(Zawgyi)
5/27/2018,Yangon......
ညအခ်ိန္လမ္းမေပၚဝါထိန္ထိန္အလင္းေရာင္မ်ားထြန္းလင္း
ေနျကသည္။အေဆာက္အဦးမ်ားဟိုတယ္မ်ားစူပါမားကတ္
မ်ားမွမီးေရာင္စံုမ်ားကလဲျဖာထြက္ေနျကျပီး။
ေျကညာဆိုင္းဘုတ္မ်ားလဲမီးထြန္းလင္းေနခ်ိန္ျဖစ္ေသာ
ေျကာင့္တစ္ျမိဳ႕လံုးနီးပါးလင္းထိန္လို႕ေနတယ္။
အေဆာက္အဦးတစ္ခုရဲ႕ေျမေအာက္ကားပါကင္ထဲသို႔
အနက္ေရာင္ေျပာင္လက္ေနတဲ႔ကားတစ္စင္းအျမန္ဝင္ေရာက္
လာျပီးကားကိုDriftဆြဲျပီးရပ္လိုက္သည္။
ကားအရွိန္ျပင္းေသာေျကာင့္ကားပါကင္တစ္ခုလံုးကိုဖုန္မႈန္႔
ေတြနဲ႔မီးခိုးေငြ႕ေတြကလႊမ္းျခံဳေတာ့မည့္အတိုင္းထြက္လာျကသည္။
တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲကားေပၚကေနလူနွစ္ေယာက္ဆင္းလာတယ္။
နွစ္ေယာက္လံုးကအဝတ္အစားကိုလံုလံုျခံဳျခံဳသန္႔သန္႔ျပန္႔ျပန္႔
ဝတ္ဆင္ထားတာေျကာင့္ေတာ္ရံုလူဆိုမ်က္နွာကိုမျမင္နိုင္ပဲ
ေသခ်ာသြားခြ်တ္ျကည့္မွသာျမင္ရလိမ့္မယ္။
စက္ေတြဘာေတြနဲ႔မွတ္တမ္းတင္ထားမယ္ဆိုရင္ေတာင္
သူတို႔မ်က္နွာကိုေသခ်ာIdentifyလုပ္ဖို႔က50%ေလာက္
မေသခ်ာနိုင္ဘူး။
"အေျခအေန...!"
အေနာက္ကဝတ္စံုအနက္နဲ႕လူကအေရွ႕ကဝတ္စံုအနီနဲ႔လူကိုလွမ္းေမးလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲေရွ႕ကလူကစတင္မ်က္စိကစားျပီးလႈပ္ရွားေတာ့တယ္။သူအေတာ္အတန္ေသေသခ်ာခ်ာလိုက္ျကည့္ျပီးအကဲျဖတ္လိုက္တယ္။
"All Clear!"
"Ok!........."
အေနာက္ကဝတ္စံုအနက္နဲ႔လူရဲ႕နားမွာခိုးျပီးတပ္ဆင္ထားတဲ႔
နားျကပ္ခလုတ္ကိုလွမ္းနွိပ္လိုက္တယ္။
"ကြ်န္ေတာ္တို႔ဒီမွာပဲေစာင့္ေနရမွာလား!"
"မင္းတို႕ေရာက္ေနတာ...Saintsကုမၸဏီ
ေစာင့္ေနရံုပဲ...သူတို႔လာလိမ့္မယ္...!
ငါတို႕အစီအစဥ္တိုင္းပဲလႈပ္ရွားမယ္..."
Saints Company......
ဥကၠဌမင္းရာဇာပိုင္တဲ႔တစ္ခုတည္းေသာကုမၸဏီ။
အေဆာက္အဦးတစ္ခုလံုးမွာတင္လံုျခံဳေရးေပါင္းေသာင္းေက်ာ္
ခ်ထားတယ္။CCTVအလံုး300ေက်ာ္နဲ႔တျခားလွ်ိဳ႕ဝွက္လံု
ျခံဳေရးပစၥည္းေတြမေရမတြက္နိုင္ေအာင္ရွိတဲ႔ကုမၸဏီတစ္ခု။
ကုန္သြယ္ေရးကုမၸဏီလို႔အေျခအခံထားျပီးလွ်ိဳ႕ဝွက္ေမွာင္ခို
ပစၥည္းေတြကိုသယ္ပို႔တာကသူတို႔ရဲ႕အဓိကအလုပ္ပဲ။
မျကာခင္မွာပဲ
Fairlady 370z ကားအျဖဴျကီးတစ္စီးေျဖးေျဖးခ်င္းေမာင္းျပီး
ဝင္လာတာကိုေတြ႕ရတယ္။ေအးေအးေဆးေဆးဇိမ္ခံကား
တစ္စီးနဲ႔ခရီးထြက္ေနသလိုပဲေမာင္းလာတဲ႔ပံုစံက။
"ဆရာသူတို႔ေရာက္လာျပီ.........!
အမ္...မဟုတ္ဘူူး...သူ...သူေရာက္လာတာ"
ကားေပၚကေနဆင္းလာတဲ႔လူကိုျမင္ျပီးသတင္းပို႔ေနတဲ႔လူ
ေတာင္အံ႔ျသသြားသည္။အျဖဴေရာင္ဝမ္းဆက္အေနာက္
တိုင္းဝတ္စံုကအေဝးကေနျကည့္ရင္ကိုဘယ္ေလာက္အသား
ႏူးညံ႔ေနမလဲဆိုတာကိုခံစားလို႕ေတာင္ရနိုင္တယ္။
ေျခေထာက္မွာလဲ Gucci Leather Shoe
အျဖဴေရာင္ကိုအေပၚကေရႊေရာင္ျကိဳးမွ်င္ေလးေတြနဲ႔
သြယ္ယွက္ထားတယ္။
လက္မွာလဲနာရီက Blancpain 1735,Grande
USD 800,000$ ေပးဝယ္မွပိုင္ဆိုင္နိုင္မယ့္နာရီအမ်ိဳးအစားနဲ႔......
Ray Ban တံဆိပ္ မ်က္မွန္တပ္ထားျပီးတကယ့္ကိုလံုး
ဝေတာက္ေျပာင္လြန္းေနေအာင္ဝတ္ဆင္ထားတယ္။
ထိုကဲ႔သုိ႔ဝတ္စားထားျပီးConfidentအျပည့္နဲ႔
ကားတံခါးဖြင့္လိုက္တာကကိုျကည့္ေကာင္းေနတယ္။
တကယ့္ကိုျပီးျပည့္စံုတဲ႔လူမ်ိဳးပဲ......
ထိုလူနွစ္ေယာက္ျကည့္ျပီးစိတ္ထဲကေနေရရြတ္မိလိုက္တယ္။
ကားတံခါးဖြင့္လိုက္သည္နွင့္ကားထဲမွသီခ်င္းသံေအးေအး
ေလးထြက္ေပၚလာတယ္။
Every night in my dreams
I see you, I feel you
That is how I know you, go on!
Far across the distance
And spaces between us
You have come to show you, go on!
သူ႕ျကည္႔ရတာအေပးအယူလာလုပ္တဲ႔လူနဲ႔မတူဘူး။
လံုးဝကိုတစ္ေယာက္ထဲလာျပီးပံုမွန္သူေတြ႔ေနျကလူကိုလာ
ေတြ႕တဲ႔ပံုစံေအးေအးေဆးေဆးပဲ။ဇာတ္ကားေတြထဲကလို
အေပးအယူလုပ္ရင္လူအမ်ားျကီးနဲ႔အကြက္ခ်ညဏ္ဆင္တာ
မ်ိဳးလုပ္မယ္ထင္ထားတာ။
အခုဟာကလူေတြအမ်ားျကီးအုပ္စုဖြဲ႔ေရာက္လာတာမ်ိဳးမဟုတ္ပဲတစ္ေယာက္ထဲေရာက္လာတယ္။ဒီလိုေရာက္လာပံုေထာက္မွေတာ့ဒီလူေတာ္ရံုမဟုတ္ဘူးလို႔
ေတြးမိျပီးနဲနဲေတာ့သတိထားေနျကတယ္။
"Good evening!
ဘယ္မွာလဲပစၥည္း။"
စကားေျပာပံုဆိုပံုကအစလံုးဝကိုေအးေဆးတည္ျငိမ္လြန္းေနတယ္။ေက်ာက္တံုးတစ္တံုးကိုေခါက္လိုက္လို႔ထြက္ေပၚလာ
တဲ႔အသံေတာင္သူ႕ေလာက္တည္ျငိမ္မာေက်ာလိမ့္မယ္မထင္ဘူး။
ဝတ္စံုအနီနဲ႔လူလွမ္းျပီးအခ်က္ျပလိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲအေနာက္
ကလူကကားထဲကေနေသတၲာတစ္လံုးကိုထုတ္ယူလာတယ္။
"ဒီမွာ..."
"ဖြင့္လိုက္......!"
လက္ထဲကေသတၱာကိုဖြင့္ျပလိုက္ေတာ့အထဲမွာကအိုးတစ္လံုး။မင္းရာဇာအိုးကိုလွမ္းျကည့္လိုက္တယ္။အေရအေသြးေကာင္းျပီးအိုေဟာင္းေနေပမယ့္မပ်က္စီးေသးတဲ႔ပံုစံအိုးအေပၚကေကာက္ေျကာင္းေတြေဆးေတြကသိပ္ပ်က္စီးေသးဘူး။
"တရုတ္နိုင္ငံအေနာက္ပိုင္း...ဟန္မင္းဆက္...
206 ဘီစီ - 9 ေအဒီ ျကားေလာက္ကျဖစ္မယ္။
ေစ်းႏႈန္းကေတာ့ USD 2,500 ဝန္းက်င္ေလာက္ရွိမယ္။
အိုးေပၚကအစိမ္းေရာင္နဂါးနဲ႕အျဖဴေရာင္နဂါးကအခုအခ်ိန္ထိ
ေဆးေတြထင္ျပီးရုပ္လံုးေပၚေနတုန္းပဲ...အဲ႔ဒါေျကာင့္ပဲအဲ႔ဒီ
အိုးကိုလူေတြစိတ္ဝင္စားျကတာ...!ေပါက္ေစ်းက 2,500 ဆိုေတာ့လဲ...ကဲဘယ္လိုလဲ
ေပါက္ေစ်းအတိုင္း...2,500 ေပးမယ္"
ထိုလူနွစ္ေယာက္အံ႔ျသသြားရျပန္တယ္။
ပစၥည္းတစ္ခုျပလိုက္တာနဲ႔ထိုပစၥည္းရဲ႕အေရအေသြး
နဲ႕ေစ်းႏႈန္းအခ်က္အလက္အေသးစိတ္ကိုေျပာနိုင္တယ္ဆိုတဲ႔
လူဒီေလာကမွာဒီေလာက္ေအာင္ျမင္ေနတာမဆန္းဘူးလို႔ေတြး
မိျပန္တယ္။
"အရမ္းနည္းလြန္းမေနဘူးလား!"
"တရားဝင္ေစ်းေတာင္ 2,500 ပဲရွိတယ္။
ျပီးေတာ့ဒါေလလံပြဲမဟုတ္ဘူး။လိုခ်င္ေရာင္းမလိုခ်င္ေညာင္း။
ေမွာင္ခိုပစၥည္းပဲအဲ႔ေလာက္ေတာ့ေပးဝယ္ရမွာေပါ့။
ဒါေတာင္တရားဝင္ေပါက္ေစ်းအတိုင္းဝယ္တာ။
ငါလြန္တယ္မထင္ဘူး။"
အေရာင္းအဝယ္လုပ္ေနတဲ႔လူကအေနာက္ကလူကိုလွမ္းျကည့္လိုက္တယ္။သူေခါင္းျငိမ့္ျပလိုက္ေတာ့မွ...
"ေကာင္းျပီ...!ေရာင္းမယ္"
"အိုေက..."
မင္းရာဇာကားအေနာက္ခန္းထဲကပိုက္ဆံေသတၱာကိုထုတ္ယူ
လာျပီးဖြင့္ျပလိုက္တယ္။အထဲမွာပိုက္ဆံေတြဆိုတာေဖြးေနတာပဲျပီးေတာ့ေဒၚလာေတြ
ေတာ္ရံုလူအတြက္အဲ႕ထဲကအနံ႔ကေတာင္ေရေမြးနံ႔ထက္ေမႊး
ေနသလိုခံစားလိုက္ရမယ္။ဒါေပမယ့္ေသတၱာကိုဖြင့္လိုက္တဲ႔လူကေတာ့ခပ္တည္တည္ပဲ။
ေဒၚလာ 2500 ဆိုတာေလာက္ေတာ့သူ႕အတြက္စာမဖြဲ႕သလိုအထာနဲ႔ပဲ။
ေသတၱာထဲကေန USD 2500 ကိုထုတ္ေပးလိုက္တယ္။
"Deal!?"
ဟိုဘက္ကလူကျကမ္းျပင္ေပၚကေနေသတၱာဘူးကိုလွမ္း
ေလွ်ာတိုက္ေပးလိုက္တယ္။မင္းရာဇာထိုေသတၱာကိုဖြင့္
ျကည့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲခ်က္ခ်င္းကားပါကင္တစ္ခုလံုးမီးအ
ေမွာင္က်သြားတယ္။
ေမွာင္သြားတာနဲ႔ထိုလူနွစ္ေယာက္လက္ထဲက
အပူခ်ိန္နဲ႔လူတည္ေနရာကိုရွာတဲ႔ကိရိယာေလးကစတင္
အလုပ္လုပ္လာေတာ့တယ္။ထိုလူနွစ္ေယာက္ထဲတစ္ေယာက္ကေျခရာေသေသခ်ာခ်ာခံျပီးအခ်က္ျပေနတဲ႔ေနရာကိုေသနတ္နဲ႕ခ်ိန္ျပီးပစ္လိုက္တယ္။
နည္းနည္းေလးျကာေအာင္အေျခအေနေစာင့္ျကည့္ေနျပီး
ေတာ့မွအခ်က္ျပေနတဲ႔ေနရာကျငိမ္
သြားတဲ႔အတြက္ေျကာင့္မီးျပန္ဖြင့္ရန္ျပန္အခ်က္ျပလိုက္တယ္။
မီးျပန္ဖြင့္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲလ်င္ျမန္တဲ႔လက္သီးခ်က္နဲ႔
ေျခေထာက္ကန္ခ်က္ကထိုလူနွစ္ေယာက္ဆီတစ္ျပိဳင္ထဲဂြ်မ္းပစ္ဝင္လာေတာ့တယ္။နွစ္ေယာက္လံုးထိသြားျပီးယိုင္တိုင္တိုင္ျဖစ္သြား
သည္ကိုမင္းရာဇာအခြင့္ေကာင္းယူလိုက္ျပီးေျခေထာက္နွစ္စုံလံုးကိုသူ႕ေျခေထာက္နဲ႔ေဝွ႕ယွမ္းလိုက္တယ္။အရွိန္ထဲမထိန္းနိုင္ပဲနွစ္ေယာက္လံုးလဲက်သြားေတာ့မွ
အနီနဲ႕လူလက္ထဲကလြတ္သြားတဲ႔ေသနတ္ကိုလွမ္းဆြဲလိုက္
ျပီးေနာက္လူကိုခ်ိန္ထားလိုက္တယ္။အနီနဲ႕လူကိုေတာ့
သူ႕ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔ပဲလည္ပင္းကိုတက္နင္းထားလိုက္တယ္။
မင္းရာဇာရဲ႕လႈပ္ရွားမႈ႕ေတြေအာက္မွာခံလိုက္ရတဲ႔လူနွစ္
ေယာက္မွာေတာ့သူတို႕စက္ထဲမွာေတာင္အခ်က္ျပေနတဲ႔အခ်ိန္ထိ္Targetျငိမ္ေနတာမီးျပန္ဖြင့္လိုက္တ႔ဲအခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာဒီလိုလွ်င္ျမန္ေအာင္လႈပ္ရွားလိမ့္မယ္လို႔စိတ္ကူးထဲေတာင္မေတြးထားမိေပ။
သူ႕ေရြ႕လ်ားမႈ႕ေတြ႕ကျမန္ဆန္ျပီးတိက်လြန္းတာေျကာင့္
ဘယ္လိုခုခံရမွန္းမသိလိုက္ပဲနဲ႔သူ႕လက္ေအာက္ေရာက္သြား
ေတာ့တယ္။
မင္းရာဇာမဲ႔ျပံဳးျပံဳးျပီးထိုလူနွစ္ေယာက္ကိုျကည့္လိုက္သည္။
"စိတ္ခ်ပါမင္းတို႔မ်က္နွာဖံုးကိုငါမခြ်တ္ပါဘူး။
မင္းတို႔ပိုက္ဆံရလို႔လုပ္တာဆိုတာလဲငါသိတယ္။
မင္းတို႔ဘယ္သူလဲဆိုတာလဲငါစိတ္မဝင္စားသလိုမင္းတို႔ကိုလဲ
ငါမသတ္ဘူး။
ဒါေပမယ့္ နဲနဲနာမယ္"
မင္းရာဇာေျပာျပီးခ်က္ခ်င္းပဲအနက္နဲ႔လူပခံုးကိုေျခဖေနာင့္နဲ႔
ျဖတ္ခုတ္လိုက္ျပီး အနီနဲ႔လူလည္ပင္းနားကိုေသနတ္နဲ႔
ျဖတ္ရိုက္လိုက္တယ္။ေမ့ေျကာကိုအားျပင္းျပင္းနဲ႔ရိုက္လိုက္
ေသာေျကာင့္တစ္ခ်ိန္ထဲမွာပဲလူနွစ္ေယာက္လံုးေမ့ေျမာသြားတယ္။
မင္းရာဇာ ဝတ္ရံုအနက္နဲ႔လူရဲ႕ နားထဲကနားျကပ္ကိုလွမ္းဆြဲျဖဳတ္လိုက္တယ္။
"ငါ့ရဲ႕အေဆာက္အဦးမီးကိုခဏျဖတ္နိုင္တဲ႔အတြက္မင္းကို
ေတာ့ခ်ီးက်ဴးမိသြားျပီ... ျပီးေတာ့ငါအလုပ္လုပ္ရင္
တစ္ေယာက္ထဲလုပ္တတ္တာမင္းသိသားပဲ
လူအင္အားမသံုးထားရပံုေထာက္ေတာ့"
"ေလသိပ္မျကီးနဲ႔......!မင္းကံေကာင္းသြားတယ္မင္းရာဇာ"
မင္းရာဇာတစ္ခ်က္မဲ႔ျပံဳးျပံဳးလိုက္တယ္။
တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုအနိုင္ယူလိုက္ရလို႔ေက်နပ္ေနတဲ႔
မ်က္နွာေပးလိုပဲအရွိန္မသတ္နိုင္ေအာင္ျပံဳးေနတယ္။ထိုကဲ႔သို႔
သူ႔နာမည္ကိုအေခၚခံလိုက္ရသည့္အတြက္သိပ္ေတာ့မအံ႔ျသ
သူျကိုတင္ခန္႕မွားထားသလိုျဖစ္ေနေသာေျကာင့္ပင္။
"ရဲရင့္မာန္။မင္းငါ့ကိုရံႈးတာဒါဘယ္နွစ္ျကိမ္ေျမာက္လဲ။
မင္းမီးမွိတ္လိုက္မယ္။အဲ႔ဒီအခ်ိန္မွာပဲအပူခ်ိန္တိုင္းကိရိယာ
နဲ႔ငါ့ကိုေျခရာခံျပီးမင္းေစ်းျကီးေပးငွားထားတဲ႔လက္ေျဖာင့္
သမားနွစ္ေယာက္နဲ႔ငါ့ကိုသတ္မယ္။ျပီးတာနဲ႔ငါပါလာတဲ႔ပစၥည္း
မွန္သမွ်အဲ႔ဒီလူနွစ္ေယာက္ကိုေပးျပီးမင္းကအဲ႔ဒီအိုးနဲ႔ေဒၚလာ
2,500 ကိုယူမယ္။အရမ္းရိုးလြန္းတယ္။"
"မင္း.........!"
"အံ႔ျသမသြားနဲ႔ဦး......ငါ့အက်ၤီအတြင္းထဲမွာက်ည္ကာထည့္ထားတယ္။
ငါ့မ်က္မွန္ထဲမွာNight Vision ထည့္ထားျပီးေတာ့အေမွာင္ေလာက္ကေတာ့မမႈ႕ဘူး။
မင္းလုပ္ရပ္ေတြကိုငါခန္႕မွန္းေနနိုင္တယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါဒီပစၥည္းအတြက္ေက်းဇူးပဲ။"
"ေဟ့ေရာင္...မင္းရာဇာ...မင္း......"
ရဲရင့္မာန္စကားမဆံုးခင္မွာပဲတစ္ဖက္ကေနအဆက္အသြယ္
ျပတ္ေတာက္သြားတယ္။မာန္မ်က္လံုးထဲအေရာင္ေတာက္
သြားျပီးခ်က္ခ်င္းဆိုသလိုပဲလက္ထဲကမိုက္ခရိုဖုန္းကိုပစ္ခ်လိုက္တယ္။မိုက္ခရိုဖုန္းကေအာက္ကိုက်တာနဲ႔အစိတ္စိတ္အမႊာမႊာကြဲ
ေျကသြားတယ္။
"ေတာက္စ္...Shitပဲကြာ!"
ရဲရင့္မာန္အေရွ႕ကခံုကိုအားနဲ႔ထုခ်လိုက္တယ္။
ခံုေပၚတင္ထားတဲ႔ပန္းအိုးေတာင္က်ကြဲေတာ့မလိုပဲ။
အထဲထဲကအရိုးေက်သြားလားေတာင္မွတ္ရတဲ႔အသံထြက္
လာေပမယ့္သူနာက်င္မႈ႕ကိုမခံစားရဘူး။
ရံႈးနိမ့္ခ်င္းကိုမခံမရပ္နိုင္ျဖစ္ေနတဲ႔လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနျပီ
သူ႕ေခါင္းထဲမွာမႊန္ထူျပီးမ်က္လံုးထဲဘာမွမျမင္နိုင္ေတာ့ဘူး။
"စိတ္ခ်မင္းရာဇာ...မင္းကိုတစ္ေန႔မရရတဲ႔နည္းနဲ႔အနိုင္ယူျပမယ္။
ငါအသက္မေသသေရြ႕မင္းကိုယွဥ္ျပိဳင္ဖုိ႔ရွင္သန္ေနတာပဲ။
ေအး...ငါေသရင္ေတာင္မင္းကိုနိုင္ျပီးမွေသမယ္။"
မာန္လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုပ္ရင္းက်ိန္းဝါးလိုက္သည္။
ငယ္ငယ္ထဲကအရံႈးသမား...ျကီးလာတဲ႔အထိအရံႈးသမား
ေသသည္အထိေတာ့အရံႈးသမားအျဖစ္နဲ႔မင္းရာဇာအေရွ႕တြင္
ဒူးမေထာက္သြားနိုင္။ထိုခံစားခ်က္ကိုရံႈးနိမ့္ဖူးသူသာသိလိိမ့္မည္။
"မင္း...ငါ့ဆီကငါလိုခ်င္တဲ႔အရာမွန္သမွ်မင္းလုသြားတယ္။
မင္းအနိုင္ယူျပီးတိုင္းစကားလံုးေတြနဲ႔ထပ္သတ္တယ္။
တစ္ေန႔ေတာ့ငါမေသခင္မင္းကိုအနိုင္ရမွာပါ။"
မာန္ရဲ႕အသံကသူ႕အိမ္ခန္းျကီးတစ္ခန္းလံုးမွာပဲ႔တင္သံ
ထပ္လို႔သြားသည္။အျပင္ဘက္မွာေတာ့ညအေမွာင္ကအရာအားလံုးကိုဝါးျမိဳျပီးေနျပီျဖစ္သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ရဲရင့္မာန္၏အျပံဳးကသာအေမွာင္ထုထဲတြင္
ေျကာက္ဖို႔အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေနလိမ့္မည္ပင္။
(Unicode)
5/27/2018,Yangon......
ညအချိန်လမ်းမပေါ်ဝါထိန်ထိန်အလင်းရောင်များထွန်းလင်း
နေကြသည်။အဆောက်အဦးများဟိုတယ်များစူပါမားကတ်
များမှမီးရောင်စုံများကလဲဖြာထွက်နေကြပြီး။
ကြေညာဆိုင်းဘုတ်များလဲမီးထွန်းလင်းနေချိန်ဖြစ်သော
ကြောင့်တစ်မြို့လုံးနီးပါးလင်းထိန်လို့နေတယ်။
အဆောက်အဦးတစ်ခုရဲ့မြေအောက်ကားပါကင်ထဲသို့
အနက်ရောင်ပြောင်လက်နေတဲ့ကားတစ်စင်းအမြန်ဝင်ရောက်
လာပြီးကားကိုDriftဆွဲပြီးရပ်လိုက်သည်။
ကားအရှိန်ပြင်းသောကြောင့်ကားပါကင်တစ်ခုလုံးကိုဖုန်မှုန့်
တွေနဲ့မီးခိုးငွေ့တွေကလွှမ်းခြုံတော့မည့်အတိုင်းထွက်လာကြသည်။
တစ်ချိန်ထဲမှာပဲကားပေါ်ကနေလူနှစ်ယောက်ဆင်းလာတယ်။
နှစ်ယောက်လုံးကအဝတ်အစားကိုလုံလုံခြုံခြုံသန့်သန့်ပြန့်ပြန့်
ဝတ်ဆင်ထားတာကြောင့်တော်ရုံလူဆိုမျက်နှာကိုမမြင်နိုင်ပဲ
သေချာသွားချွတ်ကြည့်မှသာမြင်ရလိမ့်မယ်။
စက်တွေဘာတွေနဲ့မှတ်တမ်းတင်ထားမယ်ဆိုရင်တောင်
သူတို့မျက်နှာကိုသေချာIdentifyလုပ်ဖို့က50%လောက်
မသေချာနိုင်ဘူး။
"အခြေအနေ...!"
အနောက်ကဝတ်စုံအနက်နဲ့လူကအရှေ့ကဝတ်စုံအနီနဲ့လူကိုလှမ်းမေးလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲရှေ့ကလူကစတင်မျက်စိကစားပြီးလှုပ်ရှားတော့တယ်။သူအတော်အတန်သေသေချာချာလိုက်ကြည့်ပြီးအကဲဖြတ်လိုက်တယ်။
"All Clear!"
"Ok!........."
အနောက်ကဝတ်စုံအနက်နဲ့လူရဲ့နားမှာခိုးပြီးတပ်ဆင်ထားတဲ့
နားကြပ်ခလုတ်ကိုလှမ်းနှိပ်လိုက်တယ်။
"ကျွန်တော်တို့ဒီမှာပဲစောင့်နေရမှာလား!"
"မင်းတို့ရောက်နေတာ...Saintsကုမ္ပဏီ
စောင့်နေရုံပဲ...သူတို့လာလိမ့်မယ်...!
ငါတို့အစီအစဉ်တိုင်းပဲလှုပ်ရှားမယ်..."
Saints Company......
ဥက္ကဌမင်းရာဇာပိုင်တဲ့တစ်ခုတည်းသောကုမ္ပဏီ။
အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံးမှာတင်လုံခြုံရေးပေါင်းသောင်းကျော်
ချထားတယ်။CCTVအလုံး300ကျော်နဲ့တခြားလျှို့ဝှက်လုံ
ခြုံရေးပစ္စည်းတွေမရေမတွက်နိုင်အောင်ရှိတဲ့ကုမ္ပဏီတစ်ခု။
ကုန်သွယ်ရေးကုမ္ပဏီလို့အခြေအခံထားပြီးလျှို့ဝှက်မှောင်ခို
ပစ္စည်းတွေကိုသယ်ပို့တာကသူတို့ရဲ့အဓိကအလုပ်ပဲ။
မကြာခင်မှာပဲ
Fairlady 370z ကားအဖြူကြီးတစ်စီးဖြေးဖြေးချင်းမောင်းပြီး
ဝင်လာတာကိုတွေ့ရတယ်။အေးအေးဆေးဆေးဇိမ်ခံကား
တစ်စီးနဲ့ခရီးထွက်နေသလိုပဲမောင်းလာတဲ့ပုံစံက။
"ဆရာသူတို့ရောက်လာပြီ.........!
အမ်...မဟုတ္ဘူူး...သူ...သူရောက်လာတာ"
ကားပေါ်ကနေဆင်းလာတဲ့လူကိုမြင်ပြီးသတင်းပို့နေတဲ့လူ
တောင်အံ့သြသွားသည်။အဖြူရောင်ဝမ်းဆက်အနောက်
တိုင်းဝတ်စုံကအဝေးကနေကြည့်ရင်ကိုဘယ်လောက်အသား
နူးညံ့နေမလဲဆိုတာကိုခံစားလို့တောင်ရနိုင်တယ်။
ခြေထောက်မှာလဲ Gucci Leather Shoe
အဖြူရောင်ကိုအပေါ်ကရွှေရောင်ကြိုးမျှင်လေးတွေနဲ့
သွယ်ယှက်ထားတယ်။
လက်မှာလဲနာရီက Blancpain 1735,Grande
USD 800,000$ ပေးဝယ်မှပိုင်ဆိုင်နိုင်မယ့်နာရီအမျိုးအစားနဲ့......
Ray Ban တံဆိပ် မျက်မှန်တပ်ထားပြီးတကယ့်ကိုလုံး
ဝတောက်ပြောင်လွန်းနေအောင်ဝတ်ဆင်ထားတယ်။
ထိုကဲ့သို့ဝတ်စားထားပြီးConfidentအပြည့်နဲ့
ကားတံခါးဖွင့်လိုက်တာကကိုကြည့်ကောင်းနေတယ်။
တကယ့်ကိုပြီးပြည့်စုံတဲ့လူမျိုးပဲ......
ထိုလူနှစ်ယောက်ကြည့်ပြီးစိတ်ထဲကနေရေရွတ်မိလိုက်တယ်။
ကားတံခါးဖွင့်လိုက်သည်နှင့်ကားထဲမှသီချင်းသံအေးအေး
လေးထွက်ပေါ်လာတယ်။
Every night in my dreams
I see you, I feel you
That is how I know you, go on!
Far across the distance
And spaces between us
You have come to show you, go on!
သူ့ကြည့်ရတာအပေးအယူလာလုပ်တဲ့လူနဲ့မတူဘူး။
လုံးဝကိုတစ်ယောက်ထဲလာပြီးပုံမှန်သူတွေ့နေကြလူကိုလာ
တွေ့တဲ့ပုံစံအေးအေးဆေးဆေးပဲ။ဇာတ်ကားတွေထဲကလို
အပေးအယူလုပ်ရင်လူအများကြီးနဲ့အကွက်ချညဏ်ဆင်တာ
မျိုးလုပ်မယ်ထင်ထားတာ။
အခုဟာကလူတွေအများကြီးအုပ်စုဖွဲ့ရောက်လာတာမျိုးမဟုတ်ပဲတစ်ယောက်ထဲရောက်လာတယ်။ဒီလိုရောက်လာပုံထောက်မှတော့ဒီလူတော်ရုံမဟုတ်ဘူးလို့
တွေးမိပြီးနဲနဲတော့သတိထားနေကြတယ်။
"Good evening!
ဘယ်မှာလဲပစ္စည်း။"
စကားပြောပုံဆိုပုံကအစလုံးဝကိုအေးဆေးတည်ငြိမ်လွန်းနေတယ်။ကျောက်တုံးတစ်တုံးကိုခေါက်လိုက်လို့ထွက်ပေါ်လာ
တဲ့အသံတောင်သူ့လောက်တည်ငြိမ်မာကျောလိမ့်မယ်မထင်ဘူး။
ဝတ်စုံအနီနဲ့လူလှမ်းပြီးအချက်ပြလိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲအနောက်
ကလူကကားထဲကနေသေတ္တာတစ်လုံးကိုထုတ်ယူလာတယ်။
"ဒီမွာ..."
"ဖွင့်လိုက်......!"
လက်ထဲကသေတ္တာကိုဖွင့်ပြလိုက်တော့အထဲမှာကအိုးတစ်လုံး။မင်းရာဇာအိုးကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။အရေအသွေးကောင်းပြီးအိုဟောင်းနေပေမယ့်မပျက်စီးသေးတဲ့ပုံစံအိုးအပေါ်ကကောက်ကြောင်းတွေဆေးတွေကသိပ်ပျက်စီးသေးဘူး။
"တရုတ်နိုင်ငံအနောက်ပိုင်း...ဟန်မင်းဆက်...
206 ဘီစီ - 9 အေဒီ ကြားလောက်ကဖြစ်မယ်။
ဈေးနှုန်းကတော့ USD 2,500 ဝန်းကျင်လောက်ရှိမယ်။
အိုးပေါ်ကအစိမ်းရောင်နဂါးနဲ့အဖြူရောင်နဂါးကအခုအချိန်ထိ
ဆေးတွေထင်ပြီးရုပ်လုံးပေါ်နေတုန်းပဲ...အဲ့ဒါကြောင့်ပဲအဲ့ဒီ
အိုးကိုလူတွေစိတ်ဝင်စားကြတာ...!ပေါက်ဈေးက 2,500 ဆိုတော့လဲ...ကဲဘယ္လိုလဲ
ပေါက်ဈေးအတိုင်း...2,500 ပေးမယ်"
ထိုလူနှစ်ယောက်အံ့သြသွားရပြန်တယ်။
ပစ္စည်းတစ်ခုပြလိုက်တာနဲ့ထိုပစ္စည်းရဲ့အရေအသွေး
နဲ့ဈေးနှုန်းအချက်အလက်အသေးစိတ်ကိုပြောနိုင်တယ်ဆိုတဲ့
လူဒီလောကမှာဒီလောက်အောင်မြင်နေတာမဆန်းဘူးလို့တွေး
မိပြန်တယ်။
"အရမ်းနည်းလွန်းမနေဘူးလား!"
"တရားဝင်ဈေးတောင် 2,500 ပဲရှိတယ်။
ပြီးတော့ဒါလေလံပွဲမဟုတ်ဘူး။လိုချင်ရောင်းမလိုချင်ညောင်း။
မှောင်ခိုပစ္စည်းပဲအဲ့လောက်တော့ပေးဝယ်ရမှာပေါ့။
ဒါတောင်တရားဝင်ပေါက်ဈေးအတိုင်းဝယ်တာ။
ငါလွန်တယ်မထင်ဘူး။"
အရောင်းအဝယ်လုပ်နေတဲ့လူကအနောက်ကလူကိုလှမ်းကြည့်လိုက်တယ်။သူခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်တော့မှ...
"ကောင်းပြီ...!ရောင်းမယ်"
"အိုကေ..."
မင်းရာဇာကားအနောက်ခန်းထဲကပိုက်ဆံသေတ္တာကိုထုတ်ယူ
လာပြီးဖွင့်ပြလိုက်တယ်။အထဲမှာပိုက်ဆံတွေဆိုတာဖွေးနေတာပဲပြီးတော့ဒေါ်လာတွေ
တော်ရုံလူအတွက်အဲ့ထဲကအနံ့ကတောင်ရေမွေးနံ့ထက်မွှေး
နေသလိုခံစားလိုက်ရမယ်။ဒါပေမယ့်သေတ္တာကိုဖွင့်လိုက်တဲ့လူကတော့ခပ်တည်တည်ပဲ။
ဒေါ်လာ 2500 ဆိုတာလောက်တော့သူ့အတွက်စာမဖွဲ့သလိုအထာနဲ့ပဲ။
သေတ္တာထဲကနေ USD 2500 ကိုထုတ်ပေးလိုက်တယ်။
"Deal!?"
ဟိုဘက်ကလူကကြမ်းပြင်ပေါ်ကနေသေတ္တာဘူးကိုလှမ်း
လျှောတိုက်ပေးလိုက်တယ်။မင်းရာဇာထိုသေတ္တာကိုဖွင့်
ကြည့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲချက်ချင်းကားပါကင်တစ်ခုလုံးမီးအ
မှောင်ကျသွားတယ်။
မှောင်သွားတာနဲ့ထိုလူနှစ်ယောက်လက်ထဲက
အပူချိန်နဲ့လူတည်နေရာကိုရှာတဲ့ကိရိယာလေးကစတင်
အလုပ်လုပ်လာတော့တယ်။ထိုလူနှစ်ယောက်ထဲတစ်ယောက်ကခြေရာသေသေချာချာခံပြီးအချက်ပြနေတဲ့နေရာကိုသေနတ်နဲ့ချိန်ပြီးပစ်လိုက်တယ်။
နည်းနည်းလေးကြာအောင်အခြေအနေစောင့်ကြည့်နေပြီး
တော့မှအချက်ပြနေတဲ့နေရာကငြိမ်
သွားတဲ့အတွက်ကြောင့်မီးပြန်ဖွင့်ရန်ပြန်အချက်ပြလိုက်တယ်။
မီးပြန်ဖွင့်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲလျင်မြန်တဲ့လက်သီးချက်နဲ့
ခြေထောက်ကန်ချက်ကထိုလူနှစ်ယောက်ဆီတစ်ပြိုင်ထဲဂျွမ်းပစ်ဝင်လာတော့တယ်။နှစ်ယောက်လုံးထိသွားပြီးယိုင်တိုင်တိုင်ဖြစ်သွား
သည်ကိုမင်းရာဇာအခွင့်ကောင်းယူလိုက်ပြီးခြေထောက်နှစ်စုံလုံးကိုသူ့ခြေထောက်နဲ့ဝှေ့ယှမ်းလိုက်တယ်။အရှိန်ထဲမထိန်းနိုင်ပဲနှစ်ယောက်လုံးလဲကျသွားတော့မှ
အနီနဲ့လူလက်ထဲကလွတ်သွားတဲ့သေနတ်ကိုလှမ်းဆွဲလိုက်
ပြီးနောက်လူကိုချိန်ထားလိုက်တယ်။အနီနဲ့လူကိုတော့
သူ့ခြေထောက်တစ်ဖက်နဲ့ပဲလည်ပင်းကိုတက်နင်းထားလိုက်တယ်။
မင်းရာဇာရဲ့လှုပ်ရှားမှု့တွေအောက်မှာခံလိုက်ရတဲ့လူနှစ်
ယောက်မှာတော့သူတို့စက်ထဲမှာတောင်အချက်ပြနေတဲ့အချိန်ထိ်Targetငြိမ်နေတာမီးပြန်ဖွင့်လိုက်တ့ဲအချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာဒီလိုလျှင်မြန်အောင်လှုပ်ရှားလိမ့်မယ်လို့စိတ်ကူးထဲတောင်မတွေးထားမိပေ။
သူ့ရွေ့လျားမှု့တွေ့ကမြန်ဆန်ပြီးတိကျလွန်းတာကြောင့်
ဘယ်လိုခုခံရမှန်းမသိလိုက်ပဲနဲ့သူ့လက်အောက်ရောက်သွား
တော့တယ်။
မင်းရာဇာမဲ့ပြုံးပြုံးပြီးထိုလူနှစ်ယောက်ကိုကြည့်လိုက်သည်။
"စိတ်ချပါမင်းတို့မျက်နှာဖုံးကိုငါမချွတ်ပါဘူး။
မင်းတို့ပိုက်ဆံရလို့လုပ်တာဆိုတာလဲငါသိတယ်။
မင်းတို့ဘယ်သူလဲဆိုတာလဲငါစိတ်မဝင်စားသလိုမင်းတို့ကိုလဲ
ငါမသတ္ဘူး။
ဒါပေမယ့် နဲနဲနာမယ်"
မင်းရာဇာပြောပြီးချက်ချင်းပဲအနက်နဲ့လူပခုံးကိုခြေဖနောင့်နဲ့
ဖြတ်ခုတ်လိုက်ပြီး အနီနဲ့လူလည်ပင်းနားကိုသေနတ်နဲ့
ဖြတ်ရိုက်လိုက်တယ်။မေ့ကြောကိုအားပြင်းပြင်းနဲ့ရိုက်လိုက်
သောကြောင့်တစ်ချိန်ထဲမှာပဲလူနှစ်ယောက်လုံးမေ့မြောသွားတယ်။
မင်းရာဇာ ဝတ်ရုံအနက်နဲ့လူရဲ့ နားထဲကနားကြပ်ကိုလှမ်းဆွဲဖြုတ်လိုက်တယ်။
"ငါ့ရဲ့အဆောက်အဦးမီးကိုခဏဖြတ်နိုင်တဲ့အတွက်မင်းကို
တော့ချီးကျူးမိသွားပြီ... ပြီးတော့ငါအလုပ်လုပ်ရင်
တစ်ယောက်ထဲလုပ်တတ်တာမင်းသိသားပဲ
လူအင်အားမသုံးထားရပုံထောက်တော့"
"လေသိပ်မကြီးနဲ့......!မင်းကံကောင်းသွားတယ်မင်းရာဇာ"
မင်းရာဇာတစ်ချက်မဲ့ပြုံးပြုံးလိုက်တယ်။
တစ်ယောက်ယောက်ကိုအနိုင်ယူလိုက်ရလို့ကျေနပ်နေတဲ့
မျက်နှာပေးလိုပဲအရှိန်မသတ်နိုင်အောင်ပြုံးနေတယ်။ထိုကဲ့သို့
သူ့နာမည်ကိုအခေါ်ခံလိုက်ရသည့်အတွက်သိပ်တော့မအံ့သြ
သူကြိုတင်ခန့်မှားထားသလိုဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်။
"ရဲရင့်မာန်။မင်းငါ့ကိုရံှုးတာဒါဘယ်နှစ်ကြိမ်မြောက်လဲ။
မင်းမီးမှိတ်လိုက်မယ်။အဲ့ဒီအချိန်မှာပဲအပူချိန်တိုင်းကိရိယာ
နဲ့ငါ့ကိုခြေရာခံပြီးမင်းဈေးကြီးပေးငှားထားတဲ့လက်ဖြောင့်
သမားနှစ်ယောက်နဲ့ငါ့ကိုသတ်မယ်။ပြီးတာနဲ့ငါပါလာတဲ့ပစ္စည်း
မှန်သမျှအဲ့ဒီလူနှစ်ယောက်ကိုပေးပြီးမင်းကအဲ့ဒီအိုးနဲ့ဒေါ်လာ
2,500 ကိုယူမယ်။အရမ်းရိုးလွန်းတယ်။"
"မင်း.........!"
"အံ့သြမသွားနဲ့ဦး......ငါ့အကျၤီအတွင်းထဲမှာကျည်ကာထည့်ထားတယ်။
ငါ့မျက်မှန်ထဲမှာNight Vision ထည့်ထားပြီးတော့အမှောင်လောက်ကတော့မမှု့ဘူး။
မင်းလုပ်ရပ်တွေကိုငါခန့်မှန်းနေနိုင်တယ်။
ဘာပဲဖြစ်ဖြစ်ပါဒီပစ္စည်းအတွက်ကျေးဇူးပဲ။"
"ဟေ့ရောင်...မင်းရာဇာ...မင်း......"
ရဲရင့်မာန်စကားမဆုံးခင်မှာပဲတစ်ဖက်ကနေအဆက်အသွယ်
ပြတ်တောက်သွားတယ်။မာန်မျက်လုံးထဲအရောင်တောက်
သွားပြီးချက်ချင်းဆိုသလိုပဲလက်ထဲကမိုက်ခရိုဖုန်းကိုပစ်ချလိုက်တယ်။မိုက်ခရိုဖုန်းကအောက်ကိုကျတာနဲ့အစိတ်စိတ်အမွှာမွှာကွဲ
ကြေသွားတယ်။
"တောက်စ်...Shitပဲကြာ!"
ရဲရင့်မာန်အရှေ့ကခုံကိုအားနဲ့ထုချလိုက်တယ်။
ခုံပေါ်တင်ထားတဲ့ပန်းအိုးတောင်ကျကွဲတော့မလိုပဲ။
အထဲထဲကအရိုးကျေသွားလားတောင်မှတ်ရတဲ့အသံထွက်
လာပေမယ့်သူနာကျင်မှု့ကိုမခံစားရဘူး။
ရံှုးနိမ့်ချင်းကိုမခံမရပ်နိုင်ဖြစ်နေတဲ့လူတစ်ယောက်ဖြစ်နေပြီ
သူ့ခေါင်းထဲမှာမွှန်ထူပြီးမျက်လုံးထဲဘာမှမမြင်နိုင်တော့ဘူး။
"စိတ်ချမင်းရာဇာ...မင်းကိုတစ်နေ့မရရတဲ့နည်းနဲ့အနိုင်ယူပြမယ်။
ငါအသက်မသေသရွေ့မင်းကိုယှဉ်ပြိုင်ဖို့ရှင်သန်နေတာပဲ။
အေး...ငါသေရင်တောင်မင်းကိုနိုင်ပြီးမှသေမယ်။"
မာန်လက်သီးကိုကျစ်ကျစ်ပါအောင်ဆုပ်ရင်းကျိန်းဝါးလိုက်သည်။
ငယ်ငယ်ထဲကအရံှုးသမား...ကြီးလာတဲ့အထိအရံှုးသမား
သေသည်အထိတော့အရံှုးသမားအဖြစ်နဲ့မင်းရာဇာအရှေ့တွင်
ဒူးမထောက်သွားနိုင်။ထိုခံစားချက်ကိုရံှုးနိမ့်ဖူးသူသာသိလိိမ့်မည်။
"မင်း...ငါ့ဆီကငါလိုချင်တဲ့အရာမှန်သမျှမင်းလုသွားတယ်။
မင်းအနိုင်ယူပြီးတိုင်းစကားလုံးတွေနဲ့ထပ်သတ်တယ်။
တစ်နေ့တော့ငါမသေခင်မင်းကိုအနိုင်ရမှာပါ။"
မာန်ရဲ့အသံကသူ့အိမ်ခန်းကြီးတစ်ခန်းလုံးမှာပဲ့တင်သံ
ထပ်လို့သွားသည်။အပြင်ဘက်မှာတော့ညအမှောင်ကအရာအားလုံးကိုဝါးမြိုပြီးနေပြီဖြစ်သည်။
ထိုအချိန်တွင်ရဲရင့်မာန်၏အပြုံးကသာအမှောင်ထုထဲတွင်
ကြောက်ဖို့အကောင်းဆုံးဖြစ်နေလိမ့်မည်ပင်။