It’s been five days since nagtrabaho ako kay Andrei, and so far kaya ko naman i-handle ang pagka-spartan niya sa akin. Buti na lang at Friday bukas at makakalabas kami ni Karla for some girl bonding na matagal ko nang di nagagawa since galing ako ng Amerika.
He’s late for today kaya naman peaceful akong nagtrabaho.
May kumatok. I opened the door and let the girl in tight black skirt enter the room. Empleyado siya ng kompanya at halatang bombshell type. She’s wearing this super red lipstick na akala mo dumudugo na yung labi niya sa pagkared.
“Where’s Engr. Falcon by the way?” She asked and she surveyed me from head to toe.
“He’s out. Do you have anything you need from him? I could convey your message.” The she smirked na para bang may nakakatawa sa sinabi ko. What the hell’s wrong with this woman?
“You can’t convey it, I swear.”
“And why? Is there any word that cannot be written in paper, miss?”
She looked annoyed at para bang may masama akong nasabi. Ang kapal ng mukha niyang taray-tarayan ako na para bang inaagaw ko ang hambog na Andrei nay un sa kanya. Magsama silang dalawang lintik! Kabadtrip!
“Yes. I can’t. Kasi I’m telling him that I’m going over to his condo to f*ck him senseless na hintayin niya ang out ko kasi 5:30 PM ang labas ko para lang alam niya. So are we clear… miss?”
“Victoria… Victoria Anne Solomon, his Int’l licensed accountant. And yes, we’re clear. Those you said are words I can definitely write on paper and convey afterwards. You see they have an ongoing issue on the main plant and he needs to do a site visit. So, I guess you’re an employee and being paid not just to wait for my boss and tell him you’ll f*ck him senseless. Are we clear… miss?”
“Josephine… Josephine Delos Reyes, a… clerk from 5th floor marketing department.”
“Okay, I’m done writing your message so you may leave.”
Then she left dumbfounded. Aba, kapal ng mukha nitong tarayan ako eh clerk lang pala siya. Kaasar yung mga ganyan. Malaking boobs at maiksing palda lang ang confidence kaya sila nababastos at magrereklamo pag naagrabyado. Haaaaaay… Matapos na sana ang Friday!
=-=-=-=-=-=-
Mga 10AM na akong nakadating sa opisina dahil di ako pinatulog nung kapatid ng isa kong katrabaho na si Aiko. To think she’s just 23 years old really had blown my mind. I was still feeling her soft and silky skin on my hands. Kung sana ganun ang mga babae sa harapan ko eh di sana masaya ako gabi-gabi.
Nadatnan kong nagtatrabaho si Victoria ngayon ang she’s wearing a pair of jeans kasi Friday naman. Her legs are well sculpted kita ko mula sa kinauupuan ko kung gaano siya kasexy at paano bumakat ang katawan niya sa isang white na v-neck shirt! T-shirt lang iyon pero ganyan na ang epekto niya!
She’s wearing a pair of blue sneakers, at nakatali ang mahaba niyang buhok. She’s gracefully doing her work na nakakaasar kasi hindi naman dapat siya maging maganda.
She stood up and walked towards me. She’s holding her journal and sat in front of my table.
“Engr. Falcon, may dumating nga palang tao kanina. I’m just going to convey the message kahit di naman ako bayad as your secretary.” Ang aga-aga bad mood siya. Sabagay pareho kaming bad mood sa isa’t-isa. It’s fair.
“Sino ang dumating?”
“Okay, Ms. Josephine Delos Reyes, a cleark from marketing department said that she’s going to f*ck you senseless and her time out will be at 5:30 PM and she doesn’t want you to wait for nothing. That’s pretty much what she want to say so I guess I’m done.”
Sh*t… nalagot na. Masisira ang image ko sa babaeng ‘to. Akala niya siguro ako yung tipo ng lalaking gabi-gabing may booking. Asar talaga.
“Okay. Thank you Victoria.”
“Your welcome, Andrei.”
Andrei.
Why is it my name sounded so sweet kapag sa kanya nanggaling? The way she said my name parang may halong ibang pakiramdam? Imagination ko lang siguro ‘to.
She’s not sweet. Malandi ang babaeng yan at Galit ako sa kanya.
=-=-=-=-=-=-
I know this feeling. Nagseselos ako sa babaeng mukhang pato kanina na pumunta sa opisina. Ako daw yung malandi pero sino kaya saming dalawa? Kainis na talaga ‘tong Andrei na ‘to! Akala niya papatalo ako? Nagkakamali siya. Maglalandi ako kung gusto ko.
Tamang-tama, 12NN na. Makikita ko sa pantry si Engr. Vicente. Malamang ayain nanaman niya ako kumain at dapat makita ng hambog na Andrei na yan mamaya!
Nagkasabay kami ni Andrei bumaba kaya naman timing talaga na nakatayo si Engr. Vicente sa waiting area ng ground floor.
“Engr. Vicente!” I called him and Andrei’s face is priceless. Akala niya siguro mato-torture niya akong kumain ng kasama siya. Manigas siya dyan!
“Oh, hi Vickie. Ang ganda mo naman kahit simple ang suot mo.” He smiled brightly and come to think of it, he’s not so bad kaya naman I smiled back and we went to out to grab some lunch.
“Salamat. Do I really look good?”
“Oo naman. T shirt pa nga lang ganda mo na at wala ka palang make up? Wow! That’s a major turn on, Vickie.”
“Ganun? Gee thanks. Di kasi ako marunong magmake up tsaka ayoko ng make up parang mabigat sa mukha kaya ayan baby powder lang.”
“Really, kaya pala you smell like a baby, tsaka yung pabango mo smells fresh and summery. It smells just good enough fit sa personality mo.”
“OMG binobola mo na ako Engr. Vicente! Grabe ka naman. Ikaw ha!”
Nagtawanan kaming dalawa habang palabas ng building pero unexpectedy humabol sa amin si Andrei at hinawakan ako sa braso.
“Victoria, tayo ang magsasabay maglunch.”
“W-what? Nasisiraan ka na ba Andrei? Naku sorry Engr. Vicente mukhang may kailangan sa akin si Andrei. Promise next week magsasabay tayo.”
“A-ah, ganun ba? Sige next time.”
Patungo kami sa ‘Subway’ ni Andrei kasi alam kong paborito niyang kumain ng heroes tsaka ng mga gulay. Hawak-hawak pa rin niya ako sa braso kaya yung mga epleyado na namumukhaan siya ay tumitingin sa amin. Nahihiya na ako kasi para siyang baliw na ang higpit ng pagkakakapit sa akin.
“A-andrei, bitawan mo na ako kasi nasa loob na tayo, oh. Please ang sakit na nung braso ko.”
He let me go and he’s still looking so mad. Bakit kaya siya nagagalit? Akala nanaman niya siguro pinahiya ko siya kasi magkasabay kami pero sinamahan ko na lang bigla si Engr. Vicente.
He sighed and looked at me in the eyes.
“Alam kong magkaaway tayo Victoria, pero alam mo naman na magkasabay tayong bumaba ng opisina. Kasabay nating yung mga kasamahan ko sa elevator pero bakit ka tumakbo na para bang boyfriend mo siya at matagal na kayong di nagkita? I looked like a fool earlier, Victoria!”
“S-sorry na talaga. We were supposed to have lunch kasi ilang araw ko na siyang ni-reject kaya nga dapat kami sana ang magkasabay.”
“Ah, I get it. Nawawala ba ang appetite mo kapag kaharap mo akong kumain, o dahil sa isang fancy resto ka niya dadalhin? Dahil ba sa subway lang kita dinala kaya mo sinasabi sa akin na dapat kayo ang magkasabay?”
“H-hindi naman sa ganun, Andrei.”
“Oh, talaga? So before you’re madly, deeply in love with me, and now you despise me? Ganun na nga ba talaga Victoria? So you got over me?”
“B-bakit mo ba ako tinatanong ng mga ganito? It’s been 11 years, Andrei. Syempre nakamove on na ako sayo. I had boyfriends and I realized, puppy love lang iyon.”
“Puppy love when you say your love is unconditional at nagpakatanga ka pa nga dahil sa akin, right? You did everything para nga di maging kami ng best friend mo.”
“She’s not my best friend, Andrei. Kapitbahay ko siya pero she used me to do her projects at lahat ng mga Gawain sa school para may time siyang… magpaganda. Habang ako naduduling na kakagawa ng mga assignments at pinagsasabay ko pa ang pagiging honor student ko. Sabhin mo nga sa akin… kung gaano na ako nagpakatanga sa taong minahal ko at sa akala kong best friend ko? My days here during high school were completely hell. I decided one day, I’d come back all healed up and happy. Now, I am happy. Don’t bring it up, Andrei because I no longer love you. To be honest, I despise you.”