YENİ BÖLÜM GELDİ :D 9K OLMUŞUZ YAAA...ÇOK GÜZEL BİR DUYGU BU.
KİTABI YAZARKEN HİÇ BU KADAR İLERLEYECEĞİM AKLIMA GELMEMİŞTİ AÇIKÇASI.
AMA SİZ OKUYUCULARIM SAYESİNDE ARTIK AKLIMA GELİYOR :D
KİTABIMI OKUYAN VE OY VEREN HERKESE ÇOOOOOOK TEŞEKKÜR EDİYORUM.
KTABIMI OKUYARAK BENİ NASIL MUTLU EDİYORSUNUZ ANLATAMAM.
İYİ OKUMALAR :) ....
Sessizce arabayı sürmeye devam etti.Hiç konuşmadık.Konuşçak o kadar şy varken biz sadece.....Sustuk.
Siteye giriş yaptığımızda abim ve Simal köşede oturmuş ağlıyorlardı.
Tamam ben iyiym ya ne bu :D Sanki öldüm hee.
Kaan arabayı park ettikten sonra abimlerin yanına gittim koşarak.
-Tamam ben iyim.Neden ağlıyorsunuz geldim işte :D
dedim gülerek.
Simal suratıma baktı ve:
-Annenler kaza geçirmiş Su!
Ben o kelimleri duyunca olduğum yerde kaldım.
Şok geçiriyordum.Annemler nasıl.....
Simal bana sarıldı.
-Biliyorum...Biliyorum...Sakin ol...
Ağlamaya başladım.Hıçkıra hıçkıra aplıyordum.Abime sarılıyordum.Bir yandan da yanımıza koşarak gelen Kaan'a bakıyordum.
Simal:
-Buraya gelirken karşı şeritteki tır dengesini kaybedip ters şeride geçmiş ve çarpışmışlar.
Kaan:
-Aman Tanrı'm!Su!
diyerek bana sarıldı.Bende abimi bırakıp ona sıkı sıkıya sarıldım.
Simal'de abime sarılmıştı.
Ben kendimi hiç iyi hissetmiyordum.
Bir anda gözlerimi kapadım.................
-------------------------------------------------------------------------------------------
Uyandığımda abim,Simal ve Kaan başımda duruyorlardı.Ama abim teleofnlar konuşuyordu.
-N-ne oldu?
diyebildim zorlukla.
Kaan:
-Bayıldın.
dedi.
Simal:
-Hastaneden aradılar oraya gideceğiz.Ama hastane buradan 5 saat uzaklıkta.Götürecek biri olmadığı için Kaan götürecek.Yani aslında değişe değişe sürecekler arabayı abinle.
dedi.Ben anlamamış gibi suratına baktım.
Abim yanımıza geldi bana tekrar sarıldı.
-A-annemler iyiler mi?
-Tatlım.Nehir yukarıda ağlıyor.Onu teselli etmeni istiyorum.
-Annemle babam iyi mi diye sordum sana!
diye bağırdım ve ağlamaya başladım.
-Babam....
Meraklı gözlerle ona baktım.Ve birazda ağlamaklı.
-Bababma ne olmuş!
diye tekrar bağırdım.
-Karnına saplanan cam yüzünden çok kan kaybetmiş ve...
Kalbimin feci bir şekilde ağrıdığını hissettim.
-V-ve ne?
diyebildim gene zorluıkla.
-Hatanede ameliyat sırasında hayatını kaybetmiş.
"HAYATINI KAYBETMİŞ"
"HAYATINI KAYBETMİŞ"
"HAYATINI KAYBETMİŞ"
kelimeler beynimde yankılanırken bağıra bağıra evin içinde koşmaya birşeyleri kırmaya başladım.
Beynim yerinde değildi.
Babam...
Ölmüş olamazdı....
Ben hala bağırıp birşeyleri kırarken bir el bileğimden tutu.
Hışımla döndüm ve o kişiye:
-S*kt*r git!Lanet olsun!Lanet olsun!
diye bağırdım.O kişi Kaan'dı.
-Sakin ol,sakin ol.Geçicek.
dedi ve beni kollarının arasına alıp göğsüne yasladı.
-Bu...Olamaz Kaan!
diye ağlayarak kendimi saldım.
Bir süre sonra kendimi koltukta buldum.
Abim dimdik karşıya bakıyordu.
Uyandıktan sonra direk:
-Annem naıslmış?
diye sordum.
Abim bana döndü.
-Hayati tehlikesi yüksekmiş.
dedi.Abime sarıldım ve gene ağlamaya başladım.
Bugün o kadar çok ağlamıştım ki neredeyse 1 yıl ağlayamayacak kadar göz yaşı dökmüştüm.
Kaan ve Simal yoktu.
-O-onlar nerede?
-İkiside izin almaya gittiler.Hadi çık sende kıyafetlernizi topla.Nehir uyuyor.
Başımı salladım ve uyuşmuş olan bedenimle yukarı çıktım.
Nehir uyuyordu.Ama gözleri ağlamaktan kıpğkırmızı olmuştu.
Amcamla yengeme birşey olmamıştı aslında.Sadece ufak sıyrıklarla atlatmışlar.Abimi dediğine göre yani..
Anneannemde iyiymiş.Sadece bir süre kendine gelmesi için babamı söylemeyeceklermiş.Ve annemide....
Nehir'İ yanağından öptüm.
Valizleri çıkardım.Ve ağırlaşmış olan bedenimi valizi hazırlmaya zorladım.
---------------------------------------------------------------------------------------
Kapı çaldığı anda gözlerimi açtım.
Yerde yatıyordum ve valiz henüz hazırlanmamıştı.
O anda yere düşüp bayıldığımı hatırladım.
Hızlı hızlı valizi hazırlayıp Nehir'i uyandrıdım ve aşağıya indik.
Kaan ve Simal valizleriyle birlikte karşımda duruyorlardı.
Abimde valizini almıştı.
Arabaya doğru yola çıktık.
Kimseden çıt çıkmıyordu ve Nehir benim elimi fezi bir şekilde sıkıyordu.
---------------------------------------------------------------------------------------------------
Arabaya geldiğimizde abim:
-Sen,Nehir ve Simal arabaya binin biz hallederiz valizleri.
dedi.Bizde üçümüz başımızı sallamakla yetindik.
Valizler yerleştirilmişti.İKiside arabaya bindiler.İlk başta Kaan süreceği için ben ön koltuğa oturudm.
Abime araba sürmeyi babam öğretmişti.
Abimin her ne kadar ehliyeti olmasada çok iyi kullanıyordu arabayı.
Babam ona evde tüm bilgileri öğretmişti.Sanki abime özel bir sürücü kursuydu.
Abim sınavlara falanda girmişti...
Evet ciddi ciddi girmişti.
Ama ehliyeti yoktu.
------------------------------------------------------------------------------------------
Bir süre yol gitmiştik.Ne kadar gittiğimizi bilmiyorum.Arkamı döndüm.
Üçüde uyumuşlardı.
Nehir Simal'e sarılmıştı.Simal'in başıda abimin omzundaydı.Abimde Simal'in başına koymuşyu başını.
Kaan:
-Haydi sende uyu meleğim.Çok yoruldun bugün.
-B-biliyorum.Uyuyacağım.Dikkatli kullan olur mu?
-Tamam.Sen merak etme.
dedi.
Bende cılız bir gülümsemeyle karşılık verdim.
Son bir kez babam gözümün önüne geldi ve sonra gözlerime bir ağırlık çöktü.....