WARNING! SPG: Read at your own risk.
Masaya, walang problema, at perpektong relasyon. Ganiyan nila ilarawan ang relasyon naming dalawa ni Riva. Hindi kami ‘yong tulad ng ibang magkasintahan na halos araw-araw lumalabas sa kung saan-saan para mag-date at kumain. Ayaw namin ng public display of affection o PDA kung tawagain. Mas maayos kung sa bawat ngiti, yakap, at halik ay naipapadama namin na mahal namin ang isa’t-isa. Hindi kailangang iharap pa sa publiko kung paano kami magpakita ng nararamdaman.
Hindi ko siya kinakahiya. Iniiwas ko lang siya sa mga masasamang salita na ipupukol ng ibang tao laban sa aming dalawa. Ang relasyon, kapag maraming nakakaalam, maraming makikialam. Parang tubig, kapag maraming nakikisawsaw, lumalabo.
“Sigurado ka na ba sa gagawin natin?” tanong niya sa akin.
“Subukan lang natin,” sagot ko sa kaniya. “I-wi-withdraw ko na lang para safe,” dagdag ko pa.
Sixteen years old na kaming dalawa. Dala ng matinding kuryosidad sa makamundong bagay at pagmamahal, heto kami ngayon at pinagsasaluhan ang kakaibang sarap na hatid ng aming ginagawa. Hindi ako eksperto, ginagaya ko lamang ang mga nabasa ko sa internet.
Hawak ko ang kaniyang dibdib habang ang labi ko ay nilalandas ang guhit ng kaniyang panga papunta sa kaniyang labi. Ang aming maseselang bahagi ay nagkaisa at halos mabaliw ako dahil sa sensasiyong dinadala niyon sa akin. Ang aking isang siko ay nakadantay sa foam ng kama habang ang isang kamay ay gumagapang sa buo niyang katawan.
Humigpit ang kapit niya sa aking likod. Nagulat na lamang ako ng lumandas ang butil ng luha mula sa kaniyang mata. Halatang nasasaktan siya.
“R-Riva,” tawag ko sa kaniyang pangalan. “Ititigil ko na ‘to,” wika ko saka akmang aalis na mula sa pagkakapatong sa kaniya nang hapitin niya ang aking likod.
“H’wag,” mahinang sagot niya. “Kaya ko.”
Wala sa sariling nagpatuloy kami sa ginagawa. Hindi nagtagal ang luhang iyon sa kaniyang mata. Nawala ang sakit sa kaniya at nakikiayon na lamang sa ginagawa. Alam kong mali ngunit hindi ko mapigilan.
Isang taon pa lang kaming mag-nobyo’t-nobya ni Riva at mahal na mahal ko siya. Walang halong puppy love. Walang pangamba. Sigurado akong siya na ang babaeng mamahalin ko hanggang wakas. Legal kami sa pareho naming magulang. Bumibisita ako roon sa kanila at payag naman ang kaniyang ama’t-ina sa relasyon namin, pati ang aking mga magulang ay pabor sa relasyon naming dalawa.
“R-Riva!” mahinang sigaw ko saka bumagsak ang katawan sa itaas niya.
Nag-uunahan sa sobrang bilis ang tibok ng dibdib ko. Tumatagaktak ang pawis mula sa aking noo pababa sa aking leeg. Kinabahan ako. Sh*t! Hindi ko natanggal.
“V-Vein,” saad niya sa akin. Alam kong alam niyang hindi ko na-withdraw ang akin ngunit pinipigilan lamang niya ang nararamdamang kaba.
“Hindi ko nahugot, Riva. Hindi ko na-withdaw,” bulong ko saka umalis sa pagkakapatong sa kaniya.
“W-What do you…” Umiling ito saka kabadong tumingin sa mata ko. “Paano kung m-mabuo? Vein, I’m not safe,” tanong niya sa akin.
Napalunok muna ako. Damn it! I don’t know what to do!
“Hindi ko sinasadya. Kung ano man ang magiging resulta nito, tatanggapin ko. Hindi kita iiwan sa ere,” seryoso ngunit halos mautal-utal na sagot ko.
“Vein, bata pa tayo. Wala ang pagbubuntis ng maaga sa mga plano ko. Ano na lamang ang sasabihin ni Papa sa akin kapag nalaman niya? Nila?” anang nobya ko.
“Pangako, Riva. Ipaglalaban kita,” sabi ko sa kaniya.
Ngayon ay hinihiling kong sana’y hindi namin pinairal ang kapusukan at kuryosidad. Ako ang lalaki ngunit hindi ko pinigilan ang sarili. Mula nang magsugpong ang aming mga labi, nasira ko na ang iniingatan kong tiwala ng magulang ni Riva. Anong klaseng nobyo ako? Bakit ako nagpadala sa nangyari?
Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako dahil sa pag-iisip.
Nagising ako dahil sa ingay ng motorsiklo mula sa labas ng aming bahay. Kinapa ko ang katabi kong kama at wala na si Riva doon. Tumingin ako sa orasan sa tabi ng kama ko at alas singko na pala ng hapon. Halos tatlong oras na ang nakalipas mula nang gawin namin iyon.
Nagbihis muna ako bago bumaba ng bahay at naabutan ko doon ang aking ama’t-ina na nanonood sa sala.
“Ang tagal ng tulog mo anak,” bungad ni Daddy sa akin.
“Nasaan ho si Riva?” tanong ko sa kaniya.
“Aba! Sinundo na ng kaniyang driver,” wika naman ni Mommy. “Hindi ka pa ba nasanay kay Andrea at Kristoff? Gano’n talaga sila mag-alaga ng kanilang anak.”
“Anong oras na at hindi ka pa kumakain,” sabi pa ni Daddy.
“Umupo ka muna dito at ipaghahanda kita ng tanghalian. Mukhang pagod na pagod ka,” wika ni Mommy na nagpakaba sa akin.
Sa taas ang kuwarto ko. Posible bang narinig nila ang ginawa namin kanina? Nakngtokwa, h’wag naman sana. Hindi ko alam kung paano ko ipapaliwanag kapag nagkataon.
“Son,” tawag ni Dad kaya lumingon ako sa kaniya.
“Yes, Dad?” sagot ko sa kaniya.
“I heard, you, along with your teammates, joined the inter-school basketball tournament?” tanong niya sa akin.
“Yeah,” simpleng sagot ko. Dumating si Mommy saka inilapag ang kakainin ko. Late lunch. “I’ll play as the Team Captain of the team. The prices are all good so we decided to join. Payag naman na ang admin at si coach na rin mismo ang naglapit no’n sa sports committee ng school.”
“Good,” sabi niya pa. “Make sure na hindi mo pababayaan ang studies mo,” dagdag pa niya.
“Oo naman po,” wika ko saka sumubo na.
Minadali ko ang aking pagkain para simulan na ang output na ip-pass ko bukas. Tahimik lang sa bahay mula nang kumain ako at nagsimulang gumawa ng output. Alas otso na ng gabi nang bumukas ang aking kuwarto at nakita si Mommy na pumasok doon na may dalang sandwich at juice.
“Tapos ka na?” tanong niya sa akin saka sinilip ang ginagawa ko.
“I’m almost done, Mom,” sagot ko.
“Good, h’wag ka masyadong magpupuyat,” paalala niya sa akin saka lumabas na.
Pasado alas nuwebe ko natapos ang aking ginagawa. Bumaba ako para idala sa kusina ang tray at baso na ginamit ko nang makita ko ang picture naming dalawa ni Riva na nakapatong sa lamesa sa tabi ng TV. Bumalik na naman sa isip ko ang nangyari sa aming dalawa.
Nakngtokwa, nabastos ko siya ng todo.
Pagkabalik ko sa kuwarto ay tinawagan ko si Riva through video call. Wala talagang kupas sa ganda ang girlfriend ko. No wonder she’s the reigning face of the school.
“Babe!” tawag ko sa kaniya nang nakangiti. Pansamatala kong kinalimutan kung anong nangyari. Past is past. Nangyari na at wala na akong magagawa ro’n.
“Vein,” nakangiting tawag niya sa akin. “Pasensiya na at hindi ako nakapag-paalam sa’yo kaninang umalis ako sa bahay ninyo. Hinihintay na kasi ako nila Brandon sa kotse, eh. Pagagalitan ako nila Mommy kapag hindi ako nakauwi ng maaga,” aniya. “Isa pa, tulog na tulog ka kaya hindi na kita ginising,” dagdag niya pa.
“Ayos lang ‘yon,” wika ko naman. “Kumain ka na ng dinner?”
“Yeah, katatapos lang,” sagot niya sa akin.
“And why is that?” usisa ko pa.Ngumiti muna siya sa akin bago sumagot.
“Tulad mo, nakatulog ako pag-uwi ko kaya no’ng nagising ako ay kumain agad ako,” aniya sa akin.
Tumagal pa ang pag-uusap namin ng ilang oras bago nalobat ang kaniyang cellphone kaya natigil ito.
Nagpasya na rin akong maligo para makatulog na. Nang matapos ay nagpatuyo muna ako ng buhok bago nahiga sa kama’t pinilit matulog ngunit hindi ko talaga kaya. Nang iminulat ko ang mata ko ay tumama sa kisame ko ang aking paningin. May pintura ang kisame ko. Nakaguhit doon ang larawan ng isang astronaut na nakalutang sa kalawakan kasama ang mga bato. May space ship rin at mula doon ay tanaw ang Earth.
Pangarap ko maging astronaut kapag lumaki ako. Naalala ko pa noon na umiiyak ako kapag hindi nabili ang mga laruang may kinalaman sa pagiging astronaut na nakikita ko. Sadly, nasunog lahat ng iyon ilang taon na ang nakalipas doon sa dati naming bahay sa Bulacan.
Nakatulog ako sa dami ng iniisip.
Gano’n lang ang routine ko sa makalipas na ilang linggo. Hindi kami nagkikita masyado ni Riva dahil magkaiba kami ng paaralan at pareho kaming busy sa pag-asikaso ng mga bagay-bagay dahil nalalapit na ang commencement exercises at moving up ceremony. Malapit nang magbakasyon at ibig sabihin no’n ay makakapagpahinga na ulit ako at ang liga na lang ang iintindihin ko.
Hawak ko ang bola habang dinidribble ito papunta sa court namin. Ipinasa ko kay Eddison ang bola saka pumuwesto sa tres, nang tumalon siya ay sinabayan siya ng nagbabantay sa kaniya habang ang bantay ko ay pumuwwesto para sa rebound ngunit ibinato sa akin ni Eddison ang bola dahilan para maging solo ko ang puwesto sa tres. Agad kong pinahulog ang bola sa ring dahilan para magsigawan ang mga nakakanood.
“Nice assist, bro,” sabi ko kay Eddison.
Sa kabilang side ay naagaw ni Walter ang bola mula sa kalaban at ipinasa niya iyon kay Sean na tumira nito sa dos kaya naman nadagdagan na naman ang puntos namin. Gano’n lang ang play namin ngunit nakahabol ang kabilang team pero hindi sila lumamang. Pinanatili namin ang magandang plays at hinigpitan ang opensa’t-depensa kaya nagsunod-sunod ang points, steal, at blocks namin noong 4th quarter.
Natapos ang first match namin at nanalo kami laban sa isang kilalang public school.
“Good game,” sabi ng kapitan ng kabilang team kaya tumango ako.
“Congratulations,” wika pa ng isang player.
“Salamat. Nahirapan din kami sa inyo,” saad ko. “You fought a good game, congratulations, too” dagdag ko pa.
Napangiti ako nang mamataan ang pamilyar na babae na naglakad papunta sa gawi ko. Hawak ang towel ay pinunasan niya ang aking mukha at katawan. Inabot ko ang t-shirt ko sa mula sa bench saka naghubad para magbihis na dahilan para mapukol sa akin ang atensiyon ng ibang nanonood na babae’t-binabae.
Mabilis kong isinuot ang t-shirt ko saka humarap kay Riva na masama ang titig sa akin ngunit nakangiti ng bahagya. Nang-aasar.
“Hubad kasi ng hubad, eh,” aniya kaya mabilis akong tumayo at niyakap siya.
Amoy pawis man ay hindi ko na iyon pinansin. Ayaw ko man ng masyadong PDA, hindi ko mapigilan ang tuwa kaya nayakap ko siya sa harap ng maraming tao. Hayaan na , minsan lang naman, eh.
Gusto ko sanang isigaw sa buong mundo na mahal na mahal ko ang babaeng ito ngunit magiging walang kuwenta lamang iyon dahil si Riva na mismo ang mundo ko at alam na niya iyon.
“Ang lampa mo, babe,” wika ko sa kaniya nang bumitaw ako mula sa pagkakayakap.
“Bakit na naman?” napapairap na sabi niya.
“Tatawid ka na nga lang sa isip ko, nahulog ka pa sa puso ko,” nakangiting sabi ko saka itinuro ang puso ko dahilan para tuksuhin kami ng mga kasama kong player.
“Ang mais, pre!” pang-aasar ni Kenji.
“Lumang-luma. Panahon pa yata ni Lapu-Lapu ‘yang banat mo, Vein,” dagdag naman ni Walter.
“Pakaialam niyo?” pagdedepensa ko sa sarili. “Palibhasa ay hindi kayo gusto ng babaeng gusto niyo!” wika ko saka tumawa.
“Walang personalan, pre,” wika naman ni Kenji. “Masakit,” aniya na uamkto pang nasasaktan kaya tumawa kaming lahat.
Napatitig ako sa mukha ni Riva na tumatawa. Gaano ba ako kabait noong unang panahon para maibigay sa akin ang ganito kagandang dilag?
“Malusaw ‘yan, Alcantara!” pagsisingit naman ng Coach namin.
“Ang ganda kasi talaga ng girlfriend ko, eh,” sagot ko.
“Ano naman ang koneksiyon ng pagiging maganda ng girlfriend mo?” usisa pa ni Coach.
“Siyempre, hindi ko maiwasang titigan siya, eh,” natatawang usal ko.
“Pabiling kornik, pre. Napaka-korni mo,” ani Kenji sa akin.
Hinawakan ko sa kamay ang girlfriend ko saka iyon hinalikan. This girl is mine, no other man belongs to her other than me.
“Whatever,” sagot ko. “Tara na, babe,” sabi ko pa sa akin.
“Saan?” tanong niya. Inilapit ko sa tainga niya ang aking bibig saka bumulong.
“Heaven,” bulong ko kaya hinampas niya ako sa braso. Tatawa-tawa ko naman siyang pinigilan. “Tara sa mall, kain tayo,” sabi ko saka hinawakan ang kaniyang kamay at nakangiting naglakad papunta sa parking lot ng gym na ito.