Finding the enemy's love.

"ΣΕ ΑΓΑΠΩ"

Πήρε το παλτό της.Ανοίγοντας την πόρτα να φυγει μια φωνη την σταματησε.
"Που πηγαινεις;"
Έκλεισε την πορτα και πλησιασε τις σκαλες για να μιλησουν.
"Συγγνωμη δεν επρεπε να σου μιλησω ετσι.Με συγχωρεις.Απλως εχω τα νευρα μου αυτες τις μερες και μου φταίνε όλα."
Εκεινος κατέβηκε τις σκαλες.Την πλησιασε και την χάιδεψε στα μαλλιά.Την φίλησε γλυκα στα χειλη της.
"Δεν φταις εσυ.Εγω φταιω.Ζηλεψα.Νομιζα πως μου κρυβεις κατι."
"Τι δηλαδη?"
"Για αυτον τον αντρα.Θα μου πεις ποιος ειναι;"
"Θελεις πολυ να μαθεις;"
"Ναι"
"Σε τρωει η περιέργεια;"
"Πολύ."
"Οκ.Αυτος ο αντρας ειναι ο δικηγόρος μου.Του ζητησα να μου ετοιμασει τα χαρτια του διαζυγιου μου."
"ΘΑ ΧΩΡΙΣΕΙΣ ΜΕ ΤΟΝ ΟΥΕΣΛΙ?"
"Ναι."
"ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ.....ΔΗΛΑΔΗ ΛΥΠΑΜΑΙ ΠΟΛΥ."
"Δεν ξερεις να λες ψεματα ετσι;"
Τον πλησιασε.Κολλησαν τα σώματα τους.
"Μπορεις να μου μαθεις εσυ.Εισαι καλη στα ψεματα.Εισαι πολυ πονηρη."
"Το ξερω"
"Αληθεια που πηγαινες τωρα?"
"Ανακριση μου κανεις;Ζηλευεις ακομη;"
"ΔΕΝ ΖΗΛΕΥΩ...Απλως....ειμαι περιεργος."
"Θα παω στο πατρικο μου.Εκει ειναι τα χαρτια του διαζυγιου.Πρεπει να δωσω εξηγησεις και στους γπνεις μου."
"Ενταξει να μη σε καθηστερω αλλο."
"Τον Σκορπιους θα τον παρω εγω απο το σχολειο.Του το υποσχεθηκα."
"Ενταξει"
Ανοιξε την πορτα να φυγει.
"Ερμιόνη......σε αγαπω"
"Εγω να δεις."
Του εδωσε ενα πεταχτο φιλι και εκλεισε τη πορτα πισω της.