~*~
Matheo Mejia
“So, ano ng plano mo hyung?” tanong sa akin ni Tim sabay subo ng chips. Andito sila ngayon sa bahay dahil pinilit ko silang dito matulog, kaya eto kami ngayon nasa kwarto ko at nag m-movie marathon..
“Hindi ko pa nga alam e.” sagot ko.. Napa-hinga nalang ako ng malalim sabay subo ng Pic-A na nilagay ko sa bowl..
Naikwento ko na din kase sa kanila yung nangyayare dito habang wala sila. Pati na din yung panliligaw ni Warren kay mommy at ang pagtatanong sa akin ni mommy nung lumipas na araw..
Hindi ko alam, pero ganun nalang talaga ang takot ko na baka makita uli si mommy sa dating kalagayan nya nung namatay si daddy. Ayoko namang maulit yun sa kanya kaya hangga't maaari mas masaya ako ng kami lang dalawa.
“Wala talaga akong tiwala sa lalaking yun” dagdag ko pa sabay tingin sa pinapanuod namin..
“Mukha namang mabait yung daddy ni William, kaso nga lang~” napa-tingin kaming pareho ni Tim kay Cody hyung na ngayon ay naka dapa sa kama ko at tutok sa pinapanuod namin habang kumakain ng chips.
“Kaso ano?”
“Mukha syang masama” bigla namang kumunot ang noo ko.. Ano daw?
“H-huh?”
Dahan-dahan itong lumingon sa amin.. At kahit na mukhang blangko ang ekspresyon ng mukha nya, halatang hindi nya din na-gets yung sinabi nya.. Dahilan sa biglang paagalpak ng tawa si Tim dahil sa sinabi ni Cody hyung..
“HAHAHA! Wag kang magtatanong dyan hyung, hindi nakaka relate yan sa usapan” at tumawa uli si Tim.
Bigla nang tumayo mula sa pagkaka dapa si Cody hyung. “Gago ka ah!!” dumampot ito ng fries at ibinato kay Tim..
“Eh biro lang hyung” sambit naman ni Tim at saka uli tumawa.. Halatang di sya sincere sa sorry nya..
“Pero ano nga hyung?” tanong naman nito sa akin..
“Hindi ko talaga alam.. Mahirap mag desisyon lalo pa't ayokong makita si mommy sa dating kalagayan nya. Kaya ayokong masaktan uli sya kaya hangga't maari di ako papayag” sambit ko..
Mahirap kase talagang pag desisyunan ang mga bagay na nangyayare sa buhay ko ngayon. Lalo na ito.. Kilala ko yung Warren na yun. At alam ko, pakiramdam ko talagang di magiging maganda ang lagay ni mommy sa mga kamay nya kaya hindi ko magawang pumayag sa kanila..
Napa-hinga ako ng malalim.. “Oo, kaibigan ni daddy yung lalaking yun. Pero hindi ko padin magawang maging komportable kapag sya ang kasama ni mommy e.. Mukha ngang mas gugustuhin ko pang makita si mommy na maka hanap ng iba kesa yung makasama nya yung lalaking yun” paliwanag ko sa kanila..
Siguro sobrang madrama, pero iba nang usapan to' e. Hindi na ito masasabing drama dahil nga personal na.
Lumapit naman sa akin si Cody hyung at inakbayan ako.. “Deserve ni tita ang maging pasaya,. Nasa'yo yun kung gusto mo yong makita” napa-tingin ako bigla sa kanya..
Napa-ngiti nalang ako sa kanya.. Bakit tong isang taong to' kahit na hindi sya yung tipo ng tao na laging nakaka-relate sa pinag uusapan namin, siya padin yung tipo ng tao na talagang naiintindihan yung topic namin.. At yubg mga advice nya na, kahit na bilang lang ang mga salitang ginamit mya at iisang sentence lang ito at malaman padin..
Malaman, dahil nga kahit na maikli lang ito ay marami itong kahulugan..
“Woahh!! Nakaka-relate na sya! Ang lalim ng hugot mo hyung.. May pinag dadaanan ka no'? Babae ba yan??” biglang singit ni Tim.. Bigla namang sinimangutan ni Cody hyung si Tim..
“Ikaw!” bigla tumayo si Cody hyung at tinuro si Tim.. “Wag na wag mong masubok-subukang humingi sa akin ng tulong ha. Tignan lang natin, mapapatay kita talaga” at saka uli ito bumalik sa pagkaka upo sa kama ko at kumain nalang..
“E-ehh. Hyung, alam mo namang nagbibiro lang ako e” sambit pa nya pero di na ito pinansin pa ni Hyung at tinuloy ang panunuod..
Si Tim naman ang lumapit sa akin at inakbayan din ako.. “Pero oo nga hyung, tama naman yun e. Kung ayaw mong makitang malungkot si tita. Bakit di mo sya bigyan ng pagkakataong maging masaya? At kung salaki mang masaktan sya.. Andyan na ka naman para pasayahin sya..” napa-tango nalang ako sa sinabi ng taong to.. Saan nya kaya hinuhugot yang mga sinasabi nya? Sa ilong nya kaya??..
“Sa tingin ko mas, masakit para kay tita ang nangyare nung nawala si tito, pero kinaya nya yun. Kaya kung masaktan man sya ngayon” nilingon kami ni Cody hyung. “Sigurado akong wala nalang yun sa kanya” sambit nito at ibinalik ang tingin sa TV..
Tama nga naman.. Alam ko kung gano kahirap nun para kay mommy.. Nawala si daddy ng di nya inaasahan.. At gaya ng sabi ni Cody hyung, nalampasan nya ito.. Hindi lang siguro dahil kailangan kundi dahil alam nyang andito pa ako, at di nya kailangang habang buhay na magdusa dahil nga kasama nya pa ako..
At dahil dun, kailangan kong ibalik sa kanya ang mga sakripisyong ginawa nya.. Kahit na ayoko, siguro nya mas kailangan ni mommy ang maging masaya, hindi lang sa akin kundi kailangan nya pa ng tunay na pag-ibig na mas magbibigay sa kanya ng pag-asang mabuhay pa..
~*~
Matapos naming mag movie marathon, agad naming sininop yung mga kalat namin sa kwarto ko.. Kinuha ko yung mga bowl na ginamit namin para dalhin sa kitchen sa baba.. Samantalang sina hyung naman ay nag-shower..
Pagbaba ko nagtungo agad ako sa kusina. Nakita ko naman si mommy na may ginagawa, pumasok ako ng kusina..
“Oh, anak.. Tapos na kayo?” tanong nito sa akin. Nilingon ko naman si mommy at nginitian.. “Halika dito, tikman mo tong ginawang kong cake para sayo” sabi nito..
Dahan-dahan akong lumapit kay mommy, paki-ramdam ko para akong tanga sa nararamdaman ko. Nahihiya ako na na g-guilty kay mommy.. Nahihiya ako dahil sa ginawa ko nun, nakakapag usap naman kami pero hindi na gaya ng dati.. Hindi ko alam kung bakit kailangan kong magdamdam ng ganito kay mommy dahil lang sa tanong nayun, hindi naman nya na yun in-open-up sa amin tuwing magkasama kami e.. At hindi ko alam kung bakit hanggang ngayon hindi ko padin ito magawang alisin sa isip ko..
At guilt, dahil nagalit ako sa kanya, dahil nagtampo ako. Dahil hindi ko man lang sya magawang pagbigayan sa alam kong kaligayahan nya... At alam kong ginagawa nya ang lahat para magkaayos kami at bumalik sa dati..
“Masarap ba??” tanong nito habang naka-ngiti sa akin..
Tumango naman ako.. “Opo, masarap”
“Talaga?. Naku. Sabi ko na nga ba at magugustuhan mo to'. Diba eto ang favorite nyo ni William” napa-tingin ako bigla kay mommy.. Bigla naman itong napahinto sa paghati ng cake at biglang napatingin sa akin.. “Uhmn.. Sorry anak.”
Napa-hinga nalang ako ng malalim.. Sa totoo lang naiisip kong siguro nga talot lang akong makitang nasasaktan si mommy, pero gusto ko namang makita syang masaya.. At noon ko pa gustong makita syang ganun.. Kaso nga lang hindi ko alam kung paano.. At eto na siguro yun, eto na ang pagkakataon para hayaan ko nang sumaya ang mommy ko..
“Uhmn.. Mom”
“Hmn?”
Magkakahalong emosyon ang nararamdaman ko ngayon.. Nagdadalawang isip sa mga desisyong gagawin ko.. Ayokong masaktan si Mommy pero gusto ko syang sumaya. At.... Mas okey ng ako nalang ang masaktan kesa sya..
Kinuha ko ang mga kamay ni mommy at hinawakan ito ng mahigpit. “Alam ko pong sobrang hirap para sayo ng pagkawala ni dad, at ganun din po sa akin yun. Kaya...” huminga ako ng malalim at tinignan si mommy sa mata.. “Gusto ko po ulit kayo makitang masaya..”
Medyo kumunot ang noo ni mommy, siguro ay naguguluhan ito sa sinasabi ko..
“Kaya kung... G-gusto nyo pong sagutin y-yung daddy ni William.. K-kayo po ang bahala” hindi ko alam, medyo nahihirapan talaga akong sabihin ang mga desisyon na to'.
“Sigurado ka ba anak?~”
“Mom” umayos ako ng upo at hinarap si mommy, hinigpitan ko din ang hawak ko sa kamay nya.. “Hindi nyo po kailangang siguraduhin sa akin yan, nasa inyo po iyon.. Kubg sa tingin nyo ay magbibigay saya sa inyo, walang dahilan para humindi”
Napa-ngiti si mommy sa sinabi ko.. “Salamat anak.” at saka ako niyakap nito..
“Iloveyou ma!”
“Iloveyou too anak”
Mas hinigpitan ni mommy ang pagkakayakap nya sa akin.. Napangiti nalang ako.. Sana nga maging masaya na uli si mommy, sana maging mas maganda ang buhay nya sa kamay nung taong yun kahit na wala akong tiwala dito. At sana maging maayos ang pagsasama nila kung sakali man..
Pero sa oras na masaktan ang mommy ko, wala ng bawian pa. Hindi ko na hahayaan pang masaktan uli sya..
~*~
“Salamat, Theo!”
“Oh, teka.!” hinarang ko ang mga kamay ko dahilan para mapatigil si tito Warren.. “Wag mo akong hahawakan”
Kulang nalang yakapin ako sa sobrang tuwa e. Pasalamat nga sya pumayag ako, kung hindi siguradong magpipilit nanaman ito..
“Salamat talaga!!” kanina pa nya binabanggit ang salitang salamat na yan, hindi na ba sya nagsasawa? Kulang nalang tumalon sya sa sobra saya, at yakapin at halik-halikan ako e.
Tumango nalang ako at iniwan sya doon.. May lakad pa ako at ayokong maubis ang oras ko sa taong to'.. Dumaan lang ako dito sa bahay nya para lang sabihin yun.. Hindi dahil talagang pumapayag na ako, kundi dahil para kay mommy..
Sumakay ako sa kotse ko at pinaharurot ito papunta sa mall..
~*~
“Grabe ang ganda nung movie” sambit ni Riene pag kalabas at pagkalabas palang namin sa sinehan..
“Tss. Ikaw lang naman ang naka-appreciate” iritading sagot ni Cody hyung sa kanya.. At mula pa kanina bago kami pumasok sa loob ay ganyan na ang itsura nya.. Pero feel ko sya e. Sino ba namang lalaki ang gugustuhing manuod ng romance movies diba.. Siguro meron ding ibang mga lalaking gusto nun, pero puro bakla..
“Ang grabe nyo naman. Palibhasa di nyo feel manuod ng ganun.” sagot naman ni Riene sa kanila..
“Ang pangit kaya, puro cheesy words ang maririnig mo. Ganun ba talaga ang gusto nyong mga babae?” sagot naman ni Cody hyung..
I've never thought na mangyayare ang ganitong conversation nilang dalawa, kase naman lagi nalang nag sasarili si cody hyung, pero ngayon dahil gusto nyang sumama sa gala namin wala syang nagawa..
“Tama na yan! Tara nalang kumain.. Kanina pa ako gutom e” singit naman ni Tim sa kanilang dalawa.. Sumang-ayon naman ako dahil bukod sa nakakaboring yung movie e nawalan din ako ng ganang kainin yung pop corn dahil nga di naman masarap..
Nagpunta kami sa isa sa mga restaurant at kumain. After naming kumain nag gala gala lang kami..
“Uhmn. Guys. Hiwalay muna ako ha. May bibilhin lang ako sa taas” paalam ni Riene sa amin.. Tumango naman kami.
“Hoy!” napa-tingin ako kay Cody hyung na may pagtataka.. May problema nanaman to' sakin.. Hindi naman ako tatawagin ngganito kung wala syang kaipangan o balak sabihin na harsh..
“Pag-sabihan mo nga yang girlfriend mo.. Nakaka-irita e. Kanina pa ako ang sinusungitan” napa-ubo nalang ako sa sinabi nito.. Pinilit kong ngumiti habang iiling iling at hindi nalang sumagot.. Hindi naman kase nila alam na plano lang namin yun na we're just pretending, at hindi naman namin ginagawa yun pag wala si Jia.. Riene is one of my closest friend.. Gaya nila hyung, napag sasabihan ko din sya ng mga problema.. Pero yung mga mabibigat gaya nito.. Kapag sila hyung kase ang pagsasabihan mo, kahit na mabigat na biro lang sa kanila.. But there are times na nag seseryoso din sila basta makaling problema na para sa kanila..
“Sundan mo na nga don!!” at itinulak pa ako nito.. Napa-iling nalang ako habang natawang iniwan sila doon..
Everytime talaga na naiinis si Cody hyung, nakakatawa sya. Iba kase pag nainis sya e.. The way he drives you away, parang ayaw kana nyang makita.. Kaya nga kahit na gustong guato ko syang asarin di ko magawa e. Kase iba ang pahka-savage ng hayop na yan lalo pa't para syang pinag-lihi sa sama ng loob..
“Hey!” napa-lingon nalang ako at nakita ko si Riene na papalapit na sa akin..
“Hey!”
“Why are you here? Asan na sila?” tanong nito pag lapit nya.. Napa-kibit balikat nalang ako..
“Ang alam talaga nila girlfriend kita” napa-diretsyo ang tingin nya sa akin.. Medyo umismid sya at hinawakan ang braso ko..
“Don't mind them.. Much better na na iyon ang alam nila kesa yung alam nila ang totoo. Diba gaya na ng sabi mo mag-kababata si Cody at Jia. Kaya much better ng mapagtakpan ng kunwaring relasyon natin ang feelings mo” napa-hinga nalang ako ng malalim sa sinabi nito.. She's right.. Mas mabuti na yun kesa malaman nioa, lalo na si Cody hyung.. Hindi ko naman alam ang totoong relasyon nila e..
Inaya na ako ni Riene na bumaba kaya sumakay na kami sa escalator at bumaba na.. Bigla naman akong napa-hinto sa paglalakad ng mapa-tingin ako sa direksyon nila Cody hyung..
“Hey, what's wrong?” tanong ni Riene na di ko na magawa pang sagutin dahil hindi ko na talaga alam ang gagawin ko.. Yung feel na gusto mo ng tumakbo para lang maiwasan sya.. But the way my feelings burst now, this is not the way of ignoring her gaya nung ginagawa ko pag andyan si William. At sa tingin ko, pagkatorpe ang bumabalot sa akin ngayon..
“Yahh!! Let's go!!" Nagulat nalang ako sa biglang pag hatak sa akin ni Riene..
“Hey! Wait!!”
“What?” takang tanong nito na parang naguguluhan sa akin.. Para namang may biglang bumara na kung ano sa lalamunan ko at kahit na anong buka ko sa bibig ko at pilit ilabas ang mga sasabihin ko sadyang di ko na magawa dahil hindi ko alam kung tututol ba ako o sasang-ayon na lumapit sa kanila dahil pareho silang gustong gawin ng utak ko na di lang magawa ng katawan ko dahil nalilitp talaga ako..
Napa-hinga naman ng malalim si Riene na parang naiirita sa akin.. “Remember.. We're pretending” bigla namang pumasok sa isip ko yung sinabi nya.. Napatango nalang ako.. “So, just act normal” bigla nitong hinawakan ang kamay ko at hilain ako sa gawi nila..
Huminga naman ako ng malalim. “Ano tara na?” tanong ko ng makalapit..
At para akong tanga sa pagbanggiti ng pangalan nya dahil may pautal utal pa ako nalalaman. Bigla tuloy hinawakan ng mahigpit ni Riene ang kamay ko..
“Hi” bati ni Jia sa akin at ngumiti..
Hindi naman ako makasagot dahil sa mga ngiti nya.. Bakit ba ako nagiging ganito, talaga bang napaka-torpe ko na para sa ganito?? Tsaka kahit na nakikita naman nyang nagkukunwari kami di padin ako comfortable..
Habang nag uusap sila tahimik lang ako ng bigla nalang hatakin ni Cody hyung si Jia at akbayan..
“No. Ako ang friend nya” hindi ko alam kung bakit pero bigla nalang akong nainis at medyo inginiwi ang bagang ko.. Cody hyung is not different to me, but what I feel right now is really different.. I treat him as my true brother pero yung ganito.. Hindi ko alam..
“Y-ya.. He's my childhood friend” sambit ni Jia.. Napa yuko nalang ako.. Bigla tuloy akong naliitan sa sarili ko.. Alam kong wala akong karapatan sa nararamdaman ko ngayon pero kase, yung malaman kong mula noon magkakilala at magkaibigan na sila..
Bigla namang nag ring ang phone ni Jia kaya naman pumunta ito sa bandang likuran ko..
Mukhang kausap nya ang mommy nya.. “Opo, sige po uuwi na ako” saka ito bumalik sa harapan namin..
“Uhmn. Guys, I need to go home na, may emergency lang kase e” napa-angat agad ang tingin ko sa kanya.. Bigla tuloy ako nakaramdamn ng kaba para sa kanya.. Ano kayang nangyare?? Kahit na alam kong di ako included sa problem nila, I feel nervous and curious kung ano ba talaga yun..
“Anong nangyare?” at eto na nga't tinanong na nya..
Sumagot naman si Jia dito..
“Sige hatid na kita” prisinta ni Cody hyung..
Bigla naman akong napa-iktad at tumingin sa gawi ni Riene. “Ang sakit.”
Sa sinabi nyang yun para feel kong sigawan sya ngayon, kahit na kaibigan ko pa sya.. Asarin ba nanan ako.
“Ano ba Theo! Yung kamay ko kako” napa-tingin ako sa kamay nya at saka ko lang napag tantong nahihigpitan ko na pala ang hawak ko dito at namumula ito..
I mouthed her "sorry" tumango lang naman sya..
“Ofcourse, Cuty Zinny.. I will..” psh.. Cuty Zinny??. Kita kong nilingon kami ni Jia sa peripheral vision ko.. “Oh pano una na ako” sambit nito. Nanatili lang naman akong naka-yuko.
Feel ko kase na sa oras na tumingin ako dito mas lalo akong maiinis at mag seselos e.. At the same time, inis din aki sa sarili ko dahil paano ko nalang magagawang gawin yung dapat kong gawin kung ngayon ay ni hindi ko magawang lumayo sa kanya dahil wala akong dahilan dahil nga wala dito si William..
At ngayon, hindi ko alam ang dapat kong maramdaman.. Kinakabahan ako dahil nga andito sya, naiinis naman ako sa sarili ko.. At oo na.. Inaamin ko nang nag seselos na ako, kahit naman kase kaibigan ko si Cody hyung..
Ikaw, try mo kayang panuorin sila ng kaibigan mo na mag tinginan at mag tawanan, mukha nga talagang malalim ang pinag samahan nila dahil dun..
At nasasaktan ako..
~*~