tapos pumasok na siya sa kwarto niya….
“Uhm, mag iintay pa din po ako dito… importante po kasi yung sasabihin ko eh.”
“Bakit di mo akyatin dun sa kwarto niya? Puntahan mo.”
Umiling ako. “Wag na po. Baka lalo po siyang magalit.”
“hay, ewan ko ba dun sa anak ko na yun. Nagiging iba na ang ugali..” nag fake smile nalang ako..
Nag yayang kumain yung mama ni Ivan pero tumanggi ako. Busog pa naman ako eh.. I check my wrist watch its already 7:30 in the evening…. Kanina pa’kong 5:23 pm dito.
“Ma, yung ano ko… May bisita ka pa pala ma, sige maya nalang.”
[Play the music on the multimedia.]
“IVAN SANDALI!” sabi ko… napag desisyunan ko na…. tiningnan ko si Ivan, napa stop siya sa paglalakd…. Tapos ang mama niya na tumango lang sakin… parang sinasabi ng mama niya na sabihin ko na kay Ivan..
Humarap siya sakin. “WHAT?!”
“Uhm. C-can we talk? The two of us only.”
“Bakit? Di ba pwedeng marinig ng mama ko? Dapat maririnig niya..”
“Mas gusto ko tayong dalawa lang eh.”
“No. papayag lang akong makikipag usap sayo kapag maririnig din ni mama ang lahat ng sasabihin mo.”
Pano ba toh? Aish naman oh! Ang hirap… “Fine. Mag uusap tayo kahit andito ang mama mo. Hahayaan ko siyang marinig niya ang lahat ng sasabihin ko.”
“Good.” Tapos bumaba siya sa hagdan at lumapit… pero lumapit siya sa mama niya….. “Start.” Sabi niya…. Whoooo. Pano ko ba sisimulan? Uhmmmm….
“faster. Don’t waste my time.”
“Okay. First of all, sorry sa lahat… alam mo na kung ano yun. Basta sorry.. SORRY KASI NAGPAKATANGA AKO SAYO! SORRY KASI MINAHAL KITA! SORRY KUNG MAS MAHAL KITA KESA SA BOYFRIEND KO! SORRY KUNG MAY FEELINGS PA KO SAYO! SORRY KUNG HINDI KA MAWALA SA ISIP KO! AT SORRY KASI HINDI KO KAYANG SUMUKO SAYO! HINDI KO ALAM KUNG ANONG MERON KA! DI KO ALAM BAT AKO NAHULOG SAYO! DI KO ALAM BAKIT NAGING BESTFRIEND PA KITA. SABI KO SA SARILI KO DATI, HINDI AKO MAHUHULOG SAYO! NANGAKO TAYO DATI NA HINDI TAYO MA IINLOVE SA ISA’T ISA PERO TALO TAYO PAREHO KASI NA INLOVE TAYO. GUSTO KONG PIGILAN YUN PERO PANO KO PIPIGILAN EH LAGI TAYONG MAGKASAMA? LAGI TAYONG NAGKUKULITAN? DAIG PA NATIN DATI ANG MAG SHOTA. MASAYA AKO EH! PERO NUNG NA INLOVE AKO SAYO, AT NUNG NALAMAN MO YUN. PARANG DI KA PA SIGURADO SA NARARAMDAMAN MO SAKIN. KASI ANG SAGOT MO SIGURO, BAKA, PWEDE.”
Nagsimula nang tumulo ang mga luha ko….
Nakita ko na humigpit ang hawak ni Ivan sa mama niya… nafifeel ko na nasasaktan siya… pero sinusubukan niya lang maging matigas… para di halata…
“You’re done?” I just shook my head…
“HINDI PA. MARAMI PA KONG SASABIHIN EH. PERO PARANG AYAW MO NANG MARINIG YUN. OKAY FINE! ITO NALANG. GUSTO KO LANG MAGPASALAMAT SAYO DAHIL UMAMIN KA DIN NG NARARAMDAMAN MO. MASAYA NA’KO NUN. PERO DI KO ALAM NUNG PROM. BIGLA KA NALANG NAGING EWAN. ALAM MO BA? SOBRANG IYAK KO NUN. TINANONG KO PA NGA SARILI KO EH. BAKIT PA KITA NAKILALA? BAKIT HINDI PA KO SUMUKO NUNG MAAGA PA? ISA LANG PALA ANG SAGOT DUN. KASI MAHAL PA RIN KITA. DIBA NGA KUMANTA PA KO NUN?” Sht. Tumutulo pa rin ang luha ko…. “DI KO NGA ALAM EH! SIGURO NASAYO NA ANG LAHAT.” Pinunasan ko ang mga luha ko…. “AKALA KO IKAW NA. HINDI PALA.”
Tumawa siya… pero yung tawa niya, alam kong nasasaktan siya…. “Haha… you’re so pathetic. Di ka talaga sumuko. Eh ngayon? Anong napala mo? Wala diba?”
Ang sakit niyang magsalita.. parang lalong dumami yung mga tinik sa puso ko…. Nasasaktan na ko…
“Ah, nga pala.. kaya pala ‘ko pumunta dito dahil may sasabihin ako sayo.”
“Aw, importante ba yan?”
“Importante pa sa mga narinig mo ngayon.”
“Okay. Go ahead.”
Sasabihin ko na ba? Parang di ko kaya eh… nakakainis tong luhang toh. Ayaw tumigil..
“Uhmmm.”
“Wala naman pala eh. You’re wasting my time patchot.”
“I’m leaving….” Nasabi ko na… pero parang ang sakit lang… sobrang sakit….
“What did you say?”
“I said…. I’m leaving.”
He laugh. “i-importante bay un? Haha. Nagsayang ka lang ng laway mo. Bakit mo pa pinapaalam yan sakin? Para makonsyensya ako? Para kunwari hahabulin din kita sa airport? Haha. No way.”
“No. I’m leaving dahil gusto ko. Sinasabi ko toh sayo dahil gusto kong malaman mo na aayusin ko lahat. Magbabago ako… at higit sa lahat. MAG MOMOVE ON NA KO!”
Pag kasabi ko nun.. nanghina yung tuhod ko.. parang anytime mag d-down ako..
“Tss. Okay. You may leave… alis ka lang. wala naman akong pakealam sayo eh.. kahit di ka pa bumalik dito. Mas masaya yun. Happy trip.” Pagsabiya niya nun. Umalis siya at umakyat na sa kwarto niya…
SOBRANG SAKIT. SOBRANG HIRAP…. Pag ka alis niya humagulgol ako sa iyak… tapos lumapit sakin ang mama ni Ivan at niyakap ako…
“Iha…..”
“O-okay l-lang po t-tita.”
SOBRANG SAKIT. DI KO NA ALAM ANG GAGAWIN KO.
“Tss. Okay. You may leave… alis ka lang. wala naman akong pakealam sayo eh.. kahit di ka pa bumalik dito. Mas masaya yun. Happy trip.”
“Tss. Okay. You may leave… alis ka lang. wala naman akong pakealam sayo eh.. kahit di ka pa bumalik dito. Mas masaya yun. Happy trip.”
“Tss. Okay. You may leave… alis ka lang. wala naman akong pakealam sayo eh.. kahit di ka pa bumalik dito. Mas masaya yun. Happy trip.”
“Tss. Okay. You may leave… alis ka lang. wala naman akong pakealam sayo eh.. kahit di ka pa bumalik dito. Mas masaya yun. Happy trip.”
Nag rerereplay na sa utak ko…
Yan ang gusto niya? Ang hindi na’ko bumalik dito? Fine. DI NA’KO BABALIK PA.
-----
A/N: Hi guys! Kamusta naman UD ko? Haha.. Sorry natagalan…. May continuation po yan. ^^ Okaaaayy… Can’t move on sa wiggle wiggle ni DJ. HAHAHA!! @_@