Ochtendmist vertroebelt het zicht
Van duizende, half dode bloemen
Onopmerkzame, onschuldige plantjes
Het danst door en tussen alles en niets
Genietend van hun laatste seconden
Die verloren gaan door het komende licht
Het glijdt over alle vlaktes van het duister
Door merg en been, door niets en iets
Klagelijk gezang achterlatend, op iedereen gericht
Het maakt ochtend een mysterieus iets
Laat waterdruppels nog even verbleken
Laat de nacht nog even heersen
Het dringt door de rij van wachten heen
Wanhopig op zoek naar meer slachtoffers
Dan gaat het verloren in licht
Van de opkomende zon
De dag kan beginnen, ochtendmist valt
Uiteen.