အေဆာက္အအံုဟာ အိပ္ခန္းသံုးခန္းနဲ႔ ဧည့္ခန္းတစ္ခန္းတို႔ပါရိွၿပီး ပိုင္ေမာ့ဟန္ရဲ႕အခန္းက အေနာက္ဘက္ကအိပ္ခန္းမွာျဖစ္တယ္။ က်န္တဲ့အခန္းေတြမွာေတာ့ လိန္ခြၽမ္းရဲ႕လက္ေအာက္ခံေတြနဲ႔ သူတို႔ေတြလမ္းမွာကယ္တင္ခဲ့တဲ့လူေတြ ေနထိုင္ၾကတယ္။
ေကာ္က်စ္ရိန္နဲ႔ လိန္ခြၽမ္းဟာ သူတို႔လက္ေအာက္ကလူေတြကို ပိုင္ေမာ့ဟန္ဟာ လူသားေတြကို စမ္းသပ္ခံအျဖစ္အသံုးခ်ေနတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးသိပၸံပညာရွင္ျဖစ္ေၾကာင္းနဲ႔ ဒီလူဟာ ကပ္ေဘးရဲ႕ နိမိတ္ဆိုးတစ္ခုျဖစ္ေၾကာင္းေျပာဆိုခဲ့တဲ့အတြက္ ထိုသူေတြဟာ ပိုင္ေမာ့ဟန္ရဲ႕ ေသေရးရွင္ေရးနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး လံုးဝဂ႐ုမစိုက္ၾကဘူး။ ဒါ့အျပင္ လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ လိန္ခြၽမ္းတို႔ကယ္တင္ခဲ့တဲ့လူေတြဟာ Zombie ေတြရန္ကိုေၾကာက္ရြံ႕ၾကတဲ့အတြက္ မလိုအပ္ဘဲ အခန္းအျပင္မွာသြားလာေနတာေတြ လုပ္ေလ့မရိွဘူး။
ဒါ့ေၾကာင့္ အခန္းတံခါးတြန္းဖြင့္သံထြက္လာတာေတာင္ ဘယ္သူကမွ ထြက္လာၿပီးၾကည့္တဲ့သူမရိွတာပဲ။
တပ္မႈးဟာ ေသြးေတြအဆက္မျပတ္အန္ေနတဲ့ေဒါက္တာကို ထမ္းထားရင္း ဂိတ္တံခါးဝရိွရာကိုေျပးသြားဖို႔ ျပင္လိုက္တယ္။ သူဟာ B-Base လက္ေအာက္က စစ္သားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေပမယ့္ ေဒါက္တာပိုင္ကိုေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ တာဝန္ေပးခံရတဲ့သူေတြထဲမွာေတာ့ သူမပါခဲ့ဘူး။ သူသည္လဲ ျပန္လည္ေမြးဖြားလာသူတစ္ေယာက္ျဖစ္တယ္။ ကံေကာင္းစြာနဲ႔ သူျပန္ႏိုးလာတဲ့အခ်ိန္မွာ သူဟာ အျပင္မွာ လိုအပ္တဲ့အေထာက္အပံ့ေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား စုေဆာင္းထားခဲ့ၿပီးတဲ့အျပင္ သူေရာက္ေနတဲ့ေနရာက ေဒါက္တာပိုင္ဖမ္းခ်ဳပ္ခံထားရတဲ့ေနရာနဲ႔ သိပ္မေဝးဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူဟာ ေဒါက္တာပိုင္ရဲ႕သတင္းကို ရလွ်င္ရခ်င္း စစ္တပ္သံုးဂ်စ္ကားတစ္စီးနဲ႔အတူ ေဒါက္တာပိုင္ရိွရာကို အျမန္ေရာက္လာခဲ့တာျဖစ္တယ္။
မူလက ဒီေနရာဟာ အဆင့္ျမင့္႐ံုးတစ္႐ံုးျဖစ္တာေၾကာင့္ လံုၿခံဳေရးစနစ္ေတြဟာ အထူးေကာင္းမြန္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ပဲ လိန္ခြၽမ္းဟာ ဒီေနရာကို စခန္းခ်ရာေနရာအျဖစ္ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ။ သူဟာ ဒီေနရာကိုအေျချပဳၿပီး ကပ္ေဘးအတြင္း အသက္ရွင္က်န္ေနသူေတြကိုရွာေဖြစုစည္းကာ လက္ေအာက္ခံေတြအျဖစ္သိမ္းသြင္းခဲ့တယ္။ ျပန္လည္ေမြးဖြားလာၿပီးတဲ့ေနာက္ သူတို႔ဟာ အရည္အခ်င္းရိွၿပီး အင္အားေတာင့္တင္းတဲ့ ကိုယ္ပိုင္စစ္တပ္တစ္တပ္ကို တည္ေထာင္ဖို႔ႀကိဳးပမ္းၾကတယ္။
တပ္မႈးဟာ ယူနီေဖာင္းအစား သာမာန္အဝတ္အစားေတြကိုဝတ္ဆင္ကာ လိန္ခြၽမ္းကယ္ဆယ္လာခဲ့တဲ့လူစုထဲမွာ သာမာန္လူတစ္ေယာက္အျဖစ္ ေရာေႏွာလိုက္ပါလာခဲ့တယ္။ ဒီလိုလူစုထဲမွာေရာေႏွာေနဖို႔ သူ႕အေနနဲ႔ အေတာ္ႀကိဳးပမ္းလိုက္ရတယ္။
B-Base ရဲ႕စစ္တပ္ဟာ သုတ္သင္ခံရၿပီး လိန္ခြၽမ္းနဲ႔ ေကာ္က်စ္ရိန္တို႔ဟာ အထူးစစ္တပ္တစ္တပ္နဲ႔အတူ ေဒါက္တာပိုင္ကိုေခၚေဆာင္သြားခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ေကာ္က်စ္ရိန္နဲ႔ လိန္ခြၽမ္းဟာ အျမဳေတေတြရဲ႕လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ကိုသိတဲ့အျပင္ အခုအခ်ိန္မွာ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဟာ အဆင့္-၄ စြမ္းအားရွင္ေတြျဖစ္ေနခဲ့ၿပီ။ ဒီအေၾကာင္းေတြကိုၾကားလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ တပ္မႈးဟာ အလြန္အံ့ဩတုန္လႈပ္သြားတယ္။
လက္ရိွအေနအထားေတြဟာ သူ႕မွတ္ဥာဏ္ထဲကအေၾကာင္းအရာေတြနဲ႔ လံုးဝျခားနားေနတာကိုသတိျပဳမိတဲ့အတြက္ တပ္မႈးဟာ အေျခအေနေတြကို နည္းနည္းေလာက္ေစာင့္ၾကည့္လိုခဲ့တယ္။ အဲ့ဒီညမွာ သူဟာ ေဒါက္တာပိုင္ရဲ႕အခန္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေဆာက္အအံုက အခန္းကေန ေဒါက္တာပိုင္ရဲ႕အေျခအေနကို အေဝးၾကည့္မွန္ေျပာင္းကေနတစ္ဆင့္ ေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ ေဒါက္တာပိုင္ဟာ ၾကမ္းျပင္ေပၚလဲက်ေနၿပီး ေသြးေတြအဆက္မျပတ္အန္ေနတာကို ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ ဒီျမင္ကြင္းဟာ အရင္က ေဒါက္တာပိုင္ေသခါနီးတုန္းကပံုရိပ္ေတြကို ျပန္လည္ျမင္ေယာင္လာေစတယ္။ အဲ့ဒီတုန္းက သူဟာ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပဲ ၾကည့္႐ံုပဲၾကည့္ေနခဲ့ရတယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခုအခ်ိန္မွာ သူဟာ ေဒါက္တာပိုင္ကိုကူညီဖို႔ ခ်က္ခ်င္းေျပးထြက္လာခဲ့တာပဲ။
လိန္ခြၽမ္းနဲ႔ သူ႕လက္ေအာက္ကလူေတြဟာ ေဒါက္တာပိုင္ကို အလြန္မုန္းတီးရြံရွာၾကေပမယ့္ တျခားလူေတြကေတာ့ ေဒါက္တာပိုင္ဟာ တ႐ုတ္ျပည္ရဲ႕ အေတာ္ဆံုး ေဆးဝါးသုေသသနပညာရွင္တစ္ဦးမွန္း သိၾကတယ္။ ဒါ့အျပင္ ေဒါက္တာပိုင္ B-Base ကိုသြားတာဟာ Zombie ဗိုင္းရပ္စ္ကာကြယ္ေဆးေဖာ္စပ္ဖို႔ရန္အတြက္မွန္းလဲ သိၾကတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ ေဒါက္တာပိုင္ကို ႏိုင္ငံရဲ႕ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အေနနဲ႔ျမင္ၾကတဲ့အတြက္ ေဒါက္တာပိုင္အသတ္ခံရမွာကို မလိုလားၾကဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အျခားသုေသသနဌာနေတြရဲ႕စစ္တပ္ေတြဟာ ေဒါက္တာပိုင္ကို သူတို႔ဌာနကိုေခၚေဆာင္သြားႏိုင္ဖို႔အတြက္ အနီးအနားမွာ ေျခခ်င္းလိန္ေအာင္ ေခ်ာင္းေျမာင္းေနၾကတယ္။
ဒါဟာလဲ ေကာ္က်စ္ရိန္တစ္ေယာက္ Bloodvine ကိုသံုးၿပီး ေဒါက္တာပိုင္ကိုသတ္ရျခင္းရဲ႕ ေနာက္ထပ္အေၾကာင္းျပခ်က္တစ္ခုပဲ။
တပ္မႈးဟာ ေဒါက္တာပိုင္ကိုအခန္းထဲကကယ္ထုတ္ၿပီး လိန္ခြၽမ္းလက္ေအာက္ကလြတ္သြားတာနဲ႔ သူ႕အေနနဲ႔ ေဒါက္တာပိုင္နဲ႔အတူ ဘယ္လိုထြက္ေျပးရမလဲဆိုတာ စီစဥ္လို႔ရၿပီ။
တပ္မႈးဟာ မ်က္စိတစ္မိွတ္အတြင္း အေၾကာင္းအရာမ်ားစြာကိုစဥ္းစားလိုက္တယ္။ သူဟာ Bloodvine ေတြရိွေနတဲ့အခန္းထဲကေျပးထြက္လိုက္ၿပီး အလွ်င္အျမန္ထြက္ေျပးဖို႔ျပင္လိုက္ေပမယ့္ ႐ုတ္တရက္လႈပ္ရွားမႈအားလံုးရပ္တန္႔သြားၿပီး မ်က္လံုးထဲမွာအလြန္ထိတ္လန္႔ေနတဲ့အမူအရာေပၚလာတယ္။
သူသြားမဲ့လမ္းမွာ လိန္ခြၽမ္းဟာ မားမားမတ္မတ္ရပ္ေနတယ္။ လိန္ခြၽမ္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြဟာ အနီေရာင္သန္းေနၿပီး သူ႕ပံုစံဟာ ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ သားရဲတစ္ေကာင္နဲ႔တူတယ္။ လိန္ခြၽမ္းဟာ ႏွဖူးမွာေသြးေၾကာေတြေထာင္ထလာတဲ့အထိ အံတင္းတင္းႀကိတ္ထားၿပီး သူ႕ရဲ႕မ်က္လံုးအစံုဟာ ေသြးေတြအဆက္မျပတ္အန္ေနတဲ့ ပိုင္ေမာ့ဟန္ကိုပဲ စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူ႕ခႏၶာကိုယ္ဟာ ေတာင့္တင္းေနၿပီး ေဒါသတႀကီးေပါက္ကြဲလုနီးနီးပဲ။
လိန္ခြၽမ္းရဲ႕ပံုဟာ အႏၲရာယ္ရိွတဲ့အေငြ႕အသက္ေတြ လႊမ္းၿခံဳေနၿပီး တပ္မႈးကို ေျဖးေျဖးခ်င္းေျပာလိုက္တယ္။
"သူ႕ ကို ျပန္ ေပး!!"
က်ဳိးယြင္ရွန္႔ဟာ တပ္မႈးလည္ပင္းကို တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ ဖက္တြယ္ထားတယ္။ သူ႕ရဲ႕အနက္ေရာင္မ်က္လံုးေတြဟာ သတိႀကီးႀကီးထားေနတာကလြဲလို႔ တျခားခံစားခ်က္ေတြ ရိွမေနဘူး။ 'လုပ္ႀကံတဲ့ကိစၥမေအာင္ျမင္လို႔ လိန္ခြၽမ္းကိုယ္တိုင္လိုက္လာတာလား??'
လိန္ခြၽမ္းဟာ က်ဳိးယြင္ရွန္႔ရဲ႕အၾကည့္ကိုျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာ သူ႕မ်က္ႏွာက ပိုၿပီးမဲေမွာင္လာတယ္။
"သူ႕ကို ငါ့ဆီျပန္ေပး!!" လိန္ခြၽမ္းဟာ အေရွ႕ကိုတိုးလာၿပီး တပ္မႈးလက္ထဲက ပိုင္ေမာ့ဟန္ကိုလုယူဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။ အဲ့ဒီအခ်ိန္မွာပဲ အပ္ခ်ည္မွ်င္လို အေထြးလိုက္လံုးေထြးေနတဲ့အရာေတြဟာ အခန္းထဲကထြက္လာၿပီး လိန္ခြၽမ္းေျခေထာက္ေပၚ ေျဖးေျဖးခ်င္းတက္လာတယ္။
လိန္ခြၽမ္းဟာ သူ႕ရဲ႕မွတ္ဥာဏ္ေတြထဲမွာ အျမန္ရွာေဖြလိုက္ၿပီး ေကာ္က်စ္ရိန္ဟာ ပိုင္ေမာ့ဟန္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲကို Bloodvine ထည့္သြင္းခဲ့တာကို အမွတ္ရသြားတယ္။ လိန္ခြၽမ္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြဟာ ေဒါသေၾကာင့္အနီေရာင္ေျပာင္းသြားၿပီး ၾကမ္းျပင္ေပၚက မေကာင္းဆိုးဝါးေတြကို ျပာမႈန္႔ေတြျဖစ္တဲ့အထိ ေလာင္ကြၽမ္းသြားေစတယ္။ သူဟာ တံခါးကိုတြန္းပိတ္လိုက္ၿပီး "သူ႕ကို ေအာက္ခ်ေပးလိုက္!!"
တပ္မႈးဟာ လိန္ခြၽမ္းရဲ႕ ၿပိဳင္ဘက္အဆင့္မဟုတ္ဘူး။ တကယ္လို႔ သူနဲ႔လိန္ခြၽမ္းသာ တိုက္ခိုက္ၾကရင္ ေဒါက္တာပိုင္ကိုထိခိုက္သြားမွာစိုးရိမ္တဲ့အတြက္ သူ႕အေနနဲ႔ လိန္ခြၽမ္းစကားကို လိုက္နာ႐ံုပဲတတ္ႏိုင္တယ္။
အထူးတပ္ဖြဲ႕ဝတ္စံုနဲ႔ စစ္သားတစ္ေယာက္ဟာ သူတို႔ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕အသံကို ၾကားလိုက္တဲ့အတြက္ အျပင္ကအေျခအေနကိုေလ့လာဖို႔ တံခါးကိုအလွ်င္အျမန္တြန္းဖြင့္လိုက္တယ္။ လိန္ခြၽမ္းဟာ ထိုအခန္းထဲဝင္သြားၿပီး အခန္းထဲကလူေတြအားလံုးကို ေမာင္းထုတ္လိုက္တယ္။
ပိုင္ေမာ့ဟန္ကို ညစ္ပတ္ေပေရေနတဲ့အခန္းထဲမွာ ဆိုဖာအစုတ္တစ္လံုးနဲ႔ေနေစခဲ့တာ ဒီလူေတြရဲ႕လက္ခ်က္ပဲ။ ဒီအခန္းထဲမွာေတာ့ အလြန္သက္ေတာင့္သက္သာရိွဟန္ေပၚတဲ့ ႏူးညံ့တဲ့အိပ္ရာနဲ႔ ကုတင္တစ္လံုးရိွေနတယ္။ တပ္မႈးဟာ ေဒါက္တာပိုင္ကို ထိုအိပ္ရာေပၚဂ႐ုတစိုက္ခ်ေပးလိုက္ၿပီး ေဒါက္တာပိုင္ခႏၶာကိုယ္ကေသြးေတြကို သန္႔ရွင္းေပးဖို႔အတြက္ ေရခ်ဳိးခန္းထဲက တဘက္တစ္ထည္သြားယူဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။ ဒါေပမယ့္ လိန္ခြၽမ္းဟာ သူ႕အေရွ႕မွာပိတ္ရပ္ေနၿပီး သူ႕ကိုမ်က္ေထာင့္နီနဲ႔ၾကည့္ေနတဲ့အတြက္ တဘက္သြားယူမယ့္အႀကံဥာဏ္ကို ခ်က္ခ်င္းပယ္ဖ်က္လိုက္ရတယ္။
တပ္မႈးဟာ ေဒါက္တာပိုင္ကို တစ္ေယာက္ထဲမထားခဲ့ရဲဘူး။ အခုအေနအထားမွာ သူတစ္ေယာက္ထဲ ျပန္ဝင္စားလာတာမဟုတ္ပဲ လိန္ခြၽမ္းနဲ႔ ေကာ္က်စ္ရိန္လဲ ျပန္ဝင္စားလာတာျဖစ္ဖို႔မ်ားတယ္။ မဟုတ္ရင္ သူတို႔ဟာ ဒီဘဝမွာ ဒီေလာက္အဓိပၸာယ္မရိွတဲ့နည္းကိုသံုးၿပီး ေဒါက္တာပိုင္ကိုသတ္ဖို႔ ႀကိဳးစားမွာမဟုတ္ဘူး။ ေဒါက္တာပိုင္ကေတာ့ ျပန္ဝင္စားတာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ မဟုတ္ရင္ သူဟာ လိန္ခြၽမ္းနဲ႔ ေကာ္က်စ္ရိန္တို႔ေနာက္ကို အခုလို သတိလက္လြတ္လိုက္လာခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။
တပ္မႈးဟာ ေခါင္းအံုးစြပ္ကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး ပိုင္ေမာ့ဟန္ရဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႔ လည္ပင္းေပၚကေသြးေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္း သုတ္ေပးလိုက္တယ္။
က်ဳိးယြင္ရွန္႔ရဲ႕ေခါင္းဟာ ဆိုးဆိုးဝါးဝါးထိုးကိုက္ေနခဲ့တယ္။ Bloodvine ေတြက သူ႕ရဲ႕ႂကြက္သားေတြထဲအထိ ထိုးေဖာက္ဝင္ေရာက္ၿပီး ေသြးအေျမာက္အမ်ားကို စုပ္ယူသြားခဲ့တယ္။ သူ႕အေနနဲ႔ ဝိဥာဥ္စြမ္းအားကိုအသံုးျပဳၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကိုျပန္လည္ျပဳျပင္လို႔ရေပမယ့္ အဲ့ဒါက ေခါင္းကိုက္ေဝဒနာကို ပိုမိုဆိုးဝါးလာေစတယ္။ ခႏၶာကိုယ္က ပိုအားနည္းေလ ခႏၶာကိုယ္ကိုျပဳျပင္ဖို႔အတြက္ ဝိဥာဥ္စြမ္းအားကိုပိုသံုးရေလပဲ။ ဝိဥာဥ္စြမ္းအားကိုအသံုးျပဳေလေလ လူကပိုအားနည္းလာေလျဖစ္လာမွာပဲ။ ဒါဟာ ရက္စက္တဲ့အမွန္တရားပဲ။
တကယ္လို႔အေျခအေနေတြက ဒီအတိုင္းျဖစ္ေနခဲ့ရင္ က်ဳိးယြင္ရွန္႔အတြက္ ေနာက္ထပ္ရက္အနည္းငယ္ေတာင္ အသက္ရွင္ဖို႔မေသခ်ာဘူး။
ဒီအေၾကာင္းကိုစဥ္းစားေနရင္းနဲ႔ က်ဳိးယြင္ရွန္႔ဟာ ေနာက္ထပ္ေသြးတစ္ပြက္ထပ္အန္လိုက္တယ္။ အခုေလးတင္ တပ္မႈးသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ေပးထားတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းနဲ႔ လည္ပင္းေတြဟာ ေနာက္တစ္ခါထပ္ၿပီး ေသြးေတြနဲ႔ ညစ္ေပသြားျပန္တယ္။
တပ္မႈးရဲ႕ မ်က္လံုးေတြဟာ နီရဲလာတယ္။ သူ႕အေနနဲ႔ ေဒါက္တာပိုင္ရဲ႕အခုလိုပံုစံကိုျမင္ရတာ ရင္ဘတ္ထဲမွာ တင္းတင္းၾကပ္ၾကပ္ဆုပ္ဆြဲထားသလို ခံရခက္လြန္းတယ္။ ေဒါက္တာပိုင္ရဲ႕နာမည္ကိုတဖြဖြေခၚေနတဲ့အသံေတြဟာ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ငိုသံပါလာတယ္။ ဘာလို႔ လူေကာင္းေတြဟာ ေကာင္းေကာင္းမေနရတာလဲ?? သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာအသက္ေတြက ေဒါက္တာပိုင္ကိုအေႂကြးတင္ေနခဲ့တာ၊ အဲ့ဒါက အသက္အနည္းငယ္ေလာက္ေသေစခဲ့တဲ့အျပစ္ကို ေခ်ပဖို႔မလံုေလာက္ဘူးလား?? ဘုရားသခင္က မတရားလိုက္တာ!!
လိန္ခြၽမ္းဟာ အေရွ႕ကိုႏွစ္လွမ္းတိုးလာၿပီး ေဒါက္တာပိုင္ရိွရာကို လက္လွမ္းလိုက္ေပမယ့္ တပ္မႈးဟာ လိန္ခြၽမ္းလက္ေကာက္ဝတ္ကိုဖမ္းဆြဲလိုက္ၿပီး အံတင္းတင္းႀကိတ္ထားတဲ့အသံနဲ႔ "လက္ဖယ္လိုက္။ သူ႕ကိုထိဖို႔မႀကိဳးစားနဲ႔။ ခင္ဗ်ားသူ႕ကိုထိရဲရင္ ခင္ဗ်ားရဲ႕အစီအစဥ္ေတြကိုေဖာ္ထုတ္ဖို႔ က်ဳပ္ဝန္မေလးဘူး။ B-Base ရဲ႕စစ္တပ္ကို ခင္ဗ်ားသတ္ပစ္ခဲ့ေပမယ့္ က်ဳပ္သိသေလာက္ဆိုရင္ တျခားအဖြဲ႕အစည္းေတြက ခင္ဗ်ားေနာက္ကိုေျခရာခံလိုက္ေနတာ။ သူတို႔က ေဒါက္တာပိုင္ရဲ႕တန္ဖိုးအမွန္ကိုနားလည္တယ္။ သူတို႔ေတြက ခင္ဗ်ားလုပ္သမွ်ကို ေဘးကေနဒီအတိုင္း လက္ပိုက္ၾကည့္ေနၾကမွာမဟုတ္ဘူး။"
ဒီစကားေလာက္နဲ႔ လိန္ခြၽမ္းကိုတားဖို႔မျဖစ္ႏိုင္ေပမယ့္ လိန္ခြၽမ္းဟာ ေရွ႕ဆက္မတိုးရဲေတာ့ဘူး။ ပိုင္ေမာ့ဟန္ဟာ တျခားလူတစ္ေယာက္ရဲ႕အေနာက္မွာပုန္းကြယ္ေနၿပီး ခႏၶာကိုယ္ကိုတတ္ႏိုင္သမွ်က်ံဳ႕ထားကာ ေသြးေတြအဆက္မျပတ္အန္ေနတယ္။ သူ႕ကိုလဲ တစိမ္းတစ္ေယာက္လို ေအးစက္စက္နဲ႔ သတိအျပည့္ထားေနတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔စိုက္ၾကည့္ေနတာကို ျမင္ရတာ လိန္ခြၽမ္းအတြက္ ေဆာက္တည္ရာမရျဖစ္ေစတယ္။
"မေၾကာက္ပါနဲ႔။ ငါ မင္းဒဏ္ရာေတြကို ကုေပးခ်င္႐ံုပါ။ ငါ့မွာ Healing အစြမ္းရိွတယ္။" ဘယ္တုန္းကမွ အျခားသူေတြေရွ႕ ထုတ္မျပခဲ့တဲ့စြမ္းအားတစ္ခုကို သူဟာ ပိုင္ေမာ့ဟန္ေရွ႕မွာေတာ့ အလြယ္တကူဖြင့္ေျပာခဲ့မိတယ္။စိတ္လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕လက္ေတြဟာ ေခြၽးေစးေတြျပန္လာတဲ့အထိ ပိုင္ေမာ့ဟန္ဘယ္လိုတုန္႔ျပန္မလဲဆိုတာကို ရင္တမမနဲ႔ ေစာင့္ေနခဲ့တယ္။ သူ႕အေတြးထဲမွာေတာ့ ပိုင္ေမာ့ဟန္ဟာ သူ႕ကိုစိတ္ဝင္တစားၾကည့္လာၿပီး သူအနားကပ္လာတာကို လက္ခံလိမ့္မယ္လို႔ ထင္ခဲ့တယ္။ သူ ပိုင္ေမာ့ဟန္ကိုနားလည္တယ္။ Zombie ဗိုင္းရပ္ကို တိုက္ဖ်က္ဖို႔အတြက္ ပိုင္ေမာ့ဟန္ဟာ ဘယ္အခြင့္အေရးကိုမဆို အမိအရဖမ္းဆုပ္လိမ့္မယ္။ မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္နဲ႔အတူတူေနရမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ပိုင္ေမာ့ဟန္က တြန္႔ဆုတ္ေနမယ့္လူမ်ဳိးမဟုတ္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ လိန္ခြၽမ္းဟာ စမ္းသပ္ခန္းထဲမွာ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာေနခဲ့ရတဲ့အတြက္ သူဟာ အေရးအႀကီးဆံုးအခ်က္တစ္ခ်က္ကို ေမ့ေနခဲ့တယ္။ Healing အစြမ္းက ရွားပါးတာေတာ့မွန္ေပမယ့္ လံုးဝမရိွတာမ်ဳိးေတာ့မဟုတ္ဘူး။ ပိုင္ေမာ့ဟန္ သူ႕အေပၚစိတ္ဝင္စားတယ္ဆိုတာ သူ႕ရဲ႕ Healing အစြမ္းက ထူးျခားေနခဲ့လို႔ပဲ။ သူ႕ရဲ႕ Healing စြမ္းအားက Zombie ဗိုင္းရပ္ပိုးကူးစက္ခံစားရတဲ့လူေတြကိုေတာင္ ကုသေပးႏိုင္တဲ့အထိ အစြမ္းထက္လို႔ပဲ။
လိန္ခြၽမ္းဟာ သူ႕ရဲ႕စြမ္းအားအေၾကာင္းကို အၾကမ္းဖ်င္းေလာက္ပဲေျပာလိုက္တဲ့အတြက္ ပိုင္ေမာ့ဟန္က သူ႕ကို သာမာန္ Healing အစြမ္းေလာက္သာရိွတယ္လို႔ ထင္သြားခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ သူ႕အသက္ကိုေလာင္းေၾကးထပ္ၿပီး လိန္ခြၽမ္းအနားကပ္လာဖို႔ကို မလိုလားဘူး။ ေနာက္ၿပီး အခုပိုင္ေမာ့ဟန္ေနရာမွာ က်ဳိးယြင္ရွန္႔ရိွေနတာျဖစ္တဲ့အတြက္ ေထာင္ေခ်ာက္ေတြနဲ႔ပတ္သက္ရင္ ပိုၿပီးသံသယရိွလြယ္တယ္။
"ခင္ဗ်ား က်ဳပ္ကို ဘာလို႔သတ္ခ်င္ေနတာလဲ?? က်ဳပ္ ပိုင္ေမာ့ဟန္က တစ္ႏွစ္ပတ္လံုး စမ္းသပ္ခန္းနဲ႔ ခြဲခန္းေတြထဲမွာပဲေနခဲ့တာ။ က်ဳပ္မေကာင္းတာ ဘာတစ္ခုမွမလုပ္ခဲ့ဘူး။" က်ဳိးယြင္ရွန္႔ဟာ ေသြးေတြအန္ေနရင္းကေန ေဖ်ာ့ေတာ့စြာေျပာလိုက္တယ္။ သူ႕အေနနဲ႔ ျပန္ဝင္စားလာတဲ့အေၾကာင္းကို အသိခံလို႔မျဖစ္ဘူး။ အသိေပးလိုက္တာက လိန္ခြၽမ္းနဲ႔ ေကာ္က်စ္ရိန္တို႔ရဲ႕ အမုန္းတရားကို ပိုၿပီးေတာ့တိုးလာေစလိမ့္မယ္။ ဒါေပမယ့္ က်ဳိးယြင္ရွန္႔ေျပာတာ မမွားဘူး။ လက္ရိွပိုင္ေမာ့ဟန္ရဲ႕လက္ေတြဟာ အရမ္းသန္႔ရွင္းတယ္။ လူသားေတြကိုအသံုးျပဳတဲ့စမ္းသပ္မႈေတြ ဘာတစ္ခုမွမလုပ္ရေသးဘူး။
လိန္ခြၽမ္း ႐ုတ္တရက္ စကားလံုးေတြရွာမရေလာက္ေအာင္ ဆြံ႕အေနမိတယ္။ သူ႕ႏွလံုးသားထဲမွာေတာ့ အကူအညီမဲ့မႈေတြဟာ သူ႕ကို ေကာင္းေကာင္းႀကီးႏိွပ္စက္ေနတယ္။ တကယ္လို႔ သူသာ ဒီထက္နည္းနည္းေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ေစာၿပီး သတိရလာႏိုင္ခဲ့ရင္ အေျခအေနေတြက ဒီေလာက္ထိဆိုးဝါးကုန္မွာမဟုတ္ဘူး။ သူ႕မွတ္ဥာဏ္ထဲကအေၾကာင္းအရာေတြအရဆိုရင္ ေကာ္က်စ္ရိန္လဲ ျပန္ဝင္စားလာတာပဲျဖစ္ရမယ္။ မဟုတ္ရင္ ကပ္ေဘးမက်ေရာက္ခင္ထဲက လက္နက္ရိကၡာေတြနဲ႔ အေထာက္အပံ့ေတြႀကိဳတင္စုေဆာင္းထားဖို႔ တိုက္တြန္းခဲ့မွာမဟုတ္ဘူး။
ေကာ္က်စ္ရိန္ဟာ သူ႕ကို ေဒါက္တာပိုင္ရဲ႕အေစာင့္အေရွာက္အျဖစ္လိုက္ပါလာတဲ့ စစ္တပ္ကို လမ္းတစ္ဝက္ကေန ဝင္ေရာက္တိုက္ခိုက္ေစခဲ့တယ္။ ဒါ့အျပင္ ပိုင္ေမာ့ဟန္ဟာ လူသားေတြကို စမ္းသပ္ခံေတြအျဖစ္သာသေဘာထားတဲ့ လူယုတ္မာတစ္ေယာက္ျဖစ္ၿပီး Zombie မေကာင္းဆိုးဝါးေတြဟာ ပိုင္ေမာ့ဟန္ရဲ႕စမ္းသပ္မႈရလဒ္ေတြ ျဖစ္ေၾကာင္း လိန္ခြၽမ္းကိုေျပာခဲ့တယ္။ မေကာင္းဆိုးဝါးမ်ဳိးစိတ္ေတြ ဖန္တီးတာကိုတားဆီးဖို႔အတြက္ ေဒါက္တာပိုင္ကိုရွင္းပစ္မယ့္အေၾကာင္းကိုလဲ လိန္ခြၽမ္းကို အသိေပးခဲ့တယ္။
လိန္ခြၽမ္းအတြက္ ေကာ္က်စ္ရိန္ဟာ ရွစ္ႏွစ္၊ ကိုးႏွစ္ေလာက္ ေဘးနားမွာအတူတူရိွေနခဲ့တဲ့ ညီအစ္ကိုလိုလူမ်ဳိးျဖစ္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လဲ သူဟာ ေကာ္က်စ္ရိန္ရဲ႕စကားကို ယံုၾကည္ဖို႔ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ။ သူဟာ ပိုင္ေမာ့ဟန္ကိုကာကြယ္ေပးေနတဲ့ စစ္တပ္ကို တိတ္တဆိတ္သတ္ပစ္ခဲ့တဲ့အျပင္ ေကာ္က်စ္ရိန္တစ္ေယာက္ ပိုင္ေမာ့ဟန္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာ Bloodvine ေတြ ထည့္သြင္းမယ့္ကိစၥကိုလဲ သေဘာတူခဲ့တယ္။
လိန္ခြၽမ္းမ်က္လံုးေတြျပန္ဖြင့္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ အရင္တုန္းကအေၾကာင္းအရာေတြအားလံုးကို ျပန္မွတ္မိသြားခဲ့တယ္။ ပိုင္ေမာ့ဟန္ဟာ သူ႕ရင္ဘတ္ကိုဖိထားၿပီး လဲက်သြားတဲ့ပံုရိပ္ေတြဟာ သူ႕စိတ္ထဲမွာ အေႏွးျပကြက္တစ္ခုလို ထပ္ခါတလဲလဲ ေပၚလာတယ္။ ဒီပံုရိပ္ေတြဟာ သူ႕ကို ဆိုးဆိုးဝါးဝါးနာက်င္ေစတယ္။ လိန္ခြၽမ္းရဲ႕ မ်က္လံုးအစံုဟာ နီရဲေနၿပီး ေၾကာက္ရြံ႕မႈေၾကာင့္ သူ႕တစ္ကိုယ္လံုး တုန္ယင္ေနတယ္။
ဒါေပမယ့္ အရင္တုန္းကခံစားခဲ့ရတဲ့ ဝမ္းနည္းမႈနဲ႔ တုန္လႈပ္မႈေတြဟာ အခုလက္ရိွခံစားေနရတဲ့နာက်င္မႈနဲ႔ ယွဥ္လိုက္ရင္ ဘာမွမေျပာပေလာက္ေတာ့ဘူး။ ပိုင္ေမာ့ဟန္ရဲ႕ စိုးရြံ႕ေနတဲ့မ်က္လံုးအစံုကိုျမင္ရတာ သူ႕ရင္ထဲကႏွလံုးသားတစ္ခုလံုး အစိတ္စိတ္မႊာမႊာကြဲေၾကသြားသေလာက္ကို နာက်င္ရတယ္။
"ငါ...." သူ႕လည္ေခ်ာင္းထဲမွာ တင္းၾကပ္ပိတ္ဆို႔ေနတယ္။ စကားတစ္လံုးပဲေျပာၿပီးတဲ့ေနာက္ ေနာက္ထပ္ဘာစကားသံမွ ထပ္ထြက္မလာေတာ့ဘူး။