"Argh! I don't get why Yto wants the Vejar account so much. Hindi pa ba sapat na andito ang rapist na iyon? He's not even thinking about the sanctity of the family business. How can he do this, Mama!"
I stopped facing around and stood in front of my mother's grave. I was trying so hard not to cry. Hindi ko alam kung ilang balde na ba ng luha ang naiiyak ko mula nang mawala si Mama sa akin. I sighed. Ang laking kawalan ni Mama sa buhay ko. Una wala na akong mama wala pa akong best friend. Wala kasi akong kaibigan --- I hate other people that's why I never gained friends. I hate other girls. Siguro dahil kami lang ni Mama ang babae sa pamilya. Lahat ng atensyon ay nasa aming dalawa lang ------ iyong gusto ko lang ang nasusunod. Iyong opinyon ko lang ang mahalaga. I sighed. Lumuhod ako sa harapan ng puntod ni Mama at saka hinaplos ang pangalan niya.
Apollo Yvangeline Cai - Consunji.
I sighed again. "Mama, taking care of the boys is harder than I thought. I wish you're still here." A tear rolled down my eye as I try to talk to her. I know that she is watching over me. Hindi ko nga lang alam kung nakangiti ba siya o hindi. Hindi ko rin alam kung proud siya sa akin. All my life --- I tend to be nothing but a disappointment. Hindi man kay Mama pero sigurado ako na ganoon ako kay Papa. He's disappointed because I am a girl. Kaya nga si Hermes ang paborito niya at si Ares naman ang little Lukas Consunji. Ako, I'm nothing. Ako lang naman si Hera ---- oo prinsesa ang tingin sa akin pero kulang pa rin dahil wala naman sa akin ang paniniwala ni Papa.
Habang nakatayo ako doon ay narinig kong tumunog ang phone ko. It is my secretary --- Mimi. I rolled my eyes before answering the call.
"Hello? Is it important? I'm with my mom." Wika ko habang inis na inis sa tao sa kabilang linya. Sinabi ko na sa kanya na male-late ako sa office dahil pupuntahan ko si Mama. Kagabi, inaya ako ni Papa na samahan siya sa puntod ni Mama pero hindi ako sumama. I just feel awkward with him. Hindi ko alam - siguro ay dahil pa rin sa nangyari sa amin halos eight years nma ang nakaraan. Pero kung iisipin, napatawad ko naman na si Papa. I just learned how to live with the pain I am dealing - hanggang sa dumating sa point na parang hindi na ako nabo-bother. Na parang okay na ang lahat. Isinubsob ko na lang ang sarili ko sa trabaho. Not that it changed anything pero kaya ako nagpapaka-workaholic ay para naman makita ni Papa na kung anong kayang gawin ng mga kapatd ko ay kaya ko rin - I can do it a hundred times better that my brothers.
"Ma'am, my emergency meeting po kayo with the Mr. President and our major stock holder."
Agad na kumunot ang noo ko. Lunes pa lang makikita ko na ang dalawang taong ayaw na ayaw kong nakikita. I took a deep breath as I ended the call then I tried composing myself. Ako ang Vice President for Finance ng Consunji Hotels pero parang wala akong kwenta sa Major Stockholder namin at sa borther-in-law niyang impakto.
I can't believe that I have to deal with Yto Consunji and Helios Demitre at a moment like this. Agad akong nagpaalam kay Mama at saka sumakay na sa kotse na kanina pa naghihintay sa akin sa labas. My driver was fixing his tie. Ang bagal niya. Sa inis ko ay sinigawan ko siya.
"Bibilisan mo ba or I'll fire you?!" I hissed at him. Mabilis pa sa alas kwatro na sumakay siya sa kotse at pinasibad ito. I took my phone out and dialled my new best friend's number pero tulad ng dati ay nakapatay pa rin ang telepono niya. I so wanna kill Ares for being the reason why Bathseeba left me. Hindi talaga nag-iisip ang kapatid kong iyon.
Thrity minutes later, I arrived at the Consunji Hotels. Bumaba ako sa kotse at habang naglalakad ay sinalubong ako ng dalawang unipromadong lalaki at tumayo sa magkabilang gilid ko. I could hear them whispering to their radio that:
"The queen has arrived. The queen has arrived. Do you copy?"
Napangisi ako matapos kong marinig ang tawag nila sa akin. I require my employees to call me the Queen because I am Queen Hera Adriana Consunji. Like what my mom had always tell me - I am different because I am Lukas Consunji's daughter. And that reason is enough for everything that I do in my life.
I was walking at the corridor. Papunta na ako sa office ni Yto. Marami akong nakakasalubong na empleyado and all of them were bowing - yes - they bow before me just to greet me a good morning. Hindi ko n-requier iyon pero noong ipakilala ako ni Papa bilang Vice President ng company ay sinabi niya sa speec niya:
"Everyone must bow before my only daughter for she is my princees. Hera Adriana Consunji."
Simula noong araw na iyon - hanggang ngayon. Lahat ng empleyado ay yumuyuko sa akin. Hindi ako nakakaramdan ng hiya sa kanila. Bakit? Consunji ako. When I walk in a room - I demand for attention - so there's nothing to be ashamed of.
Huminto ako sa paglakad nang marating ko ang office ni Yto. I enetered his den and I was greeted by the air of Yto's stupidity. He is really stupid. Bakit? Kasi hindi siya makuntento sa man power ng hotel - gusto niya pang maging kasosyo ang mga Vejar sa buhay naming lahat. Hindi ko alam kung alam ni Yto na walang binatbat ang mga Vejar pagdating sa mga Consunji. Mas mayaman lang sila sa amin pero mas magaling ang angkan ko sa negosyo.
In the business world - The Vejars are rank three to the richest family in the Philpiines. Pang-apat ang mga Consunji and sadly ang pinakamayaman sa lahat ay ang rapist na asawa ng pinsan kong si Yza - no other than Helios Demitri. How stupid can people be? Hindi nila iniisip na baka galing sa nakaw ang yaman ng lalaking iyon. Ang problema sa gumagawa ng ranking na iyon ay nasisilaw lang agad sila sa nakikita nila sa panlabas - hindi nila alam kung paano makikita ang loob.
I smiled when Yto greeted me. He nodded. He was sitting on his chair looking almighty. Ang pangit ni Yto. Nabubiwisit ako sa mukha niya. Eight years ang tanda niya sa akin pero wala lang sa akin iyon. I treat him as an equal - I mean as my enemy. Umikot ang mata ko sa kabilang parte ng office niya. There was the other devil - sitting at the couch looking all devilish in that gray suit. His green eyes were at me. Nainis ako lalo. Pakiramdam ko ba, nasa ilalim ako ng microspcope at pinag-aaralan niya ako.
"Hey, Yto! I missed you!" I tried to sound as sweet as I could be. Tatlong linggo rin kaming hindi nagkita ng 'paborito' kong pinsan. He went to Belguim for a conference. Ang saya na sana ng buhay ko - sayang, bumalik pa siya. Lumapit ako para hagkan siya sa pisngi.
"Good, Hera. Nikita brought you some shoes. Dumaan ka sa bahay. Nami-miss ka na rin ng pamangkin mo. And hey, Niki's pregnant." May kung anong nagningning s amga mata niya. Napailing na lang ako.
"Great! Yza's pregnant again." Narinig ko ang malutong na halakhak ng demonyo. Gusto ko sanang itanong kung ni-rape niya ba ulit si Yzxa para makabuo na naman sila ng baby. If I am right, pang-apat na anak na nila iyon. Of course, the twins, Hyron and Hyan, Hunter and the one on Yza's tummy now. I jst shook my head. I still think na sinira ni Yza ang buhay niya sa pagsama sa lalaking ito.
"You bothered me on a Monday morning just to tell me that your wives are pregnant?" Tumaas ang kilay ko. Pinipigilan kong maging mean but I cna't help it.
"Of course not, Hera. We're here for work." Huminga nang napakalalim si Yto. "Sit, Hera." Itinuro niya sa akin ang visitor's chair sa kaliwa ng table niya. I sat there and waited for whatever he is going to say to me.
"We already talked to Zues Vejar." Panimula niya. Tumayo ako at saka himanpas ng malakas ang table ni Yto.
"Don't start your sentence with the Vejars name on it!" Nag-init ang mukha ko. "Hindi ko alam kung anong problema mo Yto. Lalo ka na, Helios. Ano bang kulang sa hotel?" Binalingan ko si Demitri. "This is all your fault, rapist!" I spat at him. "Wala kayong tiwala sa man power natin. Kailangan ninyo pang mag-import sa labas? Ano bang magagawa ng mga Vehar? They're weak! Walang isang salita! Mang-iiwan! Mga paasa pagkatapos aakto na palang walang nangyari! The Vejars are weak!?"
Halos mapugto ang hininga ko sa mga salitang lumabas sa bibig ko. My body is trembling. MY lips were shaking too. Galit na galit ako. Hindi ko matanggap na papasok sa buhay ko ang mga Vejar. Tuwing naririnig ko ang apelyido nila, naalala ko ang mga matang iyon na kung tumitig ay parang walang ibang nakikita klundi ako... ang noses na iyon. Naalala ko ang sakit na naiwan sa akin noon at kung bakit ako mag-isa ngayon. Naaalala ko at ayoko nang maalala iyon!
"I guess were just in time..."
Lumingon ako. At doon, malapit sa may pintuan, nakita ko ang dalawang lalaking halos magkasing tangkad. Both men are equally good looking. Both eyes were looking at me intently. One had a pair of silver eyes and the other one - the one standing on the right side had a pair of amber eyes - those eyes...
"Hera, behave." Wika ni Yto sa akin. I crossed my arms.
"Hades Vejar." I said his name like it is the dritiest word in the world. "What are you doing here? Last time I heard you were in the underworld." I was really sarcastic. He grinned at me.
"Life's hard in the underworld. Plus, I missed life here on earth." Wika niya pa sa akin. Ang lakas ng loob niyang sumagot. Naikuyom ko ang mga palad ko. I come up to him and slapped his face hard.
"Hera!" Narinig kong sigaw ni Yto.
"You're a son of a bitch, Hades Vejar and you're not welcome here in my turf! You go to hell!" I hissed at his face. He just stared at me with those amber eyes then he grinned.
"Yto, as the eldest of the two Vejars, I am widrawing our partnership. Just like what your cousin said. We are not needed here."
Tumalikod sila. His brother was grinning at me. Hindi nagtagal nawala na silang dalawa sa paningin ko at ang sumunod doon.
"What the fuck did you do, Hera?!" Yto's voice roared. I faced him. Kahit kailan ay hindi ako natakot kay Yto. I just smiled at him.
"What? You're gonna fire me? You know you can't do that." I flipped my hair before leaving his office.