Meraba!!Bu benim ilk hikayem ve umarım beğeniyorsunuzdur.Lütfen yorum yapın.
Multimediada Adanın kıyafeti var :)))
Bütün herkes susmuş Baran ve Rüzgara bakıyorlardı.Tabi ben Baranın arkasında olabildiğim için sadece Rüzgarın yüzünü görebiliyordum.Rüzgarın Barana bakışları ise “sen napıyorsun?”der gibiydi.Yine her şeyi elime yüzüme bulaştırmıştım.Bundan sonra asla bu plan işlerine karışmayacaktım.Tabi Rüzgar ve arkadaşları bizi rahat bırakırsa.
Baran;”Neyse artık gidelim en iyisi” dedi sinirlice ve arkasını dönüp hızlıca yürümeye başladı.
Ortamda büyük bir gerilim vardı.Baranın yüzünü göremediğim için Rüzgara nasıl baktığını bilmiyordum.Çağan ve Toprak da Baranın arkasından çıktılar.Kafamı çevirip Rüzgara baktığımda sinirlice bana bakıyordu.O da yürümeye başladı.Tam yanımdan geçerken durdu ve kulağıma doğru eğildi.
“Benden artık gerçekten kork.Çünkü bundan sonra sana yapmadığımı bırakmayacağım.”dedi soğukça.Şuan gerçekten korkmuştum.Ses tonu çok farklıydı.Daha önce Rüzgar benimle hiç böyle konuşmamıştı.Rüzgar da ortamı terk edince kızlarla birbirimize bakmaya başladık.
Alya;”Ben size dedim kızlar.Sanırsam şimdi gerçekten bittik.”dedi.
Hepimiz korkarak birbirimize bakmaya başladık.Bu durum daha ne kadar devam edecekti?Daha sonra kızlarla bu konuyu konuşmadan geriye kalan yerleri temizlemedik.15 dakika sonra her yeri bitirmiştik.Okuldan çıkmadan önce lavaboya uğrayıp yüzümüzdeki çikolataları da temizlemişdik.Kıyafetlerimde de çikolata izi vardı ama yapacak bir şey yoktu onun için.
Normalde olsa bu halimizle dalga geçerdik.Ama şuan hiçbirimizin tadı yoktu.Sonunda okuldan çıkabildiğimizde Çisil ve Alyayla vedalaşıp Minayla taksi durağına doğru yürümeye başladık.
Mina;”Orada Baranın bakışlarını görmen lazımdı.”
“Na..nasıl bakıyordu?”dedim korkarak.Çünkü cevabı az çok tahmin ediyordum.
Mina;”Aşırı derecede sinirli.Sanki sen onun sevgilisi gibiydin ve o seni koruyordu.Onu daha önce hiç böyle görmemiştim.Gözleri o kadar soğuk bakıyordu ki…”
Rüzgarın bu kadar çok sinirlenmesinin sebebini şimdi anlıyordum.Yüksek bir ihtimalle Baran daha önce ona hiç böyle davranmamıştı.Cevap verememiştim çünkü ne diyeceğimi bilmiyordum.Hepimiz başımızın büyük bir belada olduğunu biliyorduk.
Taksiyle evin önünde durduğumuzda Minayla vedalaşıp eve doğru yürümeye başladım.Evin içine girdiğimde babam ve Meral teyze direk yanıma geldiler.Ahh bir de şu müdür işi vardı değil mi?Gerçekten bugün hiç bitmeyecekti.
Çağlar(Adanın babası);”Ada bu kıyafetlerinin hali ne?Ayrıca çok solgun gözüküyorsun.”
“Kızlarla biraz pasta savaşı yaptık.Ve de uzun zamandır böyle bir şey yapmadığım için çok yoruldum.”dedim.
Meral Teyze;”O zaman hemen yat canım.Dinlen güzelce.”dedi gülümseyerek.
“Maalesef erkenden yatıp dinlemem.Ödev yapmam gerekiyor.Şey baba bu aralar sürekli telefonum donup kendi kendine kapanıyor.”
Çağlar;”Neden ki?Daha yeni aldık kızım.”dedi.
Anladığım kadarıyla daha müdür aramamıştı.Arasa babam benimle bu kadar iyi konuşmazdı.Sonunda bir şeyde şanslıydım.Yine yalan söylemiştim.Telefonumun donup kapandığı falan yoktu.Amacım babamın telefonunu alıp bugün olanları öğrenmemesiydi.
“Bende bilmiyorum ki.Bu arada baba yapacağım ödevi Minayla yapmam gerekiyor.Onunla grup olarak bu ödevi yapacağız.Benimde telefonum kapandığı için onunla konuşamam.Şey ben yatana kadar telefonunu bana versen sorun olur mu?”
Eve gelirken telefonumu kapatmıştım.Böylece alıp baksa sorun olmazdı.Ayrıca bana ev telefonunu da kullan diyemezdi.Daha yeni taşındığımız için bağlatmamıştık.
Çağlar;”Pekala.Ama yatmadan önce mutlaka getir ve de yarın bana kendi telefonunu ver de bir baktırayım.”Dedi.Onayladığımı belli eder bir şekilde kafamı salladım.
Babam telefonunu verdikten sonra koşarak odama çıkmaya başladım.Eğer babam bu olanları duyarsa kesin ceza olarak beni servisten alırdı.Her gün beni okula kendisi bırakıp kendisi alırdı.Ve bana şunları söylerdi.”Seni biraz rahat bırakıp servise yazdırıyorum ve senin yaptığına bak.”İşte tam olarak bunları söylerdi.Sanki beni servise yazdırmasıyla bu olanlar ne alakaysa.
Odama geldiğimde güzelce bir duş aldım.Çıktıktan sonra eşorfmanlarımı giyip babamın telefonuna baktım.Arayan soran yoktu.Saate baktığımda saatin daha 7 olduğunu gördüm.Müdür az sonra arardı.Bir dakika aradığı zaman ne yapacaktım?Yani açıp erkek taklidi yapsam neyse yapamazdım yani.
Açmasam yarın yine arayıp babama ulaşabilirdi.Ne yapabilirdim acaba?Tabi ya bunu nasıl daha önce düşünemedim.Koşarak arka bahçeye çıktım.Bahçıvanımız Murat amcayı arıyordum ama bulamıyordum.Mecburen Meral teyzeden yardım istemek zorundaydım.Koşarak mutfağa gittim.
“Meral teyze Murat amca nerede?dedim hızlıca.
Meral teyze;”Hayrola ne yapacaksın sen Muratı?”
“Kaybedecek zamanım yok Meral teyze.Bugün okulda saçma bir durum oldu.Müdür babamı arayacak.Eğer babam müdürle konuşursa saçma bir olayı babam çok büyük bir şey olarak görecek.Babamla aramız iyiyken tekrar kötü olmasını istemiyorum.”dedim.
Meral teyze;”Pek bir şey anlamadım ama neyse.Murat amcan güvenliğin orada.”dedi.Gülerek Meral teyzeyi öpüp teşekkür etmeye başladım.O da kahkaha atıyordu.
Arkamı dönüp koşmaya başladım.Meral teyze arkamdan gülerek “deli kız” diyordu.Güvenliğe geldiğimde hızlıca Murat amcaya olanları anlattım ve de müdürle konuşması için yalvardım.
Sonunda kabul ettirebildiğimde oturup müdürün aramasını beklemeye başladık.O sırada Murat amca ve güvenlikçimiz Yaşar amcayla konuşuyorduk.Yıllarca biz nereye gittiysek onlarda bizimle birlikte gelmişlerdi.Onlar benim akrabalarım gibiydi.Bugüne kadar hiçbir akrabamla tanışmamıştım bu arada.
Birden telefon çalmaya başladığında kimin aradığına baktım.Müdür arıyordu.Tam tahmin ettiğim gibi müdürün telefon numarasını kaydetmişti babam.
Telefonu Murat amcaya uzatıp biraz sesini babam gibi çıkarmaya çalışmasını söyledim.Murat amca iyi rol yapıyordu.Tıpatıp babamın söyleyeceği lafları söylüyordu.Sesini az da olsa babama benzetmişti.Bence bunun sebebi yıllarca bizimle yaşamasıydı.Sonuçta babamı iyice tanımıştı.Diğer tarafta ben olsam konuşanın babam olduğuna kesinlikle inanırdım.Sanırsam bu işi de halletmiştim.
Murat amca telefonu kapattığında gülerek bana baktı.Bende ona gülerek sarıldım ve çok teşekkür ettim.Hepsine de ağızlarını sıkı tutmalarını ve babama bir şey çaktırmamaları konusunda uyarmıştım.Daha sonra evin içine girip babama telefonunu verdim.Yanağından öpüp iyi geceler dedim.Artık odama çıkıp uyumak istiyordum.
Sonunda yalnız kalabilmiştim.Hemen yatağıma girdim.Ne bitmez bir gündü bugün.Daha önce hayatım da bir günde hiç bu kadar olay yaşamamıştım.Aynı zamanda bir gün içinde söylemediğim yalan kalmamıştı.
Bunları düşünmeyi bırakmalıydım.Çünkü bundan sonra okulda hiç de rahat olacağımı sanmıyordum.Rüzgarın neler yapabileceğini bilmiyordum ama içimden bir ses olayların hiç de iyiye gideceğini söylemiyordu.Yarın kızlara Rüzgarın neler yapabileceğini soracaktım.Sonuçta onu benden daha çok tanıyorlardı.
Bir de Baranla konuşmam gerekiyordu.O gerçekten iyi birisiydi.Ve ben onu kullanmıştım.Ona bir özür borçluydum.Daha fazla düşünmek istemiyordum sadece uyumak istiyordum.
Sabah uyandığımda ilk işim saate bakmak oldu.Tam zamanında kalkmıştım.Allaalla normalde asla kendim uyanamazdım.Şimdiye babamın gelip bana kendim kalkamadığım için kızması gerekiyordu.Yatağımdan hemen kalkıp banyoya gidip her zamanki yaptıklarımı yaptım.Oradan da ne giyeceğime karar vermeye başladım.
Mor çiçekleri olan bir etek , üzerine aynı tonda mor olan thsirtümü ve kısa topuklu ayakkabılarımı giydim.Anahtar şeklindeki kolyemi de taktım.Bu şekilde üst tarafım biraz fazla açık kalmıştı.En iyisi üzerine bir kot ceket giymekti.Aynı şekilde saçlarımı düzleştirip açık kahverengi rujumu da sürüp aşağı indim.
Kahvaltımız her zamanki gibi mükemmeldi.Meral teyze harika yemekler hazırlıyordu.Acaba o olmasa ne yapardık?Ne zaman babamla kavga etsem ya da başka bir şeye üzülüp ağlasam hemen Meral teyzenin yanına gidip ona sarılarak ağlardım.Ben düşünmeye dalmışken babam konuşmaya başladı.
“Ada telefonunu ver de baktırayım.”dedi.Doğru ya telefon vardı.
“Baba telefonum eski haline döndü.Biraz daha dursun da eğer yine öyle olursa o zaman veririm sana.Olur mu?”
”Tamam olur.”dedi babam gülümseyerek.
Yemeğimi yedikten sonra dışarı çıkıp servisi bekledim.Servis geldiğinde hemen binip okula gittik.Minayla okula geldiğimiz de diğer kızları da bulup bahçede yürümeye başladık.
“Kızlar sizce Rüzgar bize ne yapabilir?”dedim korkarak.
Mina;”Ondan her şey beklenir.Bugüne kadar bu okulda birçok kıza yapmadığını bırakmadı.Tahmin edemiyorum açıkçası.”
Alya;”Bulur bir açığımızı kesin.”
Çisil;”Haklılar.”dedi.Gözlerim Baranı arıyordu.Ondan özür dilemeden içim rahat etmeyecekti.Basketbol sahasına baktığım da yine aynı dörtlü kendi aralarında basketbol oynuyorlardı.
“Kızlar benim Baranla konuşup ondan özür dilemem gerekiyor.”dedim.
Mina;”Neden ?”dedi gülerek.Bu gülüşün ardında çok şey vardı.Diğer kızlarda aynı gülüşü sergiliyorlardı.
“Dün onun telefonunu aldım ya onu kullanmış gibi oldum.Sanırsam bana kırıldı.”
Çisil;”Daha ne bekliyorsun git konuş onunla.”
Alya;”Aynen.Ayrıca bu Baran konusunu daha sonra uzunca konuşacağız.Merak etme.”dedi gülerek.
“Konuşalım konuşalım da olmayan şeyleri konuşacağız şimdiden söylüyorum.Bir de ben şuanda gidip konuşamam kızlar.Yanında arkadaşları var.”
Mina;”Hayır Ada tam da şimdi gideceksin.Rüzgara karşı kullanabileceğimiz en iyi koz senin Baranla takılman olur.”
“Nee? Hayır onu kullanamam Mina.O bunu hak etmiyor.”dedim. Baranı asla kullanmazdım.
Mina;”Kalkıp da sevgili ol demedim Ada.Sadece şimdi gidip onunla konuşacaksın.Hem özür dilemem gerekiyor diyende sendin.Sadece bir taşla iki kuş vuracaksın bu kadar.”
Çisil;”Mina haklı Ada.Onu kullanmayacaksın.Kendin için yapmalısın bunu.”
Onayladığımı bildirir bir şekilde kafamı salladım.Nasıl yapacaktım bilmiyorum ama kızlar haklıydı.Artık bir olay çıkmasını istemiyordum.Bu okula daha geleli 3 gün olmuştu ama gerçekten yorulmuştum.Basketbol sahasına doğru yürümeye başladım.
Kafamı kaldırıp sahaya baktığımda gidene kadar oyunu izlemeye başladım.Baran gerçekten aşırı derecede yakışıklıydı.Kaslı bir vücudu vardı.Daha yeni yeni çıkmaya başlamış sakalları ise onu gerçekten erkeksi gösteriyordu.
Ondan hoşlanmıyordum sadece ilgimi çekiyordu.Kafamı Rüzgara çevirdiğimde bana bakıyordu.Dün ki gibi soğukça bakmıyordu.Yine de pek iyi baktığı söylenemezdi.Basketbol sahasının yanına geldiğimde hepsi oynamayı bırakmış bana bakıyorlardı.
Hayır yani ne diye bakıyorlarsa anlamadım ki.Hepsinin böyle bakması işimi daha da zorlaştırıyordu.Daha fazla böyle duramayarak konuşmaya başladım.
“Şey Baran konuşabilir miyiz?”dedim korkarak.
Bir dakika ya hayır konuşamayız derse o zaman ne yapacağım?