Pov Evan
"En toen zoende hij me dus..." vertel ik.
"Mijn god, Evan!" lacht Silver, met wie ik aan het skypen ben.
Ze haalt haar hand door haar donkere haren en kijkt me vrolijk aan.
"Wel, dat is nog niet het ergste van het verhaal. Blondie... Is de laatste kandidaat van op je lijstje..."
"Shaun? Oh my... Goed gedaan, Ev! Hij is echt hot!" kirt mijn beste vriendin.
"Hou je kop, idioot! Hij zit in de kamer hiernaast, straks hoort hij je nog!"
"Wacht, hij komt serieus bij je wonen? Oh my..."
Een grijns verschijnt om Silvers lippen. Dit voorspelt niet veel goeds...
"Shaun! Kan je me horen? Je bent hot en Evan vindt dat ook!" schreeuwt ze.
"Hou je kop, sukkel!" sis ik.
In de kamer tegenover me is plots gerommel te horen, dus helaas voor mij heeft Shaun me gehoord... Niet veel later gaat de deur open en ploft blondie naast me neer. Ja, ik noem hem nog steeds zo, en dat doe ik omdat ik hem niet mag.
"Ik weet toch al lang dat ik hot ben?" grijnst hij.
"Je moet me toch echt iets vertellen... Kan Evan goed zoenen of niet?" vraagt ze, met een grijns van hier tot Tokio.
"Ik weiger daarop te antwoorden met Evan zo dichtbij, maar als je me je nummer geeft dan kan ik wel iets regelen," antwoordt hij.
Kan ik alsjeblieft verdwijnen? Mijn nieuwe huisgenoot is nu al aan het flirten met mijn beste vriendin, terwijl hij vanmorgen nog stond te zoenen met mij. Nu ja, toen was het geen echte zoen, maar toch.
"Genoeg, uit mijn kamer of ik zoek een andere huisgenoot!" sis ik.
"Degene die niet kwamen opdagen?" grinnikt Sil.
"Alvast niet mijn ex!"
"Evan, ik bedoelde het niet zo... stamelt Silver.
"Is dat die gast die je vanmorgen steeds beledigde?" vraagt Shaun fronsend.
"Het spijt me, Evan, ik wou dat ik je dit had kunnen besparen..."
Een intense woede raast weer in me op en ik stamp woest mijn kamer uit.
"Als jullie het toch zo goed met elkaar kunnen vinden, waarom praten jullie dan niet gewoon verder zonder mij?" roep ik.
Na die woorden sla ik de deur achter me dicht. Ok, misschien heb ik wat overdreven, maar ik ben gewoon zo kwaad vanbinnen. Waarom moest van alle jongens net die gast van in het park mijn huisgenoot worden? Ik kan hem niet eens bekijken zonder te moeten denken aan onze kus! Waarom kom ik altijd in zo'n situaties terecht...
Een hand op mijn schouder laat me opschrikken.
"Gaat het wat? Ik heb je laptop afgesloten. Sorry dat ik zo moeilijk deed... Als je het liever hebt, dan zoek ik wel een andere kamer..." zegt Shaun zacht.
"Wat? Nee, natuurlijk niet! Je kan hier blijven! Het is gewoon... Vince heeft me bedrogen, en daar ben ik nog maar net achter gekomen... Als in gisterenavond... Het ligt allemaal nog gevoelig, vandaar..." leg ik uit. "Ik ben degene die sorry zou moeten zeggen. Jij kan hier niets aan doen, en dit is ook geen fijn welkom voor jou in dit appartement..."
Shaun denkt even na en steekt dan zijn hand naar me uit.
"Aangenaam, de naam is Shaun."
"Wat doe je?" vraag ik lachend.
"Onze eerste uurtjes samen verliepen niet zo vlot, dus laten we opnieuw beginnen," knipoogt hij.
Ik rol met mijn ogen, maar besluit toch om zijn hand terug te schudden. Aangezien we hoogstwaarschijnlijk voor de rest van het jaar zullen samenwonen, kan ik maar beter vrienden worden met hem. Al hou ik de optie om hem stiekem te vermoorden of op te sluiten nog steeds open.
"Dus? Wat studeer je?"
"Ik volg momenteel een kunstrichting, maar later zou ik misschien voor architect kunnen studeren. Jij?"
"Psychologie. Ik wil later kinderen en jongeren helpen, dat is altijd al mijn droom geweest," legt hij uit.
"Geen makkelijke richting... Blijkbaar heb je toch nog hersens," grijns ik.
Shaun rolt met zijn ogen en ploft naast me in de zetel.
"Zou ik eens iets raars mogen vragen?"
Ik knik en kijk Shaun afwachtend aan.
"Hoelang ben je al homoseksueel? Of bi... Pan... Wat ben je precies?" vraagt hij ongemakkelijk.
"Homoseksueel, en eigenlijk altijd al denk ik, ik had nooit echt interesse in meisjes. Ik ben wel pas een jaar of drie geleden echt beginnen beseffen dat ik enkel op jongens viel.
"Wow... Dat moet best wel lastig geweest zijn voor je..." mompelt hij zacht.
"En waarom wil jij eigenlijk psycholoog worden? Ik had totaal niet verwacht dat je die richting studeerde."
Shaun bijt even op zijn lip, alsof hij twijfelt over wat hij gaat antwoorden.
"Er zijn veel kinderen en jongeren die het moeilijk hebben en die niet de hulp krijgen die ze nodig hebben. Dat wil ik veranderen, snap je?"
Dit was echt totaal niet wat ik van Shaun verwachtte. Hij ziet er zo... Zorgeloos uit, alsof zijn leven perfect is. En toch wil hij zijn best doen om anderen te helpen, om er te zijn voor anderen. Dat is best wel een mooie eigenschap... Wat ik dus nooit ga toegeven aan hem, stel je voor. Ik ben er honderd procent zeker van dat hij me daarmee zal irriteren dan.
"Ja, ik begrijp het... Weet je, als er dan toch iemand nieuws moest komen in Silvers kamer, ben ik blij dat jij dat bent," flap ik eruit.
Oké ik had dat absoluut niet mogen zeggen, laat hem dit alsjeblieft niet gehoord hebben! Helaas voor mij, kijkt Shaun me grijzend aan. Had ik al gezegd dat ik hem haat?
Shaun grijnst even, maar plots betrekt zijn gezicht.
"Misschien moet je even bellen met Silver, ze voelt zich verschrikkelijk schuldig nu..."
Meteen bekruipt een naar gevoel me: Sil had niks fout gedaan, maar natuurlijk dacht ze dat nu wel!
"Ben zo terug!" zeg ik snel aan Shaun.
Ik haast me naar mijn kamer, waar ik meteen Silver probeer te bellen. Het lijkt wel uren te duren, tegen dat ze eindelijk opneemt.
"Het spijt me zo! Wat?" zeggen Sil en ik tegelijk.
We schieten allebei in de lach, beseffend dat we te snel conclusies hadden getrokken.
"Ik was mezelf even niet, en dat had ik niet op jou mogen afreageren. Het spijt me."
"En ik had je niet zo moeten irriteren, je hebt al genoeg aan je hoofd zonder mijn gezeur," excuseert ze zich. "Vooruit, ga nu maar terug naar Shaun, door mij is het al te laat voor een eerste indruk..."
Volgens mij heb ik dat vanmorgen zelf al verpest.
Silver legt de telefoon af en ik blijf wat dromerig voor me uit staren. Het zal vreemd worden, zo zonder mijn beste vriendin in de buurt. Ik mis het veilige gevoel van haar aanwezigheid nu al verschrikkelijk...
Misschien moet ik maar terug naar Shaun gaan. Hij zal me vast verschrikkelijk vinden: eerst met me zoenen en daarna maak ik een hele scène van iets dat niets voorsteld. Geweldig bezig, Evan, wat heb je toch deze week?
Uiteindelijk besluit ik dat naar Shaun gaan misschien de beste optie is. Eenmaal in de living zie ik hem in de zetel, met zijn ogen gesloten. Zijn gsm ligt op zijn borstkas en is aangesloten met zijn oortjes, maar ik twijfel of hij echt slaapt of gewoon van de muziek aan het genieten is. Wanneer ik naast hem plaatsneem, schieten zijn tursuoisen ogen open.
"Alles weer goed met Silver?" vraagt hij.
Ik knik alleen maar als antwoord en wiebel ongemakkelijk heen en weer in de zetel. Het lijkt alsof Shaun nog iets wil zeggen, maar dan vliegt de deur plots open.
"Filmavon- Kom ik ongelegen?" vraagt mijn bovenbuur wenkbrauwwiebelend.
"Jij komt altijd ongelegen," zucht ik.
Hij grinnikt, ploft tussen Shaun en mij en slaat zijn armen om ons heen.
"Als dit geen date is, dan kunnen we net zo goed met ons drietjes een film kijken. Nadat je me voorgesteld hebt aan deze knapperd, natuurlijk."
Zijn blauwe ogen glijden over Shauns lichaam, en Shaun zelf wordt steeds roder.
"N-nee, geen date, ik ben Evans nieuwe huisgenoot," stamelt Shaun.
Hij duwt voorzichtig de arm van zijn schouder en schuift wat op, duidelijk ongemakkelijk door de situatie waarin we ons bevinden.
"Wat leuk! Dan ben je mijn nieuwe onderbuur. Vrienden worden?"
Shaun lijkt even te twijfelen, maar glimlacht dan.
"Ev's vrienden zijn mijn vrienden. Ik ben Shaun."
"Mijn naam is Justin. Ik ben een paar jaar ouder dan jullie, dit is mijn laatste jaar."
"Mentaal is hij een kleuter, maar ik beschouw dit ding inderdaad als een vriend," grijns ik.
Justin geeft een stomp in m'n zij en trekt een pruillipje.
"Nu bevestig je het gewoon," brom ik.
"Zeur wat je wilt, ik ben en blijf ouder," grijnst hij.
"Zijn jullie samen geweest?" vraagt Shaun plots.
"Ik heb genoeg aan één ex. Bovendien ben ik wat te oud om echt een relatie met Evan aan te gaan."
"Van exen gesproken..." mompel ik.
Justin probeert oogcontact te zoeken, maar begrijpt dan dat ik geen zin heb om nu alles aan hem uit te leggen. In de plaats daarvan, neemt hij mijn laptop en start Netflix op. Hij klikt de eerste film aan die we tegenkomen, en start hem op.
Dit gaat nog een heel lang jaar worden...
➖➖➖
Guess who totally forgot that there was one chapter she hadn't published yet? Yup. Me.
(Wat ook de reden is dat dit deel nog geen titel heeft)
Suprise voor de fans van But you're a guy, Justin is back 😏
(05/01/2019)
PS: Happy new year ❤