"ေဒါက္... ေဒါက္တာ ဘာျဖစ္တာလဲ??" တပ္မႈးဟာ မ်က္ႏွာကိုသုတ္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေတြ႕လိုက္ရတာက ေသြးေတြတင္မဟုတ္ပဲ အတြင္းကလီစာအပိုင္းအစေတြပါ ေတြ႕လိုက္ရတဲ့အတြက္ အလြန္အမင္းထိတ္လန္႔သြားတယ္။
က်ဳိးယြင္ရွန္႔ ကုတ္အက်ႌကိုခြၽတ္လိုက္ၿပီး အလိပ္လိုက္ လံုးေထြးလိုက္ကာ ေသြးေတြအားလံုးကို ထိုအက်ႌလိပ္ေပၚ ေထြးခ်လိုက္တယ္။ မိနစ္အေတာ္ၾကာေအာင္ေသြးအန္ၿပီးေနာက္မွာေတာ့ က်ဳိးယြင္ရွန္႔ ကုတင္နားကို ေျဖးေျဖးခ်င္းေလွ်ာက္သြားၿပီး အိပ္ယာေပၚထိုင္ခ်လိုက္တယ္။ က်ဳးိယြင္ရွန္႔ သူ႔ကိုစိုးရိမ္တႀကီးစိုက္ၾကည့္ေနတဲ့တပ္မႈးကို လက္ကာျပလိုက္ၿပီး "က်ဳပ္အဆင္ေျပပါတယ္" လို႔ပဲေျပာလိုက္တယ္။
"ဒါကို အဆင္ေျပတယ္ေျပာေနတာလား?? မင္း ေသေတာ့မွာကြ!!" လိန္ခြၽမ္း ထိုလူ႕နားထဲကို ေဒါသတၾကီးေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။
က်ဳိးယြင္ရွန္႔ဟာ တုန္ယင္ေနတဲ့လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ပါးစပ္ကိုအုပ္ထားၿပီး ေသြးေတြဟာ လက္ၾကားထဲကေန အဆက္မျပတ္ယိုစီးက်ေနတယ္။ က်ိဳးယြင္ရွန္႔ လက္ကို ေသြးေတြရႊဲနစ္ေနတဲ့အက်ႌမွာ သုတ္လိုက္တယ္။ ဒီျမင္ကြင္းက အရမ္းေၾကာက္စရာေကာင္းသလို ရင္နင့္စရာလဲေကာင္းတယ္။ လိန္ခြၽမ္းဟာ အထိအေတြ႕ေတြကိုမခံစားႏိုင္တဲ့သရဲတစ္ေကာင္ျဖစ္ေပမယ့္ အခုအခ်ိန္မွာေတာ့ ပိုင္ရဲ႕ေသြးေတြက သူ႕အတြက္ ေခ်ာ္ရည္ပူေတြလိုပဲ။ တစ္ကိုယ္လံုး မခံမရပ္ႏိုင္ေအာင္ ပူျပင္းစြာေလာင္ၿမိဳက္ေနသလို ခံစားေနရတယ္။
လိန္ခြၽမ္းရဲ႕မ်က္လံုးေတြ ေသြးေရာင္လို နီရဲလာတယ္။ လိန္ခြ်မ္း အေရွ႕ကလူရဲ႕လည္ပင္းသြယ္သြယ္ကို ဆုပ္ကိုင္ၿပီး အသိဥာဏ္ဝင္လာတဲ့အထိ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းလႈပ္ကိုင္ပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။ သူဟာလက္တစ္ဖက္ကိုဆန္႔ထုတ္လိုက္ၿပီးခါမွ အေရွ႕ကလူသားကို ထိခိုက္မိသြားမွာကိုလဲစိုးရိမ္ေနျပန္တယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ လိန္ခြၽမ္းဟာ ထိုလူ႕ေဘးမွာ စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့စြာထိုင္ခ်လိုက္ၿပီး အကူအညီမဲ့စြာ သက္ျပင္းခ်လိုက္မိတယ္။
တပ္မႈးဟာ က်ဳိးယြင္ရွန္႔အေျခအေနကို အခုထိလက္မခံႏိုင္ေသးဘူး။ သူဟာ ေခါင္းကိုခါရမ္းလိုက္ၿပီး "ဒီပံုစံနဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးအဆင္ေျပမွာလဲ?? ေဒါက္တာ ကြၽန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ကုသေရးေဆာင္ဆီကို ခ်က္ခ်င္းေခၚသြားေပးမယ္"
"ဟုတ္တယ္။ ျမန္ျမန္ေခၚသြား!!" လိန္ခြၽမ္း ထိုင္ေနရာကေန အေလာတႀကီးထလာၿပီး တိုက္တြန္းေပမယ့္ သူ႕အသံကို ဘယ္သူမွမၾကားႏိုင္ၾကဘူး။
က်ဳိးယြင္ရွန္႔ ေျခာက္ကပ္ကပ္ၿပံဳးလိုက္ၿပီး တပ္မႈးစကားကိုျငင္းပယ္တဲ့အေနနဲ႔ လက္တစ္ဖက္ကိုေဝ့ရမ္းလိုက္တယ္။ "က်ဳပ္ေတာ့ ေဆး႐ံုကုတင္ေပၚမွာေသရမယ့္အစား ဓာတ္ခြဲခန္းထဲမွာပဲ အေသခံမယ္။ စမ္းသပ္မႈက ေအာင္ျမင္ကာနီးေနၿပီ။ က်ဳပ္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူမွ ေအာင္ျမင္ေအာင္လုပ္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး။ က်ဳပ္ ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ထိ က်ိန္းေသအသက္ရွင္ေနဦးမွာပါ။ အခုအေျခအေနေတြကိုလဲ ဘယ္သူ႕ကိုမွအသိမေပးနဲ႔။ က်ဳပ္ မလိုအပ္ပဲ ႐ုတ္႐ုတ္သဲသဲေတြျဖစ္မွာကို မလိုခ်င္ဘူး"
တပ္မႈးဟာ ေခါင္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခါရမ္းမိတယ္။ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဆိုးဆိုးဝါးဝါး ေလးလံေနတယ္။ လူတိုင္းရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာ မေမွ်ာ္မွန္းႏိုင္ေလာက္ေအာင္ အင္အားႀကီးမားတဲ့ေဒါက္တာက လက္ေတြ႕မွာဒီေလာက္ေတာင္အားနည္းေနၿပီလား?? ပိုင္ေမာ့ဟန္ေသဆံုးေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ကိစၥက သူ႕အတြက္ လက္ခံဖို႔ခက္ခဲလြန္းတယ္။ သူ႕ကိုယ္သူသတိမထားမိခင္မွာပဲ အရင္တုန္းက ပိုင္ေမာ့ဟန္အေပၚထားရိွခဲ့တဲ့ မႏွစ္ၿမိဳ႕မႈေတြဟာ အထင္ႀကီးေလးစားမႈေတြအျဖစ္ လံုးဝေျပာင္းလဲသြားတယ္။
က်ဳိးယြင္ရွန္႔ တပ္မႈးရဲ႕မ်က္လံုးထဲကို စူးစူးရဲရဲစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။ "က်ဳပ္ေျပာခဲ့ဖူးတဲ့စကားကို မွတိမိလား?? ရည္မွန္းခ်က္ျဖစ္ေျမာက္ဖို႔အတြက္ က်ဳပ္အေနနဲ႔ ဘာမဆိုေပးဆပ္ဖို႔ ဝန္မေလးဘူး။ ဒီေပးဆပ္မႈမွာ စမ္းသပ္မႈအတြက္ က်ဆံုးသြားခဲ့တဲ့ သာမာန္ျပည္သူေတြနဲ႔ စြမ္းအားရွင္ေတြအျပင္ က်ဳပ္ကိုယ္တိုင္ပါ အပါအဝင္ပဲ။ က်ဳပ္အသက္၊ က်ဳပ္တို႔ေတြအားလံုးရဲ႕အသက္ေတြက ဒီကမာၻေပၚက သန္းေပါင္းမ်ားစြာေသာအသက္ေတြနဲ႔ယွဥ္လိုက္ရင္ ဘာမွမေျပာပ,ေလာက္ပါဘူး။ စိတ္မေကာင္းမျဖစ္ပါနဲ႔။ လူတိုင္း တစ္ေန႔က်ရင္ေသရမွာပဲ"
တပ္မႈးဟာ နီရဲေနတဲ့မ်က္လံုးအစံုနဲ႔ ေခါင္းကိုခါရမ္းလိုက္တယ္။ မ်က္ရည္စက္ေတြက ၾကမ္းျပင္ေပၚ တေတာက္ေတာက္စီးက်လာတယ္။ တပ္မႈးဟာ အံတင္းတင္းႀကိတ္ထားတဲ့အသံနဲ႔ "ေဒါက္တာ ခင္ဗ်ားက လူေကာင္းပါ။ လူေတြအမ်ားႀကီး ခင္ဗ်ားေၾကာင့္ ေသခဲ့ေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက တကယ့္လူေကာင္းပါ။ ခင္ဗ်ားဒီလိုေတြ မခံစားရသင့္ဘူး!!"
က်ဳိးယြင္ရွန္႔ ေျခာက္ကပ္ကပ္အၿပံဳးနဲ႔အတူ လက္ကိုေဝ့ရမ္းလိုက္တယ္။ က်ဳိးယြင္ရွန္႔ တပ္မႈးရဲ႕စကားကိုျပန္မေျဖခင္မွာပဲ ေသြးထပ္အန္မလိုျဖစ္လာတာေၾကာင့္ မ်က္ေမွာင္ကုပ္သြားတယ္။
တပ္မႈးလဲ ေနာက္ဆံုးေတာ့ တိတ္ဆိတ္စြာနဲ႔ ေဒါက္တာရဲ႕အခန္းကိုကူညီလွည္းက်င္းဖို႔ပဲ ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ အခန္းကိုသန္႔ရွင္းေရးလုပ္ရင္းနဲ႔ အိပ္ယာေအာက္က ေသြးစြန္းေနတဲ့အက်ႌငါးထည္၊ ေျခာက္ထည္ေလာက္ကို ေတြ႕လိုက္ရတဲအခ်ိန္မွာေတာ့ တပ္မႈးရဲ႕လက္ေတြ အဆက္မျပတ္ တုန္ယင္လာေတာ့တယ္။ သူ ထိုအက်ႌေတြကို သူ႕ရဲ႕လက္ဆြဲအိတ္ထဲကိုထည့္လိုက္ၿပီး အျပင္မွာ ဘယ္သူမွမရိွတုန္း အခန္းထဲကေန အျမန္ျပန္ထြက္သြားေတာ့တယ္။
က်ဳိးယြင္ရွန္႔လဲ အခန္းတံခါးကို ေသာ့ပိတ္လိုက္ၿပီး ပါးလုပ္က်င္းၿပီးေနာက္ တန္းအိပ္လိုက္ေတာ့တယ္။
လိန္ခြၽမ္းရဲ႕ မဲနက္ေနတဲ့မ်က္လံုးအစံုဟာ က်ဳိးယြင္ရွန္႔ရဲ႕ ျဖဴေဖ်ာ့ေနတဲ့မ်က္ႏွာကို စိုက္ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူဟာ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့လူကို ေစာင္ၿခံဳေပးခ်င္ေပမယ့္ သူ႕အေနနဲ႔ ဘာမွမလုပ္ေပးႏိုင္ျပန္ဘူး။ လိန္ခြၽမ္း က်ဳိးယြင္ရွန္႔ေဘးမွာ တိတ္ဆိတ္စြာထိုင္ေနရင္း အေတြးထဲမွာနစ္ေျမာသြားေတာ့တယ္။
'Zombie စားသတၱဝါ စမ္းသပ္မႈ' က်႐ံႈးသြားတဲ့အတြက္ အထက္အာဏာပိုင္ေတြဟာ ဝူဟန္ယြမ္ရဲ႕သုေသသနအဖြဲ႕ကို ဖ်က္သိမ္းလိုက္ၿပီး အဖြဲ႕ရဲ႕ပိုင္ဆိုင္မႈေတြကိုေတာ့ တျခားသုေသသနအဖြဲ႕ေတြကို ခြဲေဝေပးလိုက္တယ္။ က်ဳိးယြင္ရွန္႔တို႔အဖြဲ႕အတြက္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးေပၚစက္ပစၥည္းေတြအျပင္ ကြၽမ္းက်င္ပညာရွင္ေပါင္းမ်ားစြာပါ ရလိုက္တဲ့အတြက္ သုေသသနလုပ္ငန္းဟာ အနည္းနဲ႔အမ်ား မူလအေျခအေနထက္ ပိုမိုျမန္ဆန္လာခဲ့တယ္။
ႏွစ္လၾကာၿပီးေနာက္ အမ်ဳိးသမီးဝန္ထမ္းတစ္ေယာက္ဟာ Freezer တစ္ခုကိုတြန္းလာရင္း ဓာတ္ခြဲခန္းထဲကို ဝင္လာခဲ့တယ္။ သူမဟာ တုန္ယင္ေနတဲ့အသံနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။ "ေဒါက္တာ ကာကြယ္ေဆးနမူနာရၿပီ။ ေဆးကိုအခုစမ္းသပ္ခ်င္လား??"
အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကတဲ့ ဓာတ္ခြဲခန္းဝန္ထမ္းေတြဟာ ေက်ာက္႐ုပ္ေတြလို အားလံုးရပ္တန္႔သြားၿပီး ေငြေရာင္မိႈင္းမိႈင္း ေသတၱာဆီကိုပဲ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္အျပည့္နဲ႔ စိတ္လႈပ္ရွားစြာ စိုက္ၾကည့္ေနၾကတယ္။ သူတို႔အားလံုးဟာ ကာကြယ္ေဆးရဲ႕အေျခအေနကို အရမ္းသိခ်င္ေနၾကသလို ရလဒ္ကိုသိရမွာလဲ ထိတ္လန္႔ေနၾကတယ္။
က်ဳိးယြင္ရွန္႔ လက္အိတ္ေတြကို ေျဖးေျဖးခ်င္းခြၽတ္လိုက္ၿပီး ေဘးအခန္းက Safety Lab ရိွရာကို ေလွ်ာက္သြားလိုက္တယ္။ က်န္တဲ့လူေတြလဲ က်ဳိးယြင္ရွန္႔ေနာက္က လိုက္လာၾကတယ္။
မွန္လံုခန္းထဲမွာေတာ့ ေမ့ေျမာေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ရိွေနတယ္။ ထိုသူဟာ Zombie ဗိုင္းရပ္စ္ကူးစပ္ခံထားရတာ 6 နာရီခန္႔ရိွၿပီျဖစ္ၿပီး သြားေတြနဲ႔ လက္သည္းေတြဟာ အသြင္ေျပာင္းစျပဳေနၿပီျဖစ္တယ္။ ေနာက္ထပ္ တစ္နာရီ၊ ႏွစ္နာရီေလာက္ဆိုရင္ လံုးဝအသိစိတ္ေပ်ာက္သြားၿပီး မေကာင္းဆိုးဝါးတစ္ေကာင္ျဖစ္လာေတာ့မွာျဖစ္တယ္။
"ကာကြယ္ေဆးထိုးေပးလိုက္ေတာ့" က်ဳိးယြင္ရွန္႔ လက္တစ္ဖက္ကိုေဝ့ရမ္းရင္း ေျပာလိုက္တယ္။ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေရခဲစြမ္းအားရွင္တစ္ေယာက္က Freezer ထဲက ကာကြယ္ေဆးနမူနာကိုယူလိုက္ၿပီး အခန္းထဲသို႔ဝင္သြားကာ ဗိုင္းရပ္ကူးစက္ခံထားရတဲ့လူကိုေဆးထိုးေပးလိုက္တယ္။
လူေတြအားလံုးဟာ အသက္ေတာင္ရဲရဲမ႐ႈရဲၾကဘူး။ 10 မိနစ္ေလာက္ ေစာင့္ၾကည့္ေပမယ့္ အခန္းထဲကအေျခအေနက ဘာထူးျခားမႈမွရိွမလာဘူး။ စမ္းသပ္မႈမေအာင္ျမင္တာလား?? လူေတြအားလံုး စိတ္မရွည္ႏိုင္ေအာင္ျဖစ္လာတယ္။ ေဒါက္တာပိုင္ဆိုတာ တ႐ုတ္ရဲ႕ ဇီဝေဗဒဆိုင္ရာနယ္ပယ္မွာ အေတာ္ဆံုးသိပၸံပညာရွင္တစ္ဦး။ တကယ္လို႔ ဒီလိုလူေတာင္မွ ကာကြယ္ေဆးကိုအာင္ျမင္ေအာင္ မေဖာ္စပ္ႏိုင္ရင္ ေလာကႀကီးမွာ ကာကြယ္ေဆးေဖာ္ျမဴလာအမွန္ကို တီထြင္ႏိုင္မဲ့သူ ရိွပါ့ဦးမလား။ လူသားမ်ဳိးႏြယ္အတြက္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ရိွႏိုင္ပါေတာ့မလား။
ကမာၻၾကီးေပၚမွာ Zombie အေကာင္ေရ သန္းခ်ီရိွၿပီး ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း Zombie အေကာင္ေရက တိုးပြားလာလွ်က္ရိွတယ္။ သတ္ျဖတ္မႈေတြက ဘယ္အခ်ိန္က်မွအဆံုးသတ္မွာလဲ??သူတို႔အားလံုးရဲ႕အနာဂတ္က အေမွာင္အတိပဲ။
"ေဆးအစြမ္းမျပေသးဘူး။ ခဏေစာင့္ၾကည့္ဦး" က်ဳိးယြင္ရွန္႔ကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ပဲ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ 6 လလံုး သူဟာ ပိုင္ေမာ့ဟန္ရဲ႕မွတ္ဥာဏ္ေတြကို အဆက္မျပတ္စုပ္ယူေနခဲ့တာျဖစ္ၿပီး အခုအခ်ိန္မွာ သူ႕ရဲ႕ဇီဝေဗဒဆိုင္ရာ သုေသသနနည္းပညာေတြက ပိုင္ေမာ့ဟန္ထက္ မ်ားစြာသာလြန္ေနၿပီျဖစ္တယ္။ သူ႕အေနနဲ႔ ပိုင္ေမာ့ဟန္ရဲ႕ ေဖာ္ျမဴလာက ရာႏႈန္းျပည့္မွန္ကန္ေၾကာင္းသိတဲ့အျပင္ သူ႕ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ေဖာ္ျမဴလာဟာလဲ လံုးဝျပသနာမရိွဘူးလို႔ ယံုၾကည္တယ္။
အားလံုးရဲ႕စိတ္လႈပ္ရွားမႈေတြဟာ ႐ုတ္တရက္ၿငိမ္က်သြားတယ္။
လိန္ခြၽမ္းဟာ ေဒါက္တာပိုင္ေဘးနားမွာ မတ္မတ္ရပ္ေနခဲ့ၿပီး အခန္းထဲက ေရာဂါပိုးကူးစက္ခံထားရတဲ့လူကိုတစ္လွည့္၊ ေဘးနားက ျဖဴေဖ်ာ့ေဖ်ာ့မ်က္ႏွာပိုင္ရွင္ကိုတစ္လွည့္ ၾကည့္ေနခဲ့တယ္။ သူ႕ပံုစံဟာ အလြန္အမင္းစိတ္လႈပ္ရွားေနသလိုပဲ။
ေနာက္ထပ္နာရီဝက္ခန္႔အၾကာမွာေတာ့ ဓာတ္ခြဲခန္းတာဝန္ခံတစ္ေယာက္ရဲ႕ အလန္႔တၾကားေျပာဆိုသံထြက္ေပၚလာတယ္။ "သူ႕မ်က္ႏွာက အေရာင္နည္းနည္းေျပာင္းသြားသလိုပဲ။ အစက အစိမ္းပုပ္ေရာင္ျဖစ္ေနတာ အခုအဝါေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေျပာင္းသြားၿပီ"
"ဟုတ္တယ္။ သူ႕မ်က္ႏွာမွာ ေသြးေရာင္ျပန္လႊမ္းလာၿပီ။ က်ဳပ္တစ္ခ်က္သြားၾကည့္လိုက္မယ္" တပ္မႈးဟာ သတၱဳစြမ္းအားပိုင္ရွင္ျဖစ္တာေၾကာင့္ တစ္ကိုယ္လံုးကို သတၱဳေတြနဲ႔ဖံုးအုပ္လိုက္ၿပီး အခန္းထဲကိုဝင္သြားခဲ့တယ္။
တပ္မႈး ေရာဂါပိုးကူးစက္ခံေနရတဲ့လူရဲ႕လူရဲ႕လက္ကို ကိုင္လိုက္ခ်ိန္မွာ ေတြ႕လိုက္ရတာက အနက္ေရာင္လက္သည္းရွည္ေတြဟာ သာမာန္အတိုင္းျပန္ျဖစ္သြားၿပီး အသက္ကင္းမဲ့ေနတဲ့မ်က္ဆံေတြဟာလဲ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္ေနျပီ။ သြားခြၽန္ခြၽန္ေတြလဲ ပံုမွန္အတိုင္းျပန္ျဖစ္လာျပီျဖစ္တဲ့အျပင္ ပါးစပ္မွာလဲ အဝါေရာင္ ခြၽဲပစ္ပစ္အရည္ေတြစီးက်မေနေတာ့ဘူး။ အသက္႐ႈသံဟာလဲ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္လာၿပီး ႏွလံုးခုန္ႏႈန္းလဲတည္ၿငိမ္လာတယ္။ ထိုလူက သတိေတာ့ျပန္မရလာေသးေပမယ့္ အေျခအေနေတြကေတာ့ သိသိသာသာတိုးတက္လာေနျပီ။
လိန္ခြၽမ္းသတိျပဳမိသလို က်န္တဲ့လူေတြအားလံုးလဲ ထိုအေျခအေနေတြကို သတိထားမိတယ္။ အားလံုးရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာ စိတ္လႈပ္ရွားတဲ့အမူအရာေတြ အထင္းသားထင္ဟပ္ေနတယ္။
က်ဳိးယြင္ရွန္႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္ေျပာလိုက္တယ္။ "သူ႕ကို အေထြေထြေဆာင္ဘက္ကို ေရႊ႕ထားလိုက္။ မလိုအပ္တာေတြျဖစ္မလာေအာင္လဲ အထူးဂ႐ုစိုက္ပါ"
ေဒါက္တာပိုင္ရဲ႕တည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ယံုၾကည္မႈတို႔ဟာ လူေတြအားလံုး သူ႕အေပၚအားကိုးလိုစိတ္ျဖစ္လာေစတယ္။ လူေတြအားလံုးဟာ ဝမ္းသာေပ်ာ္ရႊင္မႈေတြကို ခဏေဘးဖယ္ၿပီး ေရာဂါပိုးကူးစက္ခံေနရတဲ့လူကို အရင္ဆံုး ဂ႐ုတစိုက္ေရႊ႕ေျပာင္းဖို႔ျပင္ၾကေတာ့တယ္။