Chapter Twenty Five
Bitbit ni Robert ang mga paper bags ng kaniyang pinamili. Sisipul-sipol pa siya habang papasok ng bahay. Inilapag niya ang mga hawak sa sofa saka niya hinanap si Ishi. He found her in the kitchen. Agad niya itong hinalikan sa pisngi. Napansin niya ang bahagyang pagpitlag at ang pagkunot ng noo nito. Inisip na lang niya na baka nagulat lang ito kaya ganoon ang reaksyon ng asawa.
"I bought something," aniya habang iginigiya si Ishi tungo sa salas. Pinaupo niya ito saka niya iniabot ang mga paper bags.
Ishi was still frowning when she started opening the bags. Bumalatay ang pagtataka sa mga mata nito nang makita ang mga baby clothes sa loob. "Ano 'to?"
"Baby clothes para kay Damian."
Alam naman ni Ishi kung ano ang mga iyon. Hindi lang niya maintindihan kung bakit bigla na lang bumibili ng mga ganoong bagay ang kaniyang mister. She was confused on whether she should feel happy and grateful for his sweet gesture, or be disgusted by his theatrics. "I know, but why?"
It was Robert's turn to frown. "Hindi mo ba nagustuhan?"
Imbis na sagutin iyon ay tanong din ang ibinalik ni Ishi. "Nasaan ang jacket mo?"
"Jacket?"
"Oo."
"Eh 'di nasa cabinet sa taas." Kinuha pa niya ang ibang paper bags. "Tingnan mo rin ang mga 'to. Baka mas magustuhan mo ang mga 'yan."
"Puwede ba Robert 'wag mo nga akong pinipilosopo!" Hindi na napigilan ni Ishi ang pagtataas ng tono. "Nasaan nga ang jacket mo?!"
His jaws dropped. He was confused. Hindi niya maintindihan ang itinatanong ni Ishi. "Ano bang jacket? Nasa taas nga! Ano naman ba kasi ang gusto mong gawin sa jacket ko? Ang suplada mo na naman ha."
"'Yung suot mo kanina?"
"Ano?"
Iritadong napapikit si Ishi. Unti-unti na siyang nanggigigil. "'Yung suot mo kanina. Robert, ayaw ko ng paulit-ulit."
"Wala naman akong suot na jacket kanina. 'Di ba tulog ka pa bago ako umalis? Nanaginip ka ba't iniisip mong nakajacket ako kaninang umalis ako? Saka aanhin ko naman ang jacket, hindi ko naman 'yun masusuot habang nagtatrabaho ako. Hindi rin naman panahon para magsuot ako ng jacket!"
Ishi bit her lower lip. Totoong tulog pa nga siya nang umalis ito. May sense naman ang mga sinasabi nito. Hindi niya nakita kung ano ang bihis nito bago ito pumunta sa trabaho. Dumaan si Aling Judy kaya saglit niya itong tinanong kung may suot nga bang jacket si Robert kanina. Umiling ito at nagpatuloy na sa pupuntahan nito. Napasinghal siya saka napaisip sa mga nangyayari. Hindi na niya napigilan kaya kinompronta niya na si Robert ng harapan.
"Tumawag sa akin 'yung kabit mo. Alam mo kung ano ang sabi niya? Balikan mo raw 'yung jacket mo sa bahay niya! And that b-tch thought that I was one of the maids! Ang kapal talaga ng mukha ng babaeng 'yon!"
"W-What?!"
Pinaghahampas ni Ishi ang dibdib nito. "Gago ka! Sabi mo ako lang!"
Hinuli ni Robert ang mga kamay nito. "Ikaw lang naman. Wala naman akong pinagpipilian!" Diretso ang tingin niya sa mga mata ni Ishi nang sabihin niya iyon. Doon lang niya napansin na bahagyang namumula ang gilid ng mga mata nito. He then realized that she shed a tear for him again, and it didn't feel good. "Hindi na ako nakikipagkita kay Ella. You know my schedule, babe. Alam mo kung may pasok ako sa trabaho at kung gaano katagal, alam mo rin kung kailan ako may bakanteng oras. Iginugugol ko naman ang lahat ng iyon sa 'yo hindi ba? Kaya paano ko pa maisisingit na makipagkita kay Ella? Don't listen to her. Ginugulo lang niya tayo. Ayaw kong isipin mo siya dahil baka kung ano na naman ang mangyari sa'yo at sa magiging anak natin. Just don't f-cking listen to her."
Binawi ni Ishi ang sariling mga kamay. "Ayaw ko ng niloloko ako Robert. I'm starting to really really like you. Please don't cheat on me again," pagmamakaawa niya na para bang unti-unting nadudurog ang puso niya sa ideyang iyon.
"I promise hindi na talaga. Sinisira lang ako sa'yo ng babaeng 'yon. Kapag may nangyari pang hindi kanais-nais sa relasyon natin at nalaman kong siya ang may kagagawan, ako na mismo ang mananakit d'un."
May maliit na ngiti na sumilay sa ngiti ni Ishi. "Bangagin mo ha."
Niyapos ni Robert si Ishi. "Mahal kita. Ikaw lang ang girlfriend at asawa ko. Kung magkakaroon man ako ng kabit, ikaw na lang din. Kaya 'wag mo na pagseselosan si Ella. Wala na 'yun. Pagkakamali ko lang 'yun."
She kissed the cheek of her husband. "The baby clothes are nice," she said with a pretty smile on her face. Binuksan pa niya ang mga paper bags na naroon. May mga baby shoes din. Her smile widened as her fingers touch the soft fabrics. Sobrang saya niya dahil hindi naman pala totoong tinatarantado siya ng kaniyang mister. In fact. Kitang-kita niya naman ang concern, love, at dedication nito sa kaniya at sa ipinagbubuntis niya.
~ ~ ~
"Babe, lalabas lang ako saglit," paalam ni Robert bandang alas otcho ng gabi.
"Saan ka naman pupunta?"
"I'll go to Ella's, makikipag-usap lang ako sa kaniya."
Ishi gaped. "No!" protesta niya. "Hindi ka makikipagkita sa babaeng 'yon. Akala ko ba titigil ka na sa pakikipagkita mo sa malanding 'yon?! How dare you!"
Hinawakan ni Robert ang magkabilang balikat ni Ishi. "Babe, makikipag-usap lang ako sa kaniya. You don't have to worry that I'll cheat on you over that woman again. Gusto ko lang maintindihan niyang matagal na kaming tapos. Mukha kasing iniisip pa rin niya na may relasyon pa rin kami. But believe me, I'm all yours. Sa'yong-sayo na lang ako. I don't want that woman ruining us again. Ayaw ko ring iniintindi mo pa siya. Baka ma-stress ka pa at makaapekto pa 'yon kay baby Damian."
Pinaraan niya ang kaniyang palad sa bilog na tiyan nito, dahilan para mapangiti si Ishi ng matamis sa kaniya.
"Bumili ka ng cheesy bacon hotdog sa 7-Eleven pagkagaling mo d'un. Saka pala pineapple."
He kissed her round belly, then he kissed her lips too. "Sus, ang takaw mo."
Ishi rolled her eyes. "Hindi ako 'no! 'Yung baby!"
"Isinisi mo pa sa bata!"
~ ~ ~
It was raining when Robert got to Ella's house. Ilang beses siyang bumusina sa harap ng gate nito bago siya nito pagbuksan. She was holding an umbrella. She smiled brightly when she saw him. Pinayungan siya nito at sabay silang naglakad papasok sa loob ng bahy nito.
Iniwan ni Ella ang kaniyang basang payong sa may gilid ng pinto. "Hindi ka man lang nagtext na dadalaw ka. 'Di tuloy ako nakapaghanda ng pagkain para sa'yo o nakapaglinis man lang ng bahay. I'm sorry if my place is a little messy," aniya na isa-isang dinadampot ang mga nagkalat na paper works. Pinagsama-sama niya iyon sa isang tabi. "Umupo ka muna. Kukuha lang ako ng makakain natin."
Bago pa man siya makalayo ay pinigilan na siya ni Robert. "You don't have to. I appreciate your hospitality, pero hindi rin naman ako magtatagal. I just came here to talk."
Tila biglang naalarma si Ella. Bahagyang nanlaki ang mga mata nito. Nanguna itong umupo sa sofa. "Ano ba ang pag-uusapan natin?" She signed Robert to sit with her but he remained standing.
Robert pulled out a deep breath then sighed. "I want to talk about us. You and me... our relationship."
Napahalukipkip si Ella. "Namiss kita Robert. Wala man lang bang kiss? Oh come on! I know you missed me too! Simula nang maaksidente ang asawa mo para ka ng aso na maya'tmaya ang pagbunton sa kaniya." Ilang beses siyang napailing. "No Ella. Actually I'm here to tell you that we're over. Tutuldukan na natin ang kung ano mang namagitan sa atin dati. Hindi ka pa ba nakahalata? I was freaking avoiding you for almost half a year now! Yet hindi ka pa rin tumitigil sa pangungulit sa akin. Akala ko naintindihan mo na ang pagdistansiya ko sa'yo. But looks like you didn't kaya nandito na ako mismo para magsabi sa'yong tapos na tayo."
Ella stood up. Napasinghal siya sa mga narinig. "Akala ko ba ako pa rin ang gusto mo? Akala ko ba hindi mo siya mahal?! 'Wag mo akong lokohin Robert. Alam kong may pagtingin ka pa rin sa akin!"
"I don't love you," he stated coldly.
She felt like her heart was stabbed by icy blades. "No," tanggi niya sa nangangatal na tinig. Tears are starting to well up on her eyes. "That's not what you said on those nights that we were together. You told me I'm better than her! Sabi mo ako ang gusto mo!"
"Well that's not what I felt when I saw her lying on that hospital bed! Doon ko lang napagtanto kung gaano ko siya kamahal. God knows how much I regretted cheating on her. Just because of this f-cking relationship I lost my unborn child! And my wife almost died too! Do you know how much that hurts in my case? Dahil sa katarantaduhan ko kaya nangyari ang lahat ng 'yon. Kaya ngayon, gusto kong itama na ang lahat. Let just end this Ella. Please? Wala na rin naman tayong magandang patutunguhan. What we had was just pure fun. Tapos na akong makipaglaro sa'yo."
Tuluyan nang bumagsak ang mga luha sa mga mata ni Ella. Para siyang pinagsakluban ng langit at lupa. She really likes Robert. Kaya nga hanggang ngayon ay hindi pa rin niya ito tinitigilan. Umaasa siyang balang-araw ay magkakatuluyan din silang dalawa at iiwan nito si Ishi.
"Magpakalalaki ka Robert! Iwan mo na ang asawa mo! Puro kaartehan lang naman ang babaeng 'yon! I guarantee that if you choose me, I'll give you ten times more the love she gives you. Mas magiging mabuting babae ako kaysa sa kaniya. Kaya please Robert ako na lang ang piliin mo. Ako na lang..." Sinubukan niyang hawakan ang kamay nito habang siya'y nagsusmamo subalit iniwasan siya nito.
"I'm sorry," his low voice echoed in the room. "You are a sweet woman. Pero hindi man ganya'n ka-sweet ang asawa ko kumpara sa'yo, I'd still choose her. Nahihirapan akong ipaliwanag kung ano ang mayroon siya na hindi ko mabitawan. I was scared to shit when she asked me for an annulment. Nakarating pa ako sa point na kahit siya mismong asawa ko ay nagawa kong gahasain. I can't love any other woman the way I love my wife. She's my possession and I will never want to let her go. Kaya uulitin ko para sa'yo Ella, tapos na tayo. We're done."
"Hindi mo siya mahal! Ginagawa mo lang 'yan dahil nakokonsensiya ka sa pagkakaaksidente niya. You don't love her, you love me! Kung talagang mahal mo siya, you would have never cheated on her in the first place! You're just sticking with her because your conscience is killing you and just because she's pregnant and pretty. Hindi mo siya totoong mahal!"
"Say that again and I will punch you in the face." His face was dead serious when he said that. His voice was full of threat either. "I love her and the child that she's carrying. Not even you can change that, Ella."
"I-I'm sorry."
"Don't try to reach for me again. 'Wag ko na ring malalaman na tumatawag ka pa sa bahay at gumagawa ng kung anu-anong kuwento na ikakasira ko sa misis ko. If you do that again, I will f-cking kill you. There's no joke to that, I'm serious."
Ella's eyes were wide with horror.
Robert turned his back. He went through the front door then slammed the door shut. He left leaving Ella crying.