{hi!μου έχουν λείψει τόσο πολύ τα σχόλια σας,σχολιάστε και η επόμενη ανανέωση θα είναι πολύ πιο σύντομα.Στο τέλος του κεφαλαίου θα υπάρχει εξήγηση.}
Sky
«Με δουλεύεις έτσι;»,ρώτησα και σήκωσα την πλάτη μου από το κρεβάτι,ενώ έλαβα ένα βλέμμα απορίας από την Riley.
Η Skylynn ίσως ήταν ζωντανή.Λες και χρειαζόμουν λίγο ακόμη δράμα και μερικές ακόμη άσχημες συγκυρίες στην ζωή μου...
«Όχι,μόλις μου τηλεφώνησε-»,απάντησε ο Wes και έκανε μια παύση για μερικά δευτερόλεπτα.
«-μόλις μου τηλεφώνησε ο πρώην προμηθευτής της και μου είπε πως έλαβε τηλεφώνημα από την ίδια.Εκεινος νόμιζε πως ήταν κάποιου είδους φάρσα και αμέσως επικοινώνησε μαζί μου.»
Πήρα μια βαθιά ανάσα και προσπάθησα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου.
«Συγγνώμη Sky αλήθεια δεν έπρεπε να σε αφησω μόνη σήμερα.Επισης να ξέρεις ότι σε λίγο θα έρθει και ο Leo στο νοσοκομείο γιατί τον τακτοποίησα για αυτό που σου έκανε.»,προσθεσε και μπορούσα να νιώθω τον θυμό του.
«Νόμιζα πως ήταν αρκετή η μπουνιά μου.»,είπα στην άλλη γραμμη και ξεκίνησα να πειράζω το άσπρο σεντόνι.
«Όχι δεν ήταν,χρειαζόταν και ένα σπασμένο χέρι.Θα τα πούμε στους κοιτώνες εντάξει;»,με ρώτησε με έναν τόνο ανησυχίας στην φωνή του.
«Εντάξει,μην χαθείς πάλι.»,τόνισα με ένα παράπονο αντίστοιχα.
Ένα μικρο γελιο ακούστηκε από την άλλη γραμμη και ένα αχνό χαμογελο σχηματίστηκε στο πρόσωπο μου.
«Όχι.Θα μιλήσουμε,σ'αγαπάω-» είπε και έκανε μια παύση,ενώ εγώ ένιωσα την καρδιά μου να πέφτει από το στήθος μου.
Τι στο καλό είχε πει μόλις;
Ένιωθα να χάνω τα λόγια μου,αλλά πριν προλάβω να απαντησω η άλλη γραμμη είχε χαθεί.
«Τι σου συμβαίνει μοιάζεις λες και είδες φάντασμα σε όλη την διάρκεια της κλήσης;»,με ρώτησε ανήσυχα η Riley και σήκωσε το ένα της φρύδι.
«Λοιπόν υπάρχει περίπτωση η ψυχοπαθής πρώην του Wes να ζει και εκείνος μόλις μου είπε σ'αγαπαω για πρώτη φορά εντελως αυθόρμητα.Τι πρέπει να με ανησυχεί περισσότερο;»,κοιτάζω την Riley γεμάτη απορία και το στόμα της έχει φτάσει μέχρι το πάτωμα.
«Η Skylynn;»,ξαφνικά απαντάει γεμάτη έκπληξη και μου δίνει έμμεσα την απάντηση στην προηγούμενη μου ερώτηση.
Κουνάω καταφατικά το κεφάλι μου.«Όποτε υποθέτω πως το πρώτο πρέπει να με ανησυχει.»
Πριν προλάβω όμως να ξεκινήσω να βγάζω όλες μου τις σκέψεις από το μυαλό μου πάνω σε αυτό το ζήτημα η Riley με ξαφνιάζει.
«Σου είπε σ'αγαπαω;»,πρόσθεσε και κούνησα μια ακόμη φορά θετικά το κεφάλι μου.
«Ουαου,πολλά πράγματα γίνονται μέσα σε δυο λεπτά.»
Η πόρτα του δωματίου άνοιξε και μέσα μπήκε ο Logan για να με ενημερώσει πως μπορούσα να βγω από το νοσοκομείο και να επιστρέψω στις εστίες.
[...]
Λίγες ώρες αργότερα βρισκόμουν ανάσκελα ξαπλωμένη στο κρεβάτι του δωματίου μου ακούγοντας μουσική.Η Riley είχε βγει με τον Alfie έξω για να φάνε και μετά πιθανόν να πήγαιναν σινεμά.
Ο Leo έμαθα από τον Alfie πως επισκέφτηκε τις εστίες λίγες ώρες πριν και έψαχνε τον Wes.Το δεξί του χέρι ήταν σε γύψο και μάλλον έψαχνε τον Wes,καθώς θα ειχε μάθει για την Skylynn.
Το μυαλό μου ταξίδευε τις τελευταίες ώρες σίγουρα.Η Skylynn ήταν ο μεγαλύτερος έρωτας του Wes που ταυτόχρονα τον κατέστρεψε.Η περίπτωση του να ήταν ζωντανή ίσως κατέστρεφε ότι είχαμε χτίσει μεταξύ μας,που για εμένα ήταν τα πάντα όσο και αν δυσκολευόμουν να το παραδεχτώ.
Δεν ήθελα σίγουρα να χάσω τον Wes από την ζωή μου.Ηταν εκείνος που με βοήθησε να απόδρασω από το σκοτάδι και τις άσχημες σκέψεις.Εριξε όλα μου τα τείχη και είχε φτάσει στην ζεστασιά της καρδιάς μου.
Και το σ'αγαπαω που μόλις είχε ξεστομίσει;Το εννοούσε;Ακούστηκε τόσο αυθόρμητο και εγώ δεν απάντησα καν.
Τόσες σκέψεις και καμία δεν κατέληγε πουθενά.Και ευτυχώς διακόπηκαν λίγο αργότερα από έναν χτυπο στην πόρτα.
Σηκώθηκα από το κρεβάτι μου και έπιασα τα μαλλιά μου σε έναν κότσο,καθώς πλησίαζα την πόρτα.Ηξερα πως δεν ήταν η Riley,καθώς είχε κλειδιά.
«Γεια»,μου είπε ο Wes με ένα γλυκό χαμογελο μόλις άνοιξα την πόρτα.
Χαμογέλασα και άνοιξα λίγο περισσότερο την πόρτα για να περάσει μέσα,ενώ στην συνέχεια τον ακολούθησα που κάθισε στην άκρη του κρεβατιού μου.
«Λοιπόν,λύθηκε το μυστήριο;»,ρώτησα γεμάτη άγχος και κάθισα στο κρεβάτι μου ενώ σταυρωσα τα πόδια μου και ακούμπησα τους αγκώνες μου πάνω στα γόνατα μου.
«Δεν με ενδιαφέρει πλέον Sky,το μόνο που με νοιάζει είσαι εσυ.Και δεν έπρεπε εξαρχής να ασχοληθώ καθόλου με αυτό το θέμα.Εσυ είσαι αυτό που μετράει πραγματικά για εμένα αυτή την στιγμή.»,μου είπε και με κοίταξε με το έντονο του βλέμμα.
Τα πράσινα του μάτια φαίνονταν κουρασμένα και ανήσυχα.Θα μπορούσα να καταλάβω πως κάτι μου έκρυβαν,ίσως κάποια συναισθήματα.Σιγουρα ήθελε να μάθει περισσότερα πάνω σε εκείνο το θέμα,αλλά ήξερε πως αν το έκανε θα καταστρεφόταν ακόμη περισσότερο.
«Wes,μπορείς να είσαι ειλικρινής μαζί μου.Δεν θα σε κρίνω η Skylynn ήταν μέρος της ζωής σου-»ξεκίνησα να λέω όμως με διέκοψε,καθώς κολλησε τα χείλη του πάνω στα δικά μου.
«Σταματά,αρκετά.Συγγνωμη που δεν ήμουν σήμερα στην ομιλία σου.Θα επανορθώσω,θα μιλήσω στον πατριό μου να του εξηγήσω πως δεν εφταιγες εσυ για την συμπεριφορά σου στον Leo αλλά ήταν κάποιου είδους αυτοάμυνας.Θα κάνω ότι μπορώ για να μην χάσεις την υποτροφία σου,στο υπόσχομαι.»,με διαβεβαίωσε και φίλησε την άκρη της μύτης μου.
«Παρεπιπτόντως,αύριο είναι οι εκλογές.Αναγκαστικα πρέπει να εμφανιστώ στην σχολή,μετά την σημερινή ντροπή.»,σχολίασα και χαμήλωσα το βλέμμα μου.
«Θα είμαι μαζί σου,αυτή την φορά το υπόσχομαι.»,μου λέει και αγγίζει ελαφρά το πηγούνι μου σηκώνοντας το πρόσωπο μου προς το δικό του,ώστε να τον κοιτάζω.
Χαμογελάω ελαφρά και χώνομαι στην αγκαλιά του,ενώ τα ρουθούνια μου γεμίζουν με το άρωμα του,όπου πλέον αισθάνομαι ασφάλεια.
«Και εγώ σ'αγαπάω.»,λέω αυθόρμητα και εκείνος με απομακρύνει από την αγκαλιά του και με κοιτάζει με απορία.
«Sky,κοιτά συγγνώμη δεν το είπα για να σε αναγκάσω να το πεις και εσυ.Δεν υπάρχει λόγος να το πεις άμα δεν είσαι έτοιμη.Απλως εκείνη την στιγμή συνέβαιναν τόσα πολλά και μόλις μίλησα μαζί σου ένιωσα την ανάγκη να σου το πω-»,ξεκίνησε να μου εξηγεί όμως τον σταμάτησα με ένα ακόμη φιλί.
«Σταματά την φλυαρία,το εννοώ πραγματικά Wes,με έχεις κάνει να νιώσω κάποια συναισθήματα που μου έλειπαν τόσα χρόνια.Δεν μπορώ να κρύβομαι πλέον,είτε το ένιωσα νωρίς είτε όχι,πρέπει να το εκφράσω και εγώ σε εσένα.»,του είπα και εκείνος χαμογελασε κλείνοντας με στην αγκαλιά του.
Για πρώτη φορά μετά από αρκετό καιρό ένιωσα ολοκληρωμένη και ευτυχισμένη.Που ήξερα όμως τι θα μου επιφύλασσε η επόμενη μέρα τελικά;
Γεια σας!
Ελπίζω να είστε καλά,ξέρω άργησα.
Όμως τους τελευταίους μήνες έχασα αρκετές φορές τον εαυτό μου,έγιναν πολλά δυστυχώς που με οδήγησαν σε αυτό.
Μου είχε λείψει πολύ να γράφω,νομίζω πως μόνο έτσι ξανά βρίσκω τον εαυτό μου.
Όποτε πλέον ελπίζω να ανεβάζω πιο συχνά.
Άμα θέλετε τσεκάρετε την άλλη ιστορία μου Get off my mind.
Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο και θα τα πούμε σύντομα ❤️