Balık temalı olaylı akşam yemeğinden sonra Steve artık dışarıya çıkmaktan korkuyordu. Kuyruğunun olmadığını unutup, o insanların onu da aynı şekilde yediğini düşünüyordu. İnsanlar korkunçtu. Ama o burada, o yerleşim alanından ve yerlilerinden uzak, Tony'nin yanında güvendeydi. Dummy bile o insanlardan daha az zalimdi.
Tony'nin meşgul olduğu zamanlar, evini özlüyordu. Arkadaşlarını. Suyun içinde süzülüp onlarla oynamayı.. Ama eğer dönerse, onu affetseler bile Tony'e zarar verirlerdi. Fiziksel bir zarar olması önemli değil.. Tony yalnızdı ve eğer Steve sadece evini özlediği için dönerse tekrar yalnız kalacaktı.
Bugün Tony'nin o aptal binaya gitmesi gerekmiyordu. Ve işin korkutucu tarafı, böyle günlerde genelde dışarıya çıkmayı teklif ederdi. Yaptı da.
Ve işte şimdi, kocaman bir giriş kapısının önünde duruyorlardı. İçeride kocaman kalabalığın rahatsız edici gürültüsü.. ama Steve bu sefer itiraz etmedi. Çünkü yeryüzü hayvanlarının neye benzediğini merak ediyordu.
Ama Tony ona, eğer elimi bırakırsan, kaybolursun demeyi unutmuştu.
Tony bilet almaya doğru uzaklaşırken, Steve çoktan hipnoz olmuş gibi uzaklaşmıştı bile. Kendine geldiğinde korkunç, kocaman, dev pençeli bir yaratığın yanındaydı, ve yanında kesinlikle Tony falan yoktu. O korkuyla etrafına bağırırken o demir parmaklıklara fazla yaklaşmış olmalı ki bir adam onu sertçe kolundan çekerek oradan uzaklaştırdı.
"Kör müsün! İçeridekini görmüyor musun!"
Adam ona bağırmaya devam ederken Steve sadece olduğu yerde dikilip korkuyla etrafına bakındı, gözleri dolmaya başlamıştı ki, Tony onu buldu.
"Tanrı aşkına, ne kadar merak ettim haberin var mı!"
"B-ben.." O cümlesini bitiremeden Tony yaklaşıp onu kolları arasına aldı. Steve'de ürkekçe ellerini onun beline koyarken başını omzuna yasladı. "Eve gitmek istiyorum." dedi burnunu çekerken.
Tony iç çekip onu kendinden ayırırken elini sımsıkı tuttu. "Elimi bırakmazsan, kaybolmazsın."
"O şeyin kocaman dişleri var!" dedi Steve isyanla. "Hayvanlarınız bile korkutucu!"
"O bir ayı, Steve. Hepsi onun kadar tehlikeli değil."
Tony Steve'i diğer hayvanların sevimli olacağına ikna ettikten sonra turlarına devam ettilet. Ve evet, o timsah şeyleri dışında genelde sevimliydiler.
Bundan bir ay önce, Tony'i bu tarz yerlere sürükleseler, inanın hiçbir tehdit karşısında onu buraya getiremezdiniz. Ama şimdi Steve'in çocuksu heyecanını görmek için asla gitmem deyip de gidebileceği tonlarca yer vardı.
"Tony, Steve duraksadı. O-onlar.. burada ne işleri var?"
Tony az ilerideki yumus kafesini görünce sıkıntıyla iç çekti. Steve için et yemeyi bile bırakabilirdi, artık normalde doğal olup da şu an yanlış gelen o kadar çok şey vardı ki.. Çevreci bile olabilirdi!
Steve Tony'nin elini bırakmazken kafese doğru yaklaştı. Yüzündeki hayal kırıklığını bir kilometre öteden görebilirdiniz, gözlerindeki parıltı yok olmuştu. "Kraliyet Yunusları.." diye mırıldandı elini camdan kafese koyarken.
İki yunus da Steve'in elinin olduğu noktaya gelmişlerdi. İçlerinden biri su yüzeyine çıkıp acı sesler çıkartırken Steve korkuyla geri çekildi.
"Buraya ait değiller." dedi Tony'e dönerek. Gözleri sadece dolmakla yetinmemişti bu sefer.
Tony kafesin yanındaki görevliye doğru dönüp seslendi. "Bu ikisini istiyorum." dedi kafesteki yunusları göstererek.
"Ama efendim, satılık değiller--"
"Ne kadar istiyorsanız peşin olarak verebilirim, o ikisini istiyorum."
"Ama--"
Tony cebinden bir kart çıkartıp ona uzattı. "Söyleyeceğim adrese getirin."
Sonra Steve'i de alarak uzaklaştı.
+++
"Neden buraya geldik?" dedi Steve iskelenin ucunda durarak. O şeye binmeyecek, o denize açılmayacaktı. Aklı halen yunuslardayken üstelik..
Tony ona tekrar elini uzattı. "Eğer gelirsen gösterebilirim, korkmana gerek yok."
Steve göğsünde bağdaştırdığı kollarını isteksizce açarken Tony'nin elini tutarak o koca metal yığınına bindi.
"Bu bir gemi--"
"Ne olduğunu biliyorum." dedi Steve göz devirirken. "Arkadaşlarımı bu şeylerle kaçırdılar."
Tony'nin yüzündeki gülümseme solarken Steve onu kırmış olabileceği düşüncesiyle, endişeyle ona yaklaştı. "Özür dilerim, elini yanaklarına yerleştirdikten sonra mırıldandı. Sen onlar gibi değilsin."
Tony tekrar gülümserken içip sarhoş olurken o pahalı oltasıyla tuttuğu balıkları düşündü-- Hayır, yaptığı yanlış olduğundan değil, kendini Steve'e ihanet etmiş gibi hissediyordu.
Sonra gülümsemesini genişletirken aklındaki düşüncelerden sıyrılıp onu cam kafesin olduğu kısma götürdü. Steve'in yunusları görünce verdiği tepkiyi görmek için, dünyayı dolaşıp tüm yunusları denize bırakabilirdi Tony. Şimdi kendini suçlu değil de, kahraman gibi hissediyordu işte.
Steve elini suya sokup onları severken Tony bakışlarını ondan ayırıp geminin kaptanına ilerlemesi için işarette bulundu. Gemi hareket ederken oda eğilip Steve'in yanına geçti.
"Sana teşekkür ediyorlar." diye mırıldandı Steve.
Tony kaşlarını çatıp yunuslara döndü. "Onlarla konuşabiliyor musun?"
"Seninle de konuşabilirlerdi ama, Tony'e yaklaşıp kulağına doğru fısıldadı. O adam buradayken olmaz."
Diğerine göre daha küçük olan yunus aralarına girdi. "Bence kısık sesle iletişime geçersek bizi duyamaz." dedi o da fısıldayarak.
Tony korkuyla geriye doğru sıçrayınca Steve gülmemek için dudaklarını ısırdı. Onu ilk gördüğünde de aynı tepkiyi vermişti..
"Konuşuyor!" dedi Tony kocaman gözlerini o küçük yunusa dikerek.
"Şşş, sessiz ol bizi duyacak." demişti sonra da yunus.
Tony gözlerini kapatıp sakinleşmeyi bekledi. Aslında Steve ile yaşadıklarından sonra bir yunusun onunla konuşabilmesine şaşmamalıydı
"Kuralları ihlal ediyorsun Ella, dedi diğer yunus endişeyle ona yaklaşarak. Onların türleriyle ve bize ihanet edenlerle konuşmamalısın."
Steve'in bu cümleyle gülümsemesi donuklaşırken elini sudan çıkarttı. Krallığı ona böyle hitap ediyordu, bir hain.
Tony onun yüzünün düştüğünü fark edince sudan çıkarttığı elini tuttu. Şu büyük olanı orada bıraksalar daha iyi olabilirmiş..
Yeterince açıldıklarında kafesi suya bırakıp kapağını açtılar ve yunusları ait olduğu sulara bıraktılar.
"Güle güle Steve." dedi küçüç yunus ona doğru biraz su fırlatarak.
Ama sonra, daha iri olan yunus araya girdi. "Suçlu olabilirsin. Ama Kral yaptığın iyiliği öğrenecek."
Steve beceriksizce gülümseyerek onlara veda ettikten sonra Tony'e döndü. Tony ona beklentiyle bakıyordu. "Ne?"
"Ödülü hak ettim diye düşünmüştüm?"
Steve gülüp kollarını onun boynuna dolarken dudaklarını birleştirdi. Onun birkaç saniyelik masum öpücüğü Tony'e tabi ki yetmemişti. Steve ayrıldıktan sonra onun yanaklarının kızarmasına izin bile vermeden, belinden tutup kendine çekti ve onu tekrar öptü.
Kısa değildi. Masum da değildi ama Steve bu kadar hassasken Tony aptallık edip ileriye de gidemezdi.
+++
"Duyduklarım doğru mudur muhafız?"
"Evet Kralım, dedi Elanor eğilerek. Tutsaktık ve Kaçak bizi suya geri bıraktı."
"Onun bir adı var Elanor," diye nazikçe araya girdi Loki. "Steve'in gerçek bir suçlu olamayacak kadar masum olduğunu biliyorsun."
"Yanındaki yeryüzü insanı olmasaydı bize yardım edemezdi." diye atıldı Ella'da.
Thor kaşlarını çatarken Loki zafer kazanmışçasına ona bakıyordu.
"Yeryüzü kaba olabilir ama Tony'nin kalbi en az onunki kadar temiz." diye ekledi ardından.
Kral çekilebileceklerini söyledikten sonra çıktılar.
"Bu neyi değiştirir?" dedi Kral eşine dönerek. "Kuralları ihlal etti."
"Peter'ı odasından çıkartabilirsiniz, kralım." dedi Loki göz devirerek. "Yeterince kaldı sanırsam."
Kral başını sallayıp muhafızlarına prensi odasından çıkartmaları için emir verdi. Ama birkaç dakika sonra muhafızlar telaşla döndüklerinde yanlarında Prens falan yoktu.
"Prens odasında yoktu efendim!"
×××
SıKıLdIm.
Smut için çok erken, ben sadece birbirlerini ne kadar çok sevdiklerini amlatmaya çalışıyorum. Ama madem ki çok istiyosunuz, sayın okuyucu kitlesi, öyle olsun.
Kendimi eşyalar gibi hissediyorum..