Ημερα Δευτέρα 5 Φεβρουαρίου 2002 ώρα 19:30.
Εξω βρεχει καρεκλοποδαρα.Η Ερμιόνη γυρνάει σπίτι της μετά από την δουλειά της στο Βιβλιοπωλείο.Κουρασμενη,εξαντλημένη και ταλαιπωριμενη.
<<Ρον,αγάπη μου,ήρθα>>
Φώναξε μα δεν πηρε απάντηση.
Έψαξε σε όλα τα δωμάτιαα δεν τον βρήκε.
<<Μα πού έχει πάει?>>
Αναρωτήθηκε.Νιωθοντας όμως κουρασμενη καθως ηταν και βρεγμενη απο την βροχή βγαζει το παλτο της και πηγαινει στο μπανιο για ενα ντουζ.Αργότερα φοράει τις μπιτζαμες της και ετοιμάζει ενα ζεστο τσάι.
<<Θα τον περιμένω.Ποσο μπορεί να αργησει πια?>>
Ειπε και καθισε στον καναπε.
Περασαν 2 ώρες κι αλομα ο Ρον δεν φανηκε.Τον ειχε πάρει πολλές φορες τηλέφωνο μα δεν απαντουσε.Η Ερμιόνη άρχισε να ανησυχεί.
Καποια στιγμη ακουσε κλειδιά και χαρηκε.Ήταν ο Ρον.Ανοίγει η πόρτα και τον αντικρίζει.Έτρεξε και τον αγκαλιασε.
<<Πού ήσουν?Ανησυχισα.>>
<<Γύρισα όπως βλέπεις.Δεν ειναι αναγκη να ανυσηχεις τοσο πια.>>
Ειπε νευριασμενος.
Τον τελευταίο μηνα ο Ρον ειναι πολυ απομακρος και νευρικος μαζι της.Αυτο την ποναει.Αναρωτιεται μηπως φταιει αυτη για κατι.Μηπως δεν ειναι ευτυχισμενος μαζί της?
<<Εντάξει μην θυμωνεις.>>
Τοτε πηγαν μαζι στο κρεβάτι.Περασε η νυχτα και ηρθε η μερα.
Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2002.ώρα 10:00
Άλλη μια μέρα με βροχή.Ο Ρον φεύγει βιαστικός για το γραφείο του.Η Ερμιονη ξεκινάει για το βιβλιοπωλειο.
Σε αυτο το βιβλιοπωλειο δουλεύει μαζί με την Ginny και την Luna.
<<Καλημερα κοριτσια>>
<<Καλημερα>>.
........................................................................
Αφου περασαν δυο ωρες ετοιμαζοντας τα ραφια ετσι ωστε τα βιβλια να ειναι με αλφαβιτικη σειρα κάθισαν στο τραπεζακι να πιουν ενα καφε.
<<Ginny εχευε μιλήσει καθόλου με τον Ρον?>>
<<Όχι.Γιατί?>>
<<Ε Να ειναι λιγο απομακρος τωρα τελευταια>>
<<Μήπως ειναι η ιδεα σου?>>
Ρωταει η Λουνα.
<<Τι η ιδεα μου βρε κοριτσια.Με το ζορι μού μιλαει.Σαν να τον ενοχλω που υπαρχω.>>
<<Λες να υπαρχει καποια αλλη στη μεση?>> Ειπε η Λούνα.
<<Λούνα για τον αδερφό μου μιλας.>>
Απαντησε νευριασμενη η Τζίνι.
<<Οχι ο Ρον δεν ειναι τετοιος ανθρωπος>>.
Η συζήτηση τους σταματησε ακουγοντας το κουδουνι της πορτας.Η Ερμιόνη πηγε να δει ποιος ειναι.Μεσα μπηκε ενας ψηλός άντρας με μαυρο κοστουμι.Δεν μπορουσε να δει το πρόσωπο του γιατι φορουσε καπα.
<<Μπορω να σας βοηθησω σε κατι?>>
Ειπε ευγενικά με γλυκιά φωνή.
Τότε ο άντρας της απάντησε ψυχρά.
<< Όχι Ευχαριστώ>>.
Περπατησε αρκετα βήματα και κατευθύνθηκε στα ράφια.
Η Ερμιόνη αρχισε να φοβάται.Η φωνη του κατι της θύμιζε.Αλλά ήταν τρομακτικός.
Καθισε στο γραφειο της.Σκεφτοταν ποιανου ηταν αυτη η φωνη.Δεν μπορουσε να θυμιθεί.
Ο άντρας κατευθύνθηκε προς το μερος της ακουμπόντας ενα βιβλιο.
Ήταν ενα βιβλιο για μάγους.Τότε τον ρώτησε...
<<Με συγχωρήτε μήπως είστε μάγος;>>
<<Ναι ειμαι.>>
<<Μηπως ήσασταν στο Χόργκουατς;>>
<<Ναι>>
<< Κι εγω ήμουν εκει.Μήπως γνωριζόμαστε;>>
<<Δεν νομιζω Δεσποινίς>>.
Τότε διέκρινε ενα πρόσωπο πολυ γνωστό.Ήταν ο Ντρακο Μαλφοι.
<<Σε αναγνωρισα Μαλφόι μην κρύβεσαι αλλο.>>
Κατεβασε τη κουκουλα νευρικα.
<<Ε λοιπον εισαι πολυ πιο εξυπνη απο οσο νομιζα.>>
<<Δεν πέφτεις εξω.Τι κανεις εσυ εδω;>>
<<Χρειαζομουν αυτο το βιβλιο.>>
<<Για ποιο πραγμα.Αφου εσενα δεν σου αρεσουν τα βιβλια.>>
<<Το θελω για τον γιο μου>>
<<Έχεις παιδί?>>
<<Ναι.Γιατί?>>
<<Τίποτα.Αυτο το βιβλιο θελεις μονο;>>
<<Ναι>>.
<<Ωραια οριστε.>>
<<Δεν θα πληρώσω?>>
<<Όχι>>
<<Γιατί?>>
<<Επειδή είναι για τον γιο σου>>.
<<Ποτε δεν περιμενα οτι θα σου το πω αυτό αλλά ... Ευχαριστώ.>>
<<Παρακαλώ>>.Ειπε με σκυμενο το κεφάλι.Ήταν ετοιμη να κλαψει.Γιατί?
Γιατί κι εκεινη θα ήθελε ενα παιδί.Δικό της.
<<Τι έχεις;>>
<<Τίποτα>>.
<<Θέλεις να παμε μια βολτα?>>
<<Εμεις;Εγω και εσυ?Βόλτα?>>
<<Ναι.>>
<<Τέλος πάντων.Παμε>>.