Author's Note:
Yes! naman... super salamat sa mga nagbabasa at sumusuporta sa story ko ^_^ hindi niyo lang alam kung paano ako nagsasaya nung makita kong 92,000+ na ang reads nito.... :)) grabe hindi ko inakala na hahantong sa ganito... kaya hayun.... :))
Wahhh! sana suportahan niyo lang ang story ko lagi ha???
Tapos sana basahin niyo ang Author's note after this... It's very important... :))
At higit sa lahat sorry kung may mga mapapainis ako sa Chapter na to... Halata pala =_=
Sorry po ^_^
***
Chapter 35: The Wedding
Natalie's POV
Ramdam ko ang init ng kamay ni Renzel habang tumatakbo kami palabas ng simbahan... Lahat ng tao ay nakatingin sa aming dalawa... Alam kong malaking iskandalo ito sa pamilya ni Lyle... pero kailangan kong salbahin ang puso ko...
nakatingin lang ako sa lalaking nasa harap ko habang tumatakbo kami... kung alam niyo lang ang nararamdaman ko ngayon sobrang saya ko lang naman...
"I'm sorry kung hindi agad ako nakapagtapat sayo Natalie... I'm very sorry... I love you very much..."
"I love you too Renzel kung alam mo lang..."
nagpatuloy lang kami sa pagtakbo... hindi man namin alam kung saan talaga kami papunta... basta ang alam ko masaya akong kasama siya... :">
"Sandali............!!!!!! "
Pareho kaming napatingin sa likod kung saan nanggaling ang sigaw....
si Lyle...
hinahabol niya kami...
"Wag mong bibitawan ang kamay ko... We're going to a place where there's only you and me"
Kinilig naman ako sa sinabi niya...
"I will..."
patuloy lang kami sa pagtakbo, sa totoo lang hindi ako napapagod and take note medyo mataas pa ang takong ng sandals ko...
habang tumatagal medyo naiiba na ang pakiramdam ko... dumidilim ang paligid... tpos unti-unting nawawala si Renzel at binitawan bigla ang kamay ko...
"Sorry..."
tpos tuluyan na siyang nawala... bakit??? anung nangyari...
tuluyan na akong nabalot sa dilim...
"Nasan ka na??? Renzel???!!"
patuloy kong sinisigaw ang pangalan niya.... pero hindi sa lumalabas... natatakot ako... umiiyak na naman ako... ayoko sa dilim...
"Renzel!"
"Renzel!"
bigla akong napabangon sa kama... tumutulo ang luha ko...
"Panaginip na lang ba yun??? *hik*"
pinunasan ko ang luha ko...
tinignan ko ang oras... 8:00 na pala ng umaga... nakatulog pala ako...
"Kung panaginip lang yun... sana nabuhay na lang ako sa panaginip kasama ng taong mahal ko"
~~~
Ilang sandali na lang at ikakasal na ako... iniisip ko pa rin ang napanaginipan ko kanina...
"Sis mukhang malalim ang iniisip mo ha??? okay ka lang ba?"
tanong sa akin ni Ella...
I just smile for my answer...
inaayusan na kasi nila ako...
"Sis... kaya mo yan ha??? Andito lang ako lagi para sayo..."
tpos niyakap niya ako...
"Thanks sis..."
ibinalik ko ang tingin ko sa salamin...
Ang ganda ko pala.... chos! :)
siguro nga masaya sana ako kung yung papakasalan ko nga ay yung taong mahal ko...
"Hi! Mrs. Forhel..."
napatingin kami sa pinto at nakita namin sina Mika, Nicole, Kyle
at si Renzel...
lumapit sila sa amin....
"Bonggacious super ganda mo, I think I'm falling inlabs with you na....." - Mika...
"Kaya nga eee... grabe parang kakakilala pa lang natin sa isa't isa tpos ikakasal ka na..."- Nicole
"Tsk... dapat ako na lang ang pakasalan mo eee... di hamak na mas bagay tayo kesa sa langya kong best friend..." -Kyle
nag-smile lang ako sa kanila... ang pinaka-tinitignan ko talaga ay si Renzel...
"Congrats nga pala Natalie ha??? grabe nawala lang ako sandali... pagbalik ko ikakasal ka na..."
alam niyo ba ang naramdaman ko???
gusto kong umiyak.... ang sakit lang kasi ngumiti siya...
Bakit ang rude niya??? alam niya bang Mahal ko siya???
Expectation is the root of all heartache...
Umaasa kasi ako... sa mga memories na pinagsamahan namin noon... minsan inakala ko na mahal rin niya ako... pero wala pala yun... T.T
"Salamat-----"
labag sa loob kong sambit sa kanya...
~~~
Bakit ba ang bilis ng oras???
ilang sandali na lang at magsisimula na ang pinaka-ayaw kong pangyayari sa buhay ko...
gusto kong ilabas ang lahat sa pamamagitan ng iyak... pero kailangan kong maging matatag...
"Anak, I'm sorry sa lahat ng ito... It's our fault... sana mapatwad mo kami..." -Nanay
"Clarisse, patawarin mo kami..."
niyakap ko na lang sila pareho...
hindi ko sila masisi... mahal na mahal ko sila...
"Nahhh! okay lang po yun, andito na eeee...."
tpos humiwalay ako sa kanila and I give them a smile.... ^_^
~~~
<Hyunjiwon: yung naka italic na words ay POV ni Natalie and yung normal na man ay kay Lyle...>
*Wedding Ceremony*
naglalakad na ako ngayon palapit sa altar kung saan kasama ko ang aking ama papalapit sa taong mapapangasawa ko... sa taong kinainisan ko mula noong unang nagkita kami... ang taong nagpahirap sa buhay ko... yung taong nagpaiyak sa akin... at ang unang taong nakahalik sa akin...
I'm currently waiting for her... sa babaeng ilang sandali na lang ay magiging asawa ko na... ang babaeng kauna-unahang tumapak sa pride and ego ko... no one dares to that on me, pero siya nagawa niya yun... that's why I hate her for that...
Argh!! konting-konti na lang at malapit na ako sa kanya... shete T_T wala na bang atrasan??? pede mag-back out???? kinakabahan ako and at the same time ay natatakot... natatakot ako sa mga pwedeng mangyari... ngayon, bukas at sa mga susunod na araw....
pero aaminin ko.... ang gwapo niya pala... oo na... siya na...
nung makalapit na kami sa kanya... may ibinulong ang tatay ko sa kanya before niyang ibigay ang kamay ko sa kanya...
then after that he smile on me...
She's so beautiful with her gown... everything, she look like an angel... kung sinuman ang mapapangasawa niya... I admit that he will be the luckiest guy... nung makalapit na siya sa akin... ibinulong ng tatay niya na...
"Please take care of my princess..."
I just nod for my answer and he give me the hand of her daughter...
I look at her and smile...
"Dearly beloved, we are gathered together here in the sight of God, and in the face of this congregation, to join together this Man and this Woman in holy matrimony." - Priest
Wahhhh! T_T nagsisimula na talaga.... :(( hayoko na!!
"You two remember to treat yourselves and each other with respect, and remind yourselves often of what brought you together. Take responsibility for making the other feel safe, and give the highest priority to the tenderness, gentleness and kindness that your connection deserves. When frustration, difficulty and fear assail your relationship, as they threaten all relationships at some time or another, remember to focus on what is right between you, not just the part that seems wrong. In this way, you can survive the times when clouds drift across the face of the sun in your lives, remembering that, just because you may lose sight of it for a moment, does not mean the sun has gone away. And, if each of you takes responsibility for the quality of your life together, it will be marked by abundance and delight."
As if na magiging kami habangbuhay, I already plan that this wedding will not last for a long time... because I only borrowed her freedom in such time, until I become the heir of our company and I also want her to be happy as well...
*Exchanging of Vows*
"Do you Lyle, take Natalie to be your lawfully wedded wife, promising to love and cherish, through joy and sorrow, sickness and health, and whatever challenges you may face, for as long as you both shall live?"
"I do... Clarisse, I take you to be my lawfully wedded wife. Before these witnesses I vow to love you and care for you as long as we both shall live. I take you, with all of your faults and strengths, as I offer myself to you with my faults and strengths. I will help you when you need help, and will turn to you when I need help. I choose you as the person with whom I will spend my life."
"Do you Natalie, take Lyle to be your lawfully wedded husband, promising to love and cherish, through joy and sorrow, sickness and health, and whatever challenges you may face, for as long as you both shall live?"
Should I SAY NO????? T.T
"I---------- do... Mikael, I take you to be my lawfully wedded husband. Before these witnesses I vow to love you and care for you as long as we both shall live. I take you, with all of your faults and strengths, as I offer myself to you with my faults and strengths. I will help you when you need help, and will turn to you when I need help. I choose you as the person with whom I will spend my life."
kung nagtataka kayo kung bakit second name ang tawag namin sa isa't isa... well plano talaga yan ng mga magulang namin... :(
*Exchange of Rings*
Ang tagal naman nito.... T.T
"I give you this ring as a symbol of my love for you. Let it be a reminder that I am always by your side and that I will always be a faithful partner to you."
then I put the ring at her finger...
"I will forever wear this ring as a sign of my commitment and the desire of my heart"
then I put the ring at his finger...
"I will forever wear this ring as a sign of my commitment and the desire of my heart"
Ang dami naman kadramahan nitong kasalang to... kung totoo sana edi masaya kaso hindi eee.. lahat ng sinabi namin sa isa't isa wala namang totoo... :((
Looks like a real vows and a real wedding... sabagay wala namang alam ang mga taong ito na arranged marriage lang to... they knew that we've been in a relationship for two years...
" And now I pronounce to you husband and wife... You may now kiss the bride...."
O.O Kailangan pa ba nun??? makakatatlo na tong taong to eeee!!! humarap siya sa akin and smile grabe nararamdaman kong naiiyak nanaman ako..... ARGH!!! magagawa ko e asawa ko na ang taong to.... hinawakan niya yung mukha ko gamit and dalwa niyang kamay and with that tuluyan ng lumabas ang tears ko...
unti-unti niyang nilalapit ang mukha niya sa akin... napapikit na lang ako...
"Don't cry, it doesn't suit your personality..."
after niyang ibulong sa akin yun napadilat ako bigla... hindi niya ako kiniss... humarap siya sa akin at pinunasan niya ang luha ko...
~~~
*Reception*
Kanina ko pa siya tinitignan... simula nung matapos ang ceremony... never pa siyang naimik... at hindi mo makikita ang ngiti sa mukha niya... It's unfair... even me, hindi ko pa rin tanggap to... nung ibalik ko ang tingin ko sa mga guest... nakita ko dun ang Lolo ni Natalie... he's looking at her grand daughter...
Hayy!! buhay... nakakalungkot naman... :(( wala na Married na ako... panu na kami ni Hyun Bin??? Aagawan ko ng lablyp si Author!! kasi eee... nakakalungkot... wala na... wala na... wala na akong pag-asa kay Renzel... T.T tinignan ko siya mula sa malayo... kasama kasi siya sa mga Best Men ni Lyle... kaya hayun sobrang skit lang... nakikipagkwentuhan siya kina Ella... ang lungkot ko talaga..
sa totoo lang marami nang nangyari sa reception na to... kumakain na sila... pero ako at ang katabi ko... ay walang gana pareho....
nagulat ako ng bigla niyang hawakan ang kamay ko...
"Let's go outside... I have something to tell you..."
tapos... inalalayan niya na lang ako tumayo at lumabas kami papunta sa garden ng lugar...
nung makarating na kami sa garden may kinuha siya na kung ano sa car tpos bumalik ulit sa pwesto namin...
"Here, take that... wedding gift ko sayo..."
tapos may inabot siya sa akin na isang envelope...
"Anong meron dito???"
sabi ko sabay kuha ng envelope...
"Why don't you open it... so that you will know it yourself..."
sabi niya sa akin pero diretso ang tingin niya...
binuksan ko yung laman nung envelope... and
O.O
"Please keep that..."
yun na lang ang nasabi niya at bumalik na ulit siya sa loob...
Renzel's POV
Alam niyo ba ang salitang 'Heart ache'?
yan ang nararamdaman ko ngayon.... masakit makitang kinakasal ang taong mahal mo sa iba...
ng dahil sa katorpehan ko...
nawala ang taong pinakamamahal ko...
ang First Love ko...
***
Author's Note:
Awtap!!! cge na pangit na ang gawa ko tama??? sorry talaga... lalo na yung sa kasal... ginawa ko siyang detailed para maiba naman... kasi kapag yung ibang arranged marriage wala ng thrill hahahaa XD SORRY TALAGA KUNG PANGIT!!!! Yung POV ni Renzel itutuloy ko pa yan...
PLEASE PAKI BASA NG AUTHOR'S NOTE! ^_^
SORRY ULIT KUNG PANGIT T_T