Chapter11
#Samaya_meets_Cade
#Samaya
Matapos akong payagan ni Xander na makita si Cade,agad akong nagpasama sa mga tauhan niya para ituro sa akin ang kinaroroonan ni Cade.
"Salamat!"Sabi ko sa tauhan ni Xander na nagturo sa akin.
Huminga muna ako ng malalim saka marahang pinihit ang pinto na may nakalagay na OFF LIMITS!
Ng mabuksan ko ang pinto,tumambad sa akin ang studio type na silid.
May maliit na sala,may kitchen at may isang room.
Walang tao sa paligid.
"Cade! Cade! Buhay ka pa ba?"Ang tahimik kasi baka natuluyan na si Cade.
Narinig kong parang may umubo na nagmula sa nag-iisang silid,agad ko itong nilapitan at binuksan,saka ko nakita si Cade na nakahiga na parang isang Mummy,kaawa-awa ang kalagayan niya.
"Cade?"Tawag ko sa kanya nakapikit kasi siya.
Dahan-dahan siyang nagmulat na para bang pati yon ay nahihirapan siyang gawin.
"S-sam?"
Agad ko siyang nilapitan,hahaplusin ko na sana ang buhok niya ng maalala kong bawal ko pala siyang hawakan. Baka magalit na naman si Xander at samain pa lalo si Cade.
"Anong nangyari sayo?"Naiiyak na tanong ko. I feel so guilty,feeling ko kasalanan ko pa kung bakit siya nagkakaganyan ngayon."Bakit tayo napasok sa ganitong sitwasyon,Cade?"Nasasaktan na tanong ko sa kanya."Bakit mo hinayaan na mangyari sa atin to?"
Sasagot na sana siya,ng biglang bumukas ang pinto at iniluwa nito ang isang babaeng kaedad ko,na nakasuot ng puting uniform. Nagulat siya ng makita ako,di niya yata inakala na may bisita si Cade.
"Hi,Im Emmy,personal nurse ni Cade!"Masiglang pakilala niya sa akin.
Tumango lang ako."Im Samaya,kaibigan niya."Hindi ko alam kong bakit ganon ang pakilala ko sa kanya."Pwede ko ba siyang makausap in private."
Tumingin muna siya kay Cade bago humarap sa akin."Hindi pa siya pwedeng maka-usap ng matagal,malala ang natamo niyang pinsala sa katawan. Kailangan niya pang magpahinga. Mahina pa siya,di pa siya pwedeng mapagod."
"Please,Nurse kailangan ko siyang makausap,hindi ko alam kong magkikita pa kami ulit!"
"Sige na,Emmy,kaya ko na. Tama siya baka di na siya makabalik dito!"Mahinang wika ni Cade halata ang panghihina sa boses niya.
"Ok,sa labas lang ako,call me,if something happened!"
"Salamat."
Nang masiguro kong nakalabas na si Emmy,hinarap ko ulit si Cade.
"Bakit mo ginawa sa akin yon,Cade? Nahihirapan na ako,sinasaktan at binababoy ako ni Xander!"Walang gatol na wika ko. Kailangan niyang malaman ang resulta ng ginawa niyang pagbayad sa akin kay Xander."Hirap na hirap na ako Cade,paano pa ako makakaalis dito kong bihag ka din niya."Tuluyan ng pumatak ang masaganang luha ko."Natatakot ako sa pwede niyang gawin sa akin Cade,takot na takot ako sa kanya,feeling ko any moment,pwede niya akong patayin."
"Im sorry,Sam. Nagawa ko lang naman yon dahil natakot akong patayin niya sina Papa at Mama. Sorry talaga,wala sana akong planong gawin yon,kaso nagipit na ako sa panahon,nabalitaan ko kasing tumatanggap siya ng babae bilang pambayad utang,pero hindi ko kayang gawin yon sayo. Hanggang sa pinasunog niya ang bahay nina Papa."
"Hindi aksidente ang sunog?"Naalala ko nasunog ang bahay nina Cade.
Umiling siya,"Sinadya ang sunog na yon,Sam,tinawagan niya ako para ipaalam na kaya niyang gawin ang lahat,pag di ako nakabayad sa kanya,natakot ako Sam,diko kayang nakikita na nasasaktan ang mga magulang at kapatid ko. Kaya ginawa ko ang bagay na yon,Im so sorry Sam,pinagsisihan ko kung bakit ginawa ko yon sayo."
Mapait akong tumingin sa kanya,mahalaga sa kanya ang pamilya niya kaya nagawa niya akong ipambayad utang,ee ako wala ba talaga akong halaga sa kanya?
"Mahal mo nga sila,mabuti pa sila."Bitter na wika ko,punong-puno ng hinanakit ang puso ko. I felt so betrayed.
"Im sorry Sam,sorry,alam ko di mo ako mapatawad dahil sa ginawa ko sayo,alam kong mali yon,mali dahil nagpadala ako sa bisyo ko,pati ikaw nadamay,dinaig ako ng kaduwagan ko Sam,Xander can manipulate everything,kaya niyang gawin ang lahat. Natakot ako Sam,sorry,sorry sa lahat."Punong-puno ng pagsisi na wika niya.
Patuloy lang ako sa pag-iyak,ang sakit malaman na dahil sa pagmamahal niya sa pamilya niya nagawa niya akong isakripisyo.
Paano naman ako?
"May tanong ako,"
"Ano?"
"Minahal mo nga ba ako?"Buong tapang na tanong ko sa kanya,natatakot ako sa maaring isagot niya,pero kailangan kong tapusin ang lahat ng kabaliwang to.
Matagal bago siya sumagot.
"Ano,minahal mo ba ako Cade kahit konti?"This time mas malakas na ang boses ko!
"Im sorry,Sam! Sorry,pero di kita mahal,naatract lang ako dahil sa ganda mo!"
Para akong sinampal sa narinig buhat sa kanya!
Hindi totoo to!
Hindi niya ako minahal,I know it!
Ang tanga ko!
Nagpauto ako sa kanya!
"Ganon pala,kaya madali lang para sayo na ipambayad ako,I hate you Cade! I hate you,!" Iyak ng iyak na wika ko,ang shakit pala.
As in ang sakit!
Hindi ko na kinaya ang mga nalaman ko kaya nagmamadali na akong umalis sa harap niya.
I hate him!
"Sam,Sorry,sorry talaga!'Dinig ko pang sinabi niya.
Shit siya!
Anong karapatan niyang gawin sa akin to!
I dont deserve this!
#Cade
"Sam,sorry,sorry talaga!" Pumiyok ang boses ko habang sinasabi ko yon.
Akala niya talaga diko siya mahal.
Mahal na mahal ko siya,sinabi ko lang yon,dahil yon ang gusto ni Xander.
Ang paniwalain si Samaya na hindi ko ito minahal.
Ang duwag ko!
Nagpadaig na naman ako ng takot ko kaY Xander.
Ginawa ko lang naman yon,dahil nangako siya na hindi na niya sasaktan si Sam,na aalagaan na ito.
Sana lang tutupad siya sa usapan.
"Umiiyak ka?"Nagulat ako ng biglang dumating si Emmy. Marahan lang akong tumango.
"Hay mahal mo nga siya. But dont worry,Im here akong bahala sayo. Just learn to forget her,ikamamatay mo kung patuloy mo pa siyang mamahalin."
"Hindi madaling gawin yon."
"I know,kaya kakausapin ko si Xander,ilalayo na kita dito,alam ko ikakatuwa niya yon."
"Ikaw bahala."Walang ganang sagot ko. Maganda siya pero si Samaya lang ang mahal ko!
#Xander
Nasa may pintuan pa lang ako dinig na dinig ko na ang iyak ni Samaya,so,nireject na siya ni Cade mabuti naman at madaling kausap ang lalaking yon,akala ko kailangan niya pang putulan ng mga daliri para gawin ang gusto ko.
Agad ko siyang nilapitan at marahang hinaplos ang likod niya.
"Dont touch me,Halimaw ka!"Malakas na bulyaw niya sa akin.
"Dont try me,Samaya,nasa mood pa naman akong,parusahan ka. Kanina pa ako nagtitimpi."Wala lang bet ko lang siyang takutin,paano ang arte ayaw ba namang magpahawak.
Sinamaan niya ako ng tingin,so lalaban na siya.
"Ano matapang ka na?"
Nagbaba siya ng tingin,saka sumisinghot-singhot.
"Stop crying! Alam mong ayaw kong iniiyakan mo ang lalaking yon! O baka mas gusto mong tuluyan ko na siya dahil sa panloloko niya sayo! Sabihin mo lang at gagawin ko!"
Agad siyang nag-angat ng tingin,"Tama na,tigilan mo na ang pagiging Halimaw mo!"
"At bakit ko naman gagawin yon?"
"Dahil sinabi ko!"
"Ang tapang,yan ba ang epekto sayo ng mga pinagsasabi ni Quani kanina! Hes just joking,umaasa ka bang seryoso siya sa mga sinasabi niya sayo? Dream on,Samaya! Maging mabait ka kasi ako na lang ang lalaking magtityaga sayo! Stupid!"
"Youre not helping mas lalo mo lang akong sinasaktan alam mo ba yon ha!"Umiiyak na naman siya.
Pinaiyak ko na naman siya.
"Look,I said stop it,stop crying! Hindi nila deserve ang mga luha mo! Shit! Stupid ka talaga ang dali mong mapaniwala. Well you learn to love and respect yourself,Samaya,mahalin mo naman ang sarili mo,wag puro si Cade ang iniisip mo,niloloko ka lang niya!"
Yumuko siya,alam ko gusto niya pamg umiiyak kaso pinipigilan niya lang.
"Tama na,I hate seeing you crying,tigilan mo na bago pa ako,mabeast mode sayo,at makagawa ako ng mga bagay na di mo magugustuhan!?"
Hindi na siya sumagot basta nakayuko lang siya. Inangat ko ang mukha niya,saka marahang tinuyo ang luha sa pisngi niya.
"Wag ka ng umiiyak,Sam,nandito lang ako para,sayo! Kahit minsan medyo paasa ako! And im sorry for that. Dont worry,pipilitin kong magbago para sayo!"😯