◼️NICHOLAS◼️
Inilagay ko ang basang bimpo sa noo ni Mandy. She's still unconscious, ilang araw na simula noong bumalik siya
Bumalik na sa normal ang suot niya, hindi ko alam kung paano nangyari iyon. Pero yung temperature niya, ganun pa din
Sinubukan ko siyang ilabas sa kwarto na to para dalhin sa hospital pero bigla namang lumitaw si Aldis, sabi niya wala daw epekto ang mga gamot ng tao sa kanya. Tinanong ko kung anong pwedeng gawin
Maghintay
Yun ang sabi niya.
"Mag-ingat ka sa pagtingin sa kanya" Narinig ko na sabi ni Aldis sa likod ko. Madalas siyan bumibista dito para kamustahin ang lagay ni Mandy, lagi ko rin tinatanong kung ano ba talagang nangyari pero lagi niya rin sinasagot na wala daw siya sa pwesto para sabihin iyon
"Hindi magugustuhan ni Magnus ang paraan ng pagtitig mo" He continued and this time tumingin na ako sa kanya
"Sino si Magnus?" I asked. He chuckled
"Haiiyy, question...questions" He said at saka iniangat ang paa nikya "Sabi niya...nakaraang buwan niya lang natanggap na siya ang magbabantay sayo diba?" He asked and I nodded
"Panigurado, lagot ako nito kay Mandy pagka-gising niya...anyways, she's lying" He said at napakunot naman ang noo ko sa sinabi niya "Dahil ang totoo...nandito na siya...bago ka pa ipinanganak" He said and my breath hitched
Tumayo naman siya at saka lumapit saakin. He smirked
"Nandito na rin siya...bago mo pa makilala si Pamela" He said
"P-paano--"
"We know everything Nic...nakabantay kami lagi sayo..." He said at saka tumingin kay Mandy "Bumalik tayo kay Magnus...well, Magnus is the King of fire angels....
...And Mandy is his wife"
◼️MANDY◼️
"...And Mandy is his wife" Nang marinig ko iyon ay kaagad na nagising ako. I stretched my arms at mabilis na naglabas ng apoy mula duon, Aldis groaned in pain ng tumama ang likod niya sa pader.
"How dare you..." I said in most unrecognizable voice. Dahan-dahan na umalis ako sa kama at lumapit sa kanya.
"How dare you to tell him that Aldis, you said na kailangan ko maghintay!" I said, I grabbed his collar at walang hirap na itinaas siya, he choked
"Mandy..." Nic called me pero hindi ko siya pinansin. Naglabas ako ng apoy mula sa kabilang kamay ko at inilapit iyon kay Aldis. Pero bago ko pa mailapit iyon kay Aldis ay natagpuan ko na lamang ang sarili ko na nasa sahig
"Get out Aldis!" Nic said habang nakadagan saakin. Mabilis naman na nawala si Aldis sa paningin namin. I huffed at saka marahang itinulak si Nic at bumangon, narinig ko naman ang pagbuntong hininga niya
"Bakit?" He asked, tumingin naman ako sa kanya na nakatingin sa kisame "Bakit hindi mo iniligtas si Pamela?" He continued. Hindi ko siya pinansin at tumayo na ako
"BAKIT!?" He screamed. I bit my lip ng bigla niya akong hatakin para humarap sa kanya. "Bakit hinayaan mo kong gawin iyon?" He asked in cracked voice "Bakit hinayaan mo kong malunod sa kalungkutan at guilt? bakit!?" He continued and shake me in the process
"Dahil yun ang nararapat na mangyari Nic" I said and he cursed at saka lumayo saakin
"Bullshit, this is all bullshit" He said at saka ibinato ang lampshade na malapit duon
"You lied...I thought all angels are good" He said
"Hindi lahat" I said in quiet voice, he laughed humorlessly
"Fuck...ano pa ba? baka may tinatago ka pa diyan, ilabas mo na" He said. I looked away from him. I can't look in his eyes because of guilt and sadness. I flinched ng makarinig ng malakas na pagsara ng pinto
Nakaramdam naman ako ng mainit na presensya mula sa likod ko. Hindi na ako nag-abalang tumingin sa likod ko dahil kilala ko na kung sino iyon
"Anong ginagawa mo dito Magnus?" I asked him. Dalawang paa naman ang nakita ko then later he crouched infront of me
"I'm here to take you home...my wife" He said
"No! ayoko!" I said
"Kailangan mong magpagaling, mas lalong lumalala yang sugat mo!" He said and
I shrugged
"No, leave me alone Magnus!" I said. He huffed at saka umalis sa harap ko.
"Bumalik ka kung kailan mo gusto, hinihintay kita.." He said at naramdaman ko naman na wala na siya sa tabi ko.
Wag mo na akong hintayin Magnus.
Hindi na babalik ang nararamdaman ko sayo noon.