"Μαμά, κατέβα θα αργήσουμε" άκουσα την φωνή του μικρού και κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες
"Ήρθα αγάπη μου" του είπα. "Μμ να σου κάνω μια ερώτηση;" τον ρώτησα και εκείνος έγνεψε θετικά. "Πώς σε λένε γλυκούλη μου;" τον ρώτησα.
"Γιώργος" απάντησε με την γλυκιά φωνή του. "Άντε πάμε, γιατί θα αργήσουμε" είπε και με τράβηξε από το χέρι.
Όταν βγήκαμε από το σπίτι είδαμε τον Μάριο, να μας περιμένει έξω από το αυτοκίνητο του.
"Άντε μικρέ θα αργήσεις σχολείο. Μπες μέσα να σε πάω" του είπε.
"Μπαμπαααα" φώναξε."Η μαμά θα με πάει σχολείο, όχι εσύ. Αμάν! Τι δεν καταλαβαίνεις;" άρχισε να χτυπιέται πάνω κάτω και να φωνάζει.
"Μικρέ" ύψωσε λίγο την φωνή του. "Εγώ και η μαμά σου θα σε πάμε σχολείο" συνέχισε και τα μάτια του μικρού έλαμψαν.
"Έλα μαμά να κάτσουμε μαζί πίσω" μου είπε και εγώ του εγνέψα καταφατικά.
Κάθισα στο πίσω κάθισμα και ο μικρός πάνω στα πόδια μου.
Είναι τόσο χαρισματικό παιδί και τόσο γλύκας.
Τον νιώθω σαν γιο μου.
Σαν πραγματικό γιο μου και θα κάνω τα πάντα για να τον βλέπω χαρούμενο.
"Μου έκλεψες την αγάπη του μικρού" μου είπε δήθεν θυμωμένα.
"Μην ζηλεύεις μπαμπά. Σας αγαπώ πολύ και τους δύο" μας είπε.
***
"Φτάσαμε στο σχολείο" ανακοίνωσε και βγηκε πρώτος έξω από το αυτοκίνητο και μας άνοιξε την πόρτα.
"Ω! Μα τι τζέντλεμαν" είπα γελώντας και δέχτηκα μια δολοφονική μάτια από εκείνον.
"Ω! Μάριε γλυκέ μου" ακούσαμε να λέει μια γυναικεία φωνή.
"Για σου Τασούλα" είπε και εκείνη τον πλησίασε και φιλήθηκαν σταυρωτά.
Μην ξεράσω πραγματικά τώρα.
"Αυτή ποια είναι;" ρώτησε εκείνη κοιτώντας με ένα ύφος αηδίας.
Αηδία είσαι χωριάτισσα.
"Η μαμά μου" απάντησε ο μικρός όλο χάρη.
"Ω!" είπε ξαφνιασμένη. "Αναστήθηκε! Ξυπνήσε από το κώμα;" ρώτησε και εγώ κοίταξα παράξενα τον Μάριο.
"Ναι ξύπνησε. Τα λέμε Τασούλα" είπε και μπήκαμε μέσα στο σχολείο.
Ο μικρός έλεγε σε όλους ότι εγώ είμαι η μαμά του και όλοι τον κοιτούσαν παράξενα.
Τι φάση;
Τόσο παράξενο τους φαίνεται που έχει μαμά;
*******
"Τι σκέφτεσαι τόση ώρα;" με ρώτησε όταν μπήκαμε μέσα στο σπίτι.
"Η γυναίκα σου δεν πέθανε;" τον ρώτησα και είδα τις κόρες των ματιών του να μαυρίζουν, υπερβολικά πολύ. "Δεν θα πρέπει να μάθει ο γιος σου ότι ζει;" ρώτησα και γρύλισε και ύστερα με έσπρωξε στον τοίχο δυνατά.
Η ανάσα μου κόπηκε από τον φόβο.
Ήταν τόσο νευριασμένος.
"Ο γιος μου δεν θα μάθει ότι ζει η πόρνη μάνα του. Το κατάλαβες; Αν ήθελε τον γιο της, να μην έπαιρνε κοκαΐνη. Εξαιτίας αυτής της πόρνης πήγε να πεθάνει ο γιος μου. Αλλά ευτυχώς την γλύτωσε" το στόμα μου άνοιξε από το σοκ.
Μάριος Pov
Έφυγα θυμωμένος από το σαλόνι και πήγα στο γραφείο μου.
Τα νεύρα μου ήταν χάλια.
Αν δεν ήταν σε κόμμα αυτή η παλιό πουτάνα, σίγουρα θα είχε φύγει από τα χέρια μου.
Πόσο θα ήθελα να είναι τώρα μπροστά μου και να την χτυπάω τόσο δυνατά, ώσπου να αιμορραγήσει και να πεθάνει.
Από τις δολοφονικές σκέψεις, με έβγαλε η πόρτα που άνοιξε.
Ήταν η Ελίνα και περίμενε να της κάνω νοημα να περάσει.
Της έκανα νόημα να με πλησιάσει.
Όταν το έκανε αυτό την άρπαξε από την μέση και την έβαλα να καθίσει πάνω στα πόδια μου.
Την κοίταξα στα μάτια.
Σε αυτά τα σοκολατί μάτια που με έκαναν να χάνομαι μέσα τους.
Δεν άντεξα και ένωσα τα χείλη μας σε ένα τρυφερό φιλί.
Αυτή η γυναίκα μου βγάζει έναν άλλον Μάριο πολύ διαφορετικό από τον κανονικό
Story by ~ ntani_ela