Finding the enemy's love.

Η απόφαση και η γνωριμία.

Ξημερωσε.Ακομη δεν πηρε την αποφαση.Ηταν μπερδεμενη.Δεν ηξερε αν επρεπε να δεχτει.Φοβοταν την αντιδραση των γονιων του.Δεν ηξερε και τι να πει στους γονεις της.Σκεφτοταν για ωρες.Καταρχας επρεπε να βρει μια αλλη δουλεια.Επισης δεν μπορουσε να μενει αλλο με τους γονεις της.Θα καταλαβαιναν οτι κατι συμβαινει.Και θα φροντιζε ενα παιδι.Ποσο δυσκολο μπορει να ηταν?
Το σουρουπο του τηλεφωνησε.
"Παρακαλω?"
"Ντρακο εγω ειμαι."
"Λοιπον?"
"Δεχομαι."
"Αλήθεια;"
"Ναι."
"Σε Ευχαριστώ πολυ."
"Το κανω για το παιδι σου."
"Ενταξει περνα αυριο απο το γραφειο μου.Θα φυγουμε μαζι για το σπιτι μου."
"Ενταξει.Τι ωρα?"
"Στις 12:00"
"Ενταξει Καληνυχτα."
"Καληνυχτα.".
........................................................................
Την επομενη μερα πηγε στο γραφειο του.Ηταν λες κι πηγαινε για εξετασεις οπως τοτε στο Χόγκουαρτς.Ενιωθε παραξενα.
Όταν έφτασε μπηκε μεσα στο γραφειο.
"Καλησπερα σας.Ειστε η δεσποινις Granger?"
"Μαλιστα."
"Σας περιμενουν."
"Ποιοι?"
"Ο κυριος και η κυρια Μαλφόι"
"Σας Ευχαριστώ πολυ".
Προχωρησε όσπου εφτασε στην πορτα.Η καρδια της χτυπουσε δυνατα.Χτυπησε την πορτα.
"Πεταστε."
"Καλησπερα σας."
"Γεια σου Ερμιονη.Απο εδω η Αστορια."
"Χερομαι πολυ Αστορια."
"Κι εγω.Αυτη θα φροντιζει το παιδι?"
"Ναι.Λοιπον ας ξεκινησουμε."
Κατεβηκαν τις σκαλες.Μπηκαν ατο αυτοκινητο.Ο Ντρακο μιλουσε στην Ερμιονη για τον γιο του.Η Αστορια τους κοιτουσε με ζηλεια.Τελικα εφτασαν στην επαυλη.Η πόρτα ανοιξε.
Στο σαλόνι καθονταν οι γονεις του Ντρακο και οι γονεις της Αστορια.Κανενας απο αυτους δεν συμφωνουσε με την αποφαση του Ντρακο να εχει μια νταντα για το γιο του.
"Απο εδω η Ερμιονη.Η νταντα του γιου μου."
"Καλως ορισες κοπελα μου."ειπε η μητερα του.(η Ναρκισσα).
"Καλως σας βρηκα κυρια Μαλφόι."
"Χαιρω πολυ κοριτσι μου."ειπε η μητερα της Αστορια.
"Κι εγω κυρια μου."
Ο πατερας του την κοιτουσε με οικτο.Δεν μπορουσε να το διανοηθει.
"Να τον φωναξω?"
"Ναι μαμα."
Η Ναρκισσα ανεβηκε τις σκαλες για να φερει το παιδι.Μετα απο λιγο η Ερμιονη κοιτουσε στις σκαλες και ειδε ενα ομορφο ξανθο αγορακι να κατεβαινει τις σκαλες.Ηταν σαν ενας μικρος πρίγκιπας.Μολις την είδε εντυπωσιάστηκε.Ετρεξε κοντα της και της απλωσε το χερι του.
"Γεια σας.Με λενε Σκορπιους Μαλφόι."
Του χαμογελασε.Ηταν πολυ γλυκουλης.
"Χαρηκα.Εσυ ξερεις ποια ειμαι εγω?"
"Ναι.Ειστε η νταντα μου.Μπαμπα δεν μου ειπες οτι η νταντα μου θα ηταν τοσο γλυκιά."
Όλοι γελασαν εκτος απο ρην Αστορια και τον Λουσιους.
"Να σας δειξω το δωματιο μου;"
"Ενταξει"της επιασε σφυχτα το χερι και την τραβηξε προς τα σκαλια.Αφου ανεβηκαν πανω ολοι κατω αρχισαν να μιλανε.
"Ίσως να ειχες δικιο αγορι μου.Μαλλον ειναι πολυ καλη για τον μικρο."ειπε η Ναρκισσα.
"Εμενα με συγχωρητε.Πρεπει να κανω ενα τηλεφωνημα."ειπε η Αστορια και βγηκε απο το σαλονι.Ο Ντρακο την ακολουθησε.
"Μπορεις ναου πεις τι εχεις παθει;"
"Ακομη δεν εχεις καταλαβει?"
"Οχι"
"Δεν θελω το παιδι μας να ειναι με αυτη τη γυναικα."
"Αν θυμασε εσυ ησουν αυτη που δεν ηθελε το παιδί μαζι της.Εγω πως μπορω να το κρατησω.Λειπω ολη μερα κι εγω κι οι γονεις μου."
"Γιατι?Γιατι θες να χωρισουμε ετσι?Ενταξει ξερω οτι ζηλευω πολυ κι αυτο σε καταπιεζει αλλα μπορω να αλλαξω αρκει να με αγαπας ακομα."
"Οχι.Δεν σε αγαπαω αλλο.Αγαπαω αλλη.Το μονο που με ενδιαφέρει αυτη την στιγμη ειναι το παιδι.Τιποτα αλλο.Αυτη την κοπελα την γνωριζω καλα.Ειναι η καταλληλη να φροντιζει το παιδι μου κάτι που εσυ δεν μπορεις ή μαλλον δεν θελεις να κανεις.Για αυτο μην με παρακαλας."
"Μα....."
"Με συγχωρεις.Πρεπει να παω να τους δω τι κανουν εκει πανω."
Ανεβηκε τις σκαλες κι πηγε στο δωματιο του μικρου.Οταν μπηκε τους ειδε αγκαλια.Χαρηκε πολυ.Πρωτη φορα εβλεπε το γιο του ετσι.
"Ήρθες μπαμπακα μου?"
"Ναι γιε μου.Τι εγινε την συμπαθησες την νταντα σου?"
"Ειναι πολυ γλυκια.Μπαμπα μπορει να μου μαθει ξορκια πριν παω σχολειο."
"Αληθεια?"
"Ναι μου το υποσχεθηκε."
"Το ηθελε πολυ και επειδη μου αρεαει πολυ να διδασκω του το υποσχεθηκα."
"Σε Ευχαριστώ πολυ."
"Μπαμπα μπορω να παω κατω να χαιρερησω τον παππού και την γιαγια?"
"Ναι αγορι μου."
"Ερμιονη μη φυγεις."
Γελασε.
"Οχι μικρουλι μου δεν φευγω."
Ο μικρος φευγει και μενουν μονοι τους.
"Ειχα δικιο τελικα."
" Για ποιο πραγμα?"
"Σου μοιαζει πολυ.Ειστε ιδιοι."
"Αληθεια?"
"Ναι.Ειναι γλυκουλης.Αν και δεν νομιζω οτι η παρουσια μου θα ειναι και τοσο ευχαριστη για τους αλλους."
"Εγω πηρα τις αποφασεις μου.Οποιος δεν συμφωνει ας φυγει."
"Η γυναικα σου τι λεει?"
"Δεν με ενδιαφερει πλεον."
"Γιατι το λες αυτο?Δεν την αγαπας πια?"
"Οχι."
"Γιατι?"
"Γιατι είμαι ερωτευμένος με αλλη."
"Με.ποια?"
"Δεν μπορω να σου πω ακομα.".
"Οχι με συγχωρεις δεν χρειαζεται.Δεν επρεπε να σε ρωτησω.Δεν με αφορα."
"Κι ομως σε ενδιαφερει κι πολυ μαλιστα."
"Πως δηλαδή?"
"Γιατι εγω αγαπώ........"
"Με συγχωρητε για την διακοπη αλλα εγω φευγω.Ηρθα να δω τον μικρο."ειπε η Αστορια.
"Δεν ειναι κατω?"
"Οχι γιατι θα έπρεπε?"
"Ναι αφου ετσι μας ειπε."
"Εδω ειμαι μπαμπα.Που ησουν πριγκιπα μου?"
"Στον κηπο μαμα."
"Τι εκανες στον κήπο?"
"Εκοψα αυτα για την Ερμιονη."
Ηταν τριανταφυλλα.
"Σε Ευχαριστώ αγαπη μου."
Η Αστορια φευγει με ζηλεια και μισος στο προσωπο της.

"