*Massimo*
Dita kur perleshja midis Alaster Strone dhe Gio Bartelo do te perballeshin me njeri-tjetrin erdhi.
U bera gati dhe bashke me Stefanon ua perseritem planin perseri burrave. Kur arritem, i biri i Alaster Strone,Elia po na priste, pasi ai vete nuk mund te vinte, sepse 'kishte nje problem'. Jam i bindur se problemi i tij eshte 'frika', por nuk doja te hyja shume ne detaje.
Mjafton te bej punen time.
Sapo u bashkuam te dyja grupet u nisem per tek porti. Grupi beta, pra grupi im u fshehem, ne rast se ata nuk mundeshin t'ia dilnin, ne ishim perforecimet.
Kur arriti kundershtari , te gjithe u vune ne pozicion gatishmerie.
U degjua nje e shtene dhe pas saj nje bresheri e tere.
Nderkohe qe dy grupet kryesore ishin te zene, burrat e mi vune re se ata kishin marre perforecime. Jo perforecime dosido, por kishin marre Lorenzon. Per nje moment m'u erresuan syte dhe e doja te shkoja ta mbysja me duart e mia, por Stefano me solli ne vete.
"Massimo, ne kete moment ne mund ta rrembejme ate e ta marrim me vete per pyetje."
"Shkelqyeshem. Ti dhe dy nga burrat perpiquni te largoni kedo qe eshte prane tij, ndersa une do ta godas ne koke e te bjeri pa ndjenja."
"Ne rregull."
Sapo Stefano behet gati te iki, degjoj Elian i cili kerkon perforecimet. Nuk mund ta lija ne balte, prandaj e ktheva mbrapsht urdherin e te gjithe u sulem. Vura re qe edhe kundershtaret kishin marre perforecimet e tyre. I hodha ne toke 10 prej tyre e me pas u drejtova per tek Lorenzo. Ai qen muti nuk ka per te ikur lehte. Kur arrita tek ai, pashe qe po perballej me Franceskon, i cili e kishte shpatullen te gjakosur. Nuk mund ta lija ashtu e me nje te shtene e kapa Lorenzon tek pulpa. Ndihmova Franceskon te largohej, te cilin nuk mund ta lija te vazhdonte, sepse kishte nje grua qe e do dhe nje femije i cili mund te linde nga dita ne dite. Ne fillim kundershtoi, por pasi ja bera te qarte se ishte urdher, iku.
Gjate kohes qe flisja me Franceskon, ai qeni i poshter ishte ngritur me kembe dhe kishte drejtuar armen nga une. Gjithmone i kam mirepritur plumbat me nje buzeqeshje, por ajo u zmadhua edhe me, kur plumbi i tij kaloi prane faqes sime dhe doli huq. Adrenalina ne ate moment ishte ne kulm dhe sa hap e mbyll syte, e kap nga fyti.
Me nje grusht e shtriva ne toke pa ndjenja, ose te pakten keshtu mendova une. Kur kthehem per te thirrur burrat, ai kishte ikur. Dhjaksi, shpetoi kete here, por nuk do te ndodhe me.
Pashe rreth e rrotull, ku shume trupa ishin ne toke te vdekur. Stefano me njofton se fituan dhe 5 nga burrat tane ishin plagosur, por jo shume rende.
U kthyem ne shtepi, me heret se zakonisht, ne oren 2:10 ishim ne shtepi e te gjithe ishin ne gjume.
Kur po hyja u kujtova se Serena po e kalonte naten tek ne, sepse makina e saj ishte prishur. Therras Manin, ekspertin e makinave tona e i thash ta rregullonte perpara agimit.
Shkoj ne dhome, bej dush, e i shkruaj nje leter Sofise ku i them se Serena e ka makinen te rregulluar duke e futur poshte deres se saj. Me pas zbres ne kuzhine se me kishte marre uria. Aty takohem me Stefanon. U ulem e filluam te bisedonim per ngjarjene sotme dhe per te tjera ne pergjithesi, kur fjala bie tek femrat.
Kur u permend kjo vura re nje te qeshur tek ai. Dicka kishte e ai nuk po ma tregonte. Sado qe une jam shefi i tij, jashte pune jemi familje.
"Ore, se c'ke ti!"
"C'kam?"
"Si shume i qeshur je? Mos me thuaj qe eshte ndonje femer?"
"Epo...ehh."
"Si 'ehh' ? Pa he si eshte puna?"
Stefano me tregoi se si u takuan per here te pare e deri tek ankandi.Me tha se e takoi perseri sot. O zot c'ngjarje qesharake me pershkroi. Menyra se si fliste ai per te nuk permbante ligesi, apo nuk fliste si i eksituar. Edhe pse me te eshte treguar disi flirtues, ai i kishte ndjenjat e sinqerta. Emri i saj eshte Teodora e nga menyra se si ma pershkroi u kujtova se ishte mikesha e ngushte e Serenes edhe pse nuk i'a thash.
Ai donte t'i blinte nje dhurate, por nuk e dinte se cfare. Une nuk jam ekspert pasi nuk para jam tip romantik.
Vazhdoi te fliste per te dhe une vazhdoja ta degjoja.
Ne bisede e siper troket dera. Ishte Serena e cila kishte zbritur per te marre nje gote uje. Perpara se te ikte e pyeta per nje mendim. Stefano po me shihte shihte me habi, ose me sakte me nje shprehje ' je ne vete?', por nuk i'a vura re. Vazhdova ta pyesja derisa arritem ne perfundim t'i blinte luledielli.
Me pelqeu thjeshtesia e saj. Ishte terheqese. Mbase mund t'i bej dhe une ndonje gje asaj.
Pasia ajo iku, Stefano filloi te me pyeste per te. Ashtu si ai edhe une i tregova cdo gje duke filluar qe tek ankandi, kur u takuam ne kompani, ne shtepi e deri ne keto momente.
"Nuk dua te dukem si maniak, por dua shume qe ajo te rri ne dhomen time. Dua thjesht ta kem prane."
"Te pershtatet shume."
"E di, por nuk do ta lejoj te behet pjese e kesaj bote. Nuk e meriton t'ia bej kete."
"Nese vertete e do, e di qe nuk do ta lesh te iki. E di c'kam vene re? Qe kur u takove me te ti ke ndryshuar shume. Nuk merr me ato kurvat e klubit, Lilianen e shporre dhe je me i lumtur."
"Nuk kam c'ti bej. Ajo e ka kete efekt jo vetem tek te tjeret me sa shoh."
Vazhduam te flisnim edhe ca, deri sa na erdhi gjumi.
"Kjo bisede nuk ndodhi kurre, more vesh?"i thash Stefanos perpara se te iknim.
"Cfare bisede? Hahaha."
U shtriva ne krevat e gjumi me zuri menjehere.
▪Diten tjeter▪
*Serena*
U zgjova nga gjumi dhe ora ishte 6:30.
Ky eshte nje ves qe me eshte bere nga puna. Zbres ne kuzhine e shoh Sofine dhe dy sherbyese duke gatuar.
"Mirmengjes!"
"Oh, mirmengjes Serena! Si fjete?"
"Shume mire, faleminderit! Do te te ndihmoj dhe une?"
"Nese do, mund te nxjerresh brioshet nga furra e ti mbushesh me krem e cokollate, te lutem?"
E ndihmova ne pergatitjen e briosheve e me pas edhe ne pune te tjera.
Kur mbaruam te gjithe filluan te zbrisnin nje e nga nje. Te gjithe pervec Massimos.
"Po Massimo ku eshte?"pyeti Maria.
"Eshte ende ne gjume, erdhem dje vone nga m...mbledhja."tha Stefano i cili ishte veshur me nje kostum te zi.
"Kuptoj."
Kur mbarova mengjesin Sofia me terhoqi jashte shtepise, ku gjeta makinen time te rregulluar.
Nuk e dija se si i'a dolen mbane kaq shpejt,por u jam shume mirenjohese.
U pershendeta me me gjithe dhe marr Teodoren ne telefon.
"Mirmengjes Teodora!"
"Hej Serena! Si te kam?"
"Po iki tek lokali se nuk me shkohet ne shtepi, do te vish edhe ti?"
"Erdha. Per 5 minuta me ke aty."
E mbylla telefonin dhe arrita. Fiks 5 minuta me pas vjen Teodora.
"Si kalove dje pasi ika une?"pyeti me ate te buzeqeshjen djallezore.
"Une ia kalova bukur, por ti ke per te me dhene disa pergjigje!"
"Ne fillim te pyeta une. Tani shprehu."
"Dakort..." dhe i shpjegova te gjitha.
"Fol tani."i thash.
"Epo...."nisi te fliste, por u nderpreme nga kamarieri i cili erdhi e vuri nje shishe vere ne tavoline. Per te qene me te sakte ma vuri mua.
"Nuk e kam porositur une kete."
"E keni nga ai zoteria atje."dhe beri me shenje nga nje person familjar, por nuk po me kujtoheshe.
"Epo ktheja dhe thuaji : as mos e mendo!"
E di duket sikur mora zjarr pernjehere, por jo. Me ka ndodhur edhe dy here te tjera dhe te dyja heret jam sjelle shume mire, por kam perfunduar me ata duke me ndjekur, prandaj zura mend.
Kamarieri pohoi dhe u kthye tek ai.
"Pra, vazhdo."
"Epo dje ne fakt nuk..."
Perseri u nderpreme dhe kamarieri kishte nje shishe shampanje dhe nje tufe lule.
"Akoma nuk e mori vesh? Merri keto, ktheja mbrapsht dhe thuaji: Vaffanculo"
(Ik pirdhu)
Kamarieri beri sic i thash dhe iku.
Po me bezdiste shume ky dhe Teodora e vuri re.
"Serena me prit sa te shkoj ne tualet e me pas ikim nga shtepia ime."
"Dakort."
Sapo iku ajo, dikush po qendronte ne te majten time. Sa do i thoja 'mos u lodh po ktheja mbrapsht menjehere' shoh qe nuk ishte kamarieri, por vete ai. E pashe tere inat dhe sa bera te ngrihem me kapi nga kyci e me tha.
"Te lutem, mos ik. Dua thjesht te flasim."
"Per fatin tend te keq nuk dua une." hoqa kycin nga ai, me doli perpara duke thene:
"Me ler te te qeras me nje shishe vere, te lutem! Thjesht dua te flasim."
Po fliste me nje ze flirtiesi dhe po me shihte...si derr. O zot sa egoist. Kush mendon se eshte? M'u kujtua Gabriel. Meqe ra fjala tek ai... nderkohe qe ky personi po me fliste ne ate menyre dhe po me shihte ne nje menyre te pershtire, degjoj Gabrielin tek thote:
"Lere te qete te dashuren time, ti more plesht."
Ne dore kishte nje tufe lule dhe cokollata. Seriozisht e ka ky?
Pastaj, nuk kishe shprehje tjeter, pervec...plesht? Po nga e gjete more aman.
"E vertete?" me pyeti. U shkeputa nga ai dhe qetesisht i thashe:
"Nuk ka c'te duhet. Ti, eja me mua."
Arritem tek banaku dhe i shfryva tere nerva:
"E para Gabriel, ne nuk jemi te dashur. E dyta, nuk kam nevoje per nderhyrjen tende, sepse ia dal vete mbane.E trera, nese mendon me me keto lule do te lesh mbresa tek une e gabim. Une nuk kam ndjere ndonje gje per ty e keshtu do te mbetet." Me te thene kete mora Teodoren e cila kishte mbetur e habitur dhe u drejtuam per tek makina ime. 30 minuta me vone ne heshtje arritem ne shtepine e saj.
"Cfare nuk ndodh brenda 5 minutave kur une jam ne tualet! Pa me trego."
I tregova cdo gje dhe ajo filloi te qeshte.
"Po pse te ndiqka vetem ty ky fat moj! Hahahaha....!"
"Qesh qesh ti, se une jam ne hall e jo ti. Meqe me ne fund jemi te qeta pa fillo shpjegohu ti, se shume ne qejf dukesh. Hahaha...."
"Ne fakt, dje nuk kisha ndonje problem. Dje une..."
______________________________________
C'beri dje Teodora?
Pjesa tjeter me date 7 korrik.
Arrivederci!💋