This is a work of fiction. Names, characters, businesses, songs, places, events and incidents are either products of the author's imagination tor used in a fictitious manner, Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
——————————-
Chapter 1
Eunice's PoV
It's a gloomy day , wala akong magawa kung hindi magkutkot ng magkutkot ng aking mga kuko, at magbilang ng mga patay na buhok. Amborengg kasi itetext ko ang bestfriend ko.
To bestfriend Angela:
Hello Anj. Pwedeng pumunta jan sa inyo?
Nagreply naman siya kaagad.
From bestfriend Angela:
Oo naman sure bestfriend
I decided na maligo na, then ready na kong makalayas sa boring na bahay namin.
Pumuli na rin ako ng kahit anong pwedeng suotin. And yes kahit ano. Hindi kasi ako maayos na babae, boyish kung pumorma, pants and rubbershoes girl din. Hindi ko nakasanayang mag dress or kung ano mang pang-feminine na porma. Mas prefer magsuot ng ganito ito nadin kasi ang nakasanayan kong suotin eversince.
Kasi bata palang ako hindi naman ako nakakabili ng ng tamang damit para sa akin mga pinaglumaan lang ni kuya palagi kong sinusuot syempre mahirap lang kami. Madalng lang talaga kung makabili kami ng bago. pag mag-papasko lang o hindi kaya kapag may sobrang pera si mama, kaya halos ng mga pinaglumaan lang ni kuya ko ay siya na ring isinusuot ko.
Humarap ako sa salamin. Nag ayos ng buhok. Maiksi lamaang ang buhok ko kaya ikinlip ko nalang. Habang nakatutok sa salamin lalong nag sink in sa sarili ko na napaka-pangit ko pala talaga. Ayos naman ang ilong ko, ang problema mukha talaga akong lalaki.
Ngunit babae talaga ako. May mga crush nga ako sa other school..
Inlove nga ako doon sa isang member ng isang boyband slash dancer ng isang school. Ayun nga lang the feeling is not mutual dahil hindi niya naman alam na nag-eexist ako.
Lumbas na 'ko ng bahay. Sumakay ng tricycle papunta sa bahay ng bestfriend ko. malapit-lapit lang naman kasi ang bahay niya mula sa bahay namin isang sakay lang then nasa kanila kana.
"Manong jan lang po sa kanto!" Wika ko kay maning driver.
"Ah ok sige hija.." at pinara nya na ang tricycle.
Nag-abot ako ng sampong piso kay manong at bumaba na. Kumatok na ako sa pintuan nila, at dali-dali naman akong pinagbuksan.
Nagbatian kami. Napaka-ingay namin na parang ngayon lang ulit nagkita kung makapagbatian kami kala. Eh halos araw-araw naman yata kami kung magkasama.
Sa mga lumipas na oras wala kaming ginawa kung hindi magdaldalan ng magdaldalan about sa idol boy band group namin sa kabilang school. Masugid kaming fan ng Dynamic4. Sila lang naman ang grupong super galing sumayaw at kumanta sa earth
Tuwang-tuwa kami tuwing ginagaya namin ang mga steps nila.
Sino ba ang Dynamic4?
Unang una, Si Troy Mcneil Castro, ang boy next door ng grupo, Apparently, he is a womanizer, casanova, player at Mr. Douchebag.
Si Kyle Prince Lee , pinakamatangkad,sa grupo 6 footer, pina ka macho, chinito, isa din siyang Filipino-Korean.
Si Lance Dela Rosa , ang cute na moreno ng grupo.
And last and definitely not the least.
My one and only buhay ko, siya ang nagsisilbing inspirasyon ko, and super devoted ako sa kanya. kung pwede nga lang na ako ang maging tagapag silbi niya gagawin ko.
Walang iba kung hindi si Paolo Ricafort. My labss.
Ginagaya namin ni Anj kung paano sila mag-sayaw halos buong pagsasama namin yata today ayun lang ang ginawa namin. Nang mapagod na kami, agad-agad na naghanda ng merienda si Angela, sandwich at juice.
"Eunice pupunta ka ba sa concert ng D4 bukas?"
"Concert?" Hindi yta ako na-inform?
Excitement hits me.
"Bakit ngayon mo lang sinabi?" Usal ko.
"Kasi kahapon lang ng hapon ko lang din naman nalaman."
"Paano nyan? Wala akong pera na pambili ng ticket." Hinayang na sinabi ko. Kung agad ko lang kasing nalaman baka nakapag ipon pa ako from my allowance.
"What to do? 'Di pwedeng malagpasan natin yun." Alala kong sabi.
"Calm down.. Basag eardrums ko sa pag sigaw mo." Aniya habang nakakunot ang noo. Pasigaw na kasi ako kung magsalita.
"Bukas na kasi iyon.. as in bukas na, hindi pa ako nakakabili ng ticket".
"Yun nga eh pero wag kang mag alala."
"Mag alala? eh bukas na nga di ba?" Natulak ko sya.
"Aray!" She scowled at me.
"Bakit hindi mo muna kasi ako patapusin?"
Natahimik ako at hinayaan ko syang magsalita.
"Eto nga wag kang mag-alala, nakakuha ako ng ticket para sayo. dalawa nga dapat kukunin ko kaso isa lang daw talaga per head. kaya ayun bumili nalang ako ng para sa kin , at ikaw kinuha ko talaga kita . alam mu bang 1st 300 lang ang mga bibigyan nila? talagang inagahan ko ang pag pila para sa yo alam ko rin kasi na wala kang pambili ng ticket eh.kaya ayun nagchaga talaga ako." I was touched. She's indeed a very good friend.
"Thank you talaga friend, da best ka talaga, salamat talaga." Hindi ko sya napigilang mayakap.
"Buti nalang nanjan ka talaga sa tuwing kailangan kita. ikaw talaga ang the best Bestfriend sa buong Universe." Wika ko.
"Eto naman nambola pa," Tawa nya.
"I'm just telling the truth." Ngumiti ako.
"Corny mo."
"Eto na yung ticket mo. wag mong iwawala yan ha? Pinaghi hirapan ko yan para makakuha lang ng libre," anita.
"Oo naman! pagka uwing pag kauwi ko ihahanda ko na talaga isusuot ko at isusuksok na to para wala na talagang kawala."
"Gabi na uuwi na ko bestfriend." Nagpaalam na ako ng mapansin ko sa lanas na dumilim na ang paligid.
"Oh sya o sya lumayas kana baka marape ka pa sa dadaanan mo."
"Sira sino ba namang magtatangkang mag rape sa kin no? eh mas mukha pa ngang lalake ang ire-rape nila." Kibit-balikat kong sabi.
"Babae kapadin alam mo namn ang mga manyakis walang pinipili, basta mag ingat ka bukas nalang tayo magkita sa school." She hugged me.
"Babye!" Kumaway narin ako.
Habang nakaskay ako ng tricycle pauwi hindi ko talaga maiwasan ang pagngiti ko ng wagas na abot hanggang sa bumbunan, Paano naman kasi super excited na ko bukas,
Patuloy ang pag-lipad ng isip ko hindi ko namalayan na lumagpas na pala ako sa min. Napa face palm ako. Lutang ka na naman sa sobrang excitement Eunice sabi ko sa isip ko.
Hindi pwede ito super layo na sa amin 'to nang dumungaw ako sa labas.
"Manong Para!"
Nas may bandang city na pala ako. hindi ko namalayan yun lumilipad kasi utak ko kanina.
"Manong magkano po bayad?"
"100 pesos miss.." Nanlaki ang mata ko. Patay na.
"Bakit Miss?" Ani Manong nang mapansin na natigilan ako.
Hindi ko talaga alam ang gagwin ko, wala akong alam na palusot sampung piso nalang ang natitira kong pera. Eto lang naman kasi ang pamasahe papunta at pabalik sa bahay nila Angela. Bakit ba kasi napaka tanga ko. What do I do?
"Miss? Ano na?" Nag-taas na sya ng kilay.
Wala na akong choice bahala na.
"Ah manong Ano Yun Oh?!! may Lumilipad na dinosaur!" Wika ko sabay turo kung-saan. kahit wala naman talaga. Uto-uto si Manong at llumingon naman.
Sabay karipas ko ng takbo as in talagang binigay ko ang best ko para makatakbo ng mabilis. Nag one-teo-three ako na hindi ko lubos na maiisip na magagawa ko.
Iniatcha ko nalang yong sampung piso at humihingi ng sorry.
"Manong sorry yan nalang talaga ang pera ko!" sigaw ko.
"Hoy! bwisit kang bata ka!" Nag-tangka syang habulin ako. Kalaunan ay hinayaan nya nalang. Wala naman siyang nagawa. May katandaan na rin kasi si Manong at isa pa napaka-bilis bilis ko kayang tumakbo,.
Hingal na hingal ako pagkatapos. Ano ba 'to? Mauubos na yata oxygen ko sa lungs.
Umupo muna 'ko saglit sa may tapat ng bar.
Naisip ko kung paano na ako nito? Alas nwebe na ng gabi, Napakalayo nito sa min, Alangan namang lakarin ko? Jesus.
Suddenly may narinig akong lalakeng nagsasalita, naka jacket, naka-cup. Balot na balot idagdag mo pa na may suot syang shades. I tilt my head para kasing namu-mukhaan ko siya.
May kinausap siya driver niya yata un.
"Manong, bago tayo umuwi idaan mo muna ko sa Greenbelt Subdivision. may dadaanan lang ako." Paalala nya sakanyang driver.
Napaisip ako. Subdivision yun malapit sa min ah. May naisip na 'ko..
Pick up naman tong sasakyan. Kung makisakay kaya ako? halatang hindi kasi ako pagbibigyan mukhang masungit. Dama ko sa boses nya kanina.
Hindi nalang ako mag papaalam,. Dali- dali akong sumakay sa likod, Na-stretch ng bongga legs ko nang umakyat ako sa likod ng sasakyan. I compose myself afterwards at nanalangin na sana hindi nila ako napansin. Nakahinga ako ng maluwag ng marinig ko na iyong engine at umalis na.
Sa wakas malapit nadin ako thank you god. Habang nakasakay ako di ko maiwasang mag fidget kasi baka mahuli ako at ano nalang ang gawin sa kin.
Biglang nagpreno ng malakas yung sasakyan, Wait! Bakit huminto? Tatalon na sana ako ng biglang...
"Who the hell are you? Nanlaki ang mata nya.
"Kasi po.." Hindi ko sya matignan.
"What are you doing there?" Tanong nya. Tsaka ko na sya binalingan.
Pagkatanggal niya shades niya unti-unti kong naaninagan yung mukha niya! Halos mapalundag yta ang puso ko noong mag-abot ang mga tingin namin.
Si Paolo? Omg. Tinapik- tapik ko pa ang mukha ko. Bigla nya nalang akong binigyan ng nawiwirfuhang tingin. I gulp. Totoong sya nga.
Dulit ng excitement nayakap ko sya. Umalingasaw ang amoy nya. Amoy mayaman. Pumikiit ako at sinimantala ang pagkakataon.
Umakyat ang tingin ko sakanya at nakita kong nagsimula ng manliit ang kanyang mga mata.
Kumislap-kislap parin ang mga mata ko. Umariba kasi ang pag fa-fan girl ko hindi na ako nag-isip kung ano man ang magiging reaksyon nya.
Ngunit dala yta ng pag kairita naitulak nya ako.
"Aray ko!" Ramdam ko ang sakit.
"Why did you do that?" Napasigaw sya.
"Sorry di ko lang talaa mapigilan ang sarili ko. fan mo kasi ako.." Ngiti-ngiti ko.
"Wait. Do you know me?" Naging worried ang kanyang ekspresyon. Ofcourse I know you.
"Ofcourse! You are Paolo of D4 right?" Natigilan sya. Iwas na iwas yata syang may makakilala sakanya? Naiintindihan ko kasi sikat sya.
Bigla nalang syang pumasok ulit sa sasakyan.
Hindi man lang ako tinayo? May pagka-suplado pala sya. Sabagay kasalanan ko naman eh.
Pa ika-ika tuloy akong maglakad. Nag-tiyaga akong maglakad papuntang bahay.
Nang makarating na ako ay bigla-biglang sumalubong sa akin si mama at Kuya Nico. Mukhang alala na.
" Anong nangyari sayo? bakit ganyan ka maglakad?"Ani mama.
"Alam mo bang kung saan saan kana namin hinanap ngunit 'di ka namin makita." Dagdag pa nya.
"Saan ka ba pumunta ha? tsaka anong nangyare bakit ganyan ka maglakad?" Alalang wika ni kuya.
"Pinuntahan din namin ang bestfriend mung si Angela, Oo pumunta ka daw sakanila , pero umuwi kana daw, Alam mo bang gusto ko ng himatayin kanina. Juskong bata ka San ka galing?"
Mapakarami parin nilang sunod-sunod na tinanong. "Wait po. Mag-eexplain ako."
"EH ANO BA KASING NANGYARE?" Nagsabay pa sila ng sinabi.
"Pauwi na talaga ako kanina, Pero habang nakasakay ako sa tricycle, lumilipad-lipad utak ko, di ko namalayan na lagpas na pala ako sa atin dahil nalaman ko na may concert pala D4 bukas." I explained sabay kamot sa ulo.
"Tanga mo!" Ani kuya.
"Kuya naman syempre, excited ako." Ngumuso ako
"Oh tapos Anong nangyare bat di ka nakauwi kaagad?"
"Kasi diba lagpas na lagpas na'ko napunta ako sa may bar dun sa city, tapos nakisakay ako dun sa isang pick-up, kase papunta naman sila sa Greenbelt sibdivision which is way yun papunta sa tin. kaya nilakasan ko na ang loob ko na makisakay kahit di nila alam. Tapos nakita nila ako. eh di ko naman alam na si Paolo yung lalakeng yun, fan na fan niya ko alam niyo naman yun di ba? Kaya niyakap ko siya ng pagka higpit-higpit, tinulak niya ko ng napakalakas, kaya eto, nadislocate yata buto ko." Dag-dag ko pa.
"Dapat hindi niya ginawa yun sayo! fan ka eh di siya marunong magmahal ng mga fan niya." Alalang sabi ni mama at hinawakan nya ko.
"Okay lang naman yun. atleast nayakap ko siya ng napakatagal."
"Baliw ka talaga, tara na nga sa loob. lagyan natin ng yelo yan, baka napilay pa yan."
"Hindi ma, mejo ok na."
"Tara na tignan ko."
Pagpasok namin ng bahay, linagyan agad ng yelo ni mama yung bugbog ko, pati mga gasgas sa legs ko.tapos kumain na din ako pagkatapos, at naligo na.
Habang nakahiga ako, di ko maiwasang hindi ngumiti ng malapad.
Kahit hindi maayos ang first meeting naming face to face ni Paolo, Ayos lang, ang importante, na hug ko siya ng mahigpit. I grinned at the thought.